Lesvos 2008 (Days 9, 10 & 11)

Να 'μαστε στο τέλος...

9η μέρα: Ήταν μέρα χαλάρωσης και Μυτιλήνης, μετά το Σίγρι. Το πρωί κάναμε μια βόλτα στη Καβέτσου και στη φυσική συνέχειά της, τον πεζόδρομο της Ερμού, τον πιο εμπορικό δρόμο της Μυτιλήνης. Φάγαμε κουλούρι Sorrento και είδαμε τον πολύ κόσμο που βγήκε μέσα στη ζέστη για τα ψώνια του. Καλή, μεγάλη αγορά, μου έκανε εντύπωση για νησί, αλλά είπαμε, η Λέσβος δεν είναι το average νησί του Αιγαίου.

Η επίσκεψή μας στο Γερμανό της πόλης που πήγα με το κινητό μου χαλασμένο εδώ και τρεις μέρες ήταν ιδιαιτέρως αστεία. Μπαίνω και λέω, στον τύπο που με ρωτάει τι θέλω, ότι έχει χαλάσει. Συγκεκριμένα δεν ανοίγει και το ένα του κουμπί, το πιο βασικό, έχει μείνει μονίμως πατημένο, δεν ανταποκρίνεται με τίποτα.

Με πηγαίνει στο πάγκο που λέει "Service", παίρνει το τηλέφωνο, το ακουμπάει πάνω στον πάγκο, το κοιτάει για μερικά-ελάχιστα δευτερόλεπτα και μου λέει, Πρέπει να πάει στα κεντρικά του Γερμανού, θα κάνει 20-25 μέρες να έρθει πίσω και αν είναι υγρασία δε θα γίνει τίποτα.

Ψυχραιμία, λέω, μην τα σπάσεις όλα. Ε, του λέω, δεν είμαι από δω, θα το πάω σε ένα Γερμανό όταν γυρίσω από τις διακοπές. Μήπως έχει αδειάσει για κάποιο λόγο η μπαταρία απλά; Μια ιδέα λέω. Α, μου λέει, δεν το σκέφτηκα! Κάτσε μισό να δω και θα σου πω αμέσως. Μετά από κει και πέρα έβλεπα μόνο να φύγω από το μαγαζί, αλλά γενικά ήταν πολύ ότι να' ναι, really...

Είχαμε αποφασίσει εκείνη τη μέρα να ανεβούμε στο Κάστρο (Google Map). Ωραίο, βγάλαμε και τις φωτογραφίες μας (και απ' έξω και από μέσα και από δίπλα και από πάνω), είδαμε και το ανοιχτό θέατρο που είναι μέσα στο χώρο του κάστρου (γίνονται πολλές συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις, όλο το καλοκαίρι) και μια χαρά θέα, δε λέω, αλλά μάλλον δύο κάστρα δεν τα άντεχε ο οργανισμός μου σε τρεις μέρες. Αν και το μέγεθος αυτού στο Σίγρι δε μπορεί να συγκριθεί με αυτό στη Μυτιλήνη, πολύ μικρότερο το πρώτο.

Δε βαριέσαι όμως, χαζέψαμε, πληρώσαμε και το εισιτηριάκι μας 2€ το άτομο και όλα καλά. Εντυπωσιακό ήταν πάντως το γεγονός πως σώζονται τα σύμβολα όλων των κατά καιρούς κατακτητών της Λέσβου. Ο καινούργιος έβαζε το δικό του, χωρίς να χαλάει του προηγούμενου. Σεβασμός, ε;

Το μεσημέρι φάγαμε στον Ερμή, στην Επάνω Σκάλα. Ήταν από τα μαγαζιά που η Δάφνη ήθελε οπωσδήποτε να με πάει, αφού ήταν πάντα πολύ καλό όταν έτρωγε εκεί. Για κάποιο λόγο όμως όταν πήγαμε εμείς ήταν επιεικώς απαράδεκτο, το χειρότερο μέρος που φάγαμε στις διακοπές μας. Όσο φάγαμε δηλαδή, γιατί εγώ τα παράτησα αρκετά γρήγορα...

---

10η μέρα: Για τελευταία εκδρομή εκτός Μυτιλήνης, επιλέξαμε το κεντρικό και νότιο κομμάτι του νησιού. Ξεκινήσαμε μεσημεράκι και είδαμε κατά σειρά Πολιχνίτο (Google Map) και Σκάλα Πολιχνίτου (Google Map), πριν καταλήξουμε για φαγητό στην μακριά παραλία της Νυφίδας (Google Map). Φυσούσε πολύς αέρας στον κόλπο της Καλλονής, καθίσαμε στο μπαλκονάκι του "Γρηγόρη" για το τελευταίο μας ψάρι (και της χρονιάς, δεν είμαι φίλος λέμεεεεε) και δοκιμάσαμε Κρυστάλ, την τοπική πορτοκαλάδα του Πολιχνίτου.

Συνεχίσαμε με βόλτα στα Βατερά (Google Map), τη μεγαλύτερη παραλία της Λέσβου και μια από τις καλύτερες τις Ελλάδας (λένε). Κρίμα που δεν κολυμπήσαμε εκεί. Είδα και 3-4 πολύ όμορφα μαγαζιά, θα είχε γούστο η μπαρότσαρκα το βράδυ νομίζω. Κακώς που δεν τη συμπεριλάβαμε για πιο πολύ ώρα στο πρόγραμμα και ίσως και πιο κοντά στην αρχή.

Στη συνέχεια, επισκεφθήκαμε την Αγιάσο (Google Map). Όμορφο χωριό, από τα μεγάλα της Λέσβου. Είναι γνωστή για το μεγάλο πανηγύρι που γίνεται εκεί ανήμερα του 15αύγουστου. Θρησκευτικό και εμπορικό μαζί, αφού στις άκρες του δρόμου που οδηγεί από την είσοδο του χωριού μέχρι την εκκλησία της Παναγίας με τους ψηλούς τοίχους (αφού δημιουργήθηκε σαν μοναστήρι) υπάρχουν δεκάδες μαγαζάκια με διάφορα μπιχλιμπίδια, σκαλιστά σε ξύλο, κεραμικά, υφαντά, παιχνίδια, ούζο και φυσικά εικόνες και πάσης φύσεως θρησκευτικά αντικείμενα.

Ακόμα, μερικοί έχουν σαν τάμα να κάνουν το Μυτιλήνη-Αγιάσος με τα πόδια. Ξεκινάνε από την προηγούμενη μέρα της γιορτής και διανύουν τα 28 χιλιόμετρα της απόστασης κυρίως το βράδυ. Αυτά είναι γούστα!

Στην Αγιάσο συνάντησα και τα Παγιαβλέλια. Μικρά κεραμικά με σχήμα σαν στάμνα, που όταν τα γεμίσεις νερό και φυσήξεις στην άκρη τους, βγάζουν ένα ήχο ίδιο με πουλί που κελαηδάει. Το έχουν παντού, είναι κάτι σαν παραδοσιακό τους πράγμα. Εννοείται πως πήρα ένα για να σφυράω!

Το βράδυ το πρόγραμμα είχε αγώνα (συγνώμη, αλλά έπαιζε η Πανάθα και δεν κάναμε τίποτα άλλο, να μην το δω;)_και πίτσα. Και τι πίτσα! Domino's! Είχε η Μυτιλήνη Domino's! Είμαι μεγάλος fan και η Μυτιλήνη είναι το πιο βόρειο μέρος που υπάρχει! Μόνο όταν πηγαίνω Αθήνα τρώω και πήρα μια χαρά όταν είδα το μαγαζί τους. Και sorry, αλλά αυτά τα Twisty Bread πεθαίνουν. Για την ιστορία, η ομάδα κέρδισε 3-0.

---

11η μέρα: Το βράδυ αναχωρούσα με το Σαμοθράκη των SAOS Ferries. Έτσι, μιας και το πρόγραμμα ήταν άδειο εκείνη τη μέρα, αποφασίσαμε να πάμε το πρωί σε μια δωρεάν ξενάγηση που έτρεχε 5-6 μέρες στα πλαίσια των εκδηλώσεων "Γιορτές της Αγοράς", που θα μας έδειχνε την ιστορική, πολιτιστική και κοινωνιολογική σημασία της περιοχής της Επάνω Σκάλας.

Τι από αυτά είδαμε; Τίποτα. Το σημείο εκκίνησης ήταν η Μητρόπολη. Η Δάφνη ξέρει που είναι, ακριβώς δίπλα στην Ερμού που είχαμε περπατήσει δύο μέρες πριν. Φτάνουμε εκεί στην ώρα μας και δεν υπάρχει άλλος να περιμένει. Λέμε δε μπορεί, κάποιος θα έρθει. Αμ δε...

10 λεπτά αργότερα, αποφασίζουμε να ρωτήσουμε κάποιον εκεί γύρω, για να ανακαλύψουμε πως δεν είμαστε στη Μητρόπολη, αλλά σε μια άλλη εκκλησία, του Αγίου Θεράποντα. Καταλαβαίνουμε μεν προς τα που πρέπει να πάμε, αλλά όταν φτάνουμε, είναι πλέον αργά, είχανε ξεκινήσει. Ωραία κίνηση πάντως, νομίζω πως θα άξιζε.

Καταλήξαμε στο Ναυάγιο με την τέλεια μπλούζα του σερβιτόρου για καφέ και όλα ωραία, όλα καλά. Φάγαμε τα απομεινάρια της Domino, μάζεψα βαλίτσα μαζί με όλα τα δώρα και τα χαζουλοειδή που πήρα και το βράδυ αποχαιρέτισα το νησί. Ωραία ήταν!


Κάπου εδώ ολοκληρώθηκε η Mytilene 2008 Saga. Thank you all!