10 πράγματα που όρισαν τη δεκαετία μου (και τον κόσμο) Part 1

Το 1999 ήμουν 16 χρονών. Σήμερα 26. Στα 90s μεγάλωσα και γι' αυτό θα τα αγαπώ πάντα, όσο κι αν κανείς ποτέ δεν τα συμπάθησε ιδιαίτερα. Στα 00s (Ohs ή Noughties αν είστε fan της γλώσσας και της προφοράς των Άγγλων) όμως ενηλικιώθηκα και σε αυτά πιστεύω πως χρωστάω το πιο μεγάλο κομμάτι του ανθρώπου που είμαι σήμερα και θα είμαι και στο μέλλον. Πιστεύω πως πλέον όσο οι δεκαετίες περνάνε πάνω από μένα και από όλους μας, θα αφήνουν όλο και πιο αχνές πατημασιές στο τεράστιο λιβάδι που ονομάζεται χαρακτήρας μας. Κι αυτό γιατί μεγαλώνοντας, τα γεγονότα δε μας αγγίζουν το ίδιο όπως πριν.

Μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια από την έλευση του νέου millennium και πέρα, υπήρξαν κάποια γεγονότα που έμειναν στο δικό μου μυαλό σαν τα σημαντικότερα. Όχι παγκοσμίως, όχι στην Ελλάδα, σημαντικότερα απλά στη δική μου σκέψη και συνείδηση. Πολιτικά, αθλητικά, κοινωνικά, internetικά, όλα ξεχώρισαν μεμιάς και δε χρειάστηκα πάνω από 30 δευτερόλεπτα για να βγάλω τη δεκάδα που θα σας παρουσιάσω σε 2 μέρη για να μη βγει πάλι τρελό σεντόνι.

Προσέξτε, δεν έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους, ούτε έχουν όλα την ίδια βαρύτητα, φυσικά. Είναι μια προσπάθεια και μόνο, να απομονώσω εκείνα τα γεγονότα που είχαν το μεγαλύτερο impact, για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους, στον πτωχό συγγραφέα αυτού εδώ του blog. Ρίξτε τους μια ματιά παρακάτω όπου τα πιάνω ένα-ένα και λέω μερικά λόγια για το καθένα με βάση και τις προσωπικές μου αναμνήσεις σχετικά με αυτά και σκεφτείτε τι ήταν αυτό που εσείς θα κρατήσετε από τη δεκαετία που σύντομα τελειώνει...

1. 9/11

(Found on Flickr, by *Hiro)

Σίγουρα αυτό που καθόρισε τη δεκαετία και άλλαξε τα πάντα και στην Αμερική και στον κόσμο. Ίσως η μεγαλύτερη τρομοκρατική ενέργεια ever και ένα γεγονός από αυτά τα σημαδιακά που κάπως γίνεται και τα συνδυάζουμε πάντα με το που ήμασταν ή τι κάναμε όταν έγινε.

Ήμουν στο δωμάτιό μου, ήταν οι τελευταίες μέρες πριν ανεβώ Σέρρες, πρωτοετής φοιτητής της Λογιστικής (πανάθεμά με), είχα ξυπνήσει νωρίς και είχα ανοιχτή την τηλεόραση από συνήθεια ενώ καθόμουν μπροστά στον υπολογιστή, συνδεδεμένο στο internet με την εκπληκτική ταχύτητα των 53.333 Kbps, όταν άρχισε να παίζεται η είδηση στην οποία δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία μιας και εκείνη τη στιγμή όλοι λέγανε για ατύχημα ενός αεροπλάνου.

Μιλούσα στο MSN με ένα φίλο και τηλεφωνηθήκαμε κιόλας αμέσως μετά, αλλά δε θυμάμαι γιατί. Θυμάμαι όμως τη στιγμή που είδα live και τη δεύτερη έκρηξη στο άλλο πύργο του Διεθνούς Κέντρου Εμπορίου. Σοκ, χαμός, πανικός, οι μέρες που ακολούθησαν είχαν μεγάλη αγωνία με τη συνέχεια που όλοι ξέρετε. Η Αμερική δε θα ήταν ποτέ η ίδια...

2. griots

(Found on Flickr, by murplej@ne)

Βράδυ Σαββάτου και βλέπω ένα επεισόδιο από τις σειρές που παρακολουθώ. Το twhirl που με ειδοποιεί για τα νέα tweets μου φέρνει αυτό το tweet του cpil. Δε σηκώθηκα να δω τι παίζει, το επεισόδιό μου είχε 15-20 λεπτά να τελειώσει ακόμα και με το τέλος του άνοιξα το twhirl για να βρω τον κακό χαμό. Ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος είχε πυροβοληθεί και σκοτωθεί από έναν αστυνομικό στα Εξάρχεια και μέσα στην επόμενη ώρα εκτεταμένα επεισόδια έχουν ξεκινήσει όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τη Λάρισα και αλλού. Περνάω το βράδυ μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, καμμένα παντού.

2 βράδια μετά και ενώ όλες οι μεγάλες πόλεις της χώρας είναι παραδομένες στα επεισόδια, η αστυνομία ρίχνει δακρυγόνα σαν να είναι Halls για το λαιμό και οι διαδηλώσεις δε σταματάνε λεπτό, είμαι κι εγώ (παίζοντας κουτσό λόγω στραμπουλιγμένου ποδιού) μέσα στη μεγάλη πορεία της Δευτέρας κατά την οποία το σπάσιμο και το πλιάτσικο δεν έχουν προηγούμενο. Καταλήψεις και διαμαρτυρίες και στο εξωτερικό, οι μαθητές μαζικά στους δρόμους, η Ελλάδα καίγεται μαζί με το έλατο του Κακλαμάνη, φήμες πως ο Καραμανλής σκέφτεται την εφαρμογή του άρθρου 48 του Συντάγματος για κήρυξη της χώρας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Μερικές μέρες μετά όλα εξατμίστηκαν και οι επιχειρήσεις ξαναφτιάχτηκαν στη θέση τους. Και τώρα;

3. Αθήνα 2004

(Found on Flickr, by DarthAbraham)

Εδώ είμαι σίγουρος πως θα έχω πολλές ενστάσεις, αλλά χαίρομαι πολύ που γράφω εγώ κι όχι όσοι τις έχετε! Μπορούμε να συζητάμε ώρες για το πόσα λεφτά έφαγαν κάποιοι, πόσο άσχημα διαχειριστήκαμε το αποτέλεσμα της προβολής της χώρας το 2004 και πολλά άλλα. Θεωρώ όμως τους Ολυμπιακούς Αγώνες τη μεγαλύτερη γιορτή της ανθρωπότητας και τους Ολυμπιακούς της Αθήνας, στο σύνολό τους, τους καλύτερους αγώνες στη ιστορία, μαζί με τη Βαρκελώνη το 1992.

Ήθελα πολύ να πάω στους αγώνες. Δυστυχώς δεν υπήρχε η δυνατότητα τότε, ούτε η κατάλληλη παρέα κι έτσι δεν κατέβηκα και τους έχασα. Τους παρακολούθησα όμως εκτεταμένα και το θεωρώ την κορυφή του ενδιαφέροντός μου στις αθλητικές διοργανώσεις. Από τότε παρακολουθώ λιγότερο και λιγότερο. Έχω λατρέψει και τις τελετές που βρίσκονται κάπου στο PC, έτοιμες για όποτε θελήσω να θυμηθώ "τα παλιά".

4. Euro2004

(Found on Flickr, by Charalampos Konstantinidis)

Όταν ξεκίνησε εκείνο το απίστευτο ταξίδι είχα κατεβάσει την τηλεόραση στον κήπο και έβλεπα με πίτσα, μπύρες (με την πρώτη να μου πέφτει απ' τα χέρια στο 1-0) και παρέα τον αγώνα με τη γηπεδούχο Πορτογαλία. Στο τέλος, ακόμη και η μικρή πόλη μου είχε γιγαντοοθόνη για τον τελικό. Στα τελευταία 25 λεπτά δε νομίζω πως έβλεπα προς την οθόνη. Είχα αντέξει όλους τους αγώνες αλλά δε γινόταν άλλο.

Στα 25 λεπτά μετά το τέλος τους αγώνα δε νομίζω πως σταμάτησα να λέω κάτι σαν "όχι ρε φίλε, όχι ρε φίλε, όχι ρε φίλε". Ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης, εμείς οι ανύπαρκτοι και είχαμε μόλις πετύχει μια (ίσως "την") από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που έχουν σημειωθεί στον αθλητισμό ποτέ. Κόρνες, σαμπάνιες, χαλασμός...

5. Ευρώ

(Found on Flickr, by Will Spaetzel)

Μπορεί τώρα να έχουμε ξεχάσει σχεδόν την εποχή της δραχμής, αλλά είναι ακόμα όλα μέσα στο μυαλό μου: Τις τελευταίες δραχμές που εκδόθηκαν ποτέ (τα 6 διαφορετικά κέρματα των 500 με θέμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες), την ισοτιμία του 1€ στις 340,75 δραχμές, τη διπλή αναγραφή των τιμών, το πόσο κουραστικό ήταν να σκέφτεσαι τα ποσά 2 φορές, κυρίως για τους μεγαλύτερους, τις πρώτες διαφημίσεις με τιμές που καταλήγουν σε 9ρια όπως είχα δει το 96 στη Γερμανία και μου είχε κάνει εντύπωση (*μόνο 199€!*), τα πορτοφολάκια για τα τόσα πολλά κέρματα, τη μανία να βρούμε/δούμε τις διαφορετικές εκδόσεις από όλες τις χώρες, το πρώτο (και μοναδικό μέχρι στιγμής) εθνικό αναμνηστικό 2€ το 2004 για τους Ολυμπιακούς και πάλι...

Δε συμβαίνει κάθε 3 και λίγο μια χώρα να αλλάζει το νόμισμά της και η αλλαγή αυτή σήμαινε πολλά πράγματα για τη λειτουργία της Ελλάδας. Και είτε αυτή ήταν προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, ήταν σίγουρα μια εμπειρία που θα τη θυμόμαστε.