Σκόρπιες σκέψεις:
- Εγώ το φώναξα το "Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι". Πολλές φορές. Δε μου άρεσε, ποτέ δεν το έβρισκα σωστό, από παλιά, ήταν όμως αυτό που ένοιωθα. Γι' αυτό και δε μπαίνω καν στη διαδικασία να το μετανιώσω. Πριν τους πυροβολισμούς στον αστυνομικό, κανείς δεν βγήκε να το "καταδικάσει". Τώρα βλέπω πολλούς. Γούστο σας.
- Κάθε ζωή έχει τη δική της αξία. Σύμφωνοι, έτσι ακριβώς είναι. Πως όμως να βάλω στην ίδια ζυγαριά την απάνθρωπη δολοφονία ενός παιδιού από αυτόν που έπρεπε να τον προστατεύει, με την απάνθρωπη δολοφονία ενός άλλου παιδιού από τον "φυσικό" εχθρό του, έναν τρομοκράτη. Θρηνώ και για τα δύο, αλλά να με συγχωρέσετε, το ένα με βασανίζει περισσότερο από το άλλο. Εσάς όχι. Γούστο σας.
- Δε με ενδιαφέρουν τα σενάρια περί προβοκάτσιας. Μπορεί να είναι, δεν έχω να πω κάτι να πω για να τα αντικρούσω, έχουν μια λογική. Αλλά ρε γαμώτο, και αν κάνω λάθος συγνώμη, αλλά γιατί ξέραμε τη μια βαλλιστική σε μια βδομάδα και την άλλη σε μερικές ώρες; Εσείς δε βλέπετε ένα βαθύτατο πρόβλημα σε αυτό; Γούστο σας.
- Βλέπετε τι κάνω τώρα; Διαχωρίζομαι από κάποιους από σας που μερικές μέρες πριν λέγαμε και ζητούσαμε τα ίδια πράγματα. Και αυτό ίσως να είναι το πιο θλιβερό πράγμα, αμέσως μετά τις κατεστραμμένες ζωές. Γιατί δεν τον χρειαζόμασταν αυτόν τον διαχωρισμό. Δε νοιώθετε έτσι; Γούστο σας.
- Περισσότερο από όλα, αυτό είναι που με κάνει να αισθάνομαι πως τσάμπα έγιναν όσα έγιναν το Δεκέμβρη: Πως τώρα όλοι εναντιωνόμαστε μεταξύ μας. Εγκαλεί ο ένας τον άλλο γιατί δεν έγραψε κάτι, γιατί δεν είπε κάτι, γιατί δεν είναι σαφώς εναντίον ή σαφώς υπέρ ή σαφώς πως η αλήθεια είναι στη μέση ή πως σαφώς τα κάνανε/κάναμε σκατά. Ή τέλεια. Whatever. Σας εγκαλώ να σταματήσετε να εγκαλείτε λοιπόν κι εγώ. Δε θέλετε; Γούστο σας.
- Όπως γούστο σας, έτσι και γούστο μου όμως. Ήμουν στις πορείες. Και θα ήμουν και πάλι αν ξαναγινόταν. Και επειδή ένας άθλιος τρομοκράτης του κώλου πυροβόλησε έναν αστυνομικό, θα κάνω την πάπια, θα το παίξω με το ρεύμα και θα πω πως έκανα λάθος τότε γιατί δεν ξαναβγαίνω στο δρόμο τώρα και γι' αυτό; Τι λογική είναι αυτή;
- Πάω στοίχημα πως θα έχω κανένα σχόλιο που θα λέει "ντροπή σου που επαναστάτησες για το ένα και χέστηκες για το άλλο". Ε, για να το προλάβω, απαντάω από τώρα: Τόσο μυαλό έχεις.
- Μπορούμε τώρα να σταματήσουμε να σκοτωνόμαστε; Η επανάσταση αναβλήθηκε ούτως ή άλλως...
πολύ ωραίο γιάννη. μόνο για την προβοκάτσια διαφωνώ. ναι, πολλές συμπτώσεις με τον "επαναστατικό αγώνα να 'χαμε να λέγαμε", αλλά τους θεωρώ παντελώς ανίκανους να σκεφτούς κ να μπουν στη διαδικασία να κάνουν ένα τέτοιου είδους προβοκατόρικο όργανο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτσε, γιατί δεν κατάλαβα. Λες πως είναι ή πως δεν είναι προβοκάτσια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι συμφωνώ. Κάθε ζωή έχει τη δική της αξία. Και καταδικάζω τη δολοφονία του αστυνομικού. Αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα με τη δολοφονία του παιδιού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά πραγματικά αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι η παραφιλολογία και ο σκοτωμός μετά. Νομίζω πως μονίμως ψάχνουμε λόγο για να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.
Αυτή ακριβώς η αίσθηση μου δίνεται κι εμένα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ στα περισσότερα σημεία.
ΑπάντησηΔιαγραφή@mafalda Δε θα το χαρακτήριζα δολοφονία, καταρχήν γιατί ο αστυνομικός δεν πέθανε. Δεύτερον επειδή στόχος ήταν ένας οποιοσδήποτε αστυνομικός, όχι ο συγκεκριμένος. Λεπτομέρειες...
Πρεπει να πω ότι με κάλυψες στα περισσοτερα σημεια. Επισης να τονισω οτι δεν μου αρεσουν γενικα τα σεναρια συνομωσιας απ οπου κι αν προερχονται και τα θεωρω αποκυηματα twisted minds που δεν αντιλαμβάνονται την ριζική, συγκρουσιακή φύση της πραγματικότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδιά, πάντα έτσι θα ναι! ο ένας θα είναι απ τη μια και ο άλλος απ την άλλη! διαλέξτε πλευρές, ή μπείτε στη μέση, αλλά κάντε το συνειδητά και μην σας φανει περιεργο αν φατε καποια stray σφαλιάρα...