Εμείς είμαστε τσιγκάνοι...

Πάω Θεσσαλονίκη σε λίγες ώρες. Έχω καιρό να βρεθώ σαν φιλοξενούμενος και όχι σαν κάτοικος εκεί. Θυμάμαι παλιότερα, επί εποχές Σερρών (by the way, οι περισσότεροι απαντήσατε λάθος στην ερώτηση στο Facebook) πηγαινοερχόμουν κάθε βδομάδα. Ένας (τότε) φίλος είχε την καλοσύνη να με φιλοξενεί συνέχεια, αλλά μπορώ να μετρήσω άλλα 3 φιλικά σπίτια που έχω γυρίσει.

Μου φαίνεται αρκετά μακριά εκείνος ο καιρός. Ωραίες εποχές ήταν κι εκείνες, δεν έχω παράπονο, αλλά και πάλι νοιώθω μια αποστασιοποίηση. Μάλλον επειδή οι φιλίες του τότε δεν κράτησαν. Στις Σέρρες είναι σαν να μην πάτησα ποτέ. Όλα πήγαν στραβά από την αρχή ή τουλάχιστον έτσι το έβλεπα εγώ τότε. Φίλους που να κράτησαν, δεν είχα. Είχαμε κοινό μόνο την πόλη και το TEI. Ήταν σαν να τους ξέχασα αμέσως μόλις έφυγα από κει. Το ίδιο και κείνοι...

Έτσι, έμεναν οι φίλοι που ήταν εγκατεστημένοι στη Θεσσαλονίκη. Φάνηκε βέβαια πως και αυτοί δεν ήταν οι σωστοί άνθρωποι για μένα. Τελικά όντως, αν δεν απεμπλακείς, δεν το καταλαβαίνεις αυτό. Και μάλλον κι εγώ γι' αυτούς, τώρα που το σκέφτομαι. Περάσαμε και πολλές καλές στιγμές, αλλά δεν ήμασταν καλά. Μαλώναμε. Δεν άκουγε ο ένας τον άλλο. Δε μιλούσαμε μεταξύ μας. Απλά περνούσαμε καλά. Ή σαν η συνήθεια να μας έδενε. Ναι, κι αυτό...

Είχε τρελές φάσεις τότε ο καιρός. Να απορείς. "Μα τι σκεφτόταν;". Συχνά αναρωτιόμουν κάτι τέτοια. Στο τέλος, το έκοψα. Μου έκανε κακό και σταμάτησα να ασχολούμαι. Κράτησα μόνο 2 παλικάρια από όλη αυτή την ιστορία. Μου ακούγεται κάπως σκληρό αυτό. Αλλά πως αντιδράς; Τι κάνεις όταν ανακαλύπτεις πως οτιδήποτε έχεις εσύ σα "σωστό" στο μυαλό σου, ο άλλος το καταπατά; Όταν το να κάνεις την πάπια επειδή είναι φίλος φτάνει σε όρια που σου μοιάζουν αξεπέραστα;

Ήμουν και διαφορετικός άνθρωπος. Δε μιλούσα, δεν ανοιγόμουν, δεν αντιδρούσα. Με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις, δε λένε; Και εκείνο το "πες μου το φίλο σου να σου πω ποιός είσαι"; Έτσι. Και όλο αυτό, αυτή η τριβή, με άλλαξε. Και ευτυχώς αλλάζω ακόμα.

Αύριο λοιπόν, θα είμαι και πάλι φιλοξενούμενος, για μια βδομάδα σχεδόν. Μόνο που αυτή τη φορά δε χρειάζεται να κάνω τα στραβά μάτια σε καμία συμπεριφορά. Τελικά τι άκυρες συνδέσεις κάνει ο άνθρωπος, ε; :-)