9 μέρες στο Εδιμβούργο

Έχω αποφασίσει πως δε θα γράψω πολλά πράγματα. Αισθάνομαι κάπως ότι αν τα γράψω όλα θα μου φανούν πολλά και αυτό θα με αποτρέψει από το να ξαναπάω. Αλλά το έχω αποφασίσει να ξαναπάω για το Edinburgh Festival τον Αύγουστο. Έτσι θα σας πω λίγα λόγια και καλά. Ακόμη, στο Flickr υπάρχουν πολλές φωτογραφίες να δείτε...

Όμως οι φωτογραφίες δεν είναι αρκετές για να γνωρίσετε την ατμόσφαιρα της πρωτεύουσας της Σκωτίας. Τα παλιά και εντελώς gothic κτήρια της, οι δεκάδες pubs, οι πολλές διαφορετικές γλώσσες και εθνικότητες των ανθρώπων που κυκλοφορούν στους μεγάλους της δρόμους φτιάχνουν ένα πολύ ωραίο σκηνικό. Τόσο που υπάρχουν στιγμές που νιώθεις πως δε βρίσκεσαι σε μια πόλη της πραγματικότητας αλλά κάποιου ονείρου...

Επισκέφτηκα μερικά από τα δωρεάν μουσεία τους. Τη National Gallery που ακόμα και με τις εργασίες που γίνονταν εκεί τη μέρα που πήγαμε, υπήρχε κομμάτι ανοιχτό για το κοινό, δε σε έδιωχναν. Το τεράστιο National Museum of Scotland που περιελάμβανε πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα και δεν το είδα ολόκληρο (είπαμε, κρατάω για την επόμενη φορά) και ενθουσιάστηκα με το καταπληκτικό Museum of Childhood που το περίμενα αρκετά μικρότερο και όμως είχε απίστευτο πλήθος παιχνιδιών και άλλων πραγμάτων που χρησιμοποιούσαν τα παιδιά μέχρι και τον 19ο αιώνα.

Έφαγα παραδοσιακό πρωινό με haggis, αυγό, λουκάνικο, φασόλια, ντομάτα, μανιτάρια, black pudding, potato scone, μπέικον, hash browns, τσάι και φέτες τοστ με βούτυρο, τα κλασσικά fish and chips και φυσικά Deep-Fried Mars Bar!

Τρόμαξα με τις τιμές στα λαχανικά, στο νεκροταφείο Greyfriars Kirkyard με τις διάσπαρτες νεκροκεφαλές και τον τάφο του Greyfriars Bobby και με τα ασθενοφόρα που περνούσαν (κυριολεκτικά) κάθε 20 λεπτά!

Εξάσκησα την υψηλή τέχνη του shopping στις μεγάλες οδούς της πόλης, την Princes Street στη New Town, ανάμεσα από τα πολλά έργα για το νέο τραμ της πόλης που θα είναι έτοιμο το 2011 και το Royal Mile της Old Town, μήκους ακριβώς ενός μιλίου, όπως λέει και το όνομα του, που αποτελείται από τις οδούς Castle Esplanade, Castlehill, Lawnmarket, High Street, Canongate και Abbey Strand. Εκεί...

Αγόρασα δώρα, δώρα, δώρα και δώρα. Ακόμη, μια κούπα του Nightmare Before Christmas από το Disney Store, ταρτάν κασκόλ, μερικές Nessie και πολλά χαζουλοειδή μικροπραγματάκια.

Έκανα sightseeing στο επιβλητικό Scott Monument, στον υπέροχο και χαλαρωτικό Royal Botanic Garden με τα σκιουράκια να τρέχουν γύρω μας, αλλά κυρίως σε όλη την πόλη, αφού δε χόρταινα να βλέπω τα μοναδικά κτήρια που είναι παντού! Εκκλησίες, σπίτια ή γραφεία, τα κτήρια της πόλης σκίζουν!

Μπήκα στο Scottish Parliament, που πρωτολειτούργησε το 1999, νομοθετεί αποκλειστικά για τη Σκωτία και έχει υψηλή αρμοδιότητα σε πάρα πολλά θέματα, στα μεγάλα και με πολλές προσφορές βιβλιοπωλεία Waterstones και Blackwell και στην πιο "τουριστική" pub του Εδιμβούργου, το The World's End.

Είδα Σκωτσέζους με kilt να παίζουν γκάιντα στους δρόμους, πάρα πολύ κόσμο να φοράει poppy στο πέτο και την τελετή για τη Remembrance Day, το πόσο ευγενικοί είναι όλοι και υπέροχους νυχτερινούς φωτισμούς σε όλα τα κτήρια.

Λάτρεψα τα πάρα πολλά charity shops, ειδικά στην Nicolson Street και πήρα πολλά βιβλία σε γελοίες τιμές μέχρι να τιγκάρει η βαλίτσα, τα κουτιά στα dvdάδικα που ανοίγεις και ρίχνεις το dvd στην επιστροφή για να μη χάνεις χρόνο μέσα στο μαγαζί και τα μαγαζάκια με τα Χριστουγεννιάτικα όλο το χρόνο (The Nutcracker Christmas Shop και The Christmas Shop).

Διάβασα πολλές πινακίδες και στα Γαελικά, το περιοδικό The List, την εφημερίδα The Scotsman, τα σπουδαστικά The Journal, Student, το πολύ καλό περιοδικάκι των Tesco και οποιοδήποτε άλλο free press ή φυλλάδιο βρισκόταν μπροστά μου.

Άκουσα όλον τον κόσμο να λέει βγαίνοντας "Thanks" και "Cheers" στο οδηγό των λεωφορείων, τις γιαγιάδες να μιλάνε ήρεμα και στρωτά και τις αγάπησα πολύ και περίπου 15-20 διαφορετικές γλώσσες σε ολόκληρη την πόλη!

Δοκίμασα κεμπάπ από τον Σύριο του Palmyra Pizza, τσάι με γάλα στο The Elephant House, το καφέ που η J.K.Rowling έγραψε τον πρώτο Happy Potter και muffins με Maltesers από το Choco-Latte. Μμμμ...

Ανακάλυψα τη μοναδική θέα από την κορυφή του National Museum of Scotland, το Paper Tiger, must shopping point για δώρα και πως ο τοπικός γυναικείος πληθυσμός δεν είναι καθόλου όμορφος!

Η πόλη με μάγεψε και δε μπορώ να περιμένω να ξαναπάω...