The Stand

Τέλειωσα επιτέλους το The Stand, αυτό που θεωρείται το πιο δημοφιλές βιβλίο του Stephen King. Ως μεγάλος fan εδώ και αρκετά χρόνια, είναι η αλήθεια πως αυτό μου είχε ξεφύγει. Και κακώς...

Ο King μιλάει για το τέλος του κόσμου. Ένας ιός που μοιάζει πολύ με την απλή γρίπη, όμως συνεχώς μεταλλασσόμενος, αφήνεται κατά λάθος ελεύθερος από μια Αμερικανική στρατιωτική βάση. Έτσι, από τη μια καθαρίζει κάπου το 99% της ανθρωπότητας και από την άλλη ξεκινά μια σύγκρουση μεταξύ Καλού και Κακού (μακράν το αγαπημένο θέμα του King).

Όμορφα στημένοι χαρακτήρες, με τους οποίους δένεσαι θέλοντας και μη μέσα από τις ιστορίες τους και στημένο από το συγγραφέα ένα απολύτως πιστευτό μετά-Αποκαλυπτικό τοπίο, αφού πρώτα έχουμε ακολουθήσει βήμα-βήμα την εξέλιξη του φονικού ιού.

Πολύ ενδιαφέρον έχουν και οι προσπάθειες των επιζώντων να φτιάξουν ξανά κάποιους υποτυπώδεις μηχανισμούς οργάνωσης μεταξύ τους. Και όλα αυτά, με το υπερφυσικό που δε λείπει από κανένα μυθιστόρημα του, να συνυπάρχει με όλα αυτά.

Εξακολουθώ να θεωρώ καλύτερά του και πιο τρομακτικά το It και το The Shining, πιο ιδιοφυές το The Dark Tower και πιο συγκινητικά τα Hearts In Atlantis και το Wizard and Glass (το 4ο του The Dark Tower και ουσιαστικά prequel της ιστορίας), όμως εδώ είναι ίσως το βιβλίο με το οποίο κάποιος, αν έχει την υπομονή για 1400+ σελίδες, θα μπορούσε να ξεκινήσει τη μύηση του στα μυστικά του King. Περιέχει τις νόρμες που ο συγγραφέας χρησιμοποιεί σε πολλά από τα βιβλία του και το καθιστά ιδανικό ξεκίνημα στον κόσμο του.

So here is The Stand, Constant Reader...