Soul Φεβρουαρίου

Έχω ξαναμιλήσει για το Soul, όμως το νέο του τεύχος είναι εκπληκτικό και με ωθεί να επανέλθω.

Γιατί το λέω εκπληκτικό; Γιατί μέσα σε 164 σελίδες, βρήκα δεκαέξι (16!) θέματα που να γουστάρω να διαβάσω. Και αυτό, όπως θα έχετε δει και εσείς, αγαπητοί μου αναγνώστες, από την προσωπική σας επαφή με τα περιοδικά, Ελληνικά και ξένα μαζί, δε συμβαίνει συχνά.

16 λοιπόν:

1. 11 επιλεγμένα ντοκιμαντέρ που θα παιχτούν στο Φεστιβάλ που έρχεται
2. Κώστας Ραπτόπουλος
3. Mayday - TV-Μακεδονία
4. Ανθολογία από το Ουαλικό Λεξικό Του Σεξ του Νίκου Πλατή
5. fashiondollchronicles.blogspot.com
6. Naomi Klein
7. Πλατεία Ιπποδρομίου
8. Έκθεση για το πρώτο supermarket της Ευρώπης (Delhaize), 50 χρόνια μετά
9. Peek-A-Boo: Short movie, από τους φοιτητές του τμήματος Κινηματογράφου του ΑΠΘ, στα γραφεία του Soul
10. Ομάδα graffiti Buns
11. Misty Haze
12. Raval, Barcelona
13. Το "μετά την αποτέφρωση", σαν επιχειρηματικό concept στην Αμερική
14. Νικολά Σαρκοζί και η σχέση του με τη Θεσσαλονίκη
15. Blek

Τελευταίο, άφησα το Ticketcrossing, μια αναφορά σε αρκετούς πολίτες της Θεσσαλονίκης που δίνουν το εισιτήριο τους σε κάποιον άλλο, όταν αποβιβάζονται από τα αστικά. Σας θυμίζει κάτι το όνομα; Και πολύ σωστά! Θα σας διαβάσω λίγη από την εισαγωγή αυτού του μικρού αρθρακίου:

Είναι γνωστό ανά τον κόσμο, το περιβόητο BookCrossing. Αφήνεις, δηλαδή, ένα βιβλίο που διάβασες σε ένα δημόσιο χώρο: σε ένα παγκάκι, στην ξαπλώστρα σου στην παραλία, στη θέση του λεωφορείου, ώστε να το πάρει ο επόμενος ή η επόμενη και να το διαβάσει. Κι εκείνο, σαν σκυτάλη, να αλλάζει χέρια, να το χαϊδεύουν δάχτυλα, να το βλέπουν μάτια και να συνεχίζει το ταξίδι του στον κόσμο. Το όνειρο κάθε συγγραφέα θα ήταν αυτό (αν δεν τον ενδιέφεραν τα χρήματα). Και το όνειρο κάθε βιβλίου, αν δικαιούνται τα βιβλία να έχουν όνειρα. Ένα βιβλίο που δε θα μείνει στο ράφι της βιβλιοθήκης με την πρώτη ανάγνωση. Τη θέση του βιβλίου σε αυτή την ιδιότυπη σκυταλοδρομία μπορεί να λάβει ακόμη κι ένα εισιτήριο αστικού λεωφορείου, οπότε το ονομάζουμε TicketCrossing (μιας και ακόμη δεν έχει καταγραφεί ως λήμμα της Google μηχανής αναζήτησης ή της Wikipedia).

Πως σας φαίνεται; Εμένα νομίζω μου μοιάζει το καλύτερο homage στο BC...

Έχω και ερώτηση σε αυτό το post, ελπίζω να μου πείτε στα comments. Τι περιοδικά αγοράζετε; Τι περιοδικό θα μου προτείνατε να διαβάσω; Και μην περιοριστείτε απαραίτητα στον ελληνικό τύπο. Κατέχομεν και την αγγλικήν...

Eurovision 2008: Ελληνική Επιλογή

Απόψε στις 10 έχουμε τον Ελληνικό τελικό για το τραγούδι που θα στείλουμε στον πρώτο ημιτελικό της 20ης Μαΐου στο Βελιγράδι για τον διαγωνισμό της Eurovision για φέτος.

Χρύσπα και Give A Chance To Love, Κώστας Μαρτάκης και Always And Forever, Καλομοίρα και Secret Combination οι συμμετοχές όπως είναι γνωστό εδώ και αρκετό καιρό. Αποφάσισα να τα ξανακούσω και να βγάλω πόρισμα, θα είμαι λιγάκι αντικειμενικός, δε σας πειράζει ε; (:Ρ) Και ιδού:

Χρύσπα
+ Συμπαθές τραγούδι για Ελλάδα. Όμορφη παρουσία.

- Μισό ελληνικά, μισό αγγλικά. Δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο. Θα υπάρχουν και ομορφότερες παρουσίες. Τι είναι αυτά τα ανατολίτικα προς το τέλος; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ.

Μαρτάκης
+ Overall το πιο Eurovisionικό τραγούδι, μπορώ να το δω να πηγαίνει καλά.

- Άντρας σόλο έχει να νικήσει από το 1996. Πως είναι έτσι αυτό το παλικάρι, έλεος! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ.

Καλομοίρα
+ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ. Καλό τραγούδι.

- Μα γιατί το γυρνάτε *και* εσείς σε τσιφτετελάκι στη γέφυρα στο τέλος, ποιόν θέλετε να πιάσετε, όλη την Ευρώπη ή όλα τα ελληνικά ραδιόφωνα; Δεν είναι το είδος του τραγουδιού που θα πάρει πολλούς βαθμούς.

Να σημειώσω πως αν ακούσουμε τα views του Youtube, η Καλομοίρα είναι πολύ μπροστά. Και ακολουθούν, όχι με μεγάλη διαφορά μεταξύ τους, Μαρτάκης και Χρύσπα, ενώ στα στοιχηματζίδικα παίζουν πιο ανεβασμένο τον Μαρτάκη, αλλά με την ίδια σειρά.

Γενικά περιμένω να δω τη σημερινή παρουσίαση των κομματιών, αφού και πέρσι είχε παίξει τεράστιο ρόλο για τον Σαρμπέλ. Η παρουσία όλων είναι ένα 30-40% στη γνώμη μου και ξέρω ήδη πως το κομμάτι του Μαρτάκη θα έχει κάποιες αλλαγές. Πάντως, αυτή τη στιγμή είμαι με την Καλομοίρα, δε θα με χαλάσει και τρελά ο Μαρτάκης και θα θεωρήσω τεράστιο λάθος αν στείλουμε τη Χρύσπα. Θα δούμε όμως το βράδυ...

Κωλό-ΟΤΕ

Εντάξει, τα έχω πάρει πολύ τώρα. Είχα παρατηρήσει εδώ και μερικές μέρες μια κατακόρυφη πτώση της ταχύτητας της DSL μου, όσον αφορά τα torrents και το DC++. Σήμερα έπεσα πάνω και σε άλλους με το ίδιο πρόβλημα, για να ανακαλύψω πως η OTENET ξεκίνησε να κάνει Traffic Shaping σε p2p πρωτόκολλα!

Έχω εξοργιστεί, καταρχάς γιατί δεν είναι εύκολο για μας τους χρήστες να αποδείξουμε κάτι τέτοιο (αν και στο adslgr ετοιμάζουν μια διαμαρτυρία), αλλά και γιατί κάτι τέτοιο θεωρώ πως είναι παράνομο, αφού στο συμβόλαιο που έκανα δεν αναφέρεται κανένας περιορισμός στο τι κάνω εγώ με τη γραμμή μου.

Δοκίμασα και κάποια κόλπα με encryption σε άλλους clients πλην του αγαπημένου μου Azureus (μTorrent 1.8 Beta και Deluge 0.5.8.4) και ενώ στην αρχή δεν είχα κάποια standard αποτελέσματα, είδα μια άνοδο τελικά με τον μTorrent. Τον κρατάω, αλλά έτσι δε λύνουμε το πρόβλημα, απλά το ξεγελάμε. Τέλος πάντων, πολύ απλά, την κατάρα μου στον ΟΤΕ. Οι μαλακίες δε θα περάσουν...

Το μανιφέστο των blogs

Τελικά όλα φτάσανε εδώ:

...το υπουργείο Δικαιοσύνης εμφανίζεται αποφασισμένο να δημιουργήσει νέο νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο τροποποιεί το καθεστώς λειτουργίας τουλάχιστον των «ενημερωτικών» blogs.

Ελεύθερος Τύπος Δευτέρα, 25.02.08

Η υπόθεση Press-gr (Ρίξτε μια ματιά στον nikan του metablogging.gr) έδωσε την αφορμή αλλά τα πράγματα πήγαιναν εδώ και λίγο καιρό προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Nikos του NYLON, έγραψε 9 θέσεις για το τι είναι blog. Συμφωνώ και αναμεταδίδω...

1. Τα blogs είναι διάλογος - ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.

2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.

3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.

4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.

5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.

6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.

7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.

8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.

9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.

Oscars live?

4.07 π.μ: Είμαι πολύ νευριασμένος αυτή τη στιγμή. Είχα αποφασίσει να ξενυχτήσω για τα καλά για να δω τα Oscars, για να ανακαλύψω τελικά πως στο oscar.com δεν υπάρχει ζωντανή κάλυψη, απλά εννοούσαν πως υπάρχει ζωντανή κάλυψη στο ABC. Morons! Και τα είχα όλα έτοιμα: Τσιπς, άφθονο νεράκι, θα έκανα και ζωντανό με συνεχή ανανέωση από το Cover It Live και μου το χάλασαν. Ας πρόσεχα όμως, σιγά που θα υπήρχε κάπου live η απονομή. Έπρεπε να το σκεφτώ. Anyway...

4.13 π.μ: Ξέχασα, έχω και το ballot μου από το IMDb εδώ δίπλα, για να μη χάνομαι με τους νικητές. Μέχρι στιγμής: Best Costume Design σε Elizabeth: The Golden Age, Best Animated Feature σε Ratatouille (wooohooo!), Best Makeup σε La Vie en Rose και Best Visual Effects σε The Golden Compass (huh?).

4.18 π.μ: Πλέον, ακούω το καταπληκτικό soundtrack του Juno, για να είμαι στο κλίμα και παρακολουθώ το live coverage του Mahalo. Λεπτομερέστατο και γρήγορα updates. Στο Sweeney Todd το Art Direction, το βραβείο που ποτέ κανείς δεν κατάλαβε τι είναι...

4.31 π.μ: Τελικά με κόβω να γράφω μερικά πράγματα live έστω κι έτσι. Όμως δεν είναι το ίδιο. Έχω ένα αστείο σχόλιο για τον Cuba Gooding Jr. τώρα, αλλά πως να εξηγήσω που κολλάει, θέλω ώρα και είμαστε ήδη πόση ώρα παρακάτω, με απευθείας μετάδοση και στο Cover It Live θα ήμουν πολύ fast. Oh, well... Bardem το Supporting, καμία έκπληξη.

4.39 π.μ: Live Action Short Film: Le Mozart des Pickpockets, Animated Short Film: Peter and the Wolf (Part 1, Part 2, Part 3).

4.42 π.μ: Ok, λίγα λεπτά πριν αρχίσει η απονομή, τελείωσα το Michael Clayton. Και ειλικρινά, δε μπορώ να καταλάβω γιατί αυτή η ερμηνεία είναι η καλύτερη supporting για το 2007. Best Supporting Actress: Tilda Swinton

4.51 π.μ: Adapted Screenplay: 2ο αγαλματάκι για το No Country For Old Men.

5.10 π.μ: Sound Editing και Sound Mixing στο The Bourne Ultimatum. Εγώ όση ώρα πέρασε έβλεπα τα βιντεάκια που ανεβαίνουν ταχύτατα για κάποιες από τις απονομές στο Mahalo.

5.17 π.μ: Να τη η (μίνι) έκπληξη! Marion Cotillard και La Vie en Rose για το Leading Actress! Πρέπει να το δω σύντομα αυτό...

5.22 π.μ: Μόλις ανακάλυψα πως δεν είμαι ο μόνος που έψαχνε για ζωντανή κάλυψη απόψε. Ο googlης στέλνει μερικούς αναγνώστες εδώ μάλλον. Παιδιά, Mahalo και πάλι Mahalo!

5.33 π.μ: Το The Bourne Ultimatum τα έκανε 3 με το Film Editing. Το περιμέναμε αυτό; Και ειδικά σε αυτή την κατηγορία; Εγώ πάντως όχι.

5.42 π.μ: Πάντως θα ήταν ωραία, τηλεορασίτσα στο ABC (αναγκαστικά, άντε μην αρχίσω πάλι το rant), laptop επί τόπου για το live coverage στο blog, κανένα ποτάκι και τίποτα να μασουλάς και 1-2 φίλοι με διάθεση να ακούνε όλα τα σχετικά Oscar-trivia που περνάνε από το μυαλό μου. Ποιός ξέρει, στο μέλλον θα το κάνω κι αυτό...

5.49 π.μ: Στην Best Foreign-Language Film ψήνομαι να τις δω και τις 5 κάθε χρόνο και ποτέ δεν τα καταφέρνω. Έχω μιλήσει παλιότερα (αλλά βαριέμαι να ψάχνω το link τώρα) για το Mongol, αλλά τα υπόλοιπα δεν τα είχα υπόψιν μου πριν τις υποψηφιότητες. Το The Counterfeiters πάντως το πήρε και γενικά έχω ακούσει καλά λόγια, ήταν αρκετά αναμενόμενο το αποτέλεσμα. Α, μην ξεχάσω: Πολωνία.

5.54 π.μ: Το φαβορί και στο Original Song: Falling Slowly, από το Once. Δείτε το.

6.04 π.μ: Το πρώτο και για το There Will Be Blood, για Best Cinematography. Και το video με τους νεκρούς του 2007, είναι πάντα η αρχή του τέλους. Μετράμε αντίστροφα ladies and gentlemen!

6.16 π.μ: Ξεχάστηκα βλέποντας τον νικητήριο λόγο της Cotillard. "There are some angels in this city", καταπληκτική. Το Atonement τελικά θα φύγει με κάποιο αγαλματάκι, αφού ο Dario Marianelli πήρε το Original Score.

6.20 π.μ: Short Documentary για το Freeheld και το βασικό, Best Documentary Feature για το Taxi to the Dark Side. Έρχονται τα καλά...

6.26 π.μ: Ok, όλα πήγαν καλά στο Original Screenplay, για να δούμε παρακάτω. Θέλω Juno και το μεγάλο! Πάμε!

6.35 π.μ: Leading Actor, το πιο σίγουρο βραβείο της απονομής, στον Daniel Day-Lewis για το There Will Be Blood.

6.37 π.μ: Σχόλιο σε ένα άλλο site που παρακολουθώ: "It's nice that they show clips from all the other nominees though". LOL!

6.44 π.μ: Directing στους Coens, όπως ήταν αναμενόμενο. Και θέλω πάρα πολύ να πιστέψω πως τους δώσανε αυτό γιατί δε θα τους δώσουν το άλλο!

6.46 π.μ: Έχω αγωνία!

6.48 π.μ: Και με την αγωνία έμεινα. No Country For Old Men, it is...

6.58 π.μ: Ας τα μαζέψουμε, γιατί είναι η ώρα για ύπνο. Στις major categories, ευτυχώς που είχαμε τις γυναίκες και είδαμε μια μικρού και μια μεσαίου μεγέθους εκπληξούλα. Κατά τα άλλα όπως φαινόταν εδώ και καιρό. Άξια, δε λέω, αλλά έχουμε και τις συμπάθειές μας, ε; 4 αγαλματάκια για το No Country For Old Men και όλα στις major, 3 για το The Bourne Ultimatum (αν είναι ποτέ δυνατόν) και όλα στις τεχνικές, 2 για την ευχάριστη έκπληξη, το La Vie en Rose και για το There Will Be Blood.

Τελικά δεν έγραψα λίγα, έγραψα ικανοποιητικά, αλλά δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που ετοίμαζα κανονικά. No Tears For Old Men όμως και πάμε γι' άλλα. Πάμε κρεββάτι τώρα. Καλημέρα...

Oscars 2008

Σήμερα το βράδυ, 3 μετά τα μεσάνυχτα ώρα Ελλάδος, είναι η απονομή των Oscars που σκοπεύω να δω live από το Oscar.com και θυμήθηκα πως δεν έχουμε πει ποτέ πως είμαι Oscars-junkie (όοοοολα τα κουσούρια θα βγουν σιγά-σιγά).

Πρέπει να παραδεχτώ πως τα τελευταία δεν έχουν την αίγλη αλλά και την αγωνία που είχαν παλιότερα, όμως παραμένουν ψηλά στην εκτίμησή μου. Φυσικά, ο αγαπημένος Jon Stewart θα είναι host ξανά φέτος, αφού το πείραμα με την DeGeneres πέρσι δεν πήγε και πολύ καλά.

By the way, ζω για τη στιγμή που ο Stephen Colbert ή ο Robin Williams (μόνος, αφού ήταν host και το 1985, μαζί με τον Alan Alda και την Jane Fonda όμως) θα ανεβούν στην σκηνή να παρουσιάσουν τη βραδιά. Όνειρα που έχει ο άνθρωπος...

Μεγάλο φαβορί το No Country For Old Men. Πίσω του το There Will Be Blood και ακολουθούν Atonement, Juno και Michael Clayton, χωρίς σοβαρές πιθανότητες. Ειδικά το Atonement είναι πολύ πεσμένο σε σχέση με 2 μήνες πριν. Έτσι παθαίνουν συνήθως, όσα φαβορί αναδύονται πολύ νωρίς στην κούρσα (βλέπετε εδώ καμία ομοιότητα με την άλλη μεγάλη μου αγάπη, τη Eurovision;)

Daniel Day-Lewis για το There Will Be Blood και Julie Christie για το Away From Her (ταινία που έχει βγει σε DVD εδώ και πολύ καιρό) δε φαίνονται να χάνουν, αν και η δεύτερη απειλείται εσχάτως από την ανεβασμένη Marion Cottilard του La Vie En Rose. Πάντως όσο ζω ελπίζω για την Ellen Page του Juno.

Στους Supporting ο Javier Bardem (No Country For Old Men) είναι το πιο σίγουρο Oscar της βραδιάς, αλλά στο γυναικείο θα γίνει μια μικρή μάχη, αφού Cate Blanchett και Amy Ryan είναι αρκετά κοντά, ενώ η Tilda Swinton φαίνεται να έχει ανεβεί πολύ τον τελευταίο μήνα. Τα λεφτά μου πάντως στην Blanchett θα πήγαιναν, αφού έχω ακούσει πάρα πολύ καλά λόγια για τον ρόλο της σαν Bob Dylan στο I'm Not There.

Στη σκηνοθεσία η λογική λέει αδερφούς Coen για το No Country For Old Men αν και ο Julian Schnabel με το The Diving Bell And The Butterfly έχει κάνει αρκετή αίσθηση φέτος. Δεν του δίνω και πολλές πιθανότητες πάντως.

Στα σενάρια, No Country For Old Men και Juno φαίνονται να έχουν κλειδώσει σε Adapted και Original αντίστοιχα.

Αν πάνε όλα όπως φαίνονται, το No Country For Old Men θα πιάσει τα 4 αγαλματάκια στα 7 maximum στις 8 major categories, κάτι που έχει να γίνει από το 2004 και το Million Dollar Baby (Best Picture, Directing, Leading Actress, Supporting Actor).

Για την ιστορία και επειδή γουστάρω τα στατιστικά, 17 ταινίες έχουν πιάσει αυτό τον αριθμό από το 1957, όταν σταθεροποιήθηκαν αυτές οι 8 κατηγορίες. Και καλύτερες όλων, με 5 στα 7, μόνο 4:

• 1975 One Flew over the Cuckoo's Nest
• 1979 Kramer vs. Kramer
• 1983 Terms of Endearment
  
• 1991 The Silence of the Lambs

Φαντάζομαι πως θα κάνω και ένα post μετά το τέλος, με εντυπώσεις. Καλή απονομή!

The Stand

Τέλειωσα επιτέλους το The Stand, αυτό που θεωρείται το πιο δημοφιλές βιβλίο του Stephen King. Ως μεγάλος fan εδώ και αρκετά χρόνια, είναι η αλήθεια πως αυτό μου είχε ξεφύγει. Και κακώς...

Ο King μιλάει για το τέλος του κόσμου. Ένας ιός που μοιάζει πολύ με την απλή γρίπη, όμως συνεχώς μεταλλασσόμενος, αφήνεται κατά λάθος ελεύθερος από μια Αμερικανική στρατιωτική βάση. Έτσι, από τη μια καθαρίζει κάπου το 99% της ανθρωπότητας και από την άλλη ξεκινά μια σύγκρουση μεταξύ Καλού και Κακού (μακράν το αγαπημένο θέμα του King).

Όμορφα στημένοι χαρακτήρες, με τους οποίους δένεσαι θέλοντας και μη μέσα από τις ιστορίες τους και στημένο από το συγγραφέα ένα απολύτως πιστευτό μετά-Αποκαλυπτικό τοπίο, αφού πρώτα έχουμε ακολουθήσει βήμα-βήμα την εξέλιξη του φονικού ιού.

Πολύ ενδιαφέρον έχουν και οι προσπάθειες των επιζώντων να φτιάξουν ξανά κάποιους υποτυπώδεις μηχανισμούς οργάνωσης μεταξύ τους. Και όλα αυτά, με το υπερφυσικό που δε λείπει από κανένα μυθιστόρημα του, να συνυπάρχει με όλα αυτά.

Εξακολουθώ να θεωρώ καλύτερά του και πιο τρομακτικά το It και το The Shining, πιο ιδιοφυές το The Dark Tower και πιο συγκινητικά τα Hearts In Atlantis και το Wizard and Glass (το 4ο του The Dark Tower και ουσιαστικά prequel της ιστορίας), όμως εδώ είναι ίσως το βιβλίο με το οποίο κάποιος, αν έχει την υπομονή για 1400+ σελίδες, θα μπορούσε να ξεκινήσει τη μύηση του στα μυστικά του King. Περιέχει τις νόρμες που ο συγγραφέας χρησιμοποιεί σε πολλά από τα βιβλία του και το καθιστά ιδανικό ξεκίνημα στον κόσμο του.

So here is The Stand, Constant Reader...

Όοοοολοι ψηφίζουμε!

Μιας και έχετε μπει στο κλίμα τελευταίως, σας έχω 2 ψηφοφορίες με μεγάλη βαρύτητα για να εξασκηθείτε.

1. Monopoly: World Edition
Ψηφίστε για να μπουν Ελληνικές πόλεις στην παγκόσμια έκδοση της Monopoly. Η Αθήνα υπάρχει στις standard επιλογές και η Θεσσαλονίκη υπάρχει στις προτάσεις που μπορείτε εσείς να κάνετε (πατήστε "thess" στο πεδίο που λέει "Προτείνετε μια νέα πόλη" και θα σας τη βγάλει). Η Αθήνα είναι 13η μέχρι στιγμής, αλλά η Θεσσαλονίκη δεν είναι στην πρώτη 20άδα στις μπαλαντέρ.

2. 10η επέτειος Euro.
Του χρόνου, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 10 χρόνων από την κυκλοφορία του euro θα βγει ένα επετειακό 2ευρω. Γίνεται λοιπόν μια ψηφοφορία ανάμεσα σε 5 διαφορετικά σχέδια. Αυτά έχουν επιλεγεί μεταξύ 50 αρχικών προτάσεων και μεταξύ τους περιλαμβάνεται το σχέδιο του εξαίρετου γλύπτη του ελληνικού νομισματοκοπείου Γιώργου Σταματόπουλου. Το σχέδιο του είναι αυτό με το ανθρωπάκι που κρατάει το ευρώ. Δείτε το και ψηφίστε άμεσα όποιο σας αρέσει (αν και μάλλον αυτό είναι το καλύτερο!), αφού η ψηφοφορία τελειώνει αύριο...

Άντε, πάμε για άλλα. Και μια και είπαμε για ψήφους, μην ξεχνιόμαστε: Obama ftw!

ΕΛ Facts!

Όλα ξεκίνησαν με τα Chuck Norris Facts, στην Ελλάδα έφτασαν τα Makis Facts και τώρα έχουμε τα ΕΛ Facts.

Ο Λιακό θα αποκαλύψει ότι τα στρουμφάκια είναι σιωνιστικά δημιουργήματα αφού συνεχώς φαίνεται να ξεφτιλίζουν τους δρακουμ-ΕΛ και ψιψιν-ΕΛ

LOL!

Back Inside

Πίσω στον Πολύγυρο, μετά τη σχεδόν βδομάδα στο Σαλόνικα. Ωραία ήταν. Λέξεις κλειδιά: Μουδανιά, τέλειο πάπλωμα, κρύο, Lost, θεωρία της αναβλητικότητας, Κουλουράκια, meetup, Sweeney Todd, Vote Hope, Cloverfield, ζέστη, σπασμένα πιάτα, Stereosis, Γαζία.

Είμαι πανέτοιμος για την επόμενη φορά. Που θα είναι καθυστερημένα γενέθλια, που θα είναι απόκριες, που θα είναι τέλος εξεταστικής (χε), που θα έχει βγει και το There Will Be Blood.

Κατά τα άλλα, αναμένονται ήρεμες μέρες μέχρι τότε. Διάβασμα (να τελειώσω και επιτέλους το The Stand), επεισόδια που έχω μείνει πίσω, internet, καμιά ταινία ίσως και that's all folks. Θα γράφω κι εδώ τίποτα φυσικά...

Εμείς είμαστε τσιγκάνοι...

Πάω Θεσσαλονίκη σε λίγες ώρες. Έχω καιρό να βρεθώ σαν φιλοξενούμενος και όχι σαν κάτοικος εκεί. Θυμάμαι παλιότερα, επί εποχές Σερρών (by the way, οι περισσότεροι απαντήσατε λάθος στην ερώτηση στο Facebook) πηγαινοερχόμουν κάθε βδομάδα. Ένας (τότε) φίλος είχε την καλοσύνη να με φιλοξενεί συνέχεια, αλλά μπορώ να μετρήσω άλλα 3 φιλικά σπίτια που έχω γυρίσει.

Μου φαίνεται αρκετά μακριά εκείνος ο καιρός. Ωραίες εποχές ήταν κι εκείνες, δεν έχω παράπονο, αλλά και πάλι νοιώθω μια αποστασιοποίηση. Μάλλον επειδή οι φιλίες του τότε δεν κράτησαν. Στις Σέρρες είναι σαν να μην πάτησα ποτέ. Όλα πήγαν στραβά από την αρχή ή τουλάχιστον έτσι το έβλεπα εγώ τότε. Φίλους που να κράτησαν, δεν είχα. Είχαμε κοινό μόνο την πόλη και το TEI. Ήταν σαν να τους ξέχασα αμέσως μόλις έφυγα από κει. Το ίδιο και κείνοι...

Έτσι, έμεναν οι φίλοι που ήταν εγκατεστημένοι στη Θεσσαλονίκη. Φάνηκε βέβαια πως και αυτοί δεν ήταν οι σωστοί άνθρωποι για μένα. Τελικά όντως, αν δεν απεμπλακείς, δεν το καταλαβαίνεις αυτό. Και μάλλον κι εγώ γι' αυτούς, τώρα που το σκέφτομαι. Περάσαμε και πολλές καλές στιγμές, αλλά δεν ήμασταν καλά. Μαλώναμε. Δεν άκουγε ο ένας τον άλλο. Δε μιλούσαμε μεταξύ μας. Απλά περνούσαμε καλά. Ή σαν η συνήθεια να μας έδενε. Ναι, κι αυτό...

Είχε τρελές φάσεις τότε ο καιρός. Να απορείς. "Μα τι σκεφτόταν;". Συχνά αναρωτιόμουν κάτι τέτοια. Στο τέλος, το έκοψα. Μου έκανε κακό και σταμάτησα να ασχολούμαι. Κράτησα μόνο 2 παλικάρια από όλη αυτή την ιστορία. Μου ακούγεται κάπως σκληρό αυτό. Αλλά πως αντιδράς; Τι κάνεις όταν ανακαλύπτεις πως οτιδήποτε έχεις εσύ σα "σωστό" στο μυαλό σου, ο άλλος το καταπατά; Όταν το να κάνεις την πάπια επειδή είναι φίλος φτάνει σε όρια που σου μοιάζουν αξεπέραστα;

Ήμουν και διαφορετικός άνθρωπος. Δε μιλούσα, δεν ανοιγόμουν, δεν αντιδρούσα. Με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις, δε λένε; Και εκείνο το "πες μου το φίλο σου να σου πω ποιός είσαι"; Έτσι. Και όλο αυτό, αυτή η τριβή, με άλλαξε. Και ευτυχώς αλλάζω ακόμα.

Αύριο λοιπόν, θα είμαι και πάλι φιλοξενούμενος, για μια βδομάδα σχεδόν. Μόνο που αυτή τη φορά δε χρειάζεται να κάνω τα στραβά μάτια σε καμία συμπεριφορά. Τελικά τι άκυρες συνδέσεις κάνει ο άνθρωπος, ε; :-)

Συνασπισμός Τώρα!

Συνέδριο από χτες και Κυριακή πρωί ψηφίζουν τα μέλη του Συνασπισμού για νέο πρόεδρο. Ήθελα να γράψω κάτι, αλλά ψιλοξενέρωσα που διάβασα ένα αρθράκι που θάβει τον Τσίπρα. Αρχικά σκέφτηκα να απαντήσω συγκεκριμένα, αλλά αποφάσισα κατά. Δεν έχει λογική, δε θέλω να πείσω άλλωστε κανέναν για μια επιλογή που εμένα μου φαίνεται απολύτως λογική.

Γιατί αυτό; Σίγουρα όχι γιατί θεωρώ τον Τσίπρα Μεσσία. Θεωρώ τον Τσίπρα έναν έξυπνο νέο άνθρωπο. Τελεία. Όχι γιατί τον θεωρώ το παιδί της διπλανής πόρτας. Δεν είναι. Η πορεία του είναι όντως βγαλμένη μέσα από τα κομματικά θερμοκήπια. Ψήθηκε για να πάρει θέση στο κόμμα.

Όχι γιατί έχει κάνει παπάδες στα επαγγελματικά του. Δεν έχει κάνει. Αλλά δεν κατάλαβα γιατί είναι αυτό πρόβλημα; Δε θέλω κακούς πολιτικούς που να έχουν διαπρέψει στη δικηγορία, στη δημοσιογραφία και στην οδοντιατρική πχ. Θέλω καλούς πολιτικούς. Και προσοχή, δεν εννοώ πως ο Τσίπρας είναι ένας τέτοιος. Να το δούμε όμως...

Όχι γιατί έχει κάνει παπάδες και σε αυτά τα κομματικά του. Πριν την υποψηφιότητα στο Δήμο Αθηναίων ήταν στις νεολαίες, στα τσικό, που καμία σημασία δεν έχουν σήμερα. Και σε αυτή την υποψηφιότητα, τα νούμερά του δεν ήταν υψηλότερα του Δημαρά του ΔΗΚΚΙ στις προηγούμενες.

Η επιλογή του όμως, είναι η μόνη επιλογή πολιτικού αρχηγού που βγάζει νόημα εδώ και πολλά χρόνια. Είναι μια επιλογή που αντικατοπτρίζει την αλλαγή που (θέλω να πιστεύω πως) βιώνει η Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Είναι μια επιλογή που έχει και παρόν και μέλλον. Είναι μια επιλογή που αν και όταν συμβεί ολόκληρη (γιατί τώρα θα είναι μισή, με αρχηγό της Κ.Ο. τον Αλαβάνο), έχει τη δυνατότητα να ανεβάσει τα εκλογικά νούμερα του συνασπισμού του ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί τον υποστηρίζω λοιπόν, πέρα από το ότι μου φαίνεται λογική η επιλογή; Γιατί θέλω να δω νέα πρόσωπα στα κόμματα: Κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή και δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή καταλληλότερο κόμμα από τον Συνασπισμό για να την κάνει. Μακάρι όμως να υπήρχε και καταλληλότερο ή να μου ήταν το ίδιο περισσότερο συμπαθές έστω...

Ας φέρει λοιπόν και άλλα πρόσωπα ο Τσίπρας. Ας δοκιμάσει. Προτιμώ ένα κόμμα και έναν αρχηγό που προσπαθεί και αποτυγχάνει, παρά την παραίτηση και την αποδοχή των 50άρηδων και 60άρηδων όλο τριγύρω να αλωνίζουν. Ας σπάει και τη μονοτονία κανένας 30άρης ρε αδέρφια, δε'ν'κακό!

Γιατί η άλλη λύση, ο Κουβέλης, δε μου λέει απολύτως τίποτα. Flat καταστάσεις. Δεν πιστεύω πως θα προσφέρει τίποτα περισσότερο. Εκτιμώ το διαρκή του αγώνα για το κόμμα και την ειλικρίνειά του, αλλά δεν αρκούν. Ευτυχώς όμως που το κυνηγάει, γιατί δε θα γούσταρα καθόλου να δω φάση Σημίτη-Γιωργάκη εδώ. Αλαβάνο, πρότεινες πολύ νωρίς το παλικάρι και από μένα έχασες πόντους. Καταστάσεις "παραδίδω το δαχτυλίδι μου", δεν είναι σωστές.

Με λίγες λέξεις: Θέλω αλλαγές. Τις απαιτώ. Αφού δεν τις φέρνουν οι παλιοί, οι με περγαμηνές φτασμένοι, μήπως τις φέρουν οι πραγματικά νέοι; Ας δοκιμάσουμε...

Top-10 TV-Shows!

Το χρωστάω στον εαυτό μου να το κάνω αυτό και να' το επιτέλους! Τα 10 αγαπημένα μου TV-Shows, με σειρά προτίμησης:

01. Friends (NBC)


Μιλάμε για τον (κατ' εμέ) ορισμό του sitcom. Ξέρω τα επεισόδια απ' έξω και γυρνάω σε αυτά με κάθε ευκαιρία που έχω. Έχω ξαναμιλήσει γι' αυτήν. Είμαι μεγάλος fan του Chandler, (καταπληκτικός ο Matthew Perry) τον θεωρώ ένα από τους αστειότερους χαρακτήρες που έχουν γραφτεί για την Αμερικανική τηλεόραση. Το πάθος μου για τους Friends ξεπερνά αυτό για τον Garfield, αν είναι ποτέ δυνατόν! Και μόνο εγώ βλέπω πολλές σχέσεις μεταξύ Chandler-Garfield; Χμ... Μέτρησε 10 seasons.

02. The West Wing (NBC)


Aaron Sorkin No1. Τουλάχιστον μέχρι την 4η season, εκεί που έχω δει δηλαδή. Θέλω πολύ να την τελειώσω κάποια στιγμή. Ανατολική Πτέρυγα, Λευκός Οίκος. Παρακολουθούμε το administration του Δημοκρατικού Josiah Bartlet και όλου του προσωπικού του. Οτιδήποτε αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας. Ο Sorkin γράφει μοναδικά, γράφει ρεαλιστικά και θέτει σημαντικά ερωτήματα ηθικής στο Αμερικανικό κοινό, ενώ εξερευνά και θέματα που η πραγματική κυβέρνηση αντιμετώπισε.
Σταμάτησε στις 7 seasons.

03. Grey's Anatomy (ABC)


Υποδειγματικό δράμα. Μερικοί ειδικευόμενοι χειρούργοι μπαίνουν στα βαθιά του Seattle Grace Hospital και ξεκινούν την καριέρα τους. Οι πρώτες 2,5 seasons είναι εκπληκτικές. Χαρακτήρες με βάθος, παιγμένους από εξαιρετικούς ηθοποιούς, οι σχέσεις μεταξύ τους, σκηνές που σε αφήνουν με κομμένη αναπνοή από την ένταση των συναισθημάτων που γεμίζουν την οθόνη και πραγματικά ενδιαφέροντα ιατρικά περιστατικά. Οποιαδήποτε ομοιότητα με το απολύτως βαρετό ER, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Συνεχίζεται μάλλον από τον Σεπτέμβρη με την 5η season.

04. Dexter (Showtime)


Ο Dexter, αναλυτής αίματος στην αστυνομία του Μαϊάμι και serial killer. Η σειρά προήλθε από βιβλίο του Jeff Lindsay. Ο χαρακτήρας, με τον εξαιρετικό Michael C. Hall στο ρόλο, σκιαγραφείται υπέροχα. Βλέπουμε πως λειτουργεί και το γιατί το ανακαλύπτει ο θεατής ταυτόχρονα με τον ήρωα. Φυσικά την αγωνία του και την περιπέτειά του τη θέλει το είδος και η σειρά φέρνει και αυτό το κομμάτι σε πέρας, άψογα! 2 seasons μέχρι τώρα και πάμε για 3η.

05. Studio 60 On The Sunset Strip (NBC)


Aaron Sorkin No2. Η σειρά κατάφερε σε μόνο 1 season να μπει στις All Time Αγαπημένες και αυτό νομίζω λέει αρκετά. Τα παρασκήνια ενός ζωντανού σόου με κωμικά σκετς. Ο Sorkin εδώ πιάνει θέματα θρησκείας, δημοκρατίας, ελευθερίας των Media, κάνει κριτική στη διακυβέρνηση Bush, αγαπημένα θέματα και από το West Wing. Οι γρήγοροι διάλογοι είναι εδώ, οι καλογραμμένοι και με βάθος χαρακτήρες, επίσης. Και ο ίδιος ο Sorkin κάνει την αυτοκριτική του. Ο Matt, ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Matthew Perry (Wooohooo!) είναι βασισμένος πάνω στον ίδιο...

06. Lost (ABC)


Την ξέρουν και οι πέτρες πλέον, δε λέω τίποτα. Πρέπει να ομολογήσω πως με τη 2η season του είχε πέσει αρκετά στη "λίστα" μου, αλλά με την 3η αποκαταστάθηκε. Το σύμπαν του Lost είναι αρκετά περίπλοκο για να μην πλεχτείς στα δίχτυα του. Μια σειρά-σταθμός για την τηλεόραση.

07. Pushing Daisies (ABC)


Ήρθε φέτος και μπήκε αμέσως στο top-10. Δε θα ξαναπώ τίποτα, το προηγούμενό μου post τα λέει όλα. Δυστυχώς πάντως, η φετινή της season ήταν αρκετά κουτσουρεμένη λόγω της απεργίας των σεναριογράφων στην Αμερική, με μόνο 9 επεισόδια. Αλλά και πάλι, ήταν απόλαυση κάθε λεπτό της...

08. Family Guy (Fox)


Έχω ξαναπεί γι' αυτήν αρκετά παλιότερα, αλλά όχι κάτι συγκεκριμένο. Έχω δει μόνο τις 2 πρώτες seasons ενώ παίζεται η 6η τώρα. Όμως το θεωρώ το καλύτερο animation που έχω δει. Έχει απίστευτο γέλιο, πάρα πολλές pop-culture αναφορές. Οι περιπέτειες των Griffin, μιας παντελώς κουλής οικογένειας. Μοιάζει με το Simpsons, αλλά αν γίνεται, ακόμα καλύτερο! Go Stewie!

09. How I Met Your Mother (CBS)


Και γι' αυτήν έχω ξαναγράψει. Ο τίτλος είναι και η υπόθεση. Ένας πατέρας αφηγείται στα παιδιά του το πως γνώρισε τη μητέρα τους. Το σκηνικό γνωστό: Μια παρέα και οι περιπέτειές τους. Το HIMYM είναι το Friends και ο Barney ο Chandler του σήμερα. Έτρεξε την 3η (και γι' αυτό το show κουτσουρεμένη λόγω της απεργίας) season κι εγώ έχω μείνει στη 2η.

10. Criminal Minds (CBS)


Το καλύτερο procedural που έχω δει. Μια κλάση ανώτερο από το CSI franchise, το Criminal Minds επικεντρώνεται στη σκιαγράφηση του profile του δράστη στο έγκλημα που αναλαμβάνουν να επιλύσουν. Το θέμα είναι ο δράστης και όχι το έγκλημα. Έτσι, η σειρά αποφεύγει το να γίνει μια κρύα διαλεύκανση και έξω από την πόρτα. Ενδιαφέρον, αγωνιώδες, ατμοσφαιρικό. Είμαι στα μέσα της 2ης season και έχει ολοκληρώσει την 3η της.

+1 The Colbert Report (Comedy Central)


(Για να τα κάνω enteka)

Αλλά και επειδή δεν είναι σειρά όπως την εννοούμε εδώ στην Ελλάδα, είναι όμως TV-show. O Stephen Colbert παρουσιάζει, κάθε μέρα από Δευτέρα μέχρι και Πέμπτη, αυτό το σατιρικό talk-show που κριτικάρει την πολιτική και τα media. Έχοντας μπει μέσα στον ρόλο του άκρως συντηρητικού και ισχυρογνώμονα Ρεπουμπλικάνου, ο Colbert φτιάχνει μια καρικατούρα των "ειδημόνων" που έχουν κατακλύσει την Αμερικανική τηλεόραση. Παίζει με τη γλώσσα, βγάζει πολύ γέλιο και το format της εκπομπής έχει πολύ ενδιαφέρον. Δυστυχώς, δεν έχω αξιωθεί να δω πάρα πολύ, μόνο σκόρπια επεισόδια. Αξίζει όμως να του ρίξετε μια ματιά...

Deadwood, South Park, Battlestar Galactica και Death Note, για διαφορετικούς λόγους το καθένα βρέθηκαν για λίγο έξω από τη δεκάδα. Ειδικά το BSG νομίζω τη δικαιούται, αλλά δεν έχω δει αρκετό για να το κρίνω όπως πρέπει. Είναι όμως η επόμενη στο πρόγραμμα, οπότε θα αποκαταστήσω την αδικία αν υπάρχει.

Super Tuesday

Δηλώνω ψιλοαπογοητευμένος. Κυρίως λόγω California που περίμενα πιο στενό παιχνίδι, ειδικά όταν δηλώθηκε σαν too close to call. Γενικά ο Obama πήρε τις περισσότερες πολιτείες, αλλά η Hilary πήρε τις μεγαλύτερες (California, New York, New Jersey). Το θέμα όμως είναι πως η διαφορά είναι μικρή, γύρω στους 100, αλλά θα έχω και update όταν δοθούν τελικά από παντού, με τους ακριβείς αριθμούς.

Έτσι, το θρίλερ θα συνεχιστεί. Όμως σίγουρα χάθηκε ο ενθουσιασμός στο Obamικό στρατόπεδο, που θα γινόταν χαμός αν γύριζε η CA. Μένει να δούμε από δω και πέρα, με αρχή το Σάββατο με 1 primary και 3 caucuses ακόμα.

Στους Ρεπουμπλικάνους ο McCain δεν είχε ιδιαίτερα δύσκολο βράδυ. Είναι μπροστά, είναι άνετος και από τον Romney δε νομίζω πως απειλείται. Ο Huckabee για το μέγεθός του τα πήγε καλά. Πάντως εξακολουθώ να μη βλέπω πως μπορεί να χάσει ο McCain.

Ορίστε τα αποτελέσματα. Παρακολουθούσα τα MSNBC και CNN (από το οποίο έβλεπα και το live streaming του) σε αρκετή από τη διάρκεια της νύχτας. Φυσικά, πολύ καλό ήταν και το live blogging του Reality Tape, στο οποίο μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για τα αποτελέσματα όπως έβγαιναν.

Απόψε 00.15 θα δω ΣΚΑΙ, την έκτακτη εκπομπή αποτίμησης των αποτελεσμάτων του Παπαχελά. Τα ξέρει καλά το παλουκάρι αυτά τα θέματα. Το ελπίζω δηλαδή, αφού ο ΣΚΑΙ κάνει κόλπα εδώ, μια πιάνει μια όχι, γαμώ το λαγκάδι μου μέσα!

Update: Η ώρα είναι 23.00 και το CNN δίνει H.Clinton 818 εκλέκτορες και B.Obama 730. Δεν έχει καταλήξει το New Mexico που η καταμέτρηση είναι στο 98% και η Hilary είναι μπροστά 210 ψήφους. Μικρό το κακό πάντως, αφού με την παρούσα κατάσταση οι delegates πηγαίνουν 4-1. Δεν ξέρω αν θα γίνουν αλλαγές και σε άλλες πολιτείες που δεν έχει βγει το 100% ακόμα. Πάντως δεν είναι ιδιαίτερα πιθανές.

Ο Obama δήλωσε πως η Hilary είναι φαβορί. Δεν ξέρω την ατζέντα του, αλλά μπορώ να υποθέσω θέμα συσπείρωσης. Θα ακούσω και Παπαχελά. Σίγουρα, μιας και θυμήθηκα πως υπάρχει και το streaming. Έχει πλάκα: Αυτό που για τα Αμερικανικά κανάλια θεωρούσα προφανές, είχα ξεχάσει πως το κάνουν και τα δικά μας. Όχι πως δεν το ήξερα, απλά είναι η δυσπιστία του Έλληνα απέναντι στα ελληνικά προϊόντα! :-)

Update 2: Μέχρι τις 1.00 και βλέποντας ταυτόχρονα την εκπομπή στον ΣΚΑΙ, έχω καταφέρει να μπερδευτώ πάρα πολύ. Δείτε εκπροσώπους που δίνουν 3 μεγάλα ειδησεογραφικά sites (πρώτα Hilary, μετά Obama).

CNN: 818-730
USA Today: 1000-902
MSNBC: 834-838 (!)

Ειδικά το τελευταίο μου αρέσει πολύ! Ίσως είναι θέμα με live/επικυρωμένα αποτελέσματα και θέμα superdelegates, αλλά πραγματικά απλά μαντεύω.

Να πω σε αυτό το σημείο, πως φαίνεται μέσα και από παναμερικανικές έρευνες πως ο Obama προηγείται του McCain, ενώ η Hilary έρχεται 3η σε δημοφιλία. So, αν οι Δημοκρατικοί θέλουν να το πάρουν, μάλλον θα πρέπει να ξανασκεφτούν ποιόν θα εκλέξουν για δικό τους υποψήφιο...

Pushing Daisies

Ίσως η καλύτερη σειρά φέτος και ένας από τους καλύτερους pilots ever. (Note to self: Να κάνω εκείνο το post με Το Pushing Daisies είναι ένα παραμύθι γεμάτο χρώμα, τρυφερό και πανέξυπνο. Κάτι ανάμεσα σε Amelie και Big Fish. Δε θα πω τίποτα παρακάνω, ούτε κάτι για την υπόθεση. Απλά δείτε τα πρώτα πέντε λεπτά του pilot, με τίτλο Pie-lette...

USA primaries

Γενικά είμαι junkie, να το πω απ' την αρχή αυτό. Γουστάρω πολύ τις Αμερικανικές εκλογές γιατί είναι ένα μεγάλο talent show στο οποίο η κάθε κίνηση μετράει. Όπως για παράδειγμα το αν σηκώθηκε ή όχι πολύ γρήγορα από το τραπέζι η Hilary. Που πας βρε κορίτσι μου έτσι πανικόβλητη; Αμάν! Αφήνεις και τον Bill στα κρύα του λουτρού. Τσκ τσκ τσκ!

Super Tuesday αυτή η Τρίτη στην Αμερική με 24 πολιτείες να ψηφίζουν σε μια μέρα για υποψήφιο πρόεδρο. Από τη μια πλευρά 21 πολιτείες (41% των συνολικών ψήφων) για τους Ρεπουμπλικάνους και 22 πολιτείες (+ Αμερικανική Σαμόα και Democrates Abroad) (52% των συνολικών ψήφων) για τους Δημοκρατικούς.

Να δούμε λίγο πως έχουν τα πράγματα μέχρι τώρα στις 2 παρατάξεις. Από την πλευρά των συντηρητικών Ρεπουμπλικάνων έχουμε 5 μέσα:

• John McCain 4 νίκες
• Mitt Romney 4 νίκες (αλλά λιγότερους εκπροσώπους από ότι ο McCain)
• Mike Huckabee 1 νίκη
• Ron Paul
• Alan Keyes

και 3 έξω:

• Rudy Giuliani
• Fred Thompson
• Duncan Hunter

Εδώ η λογική και τα νούμερα λένε John McCain και αν και ο Mitt Romney υποστηρίζεται από τους πιο σκληροπυρηνικούς, δύσκολα θα αλλάξει η γενική ψήφος. Αξιωματικός του Ναυτικού, υποψήφιος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων και το 2000 ο McCain, αλλά έχασε από τον Bush εύκολα και στη συνέχεια τον υποστήριξε. Τίποτα άλλο προς το παρόν, θα δούμε τη δυναμική του απέναντι στον υποψήφιο των Δημοκρατικών όταν τελειώσουν οι προκριματικές.

Τώρα, στους πιο φιλελεύθερους Δημοκρατικούς έχουμε 3 μέσα:

• Hilary Clinton 2 νίκες
  
• Barack Obama 2 νίκες (αλλά λιγότερους εκπροσώπους από ότι η Clinton)
• Mike Gravel

και 5 έξω:

• Joe Biden
• Christopher Dodd
• John Edwards
• Dennis Kucinich
• Bill Richardson

Εδώ είναι το μεγάλο πανηγύρι για όλους. Hilary ή Obama; Τα νούμερα λένε Hilary. Αλλά ακόμα και τώρα, 48 ώρες πριν τη Super Tuesday ο Obama μειώνει τη διαφορά. Ο Edwards δεν έδωσε το endorsement του σε κανέναν από τους 2 όταν ανέστειλε την καμπάνια του. Αρκετές πολιτείες θα είναι close call. Έχω την εντύπωση πως μπορεί να γίνει η ανατροπή αλλά χρειάζεται η ψήφος των αναποφάσιστων.

Αυτές είναι ίσως οι πιο ενδιαφέρουσες προκριματικές στην Αμερική εδώ και πολλά χρόνια. Κυρίως λόγω του Barack Obama. Για πρώτη φορά ένας μαύρος και μια γυναίκα είναι τόσο κοντά στο να τρέξουν για πρόεδροι της χώρας. Ο υπόλοιπος κόσμος έχει ταχθεί με το μέρος του πρώτου και οι Αμερικανοί ανεβάζουν τα ποσοστά συμμετοχής τους στην ψηφοφορία για να επιλέξουν αυτόν. Είναι ο αδιαπραγμάτευτος νικητής των εντυπώσεων μέχρι στιγμής. Όμως η Hilary Clinton με τις τόσο γερές επαφές λόγω Bill και τη γυναικεία ψήφο να καταλήγει στα χέρια της είναι μπροστά και δεν έκανε σοβαρά παραστρατήματα στη διάρκεια της καμπάνιας της.

Γίνεται σκληρή μάχη και δεν ξέρω κατά πόσο αυτό θα έχει καταπονήσει τον νικητή, εν όψη της αναμέτρησής του με τον Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο. Και ο McCain αλλά και ο Romney είναι σοβαροί και σταθεροί αντίπαλοι. Δύσκολα θα υποπέσουν στο λάθος μέχρι την Election Day, στις 4 Νοεμβρίου. Έχουν καιρό όμως γι' αυτό.

Θέλω πολύ να δω live την όλη φάση. Ή θα μετακομίσω σε ένα συγγενικό σπίτι που έχει Filmnet μπας και βρω κανένα Αμερικανικό κανάλι (ποιό να είναι καλό άραγες γι' αυτή την περίπτωση;) ή θα βρω μέσω internet κανένα αν εκπέμπει live ή στην τελική θα βλέπω τα αποτελέσματα σε τίποτα ιστοσελίδες. Δεν το χάνω πάντως!

Να δώσω τη δικιά μου ευχή; Obama vs McCain. Άντε να δούμε...

3o Ελληνικό Συνέδριο Bookcrossing

Στο πρώτο, όταν η αγαπητή Luz αποφάσισε να φέρει το θεσμό στην Ελλάδα, δε μπόρεσα να είμαι. Και με έριξε αυτό, ήθελα πολύ να τους γνωρίσω όλους και να είμαι στη Θεσσαλονίκη. Στο δεύτερο, στο "Συμπόσιο" της Αθήνας ήμουν, δεν το έχανα με τίποτα. Και περάσαμε πολύ ωραία, δε θέλαμε να φύγουμε. Και γνώρισα και όσους δεν είχα γνωρίσει στο πρώτο. Αισθάνθηκα πολύ παρέα με όλους τους. Και το Μάη στο τρίτο, στη "Μάζωξη" των Χανίων, θα είμαι κι εκεί.

Να ξαναδώ αυτούς που ξέρω, να δω νέα πρόσωπα και να περάσω τις εντελώς τελευταίες μου μέρες πριν το στρατό ευχάριστα. Και με ιντριγκάρει που θα είμαι μαζί με κάποιους που δεν ήταν ούτε στο 1ο, ούτε στο 2ο. Θα έχει την πλάκα του! :-)

Όσοι δεν ξέρετε αν θα έρθετε και όσοι το σκέφτεστε, απλά σταματήστε! Όσοι αποφασίσατε να μην έρθετε, ξανασκεφτείτε το! Ελάτε! Τα παιδιά έχουν κάνει ωραίο πρόγραμμα και θα περάσουμε καλά. Και θα αφήσουμε και μπόλικα βιβλία, να ανεβούν για τα καλά τα Χανιά! Και θα τσιμπήσουμε και διάφορα φαγώσιμα! :Ρ Και θα δούμε και που θα πάμε τον επόμενο χρόνο. Γιατί ένα συνέδριο δεν είναι ποτέ αρκετό...

The city which will have the honour and responsibility to host the Greek Bookcrossing Covention of 2009 is... ? :-)

Επιστροφές-Καταστροφές

Βλέπω πως κάνουν κάποιοι κάτι δακρύβρεχτα posts. Άλλοι πετυχημένα, σεμνά, ήρεμα και άλλοι εντελώς forced, στο πετάνε στα μούτρα ρε παιδί μου. Υπερβολικά όλα. Και είπα να δοκιμάσω κι εγώ, να δω αν το αποτέλεσμα είναι παρόμοιο με τους πρώτους ή τους δεύτερους.

Συγκινήθηκα που άφησα το σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη. Τι σπίτι δηλαδή, τρύπα. Τα έχουμε ξαναπεί, studio εγώ. Αλλά παρόλα αυτά, ήταν ωραία. Ήταν η πρώτη φορά που είχα αυτό που ήθελα και actually περνούσα καλά. Η Θεσσαλονίκη και το Bookcrossing έπαιξαν το ρόλο τους και σήμερα δεν έχω μεγάλη σχέση με ότι ήμουν την πρώτη βδομάδα του Νοέμβρη του 2005 όταν έμπαινα στο σπίτι της Δωδεκανήσου.

Αλλά πλέον είχε έρθει η ώρα να το αποχωριστώ. Το τράβηξα όσο γινόταν για διάφορους λόγους (αν και ένας είναι σημαντικότερος των υπολοίπων) και ευτυχώς που το έκανα, αλλά δεν πήγαινε άλλο. Οικονομικοί και τεχνικοί λόγοι κυρίως, που δεν έχουν μεγάλη σημασία τώρα. Και άλλωστε, το Μάη θα με καλέσει και ο Ελληνικός Στρατός, οπότε...

Συγκινήθηκα λοιπόν, γιατί άφησα πράγματα και ανθρώπους που με απασχόλησαν, με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο τρόπο, πίσω μου. Γιατί άφησα όλο αυτό το μείγμα. Φίλους και φίλες, εχθρούς και εχθρές, θετικές και αρνητικές αντιμετωπίσεις όλων των πιθανών καταστάσεων και όλες αυτές τις πιθανές καταστάσεις που έζησα στη Θεσσαλονίκη που πάντα μου άρεσε από μια απόσταση και τώρα τη θεωρώ "χώρο μου". Σα να λέμε δηλαδή όλο το πακέτο. Κατά κάποιο τρόπο όμως, χαίρομαι κιόλας. Καταρχάς επειδή το σπίτι μου θα το πάρει ένα (Ουκρανικό; Ρωσικό; Κάτι τέτοιο.) τρελό μωρό! :-)

Βασικά όμως επειδή θέλω να προχωρήσω. Όχι από όσους από σας εκεί κάτω αγαπάω, αλλά από μια κατάσταση που δε γινόταν να προχωρήσει αλλιώς. Θέλω να πάω στα στρατά, να τελειώσω μαζί τους και μετά να επιστρέψω. Σε μια δουλειά (όσοι έχετε άδειες θέσεις εργασίας, κρατήστε τες 16 μήνες, please!), σε ένα μεγαλύτερο σπίτι, σε όσους με περιμένετε ακόμα.

Μου έχει φύγει και το άγχος τώρα, που μετακομίζω. Έγινε, τέλειωσε, είμαι Πολύγυρο. Όχι ότι ποτέ το πήρα τόσο σοβαρά όσο περίμενα στην αρχή, αλλά και πάλι, I'm fine now.

Και ναι, θα μου λείψετε, αλλά θα έρχομαι (και υποσχεθήκατε πως θα έρθετε κι εσείς), θα μου λείψει η Θεσσαλονίκη, αλλά θα επιστρέψω, θα μου λείψει το σπίτι μου, αλλά είμαι στο σπίτι μου και τώρα και όταν θα επιστρέψω θα έχω κάτι καλύτερο. (Με λέγανε Αρτέμη, τώρα με λένε απουσία...)

Θα έρθω να σας δω σύντομα. Στοπ.

Υ.Γ. Κλαψατε ή ακόμα; Κλαυσίγελος έστω; Κάτι; Ένα δάκρυ; Κλαψ; Λυγμ; Σε τι χοντρόπετσους έπεσα μωρέ; :Ρ