Περί διαφήμισης...

Θέλω να μιλήσω για 2 διαφημιστικές καμπάνιες που πραγματικά με χάλασαν. Η πρώτη στα σοβαρά και η δεύτερη στην πλάκα. Πάμε με τη σειρά...

Διαβάζω Athens Voice, 2 φύλλα πριν. Άρθρο σχετικό με πολιτική, αλλά χωρίς ενδιαφέρον, δισέλιδο. Και στη μέση της μιας από τις δύο, μια μπλε ίριδα σε μαύρο φόντο! Αρχίζω να διαβάζω το άρθρο, για να δω που κολλάει η συγκεκριμένη φωτογραφία. Αλλά όχι. Πουθενά δεν κολλάει. Τέλος πάντων, συνεχίζω παρακάτω και 2 σελίδες μετά βρίσκω ολοσέλιδη διαφήμιση του βιβλίου, που το εξώφυλλο του είναι μια μπλε ίριδα σε μαύρο φόντο. "Best Seller το 2004 στη Γερμανία". Καλά... Γυρνάω σελίδα και τσουπ! Ξανά μπροστά μου η μπλε ίριδα! Αυτή τη φορά υπάρχει και μια μικρή περίληψη του βιβλίου. "Ένα εκπληκτικό οικολογικό θρίλερ", καταλήγει.

Να συνδέσω τα κομμάτια; 3 σελίδες στην Athens Voice, η μια δε παραπλανητική (που ok, έχει ξεπέσει πολύ σε σχέση με παλιότερα, αλλά όχι κι έτσι! Εικόνα, χωρίς κείμενο, σε άσχετο σημείο της εφημερίδας, απλά και μόνο για να σου μείνει το εξώφυλλο στο μάτι; Πολύ χαμηλά πέσανε.). Βιβλίο του 2004 που εκδίδεται τώρα. Γιατί τώρα; Θυμηθείτε, έχει οικολογικό θέμα...

Ως θριλεροειδές μπορώ να πω πως θα με ενδιέφερε να το διαβάσω. Αλλά δεν παίζει να το αγοράσω. Ελπίζω ο κόσμος να μην πέσει με τα μούτρα, αλλά με τόσο επιθετική διαφήμιση...


Και να συνεχίσω με την υπέροχη νέα διαφήμιση της Pepsi Max (φτου φτου φτου)! Την έχετε δει; Με μια μεζούρα που πηγαίνει από το Zero στο Max; Και φυσικά η Pepsi Max (φτου φτου φτου) πηγαίνει στο Max; Το πιάσατε το υπονοούμενο για το νέο προϊόν της Coca Cola, το Zero; Το πιάσατε... :-)

Death Proof

Έχω λίγη ώρα που γύρισα από τον κινηματογράφο. Νέος Tarantino. Σήμερα πρώτη μέρα που παίζεται και δε θα την έχανα με τίποτα. Μισό όμως λεπτάκι να γκρινιάξω πρώτα...

Λίγο ιστορία. Grindhouse. Project των Tarantino και Rodriguez, που ο καθένας γυρίζει μια ταινία και προβάλλονται και οι 2 μαζί, σαν φόρος τιμής στα double feature. Απλά το είπα. Κατανοητό δεν είναι;

Χα! Νομίζετε! Όοοοοχι για την Ελλάδα! Σιγά που θα άφηναν οι εταιρίες διανομής (η Odeon εδώ) να γίνει κάτι τέτοιο! Οπότε κατέληξαν στο εξής: Το Death Proof του Tarantino τώρα, στις 26 Ιουλίου και το Planet Terror του Rodriguez στις 6 Σεπτεμβρίου. Γαμώ την τρέλα σας ανωμαλιάρηδες λοιπόν...

Αλλά ας περάσω στο κυρίως πιάτο. Γάμησε. Έσκισε. Πέθανε κόσμο. Τρελή ταινία. Απίστευτη. Φανταστική. Αξεπέραστη. Μοναδική. Ρε λέμε ο άνθρωπος κάνει μαγικά. Ό,τι πιάνει γίνεται χρυσός. Είναι μεγάλος. Μάζεψε τη μπάνκα. Πήρε σώβρακα. Και άλλα κλισέ.

Έχω την εντύπωση πως θα ήθελα αυτός ο άνθρωπος να γυρίζει 6-7 ταινίες τη χρονιά, για να μπορώ να πω "Είδα 6-7 καλές ταινίες φέτος". Φόρο τιμής στα b-movies κάνει κάθε φορά, ας μην λέμε πάλι τα ίδια. Διάλογοι; Τους ξέρετε, καλύτεροι δεν υπάρχουν. Fun; Είπαμε: ο άνθρωπος κάνει μαγικά. Δεν ξέρω ακριβώς τι, αλλά ποτέ δε σου φτάνει η ώρα της ταινίας, θες κι άλλη. Κι όμως, σε "καλύπτει", σε αφήνει γεμάτο, πέρασες καλά, γέλασες, το χάρηκες ρε παιδί μου! Ξαναπλήρωνες τα €€ για να το ξαναδείς στο καπάκι!

Sorry, αλλά εγώ πεθαίνω για Tarantino. Και τον ανακηρύσσω επίσημα, μέσω αυτού του post, στον αγαπημένο μου δημιουργό. Μπράβο αρχηγέ...

Φαγητό+Μπύρα

Λοιπόν, 2 blogs υπέπεσαν στην αντίληψη μου τις τελευταίες μέρες και απλά θέλω να σας παρακινήσω να τα επισκεφθείτε.

Αστερομάσες: Ένα πολύ όμορφο blog με συνταγές, με απλά βήματα, με φωτογραφίες από τη διαδικασία (μας υπόσχονται και video για το μέλλον). Μπράβο αστεράκι!

Greeks for Beer: Ξέρω πως υπάρχουν αρκετοί fan της μπύρας και θα εκτιμήσουν το συγκεκριμένο ιστολόγιο. Το ελληνικό μπυρολόγιο είναι εδώ και τα παιδιά κάνουν πολύ καλή δουλειά σε κάθε post...

Enjoy!

Mars Attacks!

Η πιο κουλή, cult ταινία ever!


Χαλαρά την έχετε πετύχει στην τηλεόραση, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν σας γυάλισε καθόλου. Ό,τι να'ναι σκηνικά, ό,τι να'ναι εξωγήινοι, αλλά σίγουρα θα αναγνωρίσατε κάποιο γνωστό ηθοποιό. Λογικό, αφού η ταινία έχει ένα από τα πιο χορταστικά cast που έχω δει. Και είναι Tim Burton, έτσι; Μιλάμε ο άνθρωπος έχει κάνει τρελή b-movie-άρα! Παρωδία, κουφές καταστάσεις, γελοίοι χαρακτήρες και παράλογοι διάλογοι.

Δείτε την επιτέλους μια φορά ολόκληρη! Θα με θυμηθείτε...

Reservoir Dogs

Tarantino.-

Dear Wendy

Καταρχάς να πω τα εξής: Vinterberg σκηνοθεσία, Trier σενάριο. Έχω την προσοχή σας τώρα;


Ένα νεαρό αμερικανάκι (κατά τα άλλα ειρηνιστής) βρίσκει ένα όπλο και γουστάρει. Έτσι ιδρύει μαζί με άλλα ήσυχα αμερικανάκια μια μυστική λέσχη, τους "Δανδήδες". Κι ενώ όλο το θέμα ξεκινάει ρομαντικά (και καλά μονομαχίες σαν ιππότες άλλων καιρών, προπονήσεις, τελετές), η αυτοπεποίθηση που δίνει ένα όπλο τους έλκει και η βια δεν αργεί να ξεσπάσει.

Γαμάουα μπλέξιμο διαφορετικών περιόδων της αμερικανικής ιστορίας σε μια ιστορία βίας ή αλλιώς "πως να ειρωνευτείς την Αμερική σε μια ταινία". Ψάξτε την, δείτε την...

(Χρωστούμενο Κυριακής 22 Ιουλίου)

From Hell

Go, Go, Go Jack the Ripper!


Βασισμένο στο comic του Alan Moore, ο μύθος του Τζακ του Αντεροβγάλτη παίρνει σάρκα και οστά και έχει τον Johnny Depp να τον κυνηγάει από πίσω. Αν έχετε διαβάσει το comic, μάλλον δε θα σας πει και πολλά, αλλά δημιουργεί ωραία ατμόσφαιρα και σε βάζει στο μυστήριο και στο κλίμα της εποχής. Δεν τη θεωρώ κορυφαία ταινία, αλλά αρκετά καλή και ειδικά αν συμπαθείτε τον Depp, δε θα σας χαλάσει καθόλου εδώ.

(Χρωστούμενο Σαββάτου 21 Ιουλίου)

Matrix & Matrix Reloaded & Matrix Revolutions

Έλα, τι να λέμε, απλά δείτε την τριλογία, όσοι ελάχιστοι δεν την έχετε δει...


Δεν παίζει να τη χάσει άνθρωπος, μιλάμε για τρελές ταινίες. Ίσως η ταινία για την οποία γράφτηκαν τα περισσότερα: Βιβλία για την κοσμοθεωρία του Matrix, άρθρα για τις φιλοσοφικές και τις θρησκευτικές προεκτάσεις της, αναλύσεις επί αναλύσεων, χαμός.

Εντυπωσιακές χορογραφίες μάχης, απίστευτα εφέ, καταπληκτικό στόρυ, δυναμίτες χαρακτήρες, άψογες ταινίες και οι 3. Οι αδερφοί Wachowski έδειξαν πως να κάνεις ταινίες που να μένουν στην ιστορία...

(Χρωστούμενο Παρασκευής 20 Ιουλίου)

Truman Show

Η ταινία που έκανε τον Jim Carrey άνθρωπο...


Ok, δεν παίζει να υπάρχει κάποιος που να μην την έχει δει. Απλά θέλω να επισημάνω λιγάκι το πόσο μεγάλη ταινία είναι η συγκεκριμένη. Πολλοί μίλησαν για την καλύτερη ταινία των 90's, αυτό το ξέρατε; Και χωρίς να λέω πως όντως είναι, έχουμε εδώ μια ταινία που μιλάει για κάτι σημαντικό και εμείς καταλαβαίνουμε τι θέλει να πει αμέσως! :-)

Πέρα από την πλάκα τώρα, είναι η ταινία για την οποία δέχομαι οποιοδήποτε καραγκιοζιλίκι κάνει ο Carrey σε όλη του την επόμενη ζωή. Και εξακολουθώ να τον θεωρώ μεγάλο κωμικό, αν και έχει σίγουρα κάνει λάθος επιλογές (αν βέβαια τολμήσει κανείς να πει κάτι για τα 2 Pet Detective θα σφαχτούμε, δεν εννοώ αυτά).

Μεγάλα ερωτήματα, εξαιρετική ταινία, μην την παραβλέπετε...

Σημαιούλες...

Καλά, πολύ γουστάρω αυτά τα εντελώς κουλά posts σε blog. Δείτε εδώ τις 10 καλύτερες και εδώ τις 10 χειρότερες σημαίες ever! Έχει πλάκα! :-)

Forrest Gump

Τη θεωρώ μεγάλη ταινία...


Δραματική κομεντί, ο καλύτερος Tom Hanks, 6 Oscar, συγκινητική και τρυφερή ταινία. Η νεότερη Αμερικανική ιστορία μέσα από τα μάτια ενός διανοητικά καθυστερημένου ατόμου. Οι εμπειρίες του, οι γνωριμίες του με σημαντικά πρόσωπα (που φυσικά εκείνος δεν καταλαβαίνει την αξία τους) και η τύχη του φτιάχνουν 142 πολύ όμορφα λεπτά.

Είναι από εκείνες τις ταινίες που έχουν καθαρό προσανατολισμό: Είναι ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ. Μεγάλο ατού για να τη συμπαθήσω. Και μια από τις πιο έξυπνες και ενδιαφέρουσες ιδέες για άνοιγμα και κλείσιμο ταινίας, με τον Forrest στο παγκάκι και το πούπουλο...

Monsters, Inc.

Μιλάμε για την κορυφαία ταινία κινουμένων σχεδίων ever!


Είμαστε στη Monstropolis, την πόλη όλων των τεράτων, πολλά από τα οποία βγαίνουν από πόρτες και μπαίνουν στον κόσμο των ανθρώπων, με σκοπό να κλέψουν τις κραυγές των παιδιών, αυτό δηλαδή που δίνει ενέργεια στον κόσμο τους. Τι γίνεται όμως όταν ένα παιδί μπαίνει στην πόλη;

Χαμός στο ίσωμα, φυσικά! Πολύ γέλιο λέμε! Δείτε την, δεν μπορείτε να χάσετε αυτή την ταινία. Ειδικά στην Monstropolis αυτό αποτελεί έγκλημα...

The Big Lebowski

Η κaλύτερη ατάκα ever: Let me explain something to you. Um, I am not "Mr. Lebowski". You're Mr. Lebowski. I'm the Dude. So that's what you call me. You know, that or, uh, His Dudeness, or uh, Duder, or El Duderino if you're not into the whole brevity thing.

Ok, υπόθεση σε αυτή την ταινία δε σας χρειάζεται. Απλά πρέπει απαραίτητα να τη δείτε για να νιώσετε το μεγαλείο του Dude. Ο Jeff Bridges δίνει ρέστα, η ταινία απλά δε θες να τελειώσει. Α και είναι αδερφοί Κοέν ε; Και στα καλά τους...

Κουλτούρικο...

Άβυσσε, εσύ, της κρύας γης και του άστερου ουρανού, εσύ, της κούφιας μοίρας και της χυδαίας μοναξιάς, εσύ απλώσου σαν μαύρη και αραχνιασμένη δαντέλα κάτω από τα μάτια, άνοιξε μονοπάτια βαθιά, ως τον Άδη της απολιθωμένης ψυχής. Δε νοιώθει, ακίνητη, ανίκανη, πάντα ανίκανη. Πίσα στον πάτο της ανθρωπιάς, σκόνη κι άμμος ασάλευτη, χωρίς αέρα, χωρίς πνοή, χωρίς νιότη. Κάτι που ποτέ δε μίλησε, σιωπά; Στα Τάρταρα, εκεί ρίξε την ευχή σου κι ίσως κάτι κινηθεί. Ακόμα κι ένας εφιάλτης είναι καλύτερος από τον αιώνιο πάγο στα μονοπάτια των συναισθημάτων. Κι ο φόβος ακόμα, είναι μια αλλαγή. Κι η πίκρα ακόμα, μια γεύση...

Jesus, αυτές οι ανούσιες παπαριές γράφονται σχεδόν μόνες τους!

Αφήστε τα ψαγμένα, ψάξτε τη ζωή.

Το κοινωνικό αυτό μήνυμα, είναι μια προσφορά του παρόντος blog. Αναπαράχτε ελεύθερα! Ευχαριστώ.

The Life Of David Gale

Μπορώ να δηλώσω μεγάλος fan του Kevin Spacey και πιστεύω πως ο άνθρωπος δίνει καλές ερμηνείες πιθανά σε *κάθε* του ταινία. Και μια από τις ταινίες που μάλλον πέρασαν λιγάκι απαρατήρητες, είναι και το The Life Of David Gale.


Ο ομώνυμος καθηγητής Πανεπιστημίου, υπέρμαχος της κατάργησης της θανατικής ποινής κατηγορείται για το φόνο μιας συναδέλφου του (Laura Linney) και φυσικά καταδικάζεται σε θάνατο. Τις τελευταίες μέρες πριν την εκτέλεση της ποινής, ζητά να πει την ιστορία του σε μια δημοσιογράφο (Kate Winslet). Μέσα από αυτή τη συνέντευξη η δημοσιογράφος θα φτάσει στο συμπέρασμα πως η ενοχή του Gale δεν είναι αληθινή.

Αναπάντεχο τέλος, γρήγορος ρυθμός, καλοί ηθοποιοί, έντονα συναισθήματα, βρείτε την, δείτε την...

I Am Sam

(Η χρωστούμενη για χτες ταινία)


I am Sam. Απίστευτος Sean Penn και ο ένας από τους δυο λόγους για τον οποίο, αντίθετα με πολλούς, πάω με χίλια την Dakota Fanning (ο άλλος είναι η mini-series Taken, για την οποία *πρέπει* να μιλήσουμε κάποια στιγμή!). Διανοητικά καθηστερημένος πατέρας μεγαλώνει την κόρη του και όταν εκείνη φτάνει στα 7 και γίνεται εξυπνότερη από αυτόν, η Πρόνοια τους χωρίζει. Έτσι ο Sam ξεκινάει έναν δικαστικό αγώνα, με σύμμαχο τη Rita (Michelle Pfeiffer), μια δικηγόρο που αποφασίζει να τον βοηθήσει pro bono.

Γλυκιά, έντονη ταινία, κλάμα εγγυημένο. Προτιμήστε την...

Kirsten Prout VS Hayden Panettiere

Μιλάμε για τιτανομαχία! Κοιτάξτε! Όχι, δηλαδή, κοιτάξτε!

Στα δεξιά σας η Hayden Panettiere, η -Save the cheerleader, save the world- Claire των Heroes του NBC.

Και στα αριστερά σας η Kirsten Prout, η Amanda του Kyle XY, της αγαπημένης για 2ο καλοκαίρι σειράς του ABC family.

Μιλάμε για πολύ παιδιά, έτσι; Μια προτίμηση στην Kirsten την έχω είναι η αλήθεια, αλλά είναι και οι δύο να τις πάρεις για μια μεγάλη, καυτή, αχνιστή, κολασμένη... συζήτηση! Μα έχουν επιχειρήματα. Δε βλέπετε; Να τις βοηθήσουμε ρε παιδί μου...

The Fifth Element

Μα τι να πω γι'αυτό το αριστούργημα; Πως μπορώ να βρω κατάλληλες λέξεις;


Στο μακρινό μέλλον η ανθρωπότητα απειλείται και πρέπει να το σώσει ένας ταξιτζής που δύσκολα πεθαίνει και ένα γκομενοειδές που στην προηγούμενή της ζωή ονομαζόταν Ιωάννα. Περίεργα πράγματα! Πλάκα, αγωνία, περιπέτεια, Gary Oldman σε ρόλο κακού, καταδιώξεις, διαστημοφάσεις, πιστολίδι, μια αδερφή τηλεπαρουσιαστής, μια μπλε σοπράνο, αφασία ταινία, τι άλλο να θελήσω; Ποιός χάνει που δεν την έχει δει;

Transformers are here!

Woooooohoooooo! Transformers, robots-in-disguise. Πάμεεεεεεε! Ε ρε γλέντια... Δε λέω τίποτε άλλο. Ολόκληρη η παιδική μου ηλικία αναβιώνει. Σε ποια μετακόμιση έχασα το άλμπουμ μου με τα αυτοκόλλητα Transformers; Ήμουν ο μόνος που είχε τον Optimus Prime! :-) Wooooohooooo again!

Dogville

Σαν κάθε blog που σέβεται τον εαυτό του, θα πρέπει (εγώ και το επιτελείο μου) να σας μιλήσω για αγαπημένες ταινίες. Ταινίες που βλέπω ξανά και ξανά και ξανά. Αρχίζοντας από σήμερα και για μερικές μέρες ακόμα, θα σας δώσω την ευκαιρία να θαυμάσετε το γούστα μου. Θα σας δώσω (εγώ και οι συνεργάτες μου, μην ξεχνιόμαστε) πολλούς λόγους να πείτε "Μα τι βλέπει ο μα***ας, Θεέ μου;"...


Θα ξεκινήσουμε με ποιότητα. Αγαπημένο Dogville από Lars von Trier.


Νόστιμη και κυνηγημένη πρωτευουσιάνα (Nicole Kidman) φτάνει σε χωριό στο οποίο έχουν ξεχάσει να σηκώσουν τοίχους στα σπίτια. Δεν πειράζει, 15 άτομα είναι όλα κι όλα εκεί. Νέος (Paul Bettany) τη γλυκοκοιτάζει και πείθει τους υπόλοιπους να της προσφέρουν καταφύγιο. Εκείνη για να ανταποδώσει δουλεύει γι'αυτούς, όμως τα καλά (και νόστιμα είπαμε) κορίτσια την πατάνε συχνά. Έτσι, τη βιάζουν και την κακομεταχειρίζονται, μέχρι που στο τέλος την προδίδει και ο νεαρούλης που τη φλερτάριζε. Μπλεγμένη ε; Άστα να πάνε! Πάντως το τέλος είναι καλή φάση.

Δείτε τη όσοι δεν την έχετε δει, θα σας παραξενέψει σίγουρα το σκηνικό αλλά εγώ τη θεωρώ μια από τις αγαπημένες μου. Ίσως γίνει και για σας...

Απολαύσεις... (Part Eight)

Θα ποτίσεις; Άστα μωρέ, ρίξε μια ξάπλα...

Δημοφιλής έκφραση στα μέρη μου η παραπάνω. Ξάπλα, κύριοι και κυρίες. Το απόλυτο στάδιο αποχαύνωσης. Η συντομότερη οδός αποφυγής υποχρεώσεων. Ο καταλληλότερος τρόπος... Ωπ! Πήρα φόρα! Μισό λεπτάκι, να εξηγήσω τι είναι ξάπλα. Ορισμοί υπάρχουν πολλοί μα σαφέστατα ο εξής είναι ο πιο περιγραφικός:

Ξάπλα, η: Η διαδικασία εκείνη της οριζοντίωσης (προτιμώμενο μέσο υπέρδιπλο κρεβάτι), κατά την οποία το υποκείμενο δεν εκτελεί καμία απολύτως ενέργεια, ψυχαγωγική ή βιολογική.

Παιδιά, άμα κοιμόμαστε, δεν είναι ξάπλα. Είναι ύπνος. Άμα διαβάζουμε το αγαπημένο μας βιβλιαράκι, δεν είναι ξάπλα. Είναι διάβασμα. Άμα βλέπουμε τηλεόραση, δεν είναι ξάπλα. Είναι μαλακία. Ok? Πέστε στο κρεβάτι και μην κάνετε απολύτως τίποτα. Τίποτα όμως.

Αφού λοιπόν τα ξεκαθαρίσαμε αυτά, πάμε στο ψητό. Ξαπλάρετε ανηλεώς! Πολλοί θα πουν "Χαμένος χρονάουτς". Ίσως να μην καταλάβετε τι εννοούν, ακριβώς γιατί θα τους έχω προλάβει και θα έχουν φάει τη μπουνιά, εξού και ο ήχος. Μην σας ανησυχούν τέτοιοι τύποι.

Δεν καταλαβαίνουν το βαθύτερο νόημα της τέχνης της ξάπλας. Δεν αντιλαμβάνονται πως αν ξαπλάρεις σωστά, σε ένα μεγάλο κρεβάτι, με ανοιχτά χέρια και πόδια (το λέει και η λέξη: ξ-άπλα), έστω και για 10 λεπτά την ημέρα, η ενέργεια που εισβάλει στο σώμα είναι πολύτιμη και ευεργετική. Δεν χωράει ο νους τους πως η απόλυτη ηρεμία γεμίζει το μυαλό με ιδέες, με σκέψεις που αλλιώς δε θα χωρούσαν στον πανικό της δράσης όλη την ημέρα.

Βέβαια όλα αυτά είναι κυρίως μπούρδες που μπορείτε να πείτε σε αυτούς που αντιδράνε. Γιατί όλοι οι γνώστες ξέρουν (αφού είναι γνώστες, γίνεται να μην ξέρουν) πως η ξάπλα είναι το υπέρτατο όπλο απέναντι σε όσους κακούς θέλουν να μας κάνουν να δουλέψουμε.

Σου λένε να πλύνεις το αυτοκίνητο; Ρίξε μια ξάπλα. Βαριέσαι να πας στη θάλασσα μέρα μεσημέρι; "Θα ξαπλάρω καλύτερα, μωρέ". Πρέπει να σημαζέψεις το δωμάτιό σου; Ξαπλάρεις χαλαρότατα, αν βρεις χώρο ανάμεσα στα βουνά με τα σκουπίδια...

Μεγάλη απόλαυση σας λέω. Μεγάλη...

ANADASOSI

Μετά και τη χτεσινή πολύ πετυχημένη συγκέντρωση έξω από τη Βουλή, να δώσω κι εγώ το blog της αναδάσωσης και να πω πως τα ονόματα δύο bookcrossers βρίσκονται ανάμεσα στους συγγραφείς του.

Δεν ήθελα να γράψω κάτι για τις φωτιές όλες τις μέρες που μας πέρασαν. Έχω έντονες τις μνήμες από τη φωτιά στη Χαλκιδική πέρσι. Πιστεύω πως τα πράγματα που μπορώ να κάνω εγώ και εσύ, φίλε αναγνώστη, σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι συγκεκριμένα. Δε μπορώ πχ να πάω να βάλω το δεντράκι μου στα καμμένα. Δε μπορεί να συμβεί αυτό, τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Μπορώ όμως τον τρόμπα τον βοσκό να μην τον αφήσω να βάλει μέσα τα ζώα και το ξεσκίσει το έδαφος πριν προλάβει να πάρει ανάσα.

Ή μπορώ να κάνω ότι έκαναν τα παιδιά που ξεκίνησαν να στέλνουν mails και sms. Και μπορώ να πάω στη συγκέντρωση. Μπράβο σε όσους πήραν τα παιδιά τους και πήγαν χτες μπροστά στη Βουλή. Χίλια μπράβο, να διεκδικούμε και να κινητοποιούμαστε όσο πιο πολύ μπορούμε. Μα να μη μείνει εδώ το θέμα. Γιατί, αναρωτιέμαι, την Αμαλία τη θυμόμαστε; Το ελπίζω...

Death Note

Μέχρι πριν λίγο καιρό η σχέση μου με τα anime ήταν υπερβολικά χλιαρή. Θυμάμαι πολλά από την παιδική μου ηλικία, έπαιζαν αρκετά στην τηλεόραση τότε, αλλά δεν είχα πάρει ποτέ την απόφαση να δω μια ολοκληρωμένη anime σειρά, τώρα που με τα torrents είναι πολύ εύκολο. Έτσι, τελευταία έπεσε στην αντίληψή μου (περιττό να πω πάλι από το greektvsubs ε;) το Death Note και κόλλησα!

Ένας μαθητής βρίσκει ένα τετράδιο το οποίο έχει ρίξει στη γη ένας Shinigami, ένας θεός του θανάτου δηλαδή. Οποιουδήποτε το όνομα γραφεί στο τετράδιο, αυτός πεθαίνει μέσα σε 40 δευτερόλεπτα από καρδιακή προσβολή. Υπάρχουν κανόνες γραμμένοι πάνω του, που ορίζουν ακριβώς τη χρήση του.

Ο Light, ο μαθητής που λέγαμε, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει το Death Note για να καθαρίσει τη γη από όλους τους εγκληματίες. Η γιαπωνέζικη αστυνομία όμως το κυνηγάει και συνεργάζεται με τον Νο1 ντετέκτιβ στον κόσμο, τον L. Κι εκεί τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται ενδιαφέροντα...

Σενάριο που σε καθηλώνει και σκηνοθεσία πανέξυπνη, μουσική υποβλητική και χαρακτήρες με βαθιές ρίζες κάνουν τη σειρά να τα σπάει κυριολεκτικά! 37 επεισόδια των περίπου 20 λεπτών, σε αφήνουν να θες συνέχεια κι άλλο.

Στο animeclipse υπάρχει ολόκληρη η σειρά με ενσωματωμένους ελληνικούς υπότιτλους. Τα παιδιά έχουν κάνει απίστευτη δουλειά και ανεβάζουν το fansubbing σε ένα νέο επίπεδο για τα Ελληνικά δεδομένα. Χίλια μπράβο που διέδωσαν ένα από τα καλύτερα anime ever στην Ελλάδα...

Μπορεί ένας άνθρωπος να διαχειριστεί τη δύναμη που του δίνει το Death Note; Έχει το δικαίωμα;

Η ομορφιά του να είσαι Δημόσιος Υπάλληλος

Μια από τις υπηρεσίες που κάθε Δήμος επιβάλλεται να διαθέτει στους δημότες του, είναι και η "Βοήθεια στο σπίτι", ένας θεσμός που αφορά οικονομικά ασθενής και ανήμπορους ηλικιωμένους. Κοινωνικοί λειτουργοί και βοηθοί επισκέπτονται συχνά, σε τακτά χρονικά διαστήματα ηλικιωμένους στην προσωπική τους κατοικία και τους παρέχουν βοήθεια, ταυτόχρονα ψυχολογική και υλική (ό,τι χρειάζεται ένα νοικοκυριό).

Μέλη της "Βοήθειας στο σπίτι" (2 γυναίκες βοηθοί και η κοινωνική λειτουργός) λοιπόν, ξεκίνησαν από τη βάση του Δήμου, τον Πολύγυρο, με σκοπό να φτάσουν στα Πλανά, ένα από τα μικρά χωριά που πλαισιώνουν την πρωτεύουσα.

Πήραν το υπηρεσιακό αυτοκίνητο που ανήκει στη Δημαρχία και κατευθύνθηκαν, όχι στο κανονισμένο βάση του προγράμματος χωριό, αλλά στην παραλία ενός άλλου χωριού, στα Πυργαδίκια, έξω από το Δήμο, για το μπανάκι τους. Παρκάρανε το αυτοκίνητο, πήραν τα μαγιό και τα σωσίβιά τους και πέσαν στη θάλασσα.

Το αυτοκίνητο όμως έγινε στόχος του προέδρου του Δημοτικού Διαμερίσματος των Πλανών, που όλως τυχαίως βρισκόταν κι εκείνος στα Πυργαδίκια, ο οποίος όλος χαρά τηλεφώνησε στον Πολύγυρο ώστε να ρωτήσει ποιός από τη Δημαρχία βρισκόταν εκεί, για να τον ψάξει και να πιουν ένα "ρακί" μαζί!

Έτσι έφτασε και η είδηση στα αφτιά του "γαλάζιου" Δημάρχου. Μπήκε αμέσως στο αυτοκίνητο και μέσα σε 1 ωρίτσα βρέθηκε κι εκείνος στην παραλία. Πήγε στο πρώτο περίπτερο που βρήκε και αφού αγόρασε τα απαραίτητα, άρχισε να ψάχνει τις 3 ξεστρατισμένες υπαλλήλους του.

Τις βρήκε εύκολα, αφού και οι 3 είχαν απλωθεί για ηλιοθεραπεία. Τις πλησίασε και τους είπε "Ορίστε, για να δροσιστείτε", δίνοντας τους 3 παγωτά, ένα για την καθεμιά τους, που οι πληροφορίες μου αναφέρουν πως ήταν πύραυλοι Magic!

Η ιστορία ΔΕΝ είναι φανταστική και πρέπει να πω πως τις επόμενες μέρες οι εν λόγω κυρίες έκαναν τα μπάνια τους χωρίς κανένα πρόβλημα, αφού το Δημοτικό Συμβούλιο τους έθεσε σε 10'ημερη αργία...

Καλοκαιρινό Soundtrack

Πάμε να φτιάξουμε το καλοκαιρινό ελληνικό soundtrack! Τις υπέρτατες summer time επιτυχίες όλων των εποχών! Τα αδιαφιλονίκητα θερινά hits που όλοι λατρέψαμε! Τρία τραγούδια που σας θυμίζουν αμέσως καλοκαίρι, θάλασσα, ήλιο, μπύρες, καρπούζι, κουνούπια, κάμπινγκ, Χαλκιδική (είπε κανείς τίποτα;) και έρωτες με ημερομηνία λήξης!

Πάμε για το προσωπικό top-3...

Τα Χίλια Γράμματα - Χ.& Π. Κατσιμίχας
Απόψε Λέω Να Μην Κοιμηθούμε - Λαθρεπιβάτες
Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια - Χρ. Κυριαζής

(πατώντας στον τίτλο, μπορείτε να κατεβάσετε το τραγούδι)

Άιντε, πάμε να βλέπω top-3 και από όλους σας! Και θα προσπαθήσω να ανεβάσω εδώ μερικές από τις επιλογές σας, για download...

Update: Άλλα 3, επιλογές από τις δικές σας επιλογές (και όλα από γυναίκες για να αντισταθμίσω το δικό μου full αντρικό top-3):

Μη Μου Μιλάς Για Καλοκαίρια - Σοφία Αρβανίτη
Συναυλία - Χάρις Αλεξίου
Το Μηδέν - Ελευθερία Αρβανιτάκη

Φαντάριιιιιιιιιιι!

Μήπως δεν το έχει δει κάποιος ακόμα...

Μηλιά...

"Αγόρι μου, ο έρωτας προχωράει προσεχτικά", είπε ο παππούς. Δε θα 'ταν 10 χρόνια πριν; Σα τώρα το θυμάμαι. "Σε κυκλώνει πριν το καταλάβεις, μπαίνει μέσα σου από το παραμικρό άνοιγμα και παίρνει το σχήμα της καρδιάς του κάθε ανθρώπου. Βρε τετράγωνη είναι, βρε στρόγγυλη, έτσι και ο έρωτας. Γι' αυτό άσ' τους να λένε αυτούς που κάνουν κουβέντες μέρα-νύχτα για να σου δείξουν τι είναι και τι δεν είναι ο έρωτας. Αυτό, παιδάκι μου, δε μπορείς να το κάνεις λιανά. Δεν είναι πράμα, να το παίξεις στο χέρι, να το ζυγιάσεις, να το παζαρέψεις. Άσ' τους λοιπόν, να μάθουνε μόνοι τους. Γιατί, ξέρεις, όταν μαθαίνεις τι πα' να πει έρωτας, κόβεις τα λόγια. Κι αφήνεσαι.", συμπλήρωσε ο παππούς.

"Η εποχή σας, μικρέ μου, είναι πιο εύκολη από τη δική μας. Για δεν τη ζείτε; Γιατί μπερδεύεστε σε κακομοιριά; Να ερωτεύεται ο κόσμος πρέπει, να ζει τη ζωή. Όχι με το άγχος της, όχι να τρέξετε να τα προκάμετε όλα, αλλά με την ξεγνοιασιά της. Καλός ή κακός, ετούτος ο κόσμος έλαχε σε μένα και σε σένα. Τι θα κάνουμε, θα φαγωθούμε γιατί είναι έτσι κι όχι αλλιώς; Όχι βέβαια! Ούτε θα ζούμε με τα παραμύθια! Θα τον ζήσουμε. Είσαι κιόλας μεγάλος για παραμύθια. Κι ούτε φίδια θα σε ζώσουν, ούτε δράκοι θα σε φάνε. Άμα ζεις μέσα στο ψέμα, χάνεις και τ' αληθινά της ζωής, όπως τον έρωτα...", τελείωσε ο παππούς κι εγώ έτρεχα κιόλας να ανεβώ στην αγαπημένη μου μηλιά, στην άκρη της αυλής, να δροσιστώ στον ίσκιο της φυλλωσιάς της...