Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα


Ήταν γύρω στα 1995-1996. Παρότι το internet και τα νέα μέσα δεν είχαν ξεκινήσει ακόμα την ολοκληρωτική ισοπέδωση των παραδοσιακών μέσων και στην Ελλάδα τα ιδιωτικά κανάλια θεωρούνταν ακόμη νέο σχετικά φρούτο, ο μικρός Γιαννάκης βαριόταν πολύ την TV. Υπήρχαν μεν ακόμα μερικές αξιόλογες σειρές και εκπομπές για να δει το δωδεκατριάχρονο τότε παιδάκι, αλλά πολύ λιγότερες από 1 ή 2 χρόνια πριν, όταν ακόμα έβλεπε παιδικά με το τσουβάλι. Στην ΕΤ1 όμως, υπήρχε μια εκπομπή που δεν έχανε ποτέ...

Ήταν τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα (ή "Jeux Sans Frontières" στα Γαλλικά). Ήταν μια διοργάνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ραδιοτηλεόρασης (EBU), της ίδιας που διοργανώνει τη Eurovision. Ξεκίνησε το 1965 (από μια ιδέα του Charles de Gaulle), αν και η Ελλάδα διαγωνίστηκε μόνο 6 χρόνια, από το 1993 μέχρι το τέλος των Παιχνιδιών, το 1999. Ενδιάμεσα, τα Παιχνίδια είχαν σταματήσει από το 1983 μέχρι το 1988 που ξανάρχισαν.

Στο JSF διαγωνίζονταν δήμοι από όλη την Ευρώπη. Κάθε εκπομπή, λάβαινε μέρος σε διαφορετική χώρα και τα παιχνίδια είχαν σχέση με τον πολιτισμό και την ιστορία της. Έτσι, για παράδειγμα το 1993 στο Μαρούσι το θέμα ήταν "Οι 12 άθλοι του Ηρακλή", ενώ το 1995 στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου ήταν "Μύθοι του Αισώπου".


Από τα Παιχνίδια που έγιναν στον Πόρο το 1994.

Γινόταν αρκετά παιχνίδια, 8 με 10, αναλόγως τις χώρες που συμμετείχαν κάθε χρονιά. Κάθε ομάδα είχε και ένα Joker, το οποίο σε όποιο παιχνίδι από όλα θεωρούσε πως είναι καλύτερη, έβαζε το Joker της και διπλασίαζε τους πόντους της. Ακόμα, υπήρχε ένα παιχνίδι που συμμετείχαν 2 ομάδες σε κάθε γύρο και κρατούσε από την αρχή μέχρι το τέλος της κάθε εκπομπής (μέχρι να διαγωνιστούν όλες οι ομάδες δηλαδή), το περίφημο Fil Rouge.


Ένα Fil Rouge από το 1995, με αντίπαλο την ομάδα της Ουγγαρίας.

Η τελευταία εκπομπή κάθε χρονιάς ήταν ο μεγάλος τελικός: Εκεί έπαιρναν μέρος οι πόλεις που είχαν συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη βαθμολογία στις προηγούμενες εκπομπές από κάθε χώρα.

Η Ελλάδα δεν νίκησε ποτέ έναν μεγάλο τελικό. Γενικά, ήμασταν λίγο του κλότσου και του μπάτσου, συνήθως ξεκινούσαμε καλά και καταλήγαμε να τελειώσουμε τελευταίοι ή έστω προτελευταίοι. Στους μεγάλους τελικούς πήραν μέρος: ο Πόρος το 93 και 94, η Ρόδος το 95 που έφερε και την 1η νίκη στο Μιλάνο της Ιταλίας σε ισοβαθμία με το Eger της Ουγγαρίας και προσπέρασε σε βαθμούς την Πάτρα που βγήκε μόνη πρώτη στο Fort Manoel της Μάλτας, η Κάλυμνος το 96, η Ξάνθη το 97, η Κομοτηνή το 98, ίσως η καλύτερη ομάδα όλων, αφού πήρε την 3η μας νίκη και έφτασε στη 2η θέση του τελικού και η Πάτρα το 99, που κι αυτή έφτασε τη 2η θέση του τελικού.

Από το 1996, το παιχνίδι είχε αλλάξει ριζικά. Οι εκπομπές γινόταν σε μια μόνο χώρα (πάντα στην Ιταλία, εκτός από το 1997) και αυτό επηρέασε τη διοργάνωση που έχασε σταδιακά το ενδιαφέρον της. Έτσι, το 2000 το πρόγραμμα ακυρώθηκε. Πριν 2 χρόνια σκεφτόταν να το ξαναρχίσουν, αλλά λόγω ακριβού κόστους παραγωγής, αυτό δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, προς μεγάλη απογοήτευση των fans της εκπομπής που όπως έμαθα γράφοντας αυτό το post, δημιούργησαν ένα petition για να επιστρέψει η εκπομπή στα κρατικά κανάλια όλης της Ευρώπης. Εννοείται πως υπέγραψα!

Θυμάμαι αρκετά πράγματα και ειδικά τους τελικούς. Θυμάμαι τις περιγραφές της Δάφνης Μπόκοτα, του Φίλιππου Σοφιανού και, την όχι τόσο καλή όσο οι υπόλοιπες, του Κώστα Σγόντζου τα τελευταία χρόνια και το πως οι παρουσιαστές από όλες τις χώρες αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους. Θυμάμαι πως μαζευόμασταν με τους δικούς μου και τη βλέπαμε φανατικά όσο τίποτε άλλο στην TV. Χαιρόμασταν με τις νίκες, λυπόμασταν με τις ήττες μας, είχαμε συμπάθειες ανάμεσα στους συμμετέχοντες και ανάμεσα στις ξένες χώρες, είχε πλάκα που εξηγούσε και πράγματα γι' αυτές, φαγητά, έθιμα, μνημεία. Θυμάμαι και τον Dennis που βλέπετε εδώ πιο πάνω, τον τρελιάρη κριτή των Παιχνιδιών. Ήταν ωραία...

Πηγές: Wikipedia eng/gre, JSFnetUK (με όλα τα αποτελέσματα από όλες τις χρονιές), JSFnet Greece (το ελληνικό site).

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Τι έμαθα τις τελευταίες 10 μέρες

- Πως η Ακαδημία τον παίρνει.

- Πως το άγχος μάλλον δουλεύει κυρίως υποσυνείδητα.

- Πως hopes are there for a good reason.

- Πως ο Mugatu είναι ένας γαμάουα χαρακτήρας μιας εντελώς underrated κωμωδίας. (via the wonderful art of Lunch Bag Art)

- Πως η αναζήτηση με το "τι φρουτα βγάζει η χαραμάδα" (1ος!) και "bar για λεσβιες πειραιάς" (αλλά στην 6η σελίδα, πραγματικά ήθελε να βρει τέτοιο bar!), οδηγούν κόσμο στο blog.

- Πως μπορώ να κάνω μια βόλτα στη Θεσσαλονίκη όποτε θέλω!

- Πως τα φεστιβάλ κόμικς σ' αυτή τη χώρα δεν αξίζουν και πολλά. Στην Comicdom πήγα, για τη Βαβέλ διάβασα στου Orlandir)

- Πως ο Παναθηναϊκός δίνει πάλι πολλά λεφτά για παίκτη. Chill guys, chill.

- Πως να δουλεύω το Tumblr μου.

- Πως χρειάζομαι επειγόντως το Watchmen για να κάνω επανάληψη ενόψει ταινίας. Η οποία προβλέπεται fucking awesome! Trailerιαστείτε.

- Πως υπάρχουν πραγματικά ενδιαφέροντα άτομα και υπηρεσίες στο Twitter. Ενδεικτικά, τις τελευταίες 10 μέρες άρχισα να follow τους @neilhimself, @forecastTHEGR, @365movies.

- Πως το Google Redesigned extension του Firefox κάνει πολύ καλή δουλειά στον άχαρο Google Reader, αλλά όχι στο, πολύ ωραίο πλέον, Gmail.

- Πως ένας από αυτούς που θεωρώ χειρότερους ανθρώπους στα μέρη μου, πολύ πιθανόν να είναι υποψήφιος βουλευτής στις επόμενες εκλογές. Το κόμμα δεν έχει σημασία...

- Πως σε μερικές μέρες θα έρθει η νέα σύνδεση internet, οι αιτήσεις για 2play της forthnet έχουν ήδη κατατεθεί. Άιντε να δούμε, 11/02 λένε για εκτιμώμενη ημερομηνία ενεργοποίησης.

- Πως τελικά κανείς (από το κράτος, οι πολίτες μια χαρά) δε νοιώθει πως 40 δέντρα > Χ θέσεις πάρκινγκ. Αυτή δεν είναι αποδεκτή λύση, βάνδαλοι!

- Πως και τα 5 βιβλία που διάβασα μέσα σ' αυτό το διάστημα ήταν εξαιρετικά! Περάστε από το (προσφάτως ανακαινισμένο) ραφάκι μου να δείτε για ποια λέω.

- Πως πλέον η ελληνική σκηνή subs είναι fully functioning, ξέρω 5 sites που συνεχίζουν την παράδοση όσων έκλεισαν πριν λίγους μήνες και σίγουρα θα μου έχει ξεφύγει κανένα.

- Πως ο bro θέλει να πάει Αγγλική Φιλολογία (μη βιάζεστε, 3η Γυμνασίου είμαστε ακόμα). Και, έτσι βγάζει λίγο νόημα και γιατί χάνω συνέχεια το βιβλίο με το "The Raven" του Poe που είναι το αγαπημένο μου ποίημα. Ή όχι; Anyway...

Ok, τέλος, πάω να κάνω καμιά δουλειά! (Χμ... Αυτό τώρα ακούστηκε κάπως... Χμμμμ...)

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

Oscars 2009: Nominations

Σε άλλα νέα, σήμερα στις 17.30 ώρα Ελλάδος ανακοινώθηκαν οι 5άδες (ενίοτε και 3άδες) των υποψηφιοτήτων στα Academy Awards (λέγε με Oscar). Τα έχω πει στο twitter (άνοιξε έναν λογαριασμό κι εσύ, μπορείς) και τα έχει πει όλο το internet, οπότε ας κάνω σούμα αδικιών και των θετικών.

Χαμένο από τα μεγάλα, εκτός από το Supporting Actor του Ledger, το Dark Knight, χαμένος ο Bruce Springsteen με το "The Wrestler" στο Original Song, χαμένο το Wall-E από το Best Picture. Ναι, πιστεύω πως το τελευταίο ήταν μια τέλεια ευκαιρία να βρεθεί επιτέλους ένα animation στα ψηλά...

Μια χαρά μου κάθισαν οι υποψηφιότητες του Richard Jenkins για Leading Actor (για το The Visitor που είδαμε εδώ!), η αναγνώριση του Robert Downey Jr. (αλλά με αυτή την ταινία; θα τη δω και θα επανέλθω), το ότι το Happy-Go-Lucky δεν αγνοήθηκε τελείως.

Είναι κι άλλα θετικά και αρνητικά, αλλά θα επανέλθω. Έχω σκοπό να δω όλες τις ταινίες, σε όλα τις κατηγορίες και να ξαναγράψω με τα δικά μου προγνωστικά. Αναμείνατε. Μέχρι τότε, αναλυτικά οι υποψηφιότητες εδώ.

Voltron!

Το πιο αγαπημένο κινούμενο σχέδιο της παιδικής μου ηλικίας, ο Voltron...

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

Και εγένετο... Tumblr!

Είχα την περιέργεια να δοκιμάσω την πλατφόρμα του Tumblr. Για όσους δεν το έχουν ακουστά, είναι κάτι σαν το Blogger, μόνο που εκεί δίνεται μεγαλύτερη σημασία στα μικρά και γρήγορα post με τη χρήση links, photos, quotes, διαλόγων, video και μουσικής. Όλα αυτά γίνονται πάρα πολύ γρήγορα και για κάποιον που τώρα ξεκινάει το blogging νομίζω πως είναι το καταλληλότερο περιβάλλον.

Μπορεί κάλλιστα να παίζει το ρόλο της έκθεσης όσων ανακαλύπτουμε καθημερινά στο internet, έχει και ένα υπερβολικά εύκολο σύστημα (ένα κουμπί, really) για να κάνεις reblog posts άλλων Tumblers αλλά αποφάσισα να μην κρατήσω όλα αυτά μακριά από το εδώ blog ή να spamάρω των κόσμο που με έχει στο Reader ή στο FriendFeed.

Έτσι, το Tumblr μου θα είναι θεματικό και θα αφορά τα όσα κάνω στο Bookcrossing. Το φαντάζομαι κάπως σαν journal, με μια χαλαρή καταγραφή των releases, των catches, των συναντήσεων, τα ταξιδιών αλλά και φωτογραφιών, video, quotes από τα βιβλία που διαβάζω και ότι συμβαίνει στο BC και θεωρώ άξιο αναφοράς τέλος πάντων. Αποφάσισα δε, πως σαν προσωπική άσκηση, το Tumblr θα είναι στα αγγλικά. Έτσι, για το χαβαλέ κι αν βαρεθώ το "γυρνάω".

Μετά απ' όλα αυτά λοιπόν, υποδεχθείτε το A bookcrossing trip!

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

Pen Spinning

Wow λέμε! Δέστε:



Γαμάτο; Αν θέλετε να μάθετε να το κάνετε κι εσείς αυτό, δείτε το forum και το wiki του Universal Pen Spinning Board...
(via MakeUseOf)

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009

Γούστο σας...

Σκόρπιες σκέψεις:

- Εγώ το φώναξα το "Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι". Πολλές φορές. Δε μου άρεσε, ποτέ δεν το έβρισκα σωστό, από παλιά, ήταν όμως αυτό που ένοιωθα. Γι' αυτό και δε μπαίνω καν στη διαδικασία να το μετανιώσω. Πριν τους πυροβολισμούς στον αστυνομικό, κανείς δεν βγήκε να το "καταδικάσει". Τώρα βλέπω πολλούς. Γούστο σας.

- Κάθε ζωή έχει τη δική της αξία. Σύμφωνοι, έτσι ακριβώς είναι. Πως όμως να βάλω στην ίδια ζυγαριά την απάνθρωπη δολοφονία ενός παιδιού από αυτόν που έπρεπε να τον προστατεύει, με την απάνθρωπη δολοφονία ενός άλλου παιδιού από τον "φυσικό" εχθρό του, έναν τρομοκράτη. Θρηνώ και για τα δύο, αλλά να με συγχωρέσετε, το ένα με βασανίζει περισσότερο από το άλλο. Εσάς όχι. Γούστο σας.

- Δε με ενδιαφέρουν τα σενάρια περί προβοκάτσιας. Μπορεί να είναι, δεν έχω να πω κάτι να πω για να τα αντικρούσω, έχουν μια λογική. Αλλά ρε γαμώτο, και αν κάνω λάθος συγνώμη, αλλά γιατί ξέραμε τη μια βαλλιστική σε μια βδομάδα και την άλλη σε μερικές ώρες; Εσείς δε βλέπετε ένα βαθύτατο πρόβλημα σε αυτό; Γούστο σας.

- Βλέπετε τι κάνω τώρα; Διαχωρίζομαι από κάποιους από σας που μερικές μέρες πριν λέγαμε και ζητούσαμε τα ίδια πράγματα. Και αυτό ίσως να είναι το πιο θλιβερό πράγμα, αμέσως μετά τις κατεστραμμένες ζωές. Γιατί δεν τον χρειαζόμασταν αυτόν τον διαχωρισμό. Δε νοιώθετε έτσι; Γούστο σας.

- Περισσότερο από όλα, αυτό είναι που με κάνει να αισθάνομαι πως τσάμπα έγιναν όσα έγιναν το Δεκέμβρη: Πως τώρα όλοι εναντιωνόμαστε μεταξύ μας. Εγκαλεί ο ένας τον άλλο γιατί δεν έγραψε κάτι, γιατί δεν είπε κάτι, γιατί δεν είναι σαφώς εναντίον ή σαφώς υπέρ ή σαφώς πως η αλήθεια είναι στη μέση ή πως σαφώς τα κάνανε/κάναμε σκατά. Ή τέλεια. Whatever. Σας εγκαλώ να σταματήσετε να εγκαλείτε λοιπόν κι εγώ. Δε θέλετε; Γούστο σας.

- Όπως γούστο σας, έτσι και γούστο μου όμως. Ήμουν στις πορείες. Και θα ήμουν και πάλι αν ξαναγινόταν. Και επειδή ένας άθλιος τρομοκράτης του κώλου πυροβόλησε έναν αστυνομικό, θα κάνω την πάπια, θα το παίξω με το ρεύμα και θα πω πως έκανα λάθος τότε γιατί δεν ξαναβγαίνω στο δρόμο τώρα και γι' αυτό; Τι λογική είναι αυτή;

- Πάω στοίχημα πως θα έχω κανένα σχόλιο που θα λέει "ντροπή σου που επαναστάτησες για το ένα και χέστηκες για το άλλο". Ε, για να το προλάβω, απαντάω από τώρα: Τόσο μυαλό έχεις.

- Μπορούμε τώρα να σταματήσουμε να σκοτωνόμαστε; Η επανάσταση αναβλήθηκε ούτως ή άλλως...

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

Stephen King's "N."

Το τελευταίο βιβλίο του master (ή για όσους δεν τον έχουν διαβάσει απλά Stephen King) ονομάζεται Just After Sunset και είναι η 5η συλλογή διηγημάτων που εκδίδει.

Ανάμεσα στις 13 ιστορίες, η μοναδική που δεν έχει εκδοθεί σε κάποια άλλη ανθολογία ή σε κάποιο περιοδικό, είναι και το N., στην οποία μια γυναίκα γράφει σε ένα φίλο της για τον αδερφό της, έναν ψυχίατρο που μόλις είχε αυτοκτονήσει. Η Sheila, η γυναίκα που λέγαμε πιο πάνω, πιστεύει πως η αυτοκτονία του αδερφού της έχει να κάνει με έναν ασθενή του, τον Johnny, ο οποίος αναφέρεται στις σημειώσεις του γιατρού απλά ως "N."

Τώρα, αυτή η short story γίνεται μια animated σειρά 25 επεισοδίων, διάρκειας από 1.20 μέχρι 2.20 το καθένα, την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε στο τέλος του post. Είναι φτιαγμένη σαν comic-book, στο σχεδιασμό είναι ο Alex Maleev και στα χρώματα ο José Villarrubia, ενώ η σειρά έχει original soundtrack, ηχητικά εφέ και γενικά είναι λιγάκι υπερπαραγωγή! :-) Θα γίνει μάλιστα και DVD, για να μπει σε ειδική έκδοση του βιβλίου.

Απολαύστε την, είναι supernatural (ε, σα δουλειά του SK!), είναι spooky, και έχει πολύ ωραία ατμόσφαιρα...

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2009

2008: A year in review

Με το χτεσινοβραδινό post τελείωσε και επίσημα το φετινό υπερθέαμα του Χριστουγεννιάτικου αφιερώματός μας. Για έναν ολόκληρο μήνα, 60 (+1 το αρχικό) posts χωρισμένα σε 4 κατηγορίες έπιασαν το κλίμα της εποχής. Σας παρουσιάσαμε τη μουσική, τις ταινίες και την τηλεόραση που χτυπάνε στην καρδιά των γιορτών. Ήταν ένας μαραθώνιος που είμαι κατευχαριστημένος που δεν παράτησα στη μέση και ολοκλήρωσα.

Πάει ο παλιός ο χρόνος όμως. Κι εδώ στη "Λογική της πλάκας..." μας αρέσουν οι ανασκοπήσεις. Δε θα μπορούσαμε λοιπόν να μην κάνουμε και μια για το 2008. Ας ξεκινήσουμε...

Καλύτερη ταινία που είδα το 2008: Το The Dark Knight ήταν ένα μεγαλειώδες έργο. Στη συνέχεια Donnie Darko, Brick, Across the Universe.


Καλύτερο βιβλίο που διάβασα το 2008: Για πολύ λίγο έρχεται πρώτο το The Stand (Stephen King). Η εξαιρετική γραφή του King σε ένα υπερμέγεθες βιβλίο για το τέλος του κόσμου. Δίπλα-δίπλα και τα Desperation (Stephen King), Microserfs (Douglas Coupland), Microtrends (Mark Penn).

Καλύτερη σειρά για το 2008:
Ok, who knew πως εγώ θα το έλεγα αυτό εγώ για μια τέτοιου είδους σειρά, αλλά το Gossip Girl γαμάει! Chuck, Lost, Pushing Daisies στη συνέχεια σε μια, μάλλον χάλια, χρονιά.

Καλύτερο quote που διάβασα/είδα/άκουσα: Αυτό. Μετά ακολουθεί το "Yesterday is history, tomorrow is a mystery, but today is a gift. That is why it is called the present." από το (αν έχετε το Θεό σας) Kung Fu Panda.

Καλύτερο ρούχο που είδα και τελικά φόρεσα: Είναι αυτό εδώ το μπλουζάκι με τον Batman μικρό και τίτλο The Beginning, από το Threadless. Σας το είχα δείξει και τότε. Πανέξυπνο!

Καλύτερο τραγούδι που άκουσα το 2008: δεν είναι μόνο ένα. Μου βγήκαν 18 τα πολυακουσμένα και αγαπημένα της χρονιάς αλλά έπεσα στα 8 τελικά. Falling Slowly από Glen Hansard και Marketa Irglova, Hard Sun από Eddie Vedder, While My Guitar Gently Weeps απ' τον Martin Luther McCoy, The Winner Takes It All της Meryl Streep, All My Little Words των Magnetic Fields, E18 από το συγκρότημα Detektivbyrån, Tamacun από τους Rodrigo y Gabriela και bonus το What Makes A Man A Man τραγουδισμένο από τον Marc Almond. Παρατηρήστε πως τα 4 πρώτα προέρχονται από τα soundtracks ταινιών (Once, Into the Wild, Across the Universe, Mamma Mia! αντίστοιχα), ενώ για τα υπόλοιπα 4 πρέπει να ευχαριστήσω τον WinterAcademy.


Καλύτερη εκδρομή μέσα στη χρονιά: Εδιμβούργο λέμε! Μετά έρχονται τα Χανιά, για το τελευταίο to date συνέδριο των Bookcrossers στην Ελλάδα.

Καλύτερη φωτογραφία του 2008: Νομίζω πως είναι αυτή εδώ. Όμως δείτε και τις 120 φωτογραφίες του Big Picture που περιγράφουν το 2008 (Part 1, Part 2, Part 3). Υπάρχουν και 2 ελληνικές.

Hot newcomer για το 2008: Chyler Leigh. Το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Αν και παίρνει τη θέση επειδή αυτή που πραγματικά προτιμώ είναι... εχμ... underage! Πως μεγαλώνουν έτσι ρε γαμώτο;!

Καλύτερο ελληνικό blog του 2008: Το λογοκριμένο gsus_saved. Εκεί ψηλά και το Πο Πο Culture!, το Crazymonkey και το Σπιτόσκυλο.

Καλύτερο ξένο blog του 2008: Τρελαίνομαι για τις λίστες του Smashing Magazine! Πολύ καλά και τα The Big Picture, /Film και MakeUseOf.

Καλύτερο software για το 2008: Firefox και add-ons. Η έκδοση 3 είναι καλύτερη, μερικά add-ons υπερ-χρήσιμα και ο FF είναι η σταθερή αξία. Ύστερα, έχουμε Digsby, Twhirl και LastFM software.


Καλύτερο social networking site/service: Twitter! Μετά τα φετινά Δεκεμβριανά is established as the top και στην Ελλάδα. Google Reader, (που ok, δεν είναι ακριβώς social networking site, αλλά το sharing;) FriendFeed, Flickr ακολουθούν.

Καλύτερα videos για το 2008: Δύσκολη επιλογή αλλά το A Short Love Story In Stop Motion κέρδισε στο νήμα. Πολύ καλά ήταν και τα We Think, I can barely breathe και The Balloon (+bonus η ιστορική ομιλία του Obama στη Philadelphia και η μικρού μήκους "Τι είναι αυτό;" του cpil!).

Καλύτερο έντυπο της χρονιάς: Soul. Αξία σταθερή.


Καλή Χρονιά, ευτυχισμένο 2009!