Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

10 πράγματα που όρισαν τη δεκαετία μου (και τον κόσμο) Part 2

Συνεχίζω μετά το Part 1 χωρίς προστριβές. Πάμε για τα επόμενα 5...

6. Barack Obama

(Found on Flickr, by jmtimages)

Έχοντας παρακολουθήσει μόνο τη μισή από την κούρσα για την εκλογή Προέδρου της Αμερικής το 2004, είχα αποφασίσει από νωρίς να ακολουθήσω όλη τη διαδικασία πριν τις εκλογές του 2008. Θυμάμαι να ψάχνω κάθε 2-3 μήνες, ξεκινώντας από την επομένη των εκλογών του 2004, τις ειδήσεις και τη Wikipedia για νέα σχετικά με το ποιοι θα είναι υποψήφιοι στα primaries των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικανών και να βλέπω ποιοι από αυτούς εμφανίζονταν σαν φαβορί.

Το Αμερικανικό σύστημα μου ασκεί μια ιδιαίτερη γοητεία. Είναι, όπως και αρκετά άλλα θέματα της κοινωνίας εκεί, ένα show στο μεγαλύτερό του βαθμό. Το παραμικρό λάθος μετράει, στρατηγικές ρυθμίζονται και απορυθμίζονται κάθε λίγο και λιγάκι, τα demographics αναδεικνύονται στη ύψιστη επιστήμη και σαν άνθρωπος που λατρεύει τη στατιστική δε θα μπορούσα να μην παρακολουθώ το τι συμβαίνει σε αυτό που θεωρείτε η σημαντικότερη πολιτική στιγμή του πλανήτη.

Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Ο Obama ήρθε σχεδόν από το πουθενά, δημιούργησε την πιο έξυπνη καμπάνια (και με τη βοήθεια των νέων μέσων) ever, μίλησε απλά και κατανοητά, κέρδισε πάνω από τους διπλάσιους delegates από τον McCain (που η αντιπρόεδρος του, η Sarah Palin, έγινε το ανέκδοτο της χρονιάς) και κέρδισε την Προεδρία. Έγινε ο πρώτος έγχρωμος πρόεδρος της Αμερικής και η ελπίδα πολλών πως κάτι θα αλλάξει. Θα αλλάξει όμως;

7. Τσουνάμι Ινδικού Ωκεανού - Τυφώνας Κατρίνα


Η σοκαριστική δύναμη της φύσης έγινε γνωστή για μια ακόμη φορά σε όλον τον κόσμο, όταν τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων το 2004 ένας σεισμός μεγέθους 9.3 βαθμών ρίχτερ χτύπησε την Ινδονησία. Πάνω από 230 χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, κάνοντας τη συγκεκριμένη καταστροφή μια από τις χειρότερες στην καταγεγραμμένη ιστορία της ανθρωπότητας.

Οι εικόνες που έφτασαν σε μας ήταν απλές εικόνες, αλλά ακόμα κι έτσι ήταν τρομαχτικές. Ήταν από τις λίγες φορές που έχω βοηθήσει σε εκκλήσεις βοήθειας για χρήματα που στέλνονταν εκεί.

Λίγους μήνες αργότερα, η πόλη της Νέας Ορλεάνης πνιγόταν από τον τυφώνα Κατρίνα, έναν από τους ισχυρότερους που έχει περάσει από την Αμερική. Εδώ το θέμα είναι εντελώς διαφορετικό, μιας και σαφώς ο αριθμός των νεκρών δε συγκρίνεται: Η αδυναμία της κυβέρνησης των ΗΠΑ να ανταποκριθεί στις προσδοκίες για προστασία από τη φυσική καταστροφή που ήξερε πως έρχεται. Η κριτική απέναντι στον Bush, οι αποτυχίες των αντιπλημμυρικών αναχωμάτων, οι φωνές των κατοίκων πως τους άφησαν να πεθάνουν. Και μετά έρχεται και ο Kanye West να πει σε πανεθνικό επίπεδο το μυθικό "George Bush doesn’t care about black people" (σκέτο το video εδώ και περιγραφή μαζί με το video στο τέλος-τέλος του post του enteka εδώ). Η Αμερική έχει καταλάβει πως ο πλανήτης αλλάζει. Ή μάλλον όχι...

8. Ένα νέο internet

(Found on Flickr, by Hil)

Έχετε σκεφτεί πόσα από τα sites και τις υπηρεσίες που χρησιμοποιούμε καθημερινά δεν υπήρχαν πριν το 2000; Η Wikipedia ξεκίνησε το 2001. Το Wordpress και το LinkedIn το Μάη, το MySpace τον Αύγουστο και το Delicious το Σεπτέμβρη του 2003. To Flickr και το Facebook το Φεβρουάριο του 2004 για να ακολουθήσει το Gmail τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς. Το Youtube το Φεβρουάριο του 2005. Το Twitter το Μάρτη του 2006 και ούτω καθεξής...

Το internet όπως το ξέρουμε σήμερα είναι γέννημα-θρέμμα των 00s. Ήταν συνήθως υπηρεσίες των οποίων η χρησιμότητα ποτέ δε γίνεται αποδεκτή με την πρώτη στους non-geeks του κόσμου, όμως αυτό δεν τα σταμάτησε από το να θεωρούνται σήμερα mainstream στο χώρο του internet.

Θεωρούμαι πάντα geek από τους non-geeks και non-geek από τους geeks, αλλά τελικά αρκετά από τα social networks τα δοκίμασα πρώτος από τους φίλους και γνωστούς και τους "έχωσα" να μπούνε και να τα δοκιμάσουν. Ένας νέος τρόπος ενημέρωσης και ψυχαγωγίας ήρθε μαζί τους και μένει να δούμε που θα φτάσει το internet στις ζωές μας παρέα με όλα τους.

9. Πυρκαγιές 2007 (+ bonus 2009)

(Found on Flickr, by greekadman)

Αυτό το κομμάτι θα μπορούσε να πηγαίνει μαζί με το 7ο, αλλά ότι και να λέμε, είναι αλλιώς να καταστρέφεται η χώρα σου κι αλλιώς να βλέπεις καταστροφές εξ αποστάσεως. Τις πυρκαγιές που κατέκαψαν την Ελλάδα το καλοκαίρι του 2007 και δευτερευόντως του 2009, τις ζήσαμε από πιο κοντά (αλλά και πάλι μακριά οι περισσότεροι). Είδαμε εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους να καταστρέφονται και αντικρίσαμε την αδυναμία της χώρας να αμυνθεί απέναντι στη φωτιά, καθώς και τη γελοιότητα των πολιτικών προσώπων ("Στρατηγός άνεμος", "Ασύμμετρη απειλή", κλπ).

Πάνω από 80 άνθρωποι σκοτώθηκαν, πολλές εκατοντάδες σπίτια κάηκαν και μερικές χιλιάδες συμπολίτες μας βρέθηκαν στο δρόμο, αλλά με σεβασμό σε όλους αυτούς πρέπει να πω πως το σημαντικότερο πρόβλημα που άφησαν πίσω οι πυρκαγιές είναι η οικολογική καταστροφή. Η μορφολογία του εδάφους της Ελλάδας δε θα είναι ποτέ η ίδια, μετά από μία από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Λέω ας μην το ξαναζήσουμε σύντομα, αν και ξέρω πως δε θα αργήσουμε να βλέπουμε τις ίδιες εικόνες...

10. BookCrossing

(Found on Flickr, by Stoxasths)

Εντάξει, ήταν προφανές, έτσι; Φυσικά δεν πιστεύω πως το BC έχει αλλάξει τον κόσμο, όχι ακόμα τουλάχιστον, αλλά άλλαξε εμένα και τούτο δω έχει τίτλο "10 πράγματα που όρισαν τη δεκαετία *μου*" και το BC την όρισε όσο τίποτε άλλο μάλλον. Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή...

Ήταν μια Κυριακή του Μάη, κοντά στη ροδαυγή (όχι αυτή της Άρτας), το σωτήριον έτος 2005, όταν αντίκρισα στο περιοδικό "Ε" της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας ένα άρθρο για το BC. Παραστατικό, έξυπνο και ζωντανό, μου κίνησε την περιέργεια και δεν άργησα να μπω και να γίνω μέλος. Μάλιστα για το ZlatkoGR που χρησιμοποιώ παντού φταίει το BC, αφού το σκέτο Zlatko που χρησιμοποιούσα μέχρι τότε ήταν πιασμένο!

Το πρώτο μου μήνυμα στο forum ήταν αυτό. Με καλωσόρισαν πρώτοι-πρώτοι ο nevermindthegap (αρθρογράφος του άρθρου της "Ε") και η apapsa και με έστειλαν στο "GREEK BOOKCROSSERS come to δώθε!" thread. Εκεί γίνεται ο κακός χαμός. Νέοι μπαίνουν λόγω του "Ε" και ψάχνονται, παλιοί χαζοχαίρονται με τους νέους, πανικός.

Όλα αυτά γίνονται στο "Introduce Yourself" forum, αν και ο διπλασιασμός των μελών της Ελλάδας μέσα στη βδομάδα που ακολουθεί το άρθρο και ο ενθουσιασμός τους δεν αφήνει περιθώρια στους υπευθύνους του site και οι Έλληνες bcers έχουν το δικό τους forum στις 2 Ιουνίου, τις τελευταίες μέρες πριν φύγω οριστικά και αμετάκλητα από τις Σέρρες.

Οι επόμενοι μήνες είναι γεμάτοι με αβεβαιότητα για το τι κάνω εγώ τώρα αλλά και με εξαιρετική online παρέα. Το ελληνικό forum είναι γεμάτο ζωή και ξεκινάω (αρκετό καιρό μετά) να απελευθερώνω και βιβλία, να μπαίνω στο κλίμα. Στα τέλη Οκτώβρη γνωρίζω τους πρώτους bcers από κοντά και στην πρώτη μου συνάντηση, αυτή του Νοέμβρη στο ιστορικό Φρουτότυπο, είμαι πια κάτοικος Θεσσαλονίκης για νέες (ή μάλλον για τις πρώτες) σπουδές.

BookCrossing για μένα είναι όσα συνέβησαν από κει και πέρα. Είναι οι φίλοι, οι εμπειρίες, τα ταξίδια, η παρέα. Είναι όσα και όσους θα είχα χάσει αν δεν άνοιγα το περιοδικό εκείνη την Κυριακή του Μάη, κοντά στη ροδαυγή, το σωτήριον έτος 2005...

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

10 πράγματα που όρισαν τη δεκαετία μου (και τον κόσμο) Part 1

Το 1999 ήμουν 16 χρονών. Σήμερα 26. Στα 90s μεγάλωσα και γι' αυτό θα τα αγαπώ πάντα, όσο κι αν κανείς ποτέ δεν τα συμπάθησε ιδιαίτερα. Στα 00s (Ohs ή Noughties αν είστε fan της γλώσσας και της προφοράς των Άγγλων) όμως ενηλικιώθηκα και σε αυτά πιστεύω πως χρωστάω το πιο μεγάλο κομμάτι του ανθρώπου που είμαι σήμερα και θα είμαι και στο μέλλον. Πιστεύω πως πλέον όσο οι δεκαετίες περνάνε πάνω από μένα και από όλους μας, θα αφήνουν όλο και πιο αχνές πατημασιές στο τεράστιο λιβάδι που ονομάζεται χαρακτήρας μας. Κι αυτό γιατί μεγαλώνοντας, τα γεγονότα δε μας αγγίζουν το ίδιο όπως πριν.

Μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια από την έλευση του νέου millennium και πέρα, υπήρξαν κάποια γεγονότα που έμειναν στο δικό μου μυαλό σαν τα σημαντικότερα. Όχι παγκοσμίως, όχι στην Ελλάδα, σημαντικότερα απλά στη δική μου σκέψη και συνείδηση. Πολιτικά, αθλητικά, κοινωνικά, internetικά, όλα ξεχώρισαν μεμιάς και δε χρειάστηκα πάνω από 30 δευτερόλεπτα για να βγάλω τη δεκάδα που θα σας παρουσιάσω σε 2 μέρη για να μη βγει πάλι τρελό σεντόνι.

Προσέξτε, δεν έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους, ούτε έχουν όλα την ίδια βαρύτητα, φυσικά. Είναι μια προσπάθεια και μόνο, να απομονώσω εκείνα τα γεγονότα που είχαν το μεγαλύτερο impact, για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους, στον πτωχό συγγραφέα αυτού εδώ του blog. Ρίξτε τους μια ματιά παρακάτω όπου τα πιάνω ένα-ένα και λέω μερικά λόγια για το καθένα με βάση και τις προσωπικές μου αναμνήσεις σχετικά με αυτά και σκεφτείτε τι ήταν αυτό που εσείς θα κρατήσετε από τη δεκαετία που σύντομα τελειώνει...

1. 9/11

(Found on Flickr, by *Hiro)

Σίγουρα αυτό που καθόρισε τη δεκαετία και άλλαξε τα πάντα και στην Αμερική και στον κόσμο. Ίσως η μεγαλύτερη τρομοκρατική ενέργεια ever και ένα γεγονός από αυτά τα σημαδιακά που κάπως γίνεται και τα συνδυάζουμε πάντα με το που ήμασταν ή τι κάναμε όταν έγινε.

Ήμουν στο δωμάτιό μου, ήταν οι τελευταίες μέρες πριν ανεβώ Σέρρες, πρωτοετής φοιτητής της Λογιστικής (πανάθεμά με), είχα ξυπνήσει νωρίς και είχα ανοιχτή την τηλεόραση από συνήθεια ενώ καθόμουν μπροστά στον υπολογιστή, συνδεδεμένο στο internet με την εκπληκτική ταχύτητα των 53.333 Kbps, όταν άρχισε να παίζεται η είδηση στην οποία δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία μιας και εκείνη τη στιγμή όλοι λέγανε για ατύχημα ενός αεροπλάνου.

Μιλούσα στο MSN με ένα φίλο και τηλεφωνηθήκαμε κιόλας αμέσως μετά, αλλά δε θυμάμαι γιατί. Θυμάμαι όμως τη στιγμή που είδα live και τη δεύτερη έκρηξη στο άλλο πύργο του Διεθνούς Κέντρου Εμπορίου. Σοκ, χαμός, πανικός, οι μέρες που ακολούθησαν είχαν μεγάλη αγωνία με τη συνέχεια που όλοι ξέρετε. Η Αμερική δε θα ήταν ποτέ η ίδια...

2. griots

(Found on Flickr, by murplej@ne)

Βράδυ Σαββάτου και βλέπω ένα επεισόδιο από τις σειρές που παρακολουθώ. Το twhirl που με ειδοποιεί για τα νέα tweets μου φέρνει αυτό το tweet του cpil. Δε σηκώθηκα να δω τι παίζει, το επεισόδιό μου είχε 15-20 λεπτά να τελειώσει ακόμα και με το τέλος του άνοιξα το twhirl για να βρω τον κακό χαμό. Ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος είχε πυροβοληθεί και σκοτωθεί από έναν αστυνομικό στα Εξάρχεια και μέσα στην επόμενη ώρα εκτεταμένα επεισόδια έχουν ξεκινήσει όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τη Λάρισα και αλλού. Περνάω το βράδυ μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, καμμένα παντού.

2 βράδια μετά και ενώ όλες οι μεγάλες πόλεις της χώρας είναι παραδομένες στα επεισόδια, η αστυνομία ρίχνει δακρυγόνα σαν να είναι Halls για το λαιμό και οι διαδηλώσεις δε σταματάνε λεπτό, είμαι κι εγώ (παίζοντας κουτσό λόγω στραμπουλιγμένου ποδιού) μέσα στη μεγάλη πορεία της Δευτέρας κατά την οποία το σπάσιμο και το πλιάτσικο δεν έχουν προηγούμενο. Καταλήψεις και διαμαρτυρίες και στο εξωτερικό, οι μαθητές μαζικά στους δρόμους, η Ελλάδα καίγεται μαζί με το έλατο του Κακλαμάνη, φήμες πως ο Καραμανλής σκέφτεται την εφαρμογή του άρθρου 48 του Συντάγματος για κήρυξη της χώρας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Μερικές μέρες μετά όλα εξατμίστηκαν και οι επιχειρήσεις ξαναφτιάχτηκαν στη θέση τους. Και τώρα;

3. Αθήνα 2004

(Found on Flickr, by DarthAbraham)

Εδώ είμαι σίγουρος πως θα έχω πολλές ενστάσεις, αλλά χαίρομαι πολύ που γράφω εγώ κι όχι όσοι τις έχετε! Μπορούμε να συζητάμε ώρες για το πόσα λεφτά έφαγαν κάποιοι, πόσο άσχημα διαχειριστήκαμε το αποτέλεσμα της προβολής της χώρας το 2004 και πολλά άλλα. Θεωρώ όμως τους Ολυμπιακούς Αγώνες τη μεγαλύτερη γιορτή της ανθρωπότητας και τους Ολυμπιακούς της Αθήνας, στο σύνολό τους, τους καλύτερους αγώνες στη ιστορία, μαζί με τη Βαρκελώνη το 1992.

Ήθελα πολύ να πάω στους αγώνες. Δυστυχώς δεν υπήρχε η δυνατότητα τότε, ούτε η κατάλληλη παρέα κι έτσι δεν κατέβηκα και τους έχασα. Τους παρακολούθησα όμως εκτεταμένα και το θεωρώ την κορυφή του ενδιαφέροντός μου στις αθλητικές διοργανώσεις. Από τότε παρακολουθώ λιγότερο και λιγότερο. Έχω λατρέψει και τις τελετές που βρίσκονται κάπου στο PC, έτοιμες για όποτε θελήσω να θυμηθώ "τα παλιά".

4. Euro2004


Όταν ξεκίνησε εκείνο το απίστευτο ταξίδι είχα κατεβάσει την τηλεόραση στον κήπο και έβλεπα με πίτσα, μπύρες (με την πρώτη να μου πέφτει απ' τα χέρια στο 1-0) και παρέα τον αγώνα με τη γηπεδούχο Πορτογαλία. Στο τέλος, ακόμη και η μικρή πόλη μου είχε γιγαντοοθόνη για τον τελικό. Στα τελευταία 25 λεπτά δε νομίζω πως έβλεπα προς την οθόνη. Είχα αντέξει όλους τους αγώνες αλλά δε γινόταν άλλο.

Στα 25 λεπτά μετά το τέλος τους αγώνα δε νομίζω πως σταμάτησα να λέω κάτι σαν "όχι ρε φίλε, όχι ρε φίλε, όχι ρε φίλε". Ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης, εμείς οι ανύπαρκτοι και είχαμε μόλις πετύχει μια (ίσως "την") από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που έχουν σημειωθεί στον αθλητισμό ποτέ. Κόρνες, σαμπάνιες, χαλασμός...

5. Ευρώ

(Found on Flickr, by Will Spaetzel)

Μπορεί τώρα να έχουμε ξεχάσει σχεδόν την εποχή της δραχμής, αλλά είναι ακόμα όλα μέσα στο μυαλό μου: Τις τελευταίες δραχμές που εκδόθηκαν ποτέ (τα 6 διαφορετικά κέρματα των 500 με θέμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες), την ισοτιμία του 1€ στις 340,75 δραχμές, τη διπλή αναγραφή των τιμών, το πόσο κουραστικό ήταν να σκέφτεσαι τα ποσά 2 φορές, κυρίως για τους μεγαλύτερους, τις πρώτες διαφημίσεις με τιμές που καταλήγουν σε 9ρια όπως είχα δει το 96 στη Γερμανία και μου είχε κάνει εντύπωση (*μόνο 199€!*), τα πορτοφολάκια για τα τόσα πολλά κέρματα, τη μανία να βρούμε/δούμε τις διαφορετικές εκδόσεις από όλες τις χώρες, το πρώτο (και μοναδικό μέχρι στιγμής) εθνικό αναμνηστικό 2€ το 2004 για τους Ολυμπιακούς και πάλι...

Δε συμβαίνει κάθε 3 και λίγο μια χώρα να αλλάζει το νόμισμά της και η αλλαγή αυτή σήμαινε πολλά πράγματα για τη λειτουργία της Ελλάδας. Και είτε αυτή ήταν προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, ήταν σίγουρα μια εμπειρία που θα τη θυμόμαστε.

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

9497 days later...

Έχω γενέθλια σήμερα, κλείνω τα 26 και μπαίνω στα 27. Δεν περνάω καμία κρίση ηλικίας, οπότε δε θα δείτε κανένα βαθύ post, άλλωστε ο κόσμος μετά δυσκολεύεται να σου γράψει χρόνια πολλά στα comments άμα γράφεις μελαγχολικά στα γενέθλια.

Στην αρχή σκέφτηκα να κάνω ένα post σαν Thanksgiving, θα γυρνούσα γύρω-γύρω στο μυαλό μου και θα έλεγα τα πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων σε αυτά τα 26 ολόκληρα χρόνια. Αλλά αυτό πάλι επικίνδυνο είναι γιατί μάλλον μελαγχολικό θα καταλήξει.

Μετά μου έφυγε κάπως να γράψω. Δεν έχω ούτως η άλλως γράψει αυτοευχητήριο γενέθλιο post, οπότε μια χαρά. Μετά όμως είπα "γιατί δηλαδή να μη γράψω;" και αφού έμεινε αναπάντητο αυτό, τελικά βρήκα τι θα post θα ανεβάσω σήμερα: Μια λίστα με τα δώρα που θα μου κάνετε, αγαπητοί αναγνώστες. Πάρτε την λοιπόν και τα περιμένω, ναι; Άντε...

- Ένα iPhone.
- Ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη. Ή στο Βερολίνο. Ή στην Πορτογαλία. Ή το γύρο των Βαλκανίων με τρένο. Ή στην Αίγυπτο. Ή στο Μεξικό. Λονδίνο τα Χριστούγεννα. Άνοιξη στην Κοπεγχάγη. Ένα ταξίδι κάπου τέλος πάντων.
- Ένα ξύλινο σπίτι στη Σαμοθράκη. Εναλλακτικά, μια βίλα με τζάκι στην Ελάτη.
- Τα The Absolute Sandman Vol. 1, 2, 3 και 4.
- Το πακετάκι με τα DVD με τις 7 σεζόν του West Wing.
- Μια δουλειά.
- 2 δίδυμες 18άρες (που να αγαπιούνται πολύ μεταξύ τους).
- Ένα ατελείωτο απόθεμα σε σοκολάτες Michel Cluizel.
- Το The Art of Tim Burton. Την Deluxe έκδοση βρε, όχι την απλή.
- Εισιτήρια, διαμονή και έξοδα για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Και του Ρίο δε με χαλάνε, αλλά είναι πολλά χρόνια μέχρι τότε μωρέ.
- Ένα decent wine tasting.
- Ηρεμία.

Χρόνια μου πολλά! Καλά 26α γενέθλια! Μόνο άλλα 61 μου μείνανε! (έχω κάνει συμφωνία, τι θέλετε;)

(Πολλά ορόσημα, αυτό είναι το 400ο post του blog και σε 3 μέρες θα συμπληρώσω 9500 μέρες σε τούτη τη ζωή και 1000 μέρες blogging. Wow?!)

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Μια δεκαετία στους ήχους της μεγάλης οθόνης

Πριν μερικές μέρες 121 bloggers ψήφισαν τις καλύτερες ταινίες τις δεκαετίας. Τα αποτελέσματα βγήκαν, νικητής αναδείχτηκε το Oldboy (που κι εγώ του έδωσα 1 βαθμό) και η πιο σημαντική για μένα λίστα έλαβε τέλος. Γύρω της, οι υπόλοιπες συνεχίζουν, πολλές ψηφοφορίες είναι ακόμα σε εξέλιξη. Αποφάσισα όμως να φτιάξω ακόμη μια λίστα. Αυτή με τα 10 +10 καλύτερα soundtracks ταινιών. Όχι μόνο πρωτότυπων, αλλά και compilation soundtracks, μια κατηγορία αρκετά αδικημένη, παρόλο το ειδικό Grammy που της αποδίδεται. Η σειρά είναι τυχαία, δεν υπάρχει πρώτος και τελευταίος, παρά μόνο μεταξύ των 2 δεκάδων. Και σας έχω και δειγματάκι από κάτω και όλα. Φύγαμε...

Juno (compilation) 2007



Across the Universe (The Beatles covers compilation/musical) 2007








Kill Bill: Vol. 1 (compilation) 2003



Mamma Mia! (ABBA covers compilation/musical) 2007





Από το 11 στο 20:
Little Miss Sunshine, Slumdog Millionaire, Frida, Babel, 2046, Corpse Bride, Oldboy, Into the Wild, Hairspray, Låt den rätte komma in.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

4 internetless days

Είπα να περάσω μερικές μέρες μακριά από το internet. Είχα βαρεθεί κάπως και μου ήρθε να το "σκάσω" για λίγο. 4 μέρες, όχι τίποτα σοβαρό. Απλά δεν το είχα κάνει ποτέ οικειοθελώς και δεν ήξερα κιόλας αν μπορώ, μιας και περνάω αρκετό χρόνο online. Τη 2η μέρα μου έλειψε λιγάκι, αλλά την 3η και την 4η ούτε το σκέφτηκα. Καλά ήταν, θα το ξανακάνω!
  • Διάβασα 3 free press και ξεφύλλισα στα γρήγορα τα περιοδικά 3 κυριακάτικων εφημερίδων. Τα δεύτερα μου φάνηκαν λιγάκι σαχλότερα από πιο παλιά.
  • Πέρασα αρκετές μαζεμένες ώρες με τον αδερφό μου. Ξέρω πως δε φαίνεται κάτι σημαντικό, αλλά το ήθελα καιρό και δεν καθόταν. Ωραία ήταν.
  • Τελείωσα το Jack of Fables Vol. 1, διάβασα το Two Teenagers in 20 και ξεκίνησα και προχώρησα πέρα από τη μέση το The Boy in the Striped Pyjamas.
  • Άκουσα πολλή Χριστουγεννιάτικη μουσική και έφτιαξα τη φετινή μου playlist. Αν δε βαρεθώ, θα παίξω τίποτα στο blip κάποια στιγμή.
  • Σημείωσα μερικές ιδέες και έκανα αρκετή προεργασία για το 5ο Ελληνικό Συνέδριο Bookcrossing, ώστε να τα πιάσω ξανά τώρα που επανήλθα.
  • Έκανα μια μεγάλη βόλτα σε τράπεζες και άλλα κοινωφελή ιδρύματα. Τις μισώ αυτές τις βόλτες και τις αποφεύγω.
  • Πήγα για ψώνια στη λαϊκή. Αυτό είχα χρόνια να το κάνω και μου θυμίζει διάφορα. Αλλά τι να κάνω, ζήλεψα τον κούνελο!
  • Έκανα catch up (όσο μπόρεσα δηλαδή, μένει πράμα ακόμα αλλά σιγάααα-σιγά) στις σειρές που βλέπω. Συνολικά είδα έστω και ένα επεισόδιο από 9 διαφορετικές. Τα So You Think You Can Dance και Grey's Anatomy ήταν εξαιρετικότερα όλων!
  • Είδα και 2 ταινίες, αμέεεε!
  • Έφτιαξα γαλατόπιτα. Βγήκε χάλια. Ποτέ ξανά.
  • Αποφάσισα πως θέλω να αγοράσω αφίσες από τις αγαπημένες μου ταινίες. Δεν είμαι σίγουρος πώς μου ήρθε αυτό.
  • Προσπάθησα να δω ειδήσεις στην TV. Άντεξα 15 λεπτά. Μετά περίμενα να πέσουν τα αθλητικά, να μάθω τους αντιπάλους της εθνικής στο Μουντιάλ (Αργεντινή, Νιγηρία, Ν.Κορέα). Όταν είπε τα 2 πρώτα, νόμιζα πως θα πει μετά Βουλγαρία, αλλά ευτυχώς οι γείτονες δεν προκρίθηκαν (ελπίζω έστω ένας αναγνώστης να καταλάβει τι λέω εδώ). Μετά ανακάλυψα πως η αγαπημένη εκπομπή των δικών μου το τελευταίο διάστημα είναι αυτό που μαγειρεύουν κάποιοι μεταξύ τους και μετά αλληλοβαθμολογιούνται κι ο καλύτερος κερδίζει. Βαρέθηκα από την περιγραφή κιόλας.
  • Έφτιαξα λίστα με δώρα για συγγενείς και φίλους. Κάποια παρήγγειλα ήδη, άλλα θα τα ψωνίσω σε μερικές μέρες. It was fun, δε δυσκολεύτηκα τόσο όσο άλλες χρονιές! Ελπίζω να είναι σωστές επιλογές και να τα χαρούνε, μου αρέσει πολύ να κάνω δώρα τις γιορτές.
  • Έκανα και 2-3 ακόμα πραγματάκια, αλλά ας μην τα πω όλα, ε; :-)

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Christmas reruns

Αυτό που κάνω τώρα, αν το έβλεπα σε άλλο blog θα έλεγα "ήμαρτον, τι φτηνιάρης, άμα με δεις να ξαναμπαίνω εδώ να μου κάψεις το έλατο". Έλα όμως που εγώ είμαι υπερυπερήφανος γι' αυτή τη σειρά posts μου και θέλω να δώσω τη μεγάλη ευκαιρία σε όποιον την έχασε πέρυσι να τη διαβάσει φέτος; Έλα που δε σκοπεύω να γράψω κάτι ιδιαίτερο (αν και ελπίζω πως θα υπάρξει ένα Χριστουγεννιάτικο post τουλάχιστον) για τις γιορτές και είναι και καλή ευκαιρία να είναι μαζεμένη όλη η σειρά σε ένα post για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί; Εγώ φταίω; Μη σας πω θα το ανεβάζω αυτό κάθε χρονιά! Αμέ!

Πάμε, η σειρά "Christmas is all around me" όλη στα πόδια σας!
  1. (01/12) A December Celebration
  2. (01/12) Christmas Music #1
  3. (02/12) Christmas Music #2
  4. (03/12) Christmas Television #10
  5. (03/12) Christmas Music #3
  6. (04/12) Christmas Cinema #10
  7. (04/12) Christmas Music #4
  8. (05/12) Christmas Special #1
  9. (05/12) Christmas Music #5
  10. (06/12) Christmas Television #9
  11. (06/12) Christmas Music #6
  12. (07/12) Christmas Cinema #9
  13. (07/12) Christmas Music #7
  14. (08/12) Christmas Special #2
  15. (08/12) Christmas Music #8
  16. (09/12) Christmas Television #8
  17. (09/12) Christmas Music #9
  18. (10/12) Christmas Cinema #8
  19. (10/12) Christmas Music #10
  20. (11/12) Christmas Special #3
  21. (11/12) Christmas Music #11
  22. (12/12) Christmas Television #7
  23. (12/12) Christmas Music #12
  24. (13/12) Christmas Cinema #7
  25. (13/12) Christmas Music #13
  26. (14/12) Christmas Special #4
  27. (14/12) Christmas Music #14
  28. (15/12) Christmas Television #6
  29. (15/12) Christmas Music #15
  30. (16/12) Christmas Cinema #6
  31. (16/12) Christmas Music #16
  32. (17/12) Christmas Special #5: The Cinema Special
  33. (17/12) Christmas Music #17
  34. (18/12) Christmas Television #5
  35. (18/12) Christmas Music #18
  36. (19/12) Christmas Cinema #5
  37. (19/12) Christmas Music #19
  38. (20/12) Christmas Special #6: The Television Special
  39. (20/12) Christmas Music #20
  40. (21/12) Christmas Television #4
  41. (21/12) Christmas Music #21
  42. (22/12) Christmas Cinema #4
  43. (22/12) Christmas Music #22
  44. (23/12) Christmas Special #7
  45. (23/12) Christmas Music #23
  46. (24/12) Christmas Television #3
  47. (24/12) Christmas Music #24
  48. (25/12) Christmas Cinema #3
  49. (25/12) Christmas Music #25
  50. (26/12) Christmas Special #8
  51. (26/12) Christmas Music #26
  52. (27/12) Christmas Television #2
  53. (27/12) Christmas Music #27
  54. (28/12) Christmas Cinema #2
  55. (28/12) Christmas Music #28
  56. (29/12) Christmas Special #9
  57. (29/12) Christmas Music #29
  58. (30/12) Christmas Television #1
  59. (30/12) Christmas Music #30
  60. (31/12) Christmas Cinema #1
  61. (31/12) Christmas Music #31

Καλό Δεκέμβρη σε όλους!

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Μια δεκαετία στη μεγάλη οθόνη

Εδώ και κάτι μήνες σκέφτομαι πως τελειώνει η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα και πως είναι σωστό και πρέπον να μαζευτούνε τα καλύτερα αυτών των 10 χρόνων. Ποια καλύτερα όμως; Άλλοι μαζεύουν τις καλύτερες μουσικές, άλλοι τα καλύτερα soundtracks, άλλοι τα καλύτερα comics. Την ώρα λοιπόν που σκεφτόμουν να κάνω το ίδιο με ταινίες και ότι ψάρια πιάσει, με πρόλαβε ο inverted_a του seagazing και καλύτερα, γιατί κατάφερε να μαζέψει 110 συμμετέχοντες, όσους δηλαδή επισκέπτες δεν έχει δει τούτο το blog ούτε στην καλύτερή του μέρα! Τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα θα τα βρείτε εκεί, στις 1 Δεκεμβρίου.

Without further ado, προχωράω στη δικιά μου 20άδα. Με αντίστροφη μέτρηση, για να κρατήσουμε και λίγο το σασπένς. Έχει σημασία άλλωστε, αφού κάθε θέση δίνει και διαφορετικούς βαθμούς, άρα επηρεάζει διαφορετικά την τελική 20άδα όλων των συμμετεχόντων. Καλή φάση, ναι;


20. El Laberinto del Fauno (Pan's Labyrinth) 2006

I've had so many names. Old names that only the wind and the trees can pronounce. I am the mountain, the forest and the earth. I am... I am a faun. Your most humble servant, Your Highness.sounds

19. Oldeuboi (Oldboy) 2003

Laugh and the world laughs with you. Weep and you weep alone.sounds

18. Lost In Translation 2003

Let's never come here again because it will never be as much fun.sounds

17. V for Vendetta 2005

But on this most auspicious of nights, permit me then, in lieu of the more commonplace sobriquet, to suggest the character of this dramatis persona. Voilà! In view, a humble vaudevillian veteran, cast vicariously as both victim and villain by the vicissitudes of Fate. This visage, no mere veneer of vanity, is a vestige of the vox populi, now vacant, vanished. However, this valorous visitation of a by-gone vexation, stands vivified and has vowed to vanquish these venal and virulent vermin van-guarding vice and vouchsafing the violently vicious and voracious violation of volition. The only verdict is vengeance; a vendetta, held as a votive, not in vain, for the value and veracity of such shall one day vindicate the vigilant and the virtuous. Verily, this vichyssoise of verbiage veers most verbose, so let me simply add that it's my very good honor to meet you and you may call me V.sounds

16. Ying xiong (Hero) 2002

Is the sword the only answer?sounds

15. Me and You and Everyone We Know 2005

I don't want to have to do this living. I just walk around. I want to be swept off my feet, you know? I want my children to have magical powers. I am prepared for amazing things to happen. I can handle it.sounds

14. Le fabuleux destin d'Amélie Poulain (Amélie) 2001

Let me help you. Step down. Here we go! The drum major's widow! She's worn his coat since the day he died. The horse's head has lost an ear! That's the florist laughing. He has crinkly eyes. In the bakery window, lollipops. Smell that! They're giving out melon slices! Sugarplum, ice cream! We're passing the park butcher. Ham, 79 francs. Spareribs, 45! Now the cheese shop. Picadors are 12.90. Cabecaus 23.50. A baby's watching a dog that's watching the chickens. Now we're at the kiosk by the metro. I'll leave you here. Bye!sounds

13. The Dark Knight 2008

I'm whatever Gotham needs me to be.sounds

12. Big Fish 2003

Have you ever heard a joke so many times you've forgotten why it's funny? And you heard it again and suddenly it's new. You remember why do you love it in the first place.sounds

11. Io Non Ho Paura (I'm Not Scared) 2003

Nighttime beasts, lovers of the dark, you that sleep only when the morning comes, watch over the sleep of this child.sounds

10. Synecdoche, New York 2008

I will be dying and so will you, and so will everyone here. That's what I want to explore. We're all hurtling towards death, yet here we are for the moment, alive. Each of us knowing we're going to die, each of us secretly believing we won't.sounds

09. Finding Nemo 2003

I am a nice shark, not a mindless eating machine. If I am to change this image, I must first change myself. Fish are friends, not food.sounds

08. The Royal Tenenbaums 2001

The crickets and the rust-beetles scuttled among the nettles of the sage thicket. "Vámonos, amigos," he whispered, and threw the busted leather flintcraw over the loose weave of the saddlecock. And they rode on in the friscalating dusklight.sounds

07. Gwoemul (The Host) 2006

Have any of you heard it? The heartbreak of a parent who's lost a child... When a parent's heart breaks, the sound can travel for miles.sounds

06. Donnie Darko 2001

First of all, Papa Smurf didn't create Smurfette. Gargamel did. She was sent in as Gargamel's evil spy with the intention of destroying the Smurf village. But the overwhelming goodness of the Smurf way of life transformed her. And as for the whole gang-bang scenario, it just couldn't happen. Smurfs are asexual. They don't even have... reproductive organs under those little, white pants. It's just so illogical, you know, about being a Smurf. You know, what's the point of living... if you don't have a dick?sounds

05. Across the Universe 2007

Music's the only thing that makes sense anymore, man. Play it loud enough, it keeps the demons at bay.sounds

04. Monsters, Inc. 2001

Just think about a few names for a second: Bigfoot. Loch Ness. The Abominable Snowman. They all have one thing in common, pal: Banishment! We could be next!sounds

03. Låt den rätte komma in (Let the Right One In) 2008

I've been twelve for a very long time.sounds

02. Love Actually 2003

But for now, let me say - Without hope or agenda - Just because it's Christmas - And at Christmas you tell the truth - To me, you are perfect - And my wasted heart will love you - Merry Christmas.sounds

01. Kill Bill: Vol. 1 2003

Silly Caucasian girl likes to play with Samurai swords.sounds


Από το 21 στο 50 (με τυχαία σειρά):
Once, Corpse Bride, Requiem for a Dream, Harry Potter and the Sorcerer's Stone, Juno, Sin City, Sen to Chihiro no kamikakushi, Good Bye Lenin!, Gegen die Wand, Πολίτικη Κουζίνα, Up, Le scaphandre et le papillon, Vozvrashcheniye, Shi mian mai fu, Shrek 2, Memento, 2046, The Fall, Batoru rowaiaru, Les triplettes de Belleville, Sideways, Brick, The Hours, Elephant, The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring, Almost Famous, Dogville, Jeux d'enfants, Mamma Mia!, Bowling for Columbine.

Και μερικά στατιστικά για τις 50:
- Πρώτη χρονιά σε ταινίες έρχεται το 2003. 14 ταινίες βγήκαν εκείνη τη χρονιά, double score από το, 2ο στη σειρά, 2001 που έχει 7. Ακολουθούν: 2004 και 2005 με 5, 2000, 2006, 2008 με 4, 2002, 2007 με 3 και τελευταίο και καταϊδρωμένο το 2009 με 1, που όμως θέλει ακόμα μήνες για να δω όλες του τις ταινίες και λογικά μένει παραπονεμένο.
- Πρώτη χώρα σε ταινίες έρχεται η Αμερική. Συνολικά 29. Μακριά η Γαλλία με 4 και μετά Βρετανία, Ν.Κορέα, Κίνα, Ιαπωνία, Γερμανία με 2 και Σουηδία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Ρωσία, Χονγκ Κονγκ και Δανία με 1.
- 6 σκηνοθέτες αναφέρονται 2 φορές σε ταινία της 50άδας. Ο Yimou για τα Ying xiong και Shi mian mai fu, ο Burton για τα Big Fish και Corpse Bride, ο Nolan για τα The Dark Knight και Memento, ο Tarantino για το Kill Bill: Vol. 1 και το guest direction στο Sin City και οι animάδες Unkrich για τα Finding Nemo και Monsters, Inc. (ο μόνος που και οι 2 ταινίες του είναι στις πρώτες 20) και Docter για τα Monsters, Inc. και Up.
- Υψηλότερη βαθμολογία για ταινία της 50άδας από το IMDb, 8.9/10 για το The Dark Knight, χαμηλότερη για το Mamma Mia! με 6.6/10.

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

50ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Απολογισμός

(να ο περσινός απολογισμός, για να συγκρίνετε)

- 10 μέρες (+3 πριν από το Φεστιβάλ)
- 6 αίθουσες (Μαρκετάκη-Λιάππα της αποθήκης Δ, Κασσαβέτης-Τορνές της αποθήκης 1, Ολύμπιον και Ζάννας του Ολύμπιον)
- 1 σπίτι, δε μετακόμισα φέτος
- Αρκετά τηλέφωνα και μηνύματα
- Αρκετοί, αλλά σίγουρα λιγότεροι από πέρσι, καφέδες. Κακώς όμως
- Λίγος ύπνος
- Κάποιοι φίλοι (οι υπόλοιποι που ήταν;)
- Μερικές επισκέψεις στο Παραδοσιακό της Αριστοτέλους και στο Πόρτο Γύρος
- Πολλές τσίχλες
- Κάποια πεινιρλάκια, κάποια μπισκότα, κάτι κρακεράκια. Αποφάσισα πως χρειάζονται περισσότερα σκατολοΐδια. Του χρόνου
- Μερικές απελευθερώσεις βιβλίων (χωρίς catch ακόμα)
- 1 επιτυχημένο Bookcrossικό event στο Street Cinema
- Δεκάδες free press (τα περισσότερα με άθλια αφιερώματα στη Θεσσαλονίκη). Φωτεινή εξαίρεση το επετειακό 20χρονο της parallaxis που μου άρεσε πολύ
- 10 τεύχη του free press της διοργάνωσης με τις must καθημερινές ανανεώσεις των βαθμολογιών για τα Βραβεία Κοινού (που πήγε το 11ο της Δευτέρας; δεν το πρόλαβα πριν φύγω και δεν το βλέπω στο site)
- Μια εξαιρετική νέα ανακάλυψη, ο Σέρβος σκηνοθέτης Goran Paskaljevic, του οποίου το αφιέρωμα θεωρώ το καλύτερο πράγμα στο φετινό Φεστιβάλ.
- 1 ετήσια CineΚάρταf - 37 ταινίες (+ 3 μικρού μήκους, 1+1 περισσότερες από πέρσι) με μέσο όρο βαθμολογιών 2.82, αρκετά πάνω από το μέσο όρο μου στο Flixster μετά από 1007 βαθμολογήσεις και ακόμα παρά πάνω από το μέσο όρο μου στο περσινό ΦΚΘ που ήταν 2.44.
- 2 από αυτές με βαθμό 4.5/5:
  • La teta asustada (Το γάλα της θλίψης).

    Είναι τόσα πολλά τα στοιχεία της συγκεκριμένης ταινίας που μου άρεσαν που δεν ξέρω που να πρωτοσταθώ. Καταπληκτικές ερμηνείες, κυρίως από την πρωταγωνίστρια Magaly Solier, πολύ καλή σκηνοθεσία, ένα εξαιρετικό σενάριο και μαγευτικά ακαπέλλα τραγούδια. Η καλύτερη ταινία που είδα φέτος στο Φεστιβάλ.
  • Kimssi pyoryugi (Ναυαγός στο φεγγάρι).

    Μπήκε κάπως τελευταία στιγμή στο πρόγραμμα, κυρίως λόγω του trailer του και αποδείχτηκε μεγάλη έκπληξη. Κωμωδία και δράμα μαζί, μου θύμισε το περσινό Megane αν και αυτό μου άρεσε ακόμη περισσότερο. Τελικά ο Ασιατικός κινηματογράφος βγάζει μερικά διαμάντια που δεν τα περιμένεις με τίποτα. Έχασε τη θέση της καλύτερης ταινίας του Φεστιβάλ για μένα, μόνο από το La teta asustada.
- Άλλες 3 με βαθμό 4/5:
  • Poseban tretman (Ειδική θεραπεία). Η καλύτερη από τις 6 ταινίες του Paskaljevic που είδα στο Φεστιβάλ. Υπέροχα αστεία, πικρή όσο έπρεπε και με χαρακτήρες που τους θυμάμαι ακόμα με λεπτομέρεια, παρά το πλήθος των ταινιών που είδα αυτές τις μέρες. Αν αυτός είναι ο Βαλκανικός κινηματογράφος, τότε τον αγαπώ.
  • Unmade Beds (Ξέστρωτα κρεβάτια).

    Το καλύτερο soundtrack εδώ και καιρό, εκπληκτική ταινία. Διαφορετικές, από τις συνηθισμένες, εικόνες τους Λονδίνου, όμορφη σκηνοθεσία και μια ήρεμη και μακριά από κλισέ ιστορία. Μου αρέσουν αυτού του είδους οι ταινίες. Πρέπει οπωσδήποτε να δω το Glue, την προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη Alexis Dos Santos.
  • Gigante.

    Ένας stalker που κινείται έξω από τα συνηθισμένα, μια ταινία που αποφεύγει σε πολλές στιγμές της να δείξει μια από τα ίδια, ένας χαρακτήρας με τον οποίο μπορώ σε κάποιο βαθμό να συνδεθώ. Καλή ταχύτητα, ωραίο συναίσθημα, αστεία όσο πρέπει.
- Και άλλες 7 με βαθμό 3.5/5:
  • Zemaljski dani teku (Επίγειες μέρες που γοργά κυλούν). Ένας από τους πιο αγαπησιάρικους χαρακτήρες σε ταινία ever είναι εδώ. Ο Paskaljevic χτίζει συχνά αυτές τις υπέροχες μαύρες κωμωδίες, όμως αυτή ίσως να είναι η πιο καθαρά ευδιάθετη ταινία του. Ξέρει να ρίχνει τους προβολείς πρώτα στους χαρακτήρες και μετά στην ιστορία που αφηγείται κι εδώ το κάνει υπέροχα. Βγήκα ανάλαφρος από την αίθουσα.
  • The Cove (Ο κόλπος των δελφινιών).

    Ήδη στο shortlist για Best Documentary Feature, το γρήγορο, αστυνομικής πλοκής ντοκιμαντέρ του Louie Psihoyos πραγματεύεται τη σφαγή δελφινιών κατά δεκάδες από Ιάπωνες ψαράδες. Καλογυρισμένο ντοκιμαντέρ για ένα θέμα που απασχολεί όλο τον κόσμο εκτός από την Ιαπωνία.
  • Soul Kitchen.

    Η νέα ταινία του Fatih Akin (που άνοιξε κιόλας το Φεστιβάλ) είναι κωμωδία με πρωταγωνιστή έναν Έλληνα! Πέραν το ότι μας πιάνει ένα κάτι όταν βλέπουμε Ελλάδα σε κάποια ταινία, μόνο καλά λόγια έχω να πω γι' αυτήν την προσπάθεια του Akin. Αρκετό γέλιο, ωραία πρόσωπα, άμεσα συμπαθητική ταινία.
  • Varljivo leto '68 (Απατηλό καλοκαίρι του ’68). Μια κωμωδία στην καρδιά των γεγονότων του 1968. Πανέμορφες κοπέλες τριγυρίζουν τον νεαρό πρωταγωνιστή που έχει αποτύχει στο μάθημα του Μαρξισμού, προς μεγάλη απογοήτευση του τέρμα αριστερού πατέρα του (ο Bata Stojković είναι φανταστικός στο ρόλο του πατέρα). Καταπληκτικός Paskaljevic και πάλι.
  • Lebanon (Λίβανος).

    Μια διαφορετική πολεμική ταινία που οφείλει το πόσο ξεχωριστή είναι στον σκηνοθέτη Samuel Maoz και στις λήψεις του. Κλειστοφοβική, ανεξάρτητη από πολιτικές θέσεις, η ταινία κρατάει χαρακτήρα σε όλα τα 90 της λεπτά. Αν έχετε δει το Waltz with Bashir, δείτε τη. Αν όχι, δείτε τις τη μια σα συνέχεια της άλλης. Ίδιο θέμα, εντελώς διαφορετικές ταινίες.
  • Optimisti (Οι αισιόδοξοι).

    Ακόμα ένας Paskaljevic που μου άρεσε πολύ. 5 διαφορετικές ιστορίες, με τον αλάνθαστο και εδώ Lazar Ristovski να παίζει σε όλες, με κοινό παρονομαστή το ρητό του Βολτέρου "Η αισιοδοξία επιμένει πως όλα είναι καλά, όταν όλα είναι άσχημα". Μια ακόμα μαύρη κωμωδία για την παράνοια των Βαλκανίων.
  • Madeo (Μητέρα).

    Για τον Bong Joon-ho θα ξαναπούμε σύντομα στο blog. Να πω όμως εδώ πως η νέα του ταινία είναι πάρα πολύ καλή, με αρκετά γνώριμα στοιχεία από την προηγούμενή του, αρκετά πιο ψυχολογική και αν και δεν είναι το αριστούργημα του The Host, είναι μια μελέτη στο τι σημαίνει να είσαι μια διαταραγμένη μητέρα. :-) Δυνατό και ιδιαίτερο piece of cinema.

Πάει και το 4ο συνεχόμενο Φεστιβάλ που παρακολουθώ εντατικά. Το θεωρώ μοναδική εμπειρία και ελπίζω σε πολλά ακόμα.

Φέτος είδα βήματα μπροστά αλλά και πίσω. Δε με πείραξε που έλειπαν οι ελληνικές ταινίες, δε μου έλειψαν. Θεωρώ όμως πως δεν πρέπει να ξαναγίνει αυτό, ακόμη κι αν δεν τις προτιμώ εγώ. Με πείραξε που περιμέναμε πάλι τελευταία στιγμή το πρόγραμμα και το site να ανεβούν, που τις περισσότερες μέρες το site ήταν απελπιστικά αργό, που το καλύτερο νέο feature, το My Festival, αρχικά δεν είχε τρόπο να κάνεις sign-out(!) και προστέθηκε κουμπί γι' αυτό την 3η μέρα του Φεστιβάλ.

Είδα ακόμα: Γεμάτες αίθουσες. Λιγότερο πρόβλημα με τον εξαερισμό στις αίθουσες του λιμανιού. Λιγότερα έως ανύπαρκτα τεχνικά προβλήματα στις προβολές. Ακόμη περισσότερη ταχύτητα στις τηλεφωνικές κρατήσεις και στις ουρές, ο 3ψήφιος κωδικός δούλεψε τέλεια. Περισσότερες Mercedes από πέρσι. Ωραίες καρτέλες με απαντήσεις ανθρώπων του κινηματογράφου στο "Why Cinema Now", αποκορύφωμα το "Why Sushi Now" του Takeshi Kitano. Ενδιαφέρουσα σαν ιδέα αλλά όχι σαν αποτέλεσμα τα μικρά οικολογικά βιντεάκια πριν τις προβολές. Μεγαλύτερη ποικιλία αλλά άκυρες τιμές στο gift shop του Φεστιβάλ (η αφίσα 4€; ο κατάλογος των ταινιών 11.25€; Ο απλός μαγνητικός σελιδοδείκτης 4€ αλλά η κονκάρδα 2€ και η κούπα 5€; αλλαντάλλων). Ωραίο πρόγραμμα για το Street Cinema αλλά βγήκε 5 μέρες μετά την έναρξή του. Όμορφο σήμα, ενδιαφέρουσα χρήση του "Why Cinema Now".

Ακόμα, η εμπειρία μου από τη συνεργασία με το Φεστιβάλ για την οργάνωση της δράσης μας στο πλαίσιο του Street Cinema ήταν συνολικά καλή. Θα πρέπει να θυμούνται οι υπεύθυνοί του να μη ζητάνε πράγματα, που θέλουν χρόνο και συνεννόηση, τελευταία στιγμή, αλλά ήταν πρώτη χρονιά και ευελπιστώ πως του χρόνου θα ξαναγίνει και θα γίνει καλύτερο...


Τώρα, καλό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ στις 12-21 Μαρτίου!