Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

Olympics (The End)

 (Uploaded in Flickr by rich115)
 
Από αυτό εδώ το blog μάθατε πρώτοι, τη δεύτερη μόλις αγωνιστική μέρα, πόσα μετάλλια θα πάρει η Ελλάδα στους αγώνες.

Να πω τώρα που τελείωσαν όλα, πως από πριν έβλεπα 13 πιθανότητες για μετάλλιο. Κάποιες πήγαν πολύ άσχημα (Μάρας, Ηλιάδης, Πόλο Γυναικών), άλλοι το πάλεψαν αλλά δεν τους βγήκε (Μπάσκετ Ανδρών, Γρηγοριάδης, Τσάτουμας). Δεν έχει σημασία. Ότι είμαστε σε πτώση; Είμαστε. Φταίνε πολλά, αλλά δεν πρόκειται να αρχίσω τώρα. Ελπίζω το 2012 στο Λονδίνο να αγωνιστούμε με πιο μεγάλες βλέψεις.

Του χρόνου τον Οκτώβριο θα αναδειχτεί η πόλη που θα φιλοξενήσει τους αγώνες το 2016. Τόκιο, Μαδρίτη, Σικάγο και Ρίο ντε Τζανέιρο (η σειρά δεν είναι τυχαία, αλλά με βάση το πόσο βαθμολογήθηκαν οι φάκελοί τους, κατά σειρά 8.4, 8.1, 7.0, 6.4) διεκδικούν τη διοργάνωση. Εκεί θα ήταν και η Ντόχα από το Κατάρ (στη θέση του Ρίο, αφού ο φάκελός της είχε 6.9), αλλά θέλανε να διοργανώσουν τους Ολυμπιακούς Οκτώβριο (!) οπότε δεν έκατσε.

Τις ίδιες μέρες θα αποφασιστεί και ποια αθλήματα (και αν) θα ενταχθούν στο πρόγραμμα. Το Baseball και το Softball παίχτηκαν για τελευταία φορά φέτος και το 2012 θα υπάρχουν σίγουρα κάποιες προσθήκες (το γυναικείο boxing το πιο πιθανό). Από το 2016 θα υπάρξουν και νέα αθλήματα, με τα Καράτε, Σκουός, Γκολφ, Αθλήματα με πατίνια και διάφορα άλλα να είναι προς συζήτηση...


Έχω πει ότι μου αρέσουν πολύ οι Ολυμπιακοί. Πάντα τους έβλεπα και συνεχίζω να τους βλέπω, σε πείσμα των χορηγών των ντοπαρισμένων με το τσουβάλι και των χίλιων-μύριων-όσων τους καταλογίζουν, σαν τη μεγαλύτερη γιορτή.

Γιορτή, απαράμιλλη στα χρονικά της ανθρωπότητας, όχι μόνο για το αθλητικό της κομμάτι, αλλά κυρίως και πρώτα γιατί φέρνει όλους τους ανθρώπους της γης για μερικές μέρες στην ίδια πόλη και τους ενώνει κάτω από έναν κοινό στόχο: Την ανάδειξη της ευγενούς άμιλλας, της αγωνιστικότητας και της ομοψυχίας.

Ναι, ξέρω, θα κατηγορηθώ πως πιστεύω σε κάτι που δεν υπάρχει. Σύμφωνοι. Αλλά θεωρώ τους Ολυμπιακούς Αγώνες μια από τις λίγες όμορφες στιγμές που μας έχουν απομείνει σε αυτόν τον πλανήτη. Επιλέγω λοιπόν να πιστεύω, όπως πιστεύω και στον Άι-Βασίλη κι ας με κοιτάζουν κάποιοι με μισό μάτι.

Έτσι κάθε φορά, νοιώθω μια μελαγχολία όταν τελειώνουν. Γι' αυτό, θα ξαναδώ και πάλι τη λήξη των δικών μας αγώνων, την πιο συγκινητική στιγμή στην ιστορία των Ολυμπιακών και θα περιμένω μέχρι τις 27 Ιουλίου 2012...

4 σχόλια:

  1. -ήταν το πιο καλό σβήσιμο φλόγας!αξεπέραστο!

    - θέλω να τους πάρει ή ρίο, ή μαδρίτη.μμμ μάλλον ρίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μάλλον χλωμό. Ρίξε τα λεφτά σου στη Μαδρίτη, γιατί βλέπω το Τόκιο να αχνοφαίνεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ το είχα ξεχάσει το κοριτσάκι που έσβησε την φλόγα!! Το Ρίο κι εγώ το βλέπω χλωμό, πολύ χλωμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ-πολύ χλωμό. Πιστεύω πως θα είναι η πρώτη πόλη που θα βγει εκτός. Και κρίμα, γιατί Νότια Αμερική δεν έχει γίνει ποτέ.

    Πάντως, δεν ξέρω και αν μπορεί να το πάρει η Μαδρίτη. Δύο κολλητές διοργανώσεις στην ίδια ήπειρο έχουν να γίνουν από το '48 και '52 (Λονδίνο και Ελσίνκι).

    ΑπάντησηΔιαγραφή