Ένα τσακ-τσουκ post με μερικά ενδιαφέροντα linkάκια που έπεσαν στα χέρια μου τελευταία.
- Airphotos
Η πιο πλήρης συλλογή αεροφωτογραφιών στο ελληνικό internet. Ενημερώνεται συνεχώς.
- StumbleAudio
Όσοι ξέρετε το StumbleUpon, θα καταλάβετε αμέσως τι κάνει. Όσοι δεν ξέρετε, απλά χρησιμοποιήστε το για να ανακαλύψετε άγνωστες μουσικές.
- The Adventures Of Tinger
Ένα μικρό παιχνιδάκι να περάσει η ώρα μας...
- IKEA Instructions
Όλοι οι οδηγοί για να φτιάξετε τα έπιπλα σας από τα IKEA, online (απαιτεί εγγραφή)
- Βήμα-βήμα πως θα συμπληρώσετε τις δηλώσεις για το κτηματολόγιο
3 βοηθητικά βιντεάκια για όσους δεν την παλεύουν και πολύ με το κτηματολόγιο.
- Barack Obama Supporter Buttons
Που πας να υποστηρίξεις το παλικάρι χωρίς ένα button; Εγώ πάντως θέλω αυτό!
- Gocomics και Arcamax
Δύο από τις πληρέστερες συλλογές από καθημερινά strips από comics. Έχουν και τα δύο τον Garfield και γι' αυτό τα ξέρω. Το έχω βάλει να μου έρχεται στον reader κάθε μέρα...
Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008
Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008
The Dark Knight
Θέλω οπωσδήποτε να πω δυο λόγια για το νέο instalment του Batman. Είδα το Dark Knight πριν μερικές μέρες και πραγματικά έμεινα με ανοιχτό στόμα.
Το cast δούλεψε υπέροχα. Ο Christian Bale είναι ένας πολύ καλός Batman και Bruce Wayne. Ο Heath Ledger έδωσε μια από τις καλύτερες ερμηνείες του 21ου αιώνα. Ο Aaron Eckhart μεταλλάσσεται σε έναν απόλυτα πιστευτό Two-Face. Η αγαπημένη Maggie Gyllenhaal είναι περίπου 1000 φορές καλύτερη Rachel από την κυρία του ακατανόμαστου. Οι Gary Oldman και Michael Caine είναι οι πιο κατάλληλοι για τους ρόλους τους που θα μπορούσαν να βρεθούν.
Το σενάριο εκπληκτικό. Αυτοθυσία. Επιλογές. Κρίση. Χάος. Ηθική. Η απόγνωση της απώλειας. Η λεπτή διαφορά του σωστού από το λάθος. Και ο Joker, όχι μόνο σαν ο τρελός του χωριού, αλλά κάτι παραπάνω. Κάτι που πλησιάζει τα όρια του μύθο για τους villains του κινηματογράφου.
Αν θα ήταν αυτό που είναι η ταινία, αν ο Ledger δεν είχε βρεθεί νεκρός; Ίσως όχι. Σίγουρα όμως, ακόμη και τότε, θα μιλούσαμε για μια ταινία που ξεφεύγει κατά πολύ, για πρώτη φορά, από το να χαρακτηρίζεται απλά σαν μια superhero movie...
Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008
Olympics (The End)
Να πω τώρα που τελείωσαν όλα, πως από πριν έβλεπα 13 πιθανότητες για μετάλλιο. Κάποιες πήγαν πολύ άσχημα (Μάρας, Ηλιάδης, Πόλο Γυναικών), άλλοι το πάλεψαν αλλά δεν τους βγήκε (Μπάσκετ Ανδρών, Γρηγοριάδης, Τσάτουμας). Δεν έχει σημασία. Ότι είμαστε σε πτώση; Είμαστε. Φταίνε πολλά, αλλά δεν πρόκειται να αρχίσω τώρα. Ελπίζω το 2012 στο Λονδίνο να αγωνιστούμε με πιο μεγάλες βλέψεις.
Του χρόνου τον Οκτώβριο θα αναδειχτεί η πόλη που θα φιλοξενήσει τους αγώνες το 2016. Τόκιο, Μαδρίτη, Σικάγο και Ρίο ντε Τζανέιρο (η σειρά δεν είναι τυχαία, αλλά με βάση το πόσο βαθμολογήθηκαν οι φάκελοί τους, κατά σειρά 8.4, 8.1, 7.0, 6.4) διεκδικούν τη διοργάνωση. Εκεί θα ήταν και η Ντόχα από το Κατάρ (στη θέση του Ρίο, αφού ο φάκελός της είχε 6.9), αλλά θέλανε να διοργανώσουν τους Ολυμπιακούς Οκτώβριο (!) οπότε δεν έκατσε.
Τις ίδιες μέρες θα αποφασιστεί και ποια αθλήματα (και αν) θα ενταχθούν στο πρόγραμμα. Το Baseball και το Softball παίχτηκαν για τελευταία φορά φέτος και το 2012 θα υπάρχουν σίγουρα κάποιες προσθήκες (το γυναικείο boxing το πιο πιθανό). Από το 2016 θα υπάρξουν και νέα αθλήματα, με τα Καράτε, Σκουός, Γκολφ, Αθλήματα με πατίνια και διάφορα άλλα να είναι προς συζήτηση...
Έχω πει ότι μου αρέσουν πολύ οι Ολυμπιακοί. Πάντα τους έβλεπα και συνεχίζω να τους βλέπω, σε πείσμα των χορηγών των ντοπαρισμένων με το τσουβάλι και των χίλιων-μύριων-όσων τους καταλογίζουν, σαν τη μεγαλύτερη γιορτή.
Γιορτή, απαράμιλλη στα χρονικά της ανθρωπότητας, όχι μόνο για το αθλητικό της κομμάτι, αλλά κυρίως και πρώτα γιατί φέρνει όλους τους ανθρώπους της γης για μερικές μέρες στην ίδια πόλη και τους ενώνει κάτω από έναν κοινό στόχο: Την ανάδειξη της ευγενούς άμιλλας, της αγωνιστικότητας και της ομοψυχίας.
Ναι, ξέρω, θα κατηγορηθώ πως πιστεύω σε κάτι που δεν υπάρχει. Σύμφωνοι. Αλλά θεωρώ τους Ολυμπιακούς Αγώνες μια από τις λίγες όμορφες στιγμές που μας έχουν απομείνει σε αυτόν τον πλανήτη. Επιλέγω λοιπόν να πιστεύω, όπως πιστεύω και στον Άι-Βασίλη κι ας με κοιτάζουν κάποιοι με μισό μάτι.
Έτσι κάθε φορά, νοιώθω μια μελαγχολία όταν τελειώνουν. Γι' αυτό, θα ξαναδώ και πάλι τη λήξη των δικών μας αγώνων, την πιο συγκινητική στιγμή στην ιστορία των Ολυμπιακών και θα περιμένω μέχρι τις 27 Ιουλίου 2012...
Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008
Cinema Season 08/09 Part 4
Άιντε και φύγαμε για το τελευταίο κομμάτι...
Συντελεστές: Βασικά Ben Kingsley και Josh Peck.
Υπόθεση: Είμαστε στο 1994 και η Νέα Υόρκη κινείται στο ρυθμό της hip-hop. Σε αυτό το σκηνικό, ένας μοναχικός έφηβος περνάει το τελευταίο του καλοκαίρι πριν φύγει για το πανεπιστήμιο πουλώντας μαριχουάνα σε όλη τη Νέα Υόρκη και την ανταλλάσσει με τον ανορθόδοξο ψυχοθεραπευτή του για θεραπεία ενώ έχει δαγκώσει τη λαμαρίνα για την κόρη του γιατρού.
Γιατί θέλω να τη δω: Το premise μιλάει για μια από τις καλύτερες indie ταινίες των τελευταίων χρόνων. Ταυτόχρονα, είχε πάρει το βραβείο κοινού στο τελευταίο φεστιβάλ του Sundance, το μεγαλύτερο φεστιβάλ indie ταινιών στον κόσμο και ίσως το μοναδικό που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς τι βραβεύει. Θα είναι σίγουρα κάτι χρυσό...
Έξοδος: Φαντάζομαι αρκετά σύντομα. Πήρε διανομή από τη Seven Films και στο site τους λένε Φθινόπωρο 2008 και Αγγλία πάει στο τέλος του μηνα (29).
Συντελεστές: Ο δημιουργός του Six Feet Under και συγγραφέας του American Beauty, Alan Ball επιστρέφει και έχει τους Aaron Eckhart, Toni Collette και Maria Bello στο cast του.
Υπόθεση: Μια μικρή Αμερικανοαράβισσα παλεύει με τη νεανική καύλα της, ένα μισαλλόδοξο στρατιωτικό και τον πατέρα της που της το παίζει αυστηρός.
Γιατί θέλω να τη δω: I believe in Alan Ball. Και εντάξει, αφού διάβασα το πως ξεκινάει, τι χειρότερο να συμβεί;
Έξοδος: Κατά Οκτώβρη την κόβω, βαριά-βαριά αρχές Νοέμβρη.
Συντελεστές: Ben Stiller παντού, συν Robert Downey Jr. και Jack Black.
Υπόθεση: Μερικοί καμμένοι ηθοποιοί γυρίζουν ένα ακριβό πολεμικό blockbuster, μόνο που τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά και χρειάζεται να γίνουν οι στρατιώτες που θα υποδύονταν.
Γιατί θέλω να τη δω: Η ταινία με το μεγαλύτερο word of mouth μετά το The Dark Knight, φέτος το καλοκαίρι. Ξεφεύγει κιόλας κάπως από τις ταινίες που έχει παίξει ο Ben Stiller, αν κι εμένα μου αρέσει γενικά. Και ο Robert Downey Jr. μαύρος!
Έξοδος: Σε ένα μήνα, 25 Σεπτεμβρίου, ετοιμαστείτε!
Συντελεστές: Woody Allen βεβαίως-βεβαίως! Rebecca Hall (η Vicky), Scarlett Johansson (η Cristina) και Javier Bardem (η Barcelona... ε, όχι, συγνώμη).
Υπόθεση: Τρίο. Στη Βαρκελώνη. Με αυτές τις 2. Μιαμ.
Γιατί θέλω να τη δω: Woody Allen.
Έξοδος: 9 Οκτωβρίου.
Συντελεστές: Σκηνοθέτης ο Oliver Stone, Josh Brolin σαν George W. Bush, Elizabeth Banks σαν Laura Bush, Thandie Newton σαν Condoleezza Rice και Richard Dreyfuss σαν Dick Cheney.
Υπόθεση: Η ζωή και η προεδρία του George W. Bush.
Γιατί θέλω να τη δω: Γιατί βασικά είναι κωμωδία.
Έξοδος: Κάπου μέσα στο τελευταίο τρίμηνο της χρονιάς. Ελπίζω αμέσως πριν τις Αμερικανικές εκλογές. Μιλάω για εδώ, αφού Αμερική ξεκινάει με limited από τις 17 Οκτωβρίου.
Συντελεστές: Η ομάδα της Pixar. Δεν υπάρχουν γνωστοί ηθοποιοί στις φωνές, αλλά βλέπω το όνομα της Sigourney Weaver για μια από αυτές.
Υπόθεση: Ο Wall-E είναι ένα ρομπότ που κάνει πάντα και μόνο όσα παραγραμματίστηκε να κάνει, μέχρι τη μέρα που θα βρει τον πραγματικό σκοπό της ζωής του.
Γιατί θέλω να τη δω: Pixar baby, yeah! (και σοβαρά, όποιος το ρωτάει αυτό δεν έχει θέση σε αυτό το blog) Όλοι μιλάνε για μια απίστευτη ταινία, το 8.7 μέσο όρο του imdb και η 26η θέση όλων των εποχών λένε αρκετά νομίζω.
Έξοδος: 18 του Σεπτέμβρη είναι η μέρα!
Συντελεστές: Το περίφημο comic του Alan Moore γίνεται ταινία από τον Zack Snyder των 300.
Υπόθεση: Διαβάστε το comic. Αλλιώς χάνετε.
Γιατί θέλω να τη δω: Γιατί το Watchmen είναι ένας σταθμός στην ιστορία των graphic novels, ένα μοναδικό κειμήλιο της σύγχρονης κουλτούρας και μια εντυπωσιακή, πολυεπίπεδη και άκρως συμβολική δουλειά από έναν μεγάλο καλλιτέχνη.
Έξοδος: Κάπου κοντά στην 6η Μαρτίου 2009, όπου βγαίνει στην Αμερική.
Συντελεστές: Hugh Jackman φυσικά, Ryan Reynolds, Liev Schreiber, Dominic Monaghan.
Υπόθεση: Η ζωή του Wolverine.
Γιατί θέλω να τη δω: Εντάξει, δεν είμαι και πολύ σίγουρος πως θέλω. Αλλά υπάρχει το X-Men factor που με σπρώχνει.
Έξοδος: Μάη 2009.
Συντελεστές: Ο Kevin Smith των Clerks πήρε Seth Rogen και Elizabeth Banks για τη νέα του ταινία.
Υπόθεση: Φίλοι από τα μικράτα τους, ο Zack και η Miri αποφασίζουν να γυρίσουν να ταινία πορνό για να λύσουν τα οικονομικά τους προβλήματα.
Γιατί θέλω να τη δω: Αφού το ξέρεις πως θα έχει πλάκα...
Έξοδος: Νοέμβρη. Ίσως.
Όπως είπα και πέρσι, αυτές είναι απλά όσες μου γυάλισαν. Και όπως αποδείχτηκε και φέτος, που οι καλύτερες ταινίες (με εξαίρεση ίσως 1-2) δεν ήταν μέσα στις περσινές 36 του αφιερώματος, οι καλύτερες ταινίες είναι πάντα εκείνες που χτυπάνε αθόρυβα. Γι' αυτό και φέτος να θυμάστε:
Συντελεστές: Βασικά Ben Kingsley και Josh Peck.
Υπόθεση: Είμαστε στο 1994 και η Νέα Υόρκη κινείται στο ρυθμό της hip-hop. Σε αυτό το σκηνικό, ένας μοναχικός έφηβος περνάει το τελευταίο του καλοκαίρι πριν φύγει για το πανεπιστήμιο πουλώντας μαριχουάνα σε όλη τη Νέα Υόρκη και την ανταλλάσσει με τον ανορθόδοξο ψυχοθεραπευτή του για θεραπεία ενώ έχει δαγκώσει τη λαμαρίνα για την κόρη του γιατρού.
Γιατί θέλω να τη δω: Το premise μιλάει για μια από τις καλύτερες indie ταινίες των τελευταίων χρόνων. Ταυτόχρονα, είχε πάρει το βραβείο κοινού στο τελευταίο φεστιβάλ του Sundance, το μεγαλύτερο φεστιβάλ indie ταινιών στον κόσμο και ίσως το μοναδικό που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς τι βραβεύει. Θα είναι σίγουρα κάτι χρυσό...
Έξοδος: Φαντάζομαι αρκετά σύντομα. Πήρε διανομή από τη Seven Films και στο site τους λένε Φθινόπωρο 2008 και Αγγλία πάει στο τέλος του μηνα (29).
Συντελεστές: Ο δημιουργός του Six Feet Under και συγγραφέας του American Beauty, Alan Ball επιστρέφει και έχει τους Aaron Eckhart, Toni Collette και Maria Bello στο cast του.
Υπόθεση: Μια μικρή Αμερικανοαράβισσα παλεύει με τη νεανική καύλα της, ένα μισαλλόδοξο στρατιωτικό και τον πατέρα της που της το παίζει αυστηρός.
Γιατί θέλω να τη δω: I believe in Alan Ball. Και εντάξει, αφού διάβασα το πως ξεκινάει, τι χειρότερο να συμβεί;
Έξοδος: Κατά Οκτώβρη την κόβω, βαριά-βαριά αρχές Νοέμβρη.
Συντελεστές: Ben Stiller παντού, συν Robert Downey Jr. και Jack Black.
Υπόθεση: Μερικοί καμμένοι ηθοποιοί γυρίζουν ένα ακριβό πολεμικό blockbuster, μόνο που τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά και χρειάζεται να γίνουν οι στρατιώτες που θα υποδύονταν.
Γιατί θέλω να τη δω: Η ταινία με το μεγαλύτερο word of mouth μετά το The Dark Knight, φέτος το καλοκαίρι. Ξεφεύγει κιόλας κάπως από τις ταινίες που έχει παίξει ο Ben Stiller, αν κι εμένα μου αρέσει γενικά. Και ο Robert Downey Jr. μαύρος!
Έξοδος: Σε ένα μήνα, 25 Σεπτεμβρίου, ετοιμαστείτε!
Συντελεστές: Woody Allen βεβαίως-βεβαίως! Rebecca Hall (η Vicky), Scarlett Johansson (η Cristina) και Javier Bardem (η Barcelona... ε, όχι, συγνώμη).
Υπόθεση: Τρίο. Στη Βαρκελώνη. Με αυτές τις 2. Μιαμ.
Γιατί θέλω να τη δω: Woody Allen.
Έξοδος: 9 Οκτωβρίου.
Συντελεστές: Σκηνοθέτης ο Oliver Stone, Josh Brolin σαν George W. Bush, Elizabeth Banks σαν Laura Bush, Thandie Newton σαν Condoleezza Rice και Richard Dreyfuss σαν Dick Cheney.
Υπόθεση: Η ζωή και η προεδρία του George W. Bush.
Γιατί θέλω να τη δω: Γιατί βασικά είναι κωμωδία.
Έξοδος: Κάπου μέσα στο τελευταίο τρίμηνο της χρονιάς. Ελπίζω αμέσως πριν τις Αμερικανικές εκλογές. Μιλάω για εδώ, αφού Αμερική ξεκινάει με limited από τις 17 Οκτωβρίου.
Συντελεστές: Η ομάδα της Pixar. Δεν υπάρχουν γνωστοί ηθοποιοί στις φωνές, αλλά βλέπω το όνομα της Sigourney Weaver για μια από αυτές.
Υπόθεση: Ο Wall-E είναι ένα ρομπότ που κάνει πάντα και μόνο όσα παραγραμματίστηκε να κάνει, μέχρι τη μέρα που θα βρει τον πραγματικό σκοπό της ζωής του.
Γιατί θέλω να τη δω: Pixar baby, yeah! (και σοβαρά, όποιος το ρωτάει αυτό δεν έχει θέση σε αυτό το blog) Όλοι μιλάνε για μια απίστευτη ταινία, το 8.7 μέσο όρο του imdb και η 26η θέση όλων των εποχών λένε αρκετά νομίζω.
Έξοδος: 18 του Σεπτέμβρη είναι η μέρα!
Συντελεστές: Το περίφημο comic του Alan Moore γίνεται ταινία από τον Zack Snyder των 300.
Υπόθεση: Διαβάστε το comic. Αλλιώς χάνετε.
Γιατί θέλω να τη δω: Γιατί το Watchmen είναι ένας σταθμός στην ιστορία των graphic novels, ένα μοναδικό κειμήλιο της σύγχρονης κουλτούρας και μια εντυπωσιακή, πολυεπίπεδη και άκρως συμβολική δουλειά από έναν μεγάλο καλλιτέχνη.
Έξοδος: Κάπου κοντά στην 6η Μαρτίου 2009, όπου βγαίνει στην Αμερική.
Συντελεστές: Hugh Jackman φυσικά, Ryan Reynolds, Liev Schreiber, Dominic Monaghan.
Υπόθεση: Η ζωή του Wolverine.
Γιατί θέλω να τη δω: Εντάξει, δεν είμαι και πολύ σίγουρος πως θέλω. Αλλά υπάρχει το X-Men factor που με σπρώχνει.
Έξοδος: Μάη 2009.
Συντελεστές: Ο Kevin Smith των Clerks πήρε Seth Rogen και Elizabeth Banks για τη νέα του ταινία.
Υπόθεση: Φίλοι από τα μικράτα τους, ο Zack και η Miri αποφασίζουν να γυρίσουν να ταινία πορνό για να λύσουν τα οικονομικά τους προβλήματα.
Γιατί θέλω να τη δω: Αφού το ξέρεις πως θα έχει πλάκα...
Έξοδος: Νοέμβρη. Ίσως.
Όπως είπα και πέρσι, αυτές είναι απλά όσες μου γυάλισαν. Και όπως αποδείχτηκε και φέτος, που οι καλύτερες ταινίες (με εξαίρεση ίσως 1-2) δεν ήταν μέσα στις περσινές 36 του αφιερώματος, οι καλύτερες ταινίες είναι πάντα εκείνες που χτυπάνε αθόρυβα. Γι' αυτό και φέτος να θυμάστε:
"Εκεί που ο ZlatkoGR σταματάει, οι ταινίες αρχίζουν."©™
Τρίτη 19 Αυγούστου 2008
Cinema Season 08/09 Part 3
3o κομμάτι, στις οθόνες σας...
Συντελεστές: Γνωστότερες φωνές οι Samuel Jackson και Christopher Lee, στους χαρακτήρες που παίζαν και στη δεύτερη τριλογία.
Υπόθεση: Έχει ιδιαίτερη σημασία;
Γιατί θέλω να τη δω: Γιατί είναι Star Wars. Έστω και animation. Αλλά τη φοβάμαι, να πω την αλήθεια. Πολύ.
Έξοδος: 23 Οκτωβρίου.
Συντελεστές: Ένας από τους πιο γαμάτους σεναριογράφους ever, ο Charlie Kaufman (Being John Malkovich, Adaptation., Confessions of a Dangerous Mind, Eternal Sunshine of the Spotless Mind) γράφει και για πρώτη φορά σκηνοθετεί κιόλας. Εννοείται τέλειο cast: Philip Seymour Hoffman, Samantha Morton, Michelle Williams, Catherine Keener, Emily Watson, Dianne Wiest, Jennifer Jason Leigh, Hope Davis. Πολλές γυναίκες!
Υπόθεση: Ένας θεατρικός σκηνοθέτης αγωνίζεται με τη δουλειά του και τις γυναίκες της ζωής του, καθώς προσπαθεί να δημιουργήσει ένα αντίγραφο της πραγματικής ζωής της Νέας Υόρκης μέσα σε μια αποθήκη, σαν ένα μέρος του νέου του θεατρικού έργου.
Γιατί θέλω να τη δω: Ότι αγγίζει ο Kaufman γίνεται χρυσός.
Έξοδος: Είναι λίγο χύμα τα πράγματα, αλλά πιστεύω πως θα τη δούμε μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2009, αλλά και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Συντελεστές: Christian Bale σαν John Connor. Άντε, άμα δε σας φτάνει αυτό, πάρτε και μια Helena Bonham Carter, αν και δε σας ήταν ανάγκη.
Υπόθεση: Η Skynet την έχει κάνει τη μαλακία, ο κόσμος καταστρέφεται και ένας μικρός πυρήνας ανθρώπων με αρχηγό τον John Connor κρατάει τα ρομπότ από το να σκοτώσουν και τους τελευταίους.
Γιατί θέλω να τη δω: Βασικά είναι Terminator χωρίς τον Mr Κυβερνήτη, αλλά με τον Batman. Είμαι περίεργος...
Έξοδος: 4 Ιουνίου 2009 δίνει το imdb και ποιός είμαι εγώ να το βγάλω λάθος.
Συντελεστές: Ο Richard Curtis σκηνοθεσία, Philip Seymour Hoffman, Emma Thompson, Bill Nighy, Kenneth Branagh και διάφοροι άλλοι τους ρόλους.
Υπόθεση: Κωμωδία για μια ομάδα ανθρώπων που δούλευαν σε έναν παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό στα 60's.
Γιατί θέλω να τη δω: Η προηγούμενη ταινία που έγραψε και σκηνοθέτησε ταυτόχρονα ο Curtis ήταν η all-time favorite μου, Love Actually.
Έξοδος: Εδώ Απρίλιο με Μάιο, από ότι βλέπω στις ημερομηνίες για αλλού.
Συντελεστές: Rachel Weisz, Adrien Brody, Mark Ruffalo, Robbie Coltrane, σενάριο και σκηνοθεσία Rian Johnson.
Υπόθεση: Οι αδερφοί Bloom είναι μεγαλύτεροι απατεώνες του κόσμου, εξαπατούν εκατομμυριούχους με περίπλοκα σενάρια λαγνείας και ίντριγκας. Τώρα, αποφασίζουν να κάνουν μια τελευταία μπάζα, πιάνοντας στα δίχτυα τους μια όμορφη και εκκεντρική κληρονόμο.
Γιατί θέλω να τη δω: Πριν μερικές μέρες είδα το Brick, την προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη/συγγραφέα και με ενθουσίασε.
Έξοδος: 24 Οκτωβρίου ανοίγει πέρα από τον Ατλαντικό, άρα περιμένω Νοέμβρη εδώ, μάλλον.
Συντελεστές: Σκηνοθεσία David Fincher (Se7en, Fight Club, Zodiac), σενάριο Eric Roth (Forrest Gump, The Horse Whisperer, Ali, Munich) και πρωταγωνιστούν Brad Pitt, Cate Blanchett, Tilda Swinton.
Υπόθεση: Η ιστορία του Benjamin Button, ενός ανθρώπου που ξεκινά να γερνάει ανάποδα με αλλόκοτες επιπτώσεις.
Γιατί θέλω να τη δω: David Fincher και Blanchett/Swinton στην ίδια ταινία. Και το buzz δεν είναι κακό...
Έξοδος: Στις 19 Δεκεμβρίου στην Αμερική. Κι εδώ εκεί κοντά...
Συντελεστές: Έχουμε Keanu Reeves, Jennifer Connelly, Kathy Bates και John Cleese.
Υπόθεση: Το remake της κλασσικής ταινίας επιστημονικής φαντασίας του 1951 για έναν εξωγήινο επισκέπτη και το τεράστιο ρομπότ του, που έρχονται στη γη.
Γιατί θέλω να τη δω: Το trailer είναι αρκετά καλό. Τώρα μπορεί απλά να είμαι μαζόχα. Πάντως στη χειρότερη περίπτωση θα έχει γέλιο ο Keanu, οπότε όλα καλά.
Έξοδος: Αφού βγαίνει 12 Δεκεμβρίου στις USA, λογικά και μας εκεί για να πιάσει τις γιορτές.
Συντελεστές: Από βιβλίο της Sue Monk Kidd. Πρωταγωνιστούν οι: Dakota Fanning, Paul Bettany, Hilarie Burton, Queen Latifah, Jennifer Hudson.
Υπόθεση: Η ιστορία της μικρής Lily Owens που βασανίζεται από τη θύμηση της μητέρας της. Στην προσπάθειά της να ξεφύγει από τη μοναχική ζωή στη South Carolina του '64 αλλά και από την άσχημη σχέση με τον πατέρα της, φεύγει μαζί με μια φίλη της για μια άλλη πόλη, για να μάθει το παρελθόν της μητέρας της.
Γιατί θέλω να τη δω: Στο bookcrossing έχω ακούσει πολλά καλά λόγια για το βιβλίο. Είναι μάλιστα από τα πιο ψηλά στις wishlists. Θα ήθελα να το διαβάσω και να δω και την ταινία. Θα δείξει...
Έξοδος: Αμερική λέει στις 17 Οκτωβρίου. Φαντάζομαι κάπου εκεί κοντά, δεν έχει λόγο να αργήσει.
Συντελεστές: Το γνωστό comic του Will Eisner, σκηνοθετημένο από τον Frank Miller του Sin City με Scarlett Johansson, Samuel L. Jackson, Eva Mendes, Jaime King και τον Gabriel Macht σαν The Spirit.
Υπόθεση: Πρώην αστυνομικός, επιστρέφει σαν πνεύμα από το εξωαποδώ για να πολεμήσει τους κακούς στην πόλη του.
Γιατί θέλω να τη δω: Για το Sin City-like feeling του και γιατί πλέον υπάρχουν περισσότερες ταινίες από comic που είναι καλές, παρά κακές.
Έξοδος: Πρωτοχρονιά. Ωραία...
Συντελεστές: Γνωστότερες φωνές οι Samuel Jackson και Christopher Lee, στους χαρακτήρες που παίζαν και στη δεύτερη τριλογία.
Υπόθεση: Έχει ιδιαίτερη σημασία;
Γιατί θέλω να τη δω: Γιατί είναι Star Wars. Έστω και animation. Αλλά τη φοβάμαι, να πω την αλήθεια. Πολύ.
Έξοδος: 23 Οκτωβρίου.
Συντελεστές: Ένας από τους πιο γαμάτους σεναριογράφους ever, ο Charlie Kaufman (Being John Malkovich, Adaptation., Confessions of a Dangerous Mind, Eternal Sunshine of the Spotless Mind) γράφει και για πρώτη φορά σκηνοθετεί κιόλας. Εννοείται τέλειο cast: Philip Seymour Hoffman, Samantha Morton, Michelle Williams, Catherine Keener, Emily Watson, Dianne Wiest, Jennifer Jason Leigh, Hope Davis. Πολλές γυναίκες!
Υπόθεση: Ένας θεατρικός σκηνοθέτης αγωνίζεται με τη δουλειά του και τις γυναίκες της ζωής του, καθώς προσπαθεί να δημιουργήσει ένα αντίγραφο της πραγματικής ζωής της Νέας Υόρκης μέσα σε μια αποθήκη, σαν ένα μέρος του νέου του θεατρικού έργου.
Γιατί θέλω να τη δω: Ότι αγγίζει ο Kaufman γίνεται χρυσός.
Έξοδος: Είναι λίγο χύμα τα πράγματα, αλλά πιστεύω πως θα τη δούμε μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2009, αλλά και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Συντελεστές: Christian Bale σαν John Connor. Άντε, άμα δε σας φτάνει αυτό, πάρτε και μια Helena Bonham Carter, αν και δε σας ήταν ανάγκη.
Υπόθεση: Η Skynet την έχει κάνει τη μαλακία, ο κόσμος καταστρέφεται και ένας μικρός πυρήνας ανθρώπων με αρχηγό τον John Connor κρατάει τα ρομπότ από το να σκοτώσουν και τους τελευταίους.
Γιατί θέλω να τη δω: Βασικά είναι Terminator χωρίς τον Mr Κυβερνήτη, αλλά με τον Batman. Είμαι περίεργος...
Έξοδος: 4 Ιουνίου 2009 δίνει το imdb και ποιός είμαι εγώ να το βγάλω λάθος.
Συντελεστές: Ο Richard Curtis σκηνοθεσία, Philip Seymour Hoffman, Emma Thompson, Bill Nighy, Kenneth Branagh και διάφοροι άλλοι τους ρόλους.
Υπόθεση: Κωμωδία για μια ομάδα ανθρώπων που δούλευαν σε έναν παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό στα 60's.
Γιατί θέλω να τη δω: Η προηγούμενη ταινία που έγραψε και σκηνοθέτησε ταυτόχρονα ο Curtis ήταν η all-time favorite μου, Love Actually.
Έξοδος: Εδώ Απρίλιο με Μάιο, από ότι βλέπω στις ημερομηνίες για αλλού.
Συντελεστές: Rachel Weisz, Adrien Brody, Mark Ruffalo, Robbie Coltrane, σενάριο και σκηνοθεσία Rian Johnson.
Υπόθεση: Οι αδερφοί Bloom είναι μεγαλύτεροι απατεώνες του κόσμου, εξαπατούν εκατομμυριούχους με περίπλοκα σενάρια λαγνείας και ίντριγκας. Τώρα, αποφασίζουν να κάνουν μια τελευταία μπάζα, πιάνοντας στα δίχτυα τους μια όμορφη και εκκεντρική κληρονόμο.
Γιατί θέλω να τη δω: Πριν μερικές μέρες είδα το Brick, την προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη/συγγραφέα και με ενθουσίασε.
Έξοδος: 24 Οκτωβρίου ανοίγει πέρα από τον Ατλαντικό, άρα περιμένω Νοέμβρη εδώ, μάλλον.
Συντελεστές: Σκηνοθεσία David Fincher (Se7en, Fight Club, Zodiac), σενάριο Eric Roth (Forrest Gump, The Horse Whisperer, Ali, Munich) και πρωταγωνιστούν Brad Pitt, Cate Blanchett, Tilda Swinton.
Υπόθεση: Η ιστορία του Benjamin Button, ενός ανθρώπου που ξεκινά να γερνάει ανάποδα με αλλόκοτες επιπτώσεις.
Γιατί θέλω να τη δω: David Fincher και Blanchett/Swinton στην ίδια ταινία. Και το buzz δεν είναι κακό...
Έξοδος: Στις 19 Δεκεμβρίου στην Αμερική. Κι εδώ εκεί κοντά...
Συντελεστές: Έχουμε Keanu Reeves, Jennifer Connelly, Kathy Bates και John Cleese.
Υπόθεση: Το remake της κλασσικής ταινίας επιστημονικής φαντασίας του 1951 για έναν εξωγήινο επισκέπτη και το τεράστιο ρομπότ του, που έρχονται στη γη.
Γιατί θέλω να τη δω: Το trailer είναι αρκετά καλό. Τώρα μπορεί απλά να είμαι μαζόχα. Πάντως στη χειρότερη περίπτωση θα έχει γέλιο ο Keanu, οπότε όλα καλά.
Έξοδος: Αφού βγαίνει 12 Δεκεμβρίου στις USA, λογικά και μας εκεί για να πιάσει τις γιορτές.
Συντελεστές: Από βιβλίο της Sue Monk Kidd. Πρωταγωνιστούν οι: Dakota Fanning, Paul Bettany, Hilarie Burton, Queen Latifah, Jennifer Hudson.
Υπόθεση: Η ιστορία της μικρής Lily Owens που βασανίζεται από τη θύμηση της μητέρας της. Στην προσπάθειά της να ξεφύγει από τη μοναχική ζωή στη South Carolina του '64 αλλά και από την άσχημη σχέση με τον πατέρα της, φεύγει μαζί με μια φίλη της για μια άλλη πόλη, για να μάθει το παρελθόν της μητέρας της.
Γιατί θέλω να τη δω: Στο bookcrossing έχω ακούσει πολλά καλά λόγια για το βιβλίο. Είναι μάλιστα από τα πιο ψηλά στις wishlists. Θα ήθελα να το διαβάσω και να δω και την ταινία. Θα δείξει...
Έξοδος: Αμερική λέει στις 17 Οκτωβρίου. Φαντάζομαι κάπου εκεί κοντά, δεν έχει λόγο να αργήσει.
Συντελεστές: Το γνωστό comic του Will Eisner, σκηνοθετημένο από τον Frank Miller του Sin City με Scarlett Johansson, Samuel L. Jackson, Eva Mendes, Jaime King και τον Gabriel Macht σαν The Spirit.
Υπόθεση: Πρώην αστυνομικός, επιστρέφει σαν πνεύμα από το εξωαποδώ για να πολεμήσει τους κακούς στην πόλη του.
Γιατί θέλω να τη δω: Για το Sin City-like feeling του και γιατί πλέον υπάρχουν περισσότερες ταινίες από comic που είναι καλές, παρά κακές.
Έξοδος: Πρωτοχρονιά. Ωραία...
Coming next...
Cinema Season 08/09 Part 4
Cinema Season 08/09 Part 4
Δευτέρα 18 Αυγούστου 2008
Cinema Season 08/09 Part 2
Συνεχάμε απρόσκοπτα με το δεύτερο κομμάτι...
Συντελεστές: Κάτι Γερμανοί. Εννοείται πως είναι κι αυτό από βιβλίο, ε;
Υπόθεση: Το ασυνήθιστο πείραμα ενός καθηγητή γυμνασίου να επιδείξει στους μαθητές του πως είναι η ζωή κάτω από δικτατορία, ξεφεύγει εκτός ελέγχου.
Γιατί θέλω να τη δω: Λόγω υπόθεσης. Και εντάξει, Γερμανοί είναι, κάτι καλό θα έχουν να μας πούνε για το φασισμό.
Έξοδος: Δύσκολο. Γερμανία βγήκε το Μάρτη που μας πέρασε, UK πάει το Σεπτέμβρη και Γαλλία το Γενάρη. Ε, κάπου μέχρι τότε αν είναι να βγει, θα βγει. Αλλιώς, άγιο download.
Συντελεστές: Δυνατό δίδυμο: Meryl Streep και Philip Seymour Hoffman.
Υπόθεση: Παπάς σε καθολικό σχολείο του Μπρονξ δείχνει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μικρό μαυράκι και μοναχή ανησυχεί.
Γιατί θέλω να τη δω: Γιατί η υπόθεση βρωμάει βαρύ-βαρύ δράμα και οι πρωταγωνιστές το έχουν το θέμα. Και ναι, το ομολογώ, γουστάρω να βλέπω τη διάβρωση των ηθών της εκκλησίας.
Έξοδος: Με βάση τις ημερομηνίες των υπολοίπων χωρών, Γενάρη-Φλεβάρη.
Συντελεστές: Steven Soderbergh σκηνοθεσία, Benicio Del Toro, Franka Potente, Julia Ormond, Benjamin Bratt, Catalina Sandino Moreno.
Υπόθεση: Ernesto 'Che' Guevara. Από την Αργεντινή στην Κούβα και μετά στη Νέα Υόρκη όπου το '64 ζήτησε ακρόαση από τα Ηνωμένα Έθνη.
Γιατί θέλω να τη δω: Βασικά, την ίδια ταινία την είχα πει και πέρυσι. Ο Soderbergh έφτιαξε τη βιογραφία του Che, του βγήκε 4 ώρες, τη χώρισε στα δύο (το δεύτερο κομμάτι λέγεται The Argentine) και στις Κάννες έγινε ένας χαμός γενικά και άκρη δε βρίσκεις αν είναι καλός ή κακός χαμός. Εγώ πάντως επιμένω να θέλω να τη (τις) δω για τον σκηνοθέτη και για τον πρωταγωνιστή.
Έξοδος: Το cine.gr λέει 2 Οκτωβρίου, αλλά είναι πολύ χύμα η κατάσταση παγκοσμίως γι' αυτήν την ταινία, για να το πιστέψω έτσι χαλαρά.
Συντελεστές: Οι γνωστοί, συν τον Jim Broadbent σαν καθηγητή Slughorn και την Helen McCrory σαν Narcissa Malfoy.
Υπόθεση: Ε, διαβάστε το βιβλίο!
Γιατί θέλω να τη δω: Γιατί είναι Harry Potter, d'oh!
Έξοδος: Χα, εδώ είναι το θέμα. Μέχρι πριν λίγες μέρες, η ημερομηνία εξόδου ήταν 20 Νοεμβρίου για την Ελλάδα. Όμως η Warner αποφάσισε να τραβήξει πιο πίσω την ταινία και την πήγε στις 17 Ιουλίου 2009! Οπότε, εδώ θα τη δούμε του χρόνου το Σεπτέμβριο, λόγω του ότι ποτέ δεν βγαίνουν παιδικές ταινίες στον κινηματογράφο το καλοκαίρι.
Συντελεστές: Από το αυτοβιογραφικό ομώνυμο πόνημα του Toby Young, με τους Gillian Anderson, Jeff Bridges, Kirsten Dunst, Megan Fox και Simon Pegg.
Υπόθεση: Ένας Βρετανός συγγραφέας προσπαθεί να πετύχει σε ένα περιοδικό μόδας στην Αμερική.
Γιατί θέλω να τη δω: Είναι κωμωδία και πρωταγωνιστεί ο Simon Pegg. Καλή φάση.
Έξοδος: 3 Οκτωβρίου, Αμερική. Οκτώβριο ή αρχές Νοέμβρη, Ελλάδα.
Συντελεστές: Οι φωνές ανήκουν στους: John Cusack, Christian Slater, Steve Buscemi, John Cleese και ένας σκασμός άλλοι.
Υπόθεση: Σε έναν κόσμο γεμάτο με Τρελούς Επιστήμονες και Κακές Προθέσεις, ένας καμπούρης, βοηθός ενός κακού επιστήμονα, έχει μεγάλα όνειρα να γίνει ένας Τρελός Επιστήμονας ο ίδιος και να κερδίσει την ετήσια Έκθεση Σατανικής Επιστήμης.
Γιατί θέλω να τη δω: Είδα το trailer. Και η υπόθεση δεν είναι καθόλου κακή για animation, οφείλετε να το παραδεχτείτε.
Έξοδος: 19 Σεπτεμβρίου, σύντομα δηλαδή, πάει Αμερική. Τώρα σε μας εδώ, ο άβυσσος και η ψυχή τους.
Συντελεστές: Gus Van Sant (Good Will Hunting, Finding Forrester, Elephant) πίσω από την κάμερα και οι Sean Penn, Josh Brolin, Emile Hirsch μπροστά.
Υπόθεση: Η βιογραφία του Harvey Milk, του πρώτου ανοιχτά gay εκλεγμένου αξιωματούχου (κάτι σαν νομαρχιακού συμβούλου το καταλαβαίνω) που δολοφονήθηκε μαζί με το δήμαρχο του San Francisco, George Moscone, το 1978.
Γιατί θέλω να τη δω: Πρώτον, gay-rights. Δεύτερον, μια ιστορία που δεν ήξερα. Τρίτον, Sean Penn και Emile Hirsch (=Into The Wild).
Έξοδος: 5 Δεκεμβρίου βγαίνει στην Αμερική, λογικά θα πιάσει και Γενάρη σε μας, γιατί βιογραφία στις γιορτές λίγο χλωμό. Ελπίζω βάσιμα όμως σε προβολή στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.
Συντελεστές: Ο Spike Lee (25th Hour) σκηνοθετεί το cast με δυνατότερο όνομα τον John Turturro.
Υπόθεση: Ιταλία 1944, 4 Αφροαμερικανοί στρατιώτες παγιδεύονται σε ένα χωριό της Τοσκάνης, στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. 39 χρόνια αργότερα, ένας φόνος γίνεται και ένα αρχαίο κειμήλιο ανακαλύπτεται.
Γιατί θέλω να τη δω: Λέγονται πολλά για τον ρατσισμό του Lee απέναντι στους λευκούς, κάτι για Oscars και έχουμε χρόνια να δούμε μια καλή πολεμική ταινία.
Έξοδος: Αμερική στις 26 Σεπτεμβρίου, εδώ εκεί κοντά.
Συντελεστές: Ο Θεός Judd Apatow σε production και writing και Seth Rogen πρωταγωνιστής και στο σενάριο. Μαζί και ο James Franco.
Υπόθεση: Πολύ χόρτο, μια δολοφονία, ο λάθος άνθρωπος στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή και πολύ κυνηγητό.
Γιατί θέλω να τη δω: Είπαμε, Seth Rogen. Τελεία. Στα βραβεία του MTV, προωθώντας την ταινία, κάπνισε live στην τηλεόραση το χόρτο του το παλικάρι, μαζί με τον συμπρωταγωνιστή του. Τρέλα. Πως πανικοβλήθηκαν οι Αμερικανοί δε λέγεται! Δείτε το video.
Έξοδος: 30 Οκτωβρίου.
Συντελεστές: Κάτι Γερμανοί. Εννοείται πως είναι κι αυτό από βιβλίο, ε;
Υπόθεση: Το ασυνήθιστο πείραμα ενός καθηγητή γυμνασίου να επιδείξει στους μαθητές του πως είναι η ζωή κάτω από δικτατορία, ξεφεύγει εκτός ελέγχου.
Γιατί θέλω να τη δω: Λόγω υπόθεσης. Και εντάξει, Γερμανοί είναι, κάτι καλό θα έχουν να μας πούνε για το φασισμό.
Έξοδος: Δύσκολο. Γερμανία βγήκε το Μάρτη που μας πέρασε, UK πάει το Σεπτέμβρη και Γαλλία το Γενάρη. Ε, κάπου μέχρι τότε αν είναι να βγει, θα βγει. Αλλιώς, άγιο download.
Συντελεστές: Δυνατό δίδυμο: Meryl Streep και Philip Seymour Hoffman.
Υπόθεση: Παπάς σε καθολικό σχολείο του Μπρονξ δείχνει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μικρό μαυράκι και μοναχή ανησυχεί.
Γιατί θέλω να τη δω: Γιατί η υπόθεση βρωμάει βαρύ-βαρύ δράμα και οι πρωταγωνιστές το έχουν το θέμα. Και ναι, το ομολογώ, γουστάρω να βλέπω τη διάβρωση των ηθών της εκκλησίας.
Έξοδος: Με βάση τις ημερομηνίες των υπολοίπων χωρών, Γενάρη-Φλεβάρη.
Συντελεστές: Steven Soderbergh σκηνοθεσία, Benicio Del Toro, Franka Potente, Julia Ormond, Benjamin Bratt, Catalina Sandino Moreno.
Υπόθεση: Ernesto 'Che' Guevara. Από την Αργεντινή στην Κούβα και μετά στη Νέα Υόρκη όπου το '64 ζήτησε ακρόαση από τα Ηνωμένα Έθνη.
Γιατί θέλω να τη δω: Βασικά, την ίδια ταινία την είχα πει και πέρυσι. Ο Soderbergh έφτιαξε τη βιογραφία του Che, του βγήκε 4 ώρες, τη χώρισε στα δύο (το δεύτερο κομμάτι λέγεται The Argentine) και στις Κάννες έγινε ένας χαμός γενικά και άκρη δε βρίσκεις αν είναι καλός ή κακός χαμός. Εγώ πάντως επιμένω να θέλω να τη (τις) δω για τον σκηνοθέτη και για τον πρωταγωνιστή.
Έξοδος: Το cine.gr λέει 2 Οκτωβρίου, αλλά είναι πολύ χύμα η κατάσταση παγκοσμίως γι' αυτήν την ταινία, για να το πιστέψω έτσι χαλαρά.
Συντελεστές: Οι γνωστοί, συν τον Jim Broadbent σαν καθηγητή Slughorn και την Helen McCrory σαν Narcissa Malfoy.
Υπόθεση: Ε, διαβάστε το βιβλίο!
Γιατί θέλω να τη δω: Γιατί είναι Harry Potter, d'oh!
Έξοδος: Χα, εδώ είναι το θέμα. Μέχρι πριν λίγες μέρες, η ημερομηνία εξόδου ήταν 20 Νοεμβρίου για την Ελλάδα. Όμως η Warner αποφάσισε να τραβήξει πιο πίσω την ταινία και την πήγε στις 17 Ιουλίου 2009! Οπότε, εδώ θα τη δούμε του χρόνου το Σεπτέμβριο, λόγω του ότι ποτέ δεν βγαίνουν παιδικές ταινίες στον κινηματογράφο το καλοκαίρι.
Συντελεστές: Από το αυτοβιογραφικό ομώνυμο πόνημα του Toby Young, με τους Gillian Anderson, Jeff Bridges, Kirsten Dunst, Megan Fox και Simon Pegg.
Υπόθεση: Ένας Βρετανός συγγραφέας προσπαθεί να πετύχει σε ένα περιοδικό μόδας στην Αμερική.
Γιατί θέλω να τη δω: Είναι κωμωδία και πρωταγωνιστεί ο Simon Pegg. Καλή φάση.
Έξοδος: 3 Οκτωβρίου, Αμερική. Οκτώβριο ή αρχές Νοέμβρη, Ελλάδα.
Συντελεστές: Οι φωνές ανήκουν στους: John Cusack, Christian Slater, Steve Buscemi, John Cleese και ένας σκασμός άλλοι.
Υπόθεση: Σε έναν κόσμο γεμάτο με Τρελούς Επιστήμονες και Κακές Προθέσεις, ένας καμπούρης, βοηθός ενός κακού επιστήμονα, έχει μεγάλα όνειρα να γίνει ένας Τρελός Επιστήμονας ο ίδιος και να κερδίσει την ετήσια Έκθεση Σατανικής Επιστήμης.
Γιατί θέλω να τη δω: Είδα το trailer. Και η υπόθεση δεν είναι καθόλου κακή για animation, οφείλετε να το παραδεχτείτε.
Έξοδος: 19 Σεπτεμβρίου, σύντομα δηλαδή, πάει Αμερική. Τώρα σε μας εδώ, ο άβυσσος και η ψυχή τους.
Συντελεστές: Gus Van Sant (Good Will Hunting, Finding Forrester, Elephant) πίσω από την κάμερα και οι Sean Penn, Josh Brolin, Emile Hirsch μπροστά.
Υπόθεση: Η βιογραφία του Harvey Milk, του πρώτου ανοιχτά gay εκλεγμένου αξιωματούχου (κάτι σαν νομαρχιακού συμβούλου το καταλαβαίνω) που δολοφονήθηκε μαζί με το δήμαρχο του San Francisco, George Moscone, το 1978.
Γιατί θέλω να τη δω: Πρώτον, gay-rights. Δεύτερον, μια ιστορία που δεν ήξερα. Τρίτον, Sean Penn και Emile Hirsch (=Into The Wild).
Έξοδος: 5 Δεκεμβρίου βγαίνει στην Αμερική, λογικά θα πιάσει και Γενάρη σε μας, γιατί βιογραφία στις γιορτές λίγο χλωμό. Ελπίζω βάσιμα όμως σε προβολή στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.
Συντελεστές: Ο Spike Lee (25th Hour) σκηνοθετεί το cast με δυνατότερο όνομα τον John Turturro.
Υπόθεση: Ιταλία 1944, 4 Αφροαμερικανοί στρατιώτες παγιδεύονται σε ένα χωριό της Τοσκάνης, στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. 39 χρόνια αργότερα, ένας φόνος γίνεται και ένα αρχαίο κειμήλιο ανακαλύπτεται.
Γιατί θέλω να τη δω: Λέγονται πολλά για τον ρατσισμό του Lee απέναντι στους λευκούς, κάτι για Oscars και έχουμε χρόνια να δούμε μια καλή πολεμική ταινία.
Έξοδος: Αμερική στις 26 Σεπτεμβρίου, εδώ εκεί κοντά.
Συντελεστές: Ο Θεός Judd Apatow σε production και writing και Seth Rogen πρωταγωνιστής και στο σενάριο. Μαζί και ο James Franco.
Υπόθεση: Πολύ χόρτο, μια δολοφονία, ο λάθος άνθρωπος στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή και πολύ κυνηγητό.
Γιατί θέλω να τη δω: Είπαμε, Seth Rogen. Τελεία. Στα βραβεία του MTV, προωθώντας την ταινία, κάπνισε live στην τηλεόραση το χόρτο του το παλικάρι, μαζί με τον συμπρωταγωνιστή του. Τρέλα. Πως πανικοβλήθηκαν οι Αμερικανοί δε λέγεται! Δείτε το video.
Έξοδος: 30 Οκτωβρίου.
Κυριακή 17 Αυγούστου 2008
Cinema Season 08/09 Part 1
Πέρσι η "Λογική της πλάκας" σας παρουσίασε τις 36 ταινίες που δε θέλει να χάσει τη νέα σεζόν (σε 1, 2, 3, 4 κομμάτια). Φέτος, έναν μήνα πιο νωρίς από ότι στο περσινό αφιέρωμα, η παράδοση συνεχίζεται με τις νέες 36 που θα βγουν στους κινηματογράφους μέχρι και το επόμενο καλοκαίρι και με αλφαβητική σειρά παρακαλώ...
Συντελεστές: John Cusack, Amanda Peet, Woody Harrelson, Danny Glover και φυσικά ο πιο καταστροφολόγος σκηνοθέτης του Hollywood, Roland Emmerich (Independence Day, Godzilla, The Day After Tomorrow και 10,000 BC) είναι εδώ για να...
Υπόθεση: ...καταστρέψει τα πάντα άλλη μια φορά, αφού σύμφωνα με το ημερολόγιο που άφησαν οι Μάγιας πίσω τους, το 2012 είναι η τελευταία χρονιά του κόσμου. Ηφαίστεια, τυφώνες, παγετώνες, ένας χαμός θα χτυπήσει τη γη και όλοι θα τρέχουν να γλιτώσουν.
Γιατί θέλω να τη δω: Συγνώμη, ακούσατε τι είπα; "Χαμός θα χτυπήσει τη γη και όλοι θα τρέχουν να γλιτώσουν"; Ε, αυτό!
Έξοδος: Του χρόνου τέτοιον καιρό. 10 Ιουλίου 2009 βγαίνει Αμερική.
Συντελεστές: Με τους ίδιους συντελεστές του Da Vinci Code και τον Tom Hanks και πάλι στον ρόλο του Dr. Robert Langdon. Παρέα θα του κάνουν οι Ewan McGregor και Stellan Skarsgård.
Υπόθεση: Το 2ο βιβλίο του Dan Brown που γίνεται ταινία (στην Ελλάδα κυκλοφόρησε με τίτλο Ιlluminati - Οι Πεφωτισμένοι). Μυστικά σύμβολα, αρχαίες μυστικές αδελφότητες, θρησκεία, υπόγεια μαυσωλεία, επικίνδυνες κατακόμβες. Σας θυμίζει κάτι;
Γιατί θέλω να τη δω: Με μια διαφορά μόνο. Το Angels & Demons βγήκε πριν το Da Vinci Code και μάλιστα είναι και καλύτερο. Ναι, σοβαρά...
Έξοδος: Στην Αμερική 15 Μαΐου 2009. Ελπίζω και σε μας εκεί γύρω.
Συντελεστές: Ο Baz Luhrmann του Moulin Rouge! πήρε (ξανά) τη Nicole Kidman μαζί με τους Hugh Jackman και David Wenham (τον Δήλιο των 300 και Faramir του Άρχοντα) στη νέα του ταινία.
Υπόθεση: Βόρεια Αυστραλία, πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο: Αγγλίδα αριστοκράτισσα κληρονομεί ράντσο και συμμαχεί με κτηνοτρόφο της περιοχής για να το προστατέψει. Καθώς οι δυο τους οδηγούν το κοπάδι στις ερήμους της περιοχής, βιώνουν τον βομβαρδισμό του Darwin από τους Ιάπωνες.
Γιατί θέλω να τη δω: Γιατί η Annie Leibovitz πήγε και έβγαλε κάτι γαμάτες φωτογραφίες. Γιατί ακούγονται διάφορα για Oscars material. Και γιατί ελπίζω ο Baz Luhrmann να μην έχει κάνει ένα, απλά πιο σοβαρό και με λιγότερο τραγούδι, Moulin Rouge!
Έξοδος: Αμερική στις 14 Νοεμβρίου, άρα μέχρι το τέλος της χρονιάς το πολύ και σε μας.
Just kidding! Προχωράμε...
Συντελεστές: Το βιβλίο του José Saramago ("Περί Τυφλότητος" στην Ελλάδα) γίνεται ταινία από τον Fernando Meirelles (City of God, The Constant Gardener), με τους Julianne Moore, Mark Ruffalo, Danny Glover και ο Gael García Bernal.
Υπόθεση: Η γυναίκα ενός γιατρού είναι η μόνη που βλέπει, όταν μια επιδημία ξαφνικής τύφλωσης πέφτει πάνω στην πόλη της.
Γιατί θέλω να τη δω: Γιατί είναι Saramago, γιατί πάω τον Meirelles και γιατί νομίζω πως η Julianne Moore έχει το ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της.
Έξοδος: Το imdb λέει 16 Οκτωβρίου, το cine.gr δε λέει τίποτα. Πάντως το πολύ Νοέμβρη.
Συντελεστές: Ethan & Joel Coen με πολύ δυνατό cast αποτελούμενο από τους Brad Pitt, George Clooney, John Malkovich, Frances McDormand και Tilda Swinton.
Υπόθεση: Ένα cd που περιέχει τα απομνημονεύματα ενός πρώην πράκτορα της CIA, πέφτει στα χέρια 2 υπαλλήλων ενός γυμναστηρίου που προσπαθούν να το πουλήσουν.
Γιατί θέλω να τη δω: Για να δω πάλι μια κωμωδία από τα χέρια τους όπως το θρυλικό The Big Lebowski.
Έξοδος: Και πάλι το imdb δίνει 25 Φεβρουαρίου ενώ το cine.gr τίποτα. Σύντομα πάντως...
Συντελεστές: Από βιβλίο του Chuck Palahniuk (συγγραφέα του Fight Club μεταξύ άλλων), με πρωταγωνιστή τον Sam Rockwell.
Υπόθεση: Νέος, πηγαίνει σε ακριβά ρεστοράν, κάνει πως πνίγεται και μετά κλαίγεται για χρήματα σε όσους τον σώζουν.
Γιατί θέλω να τη δω: Έχει ένα καλό buzz γύρω του και μαύρη κωμωδία δε βλέπεις κάθε μέρα. Ε, και λίγο ο Chuck Palahniuk.
Έξοδος: Οκτώβρη-Νοέμβρη, λογικά.
Συντελεστές: Κι άλλο βιβλίο, αυτή τη φορά λίγο πιο νεανικό, από τον Jeanne DuPrau. Bill Murray και Tim Robbins ηγούνται του cast.
Υπόθεση: Η μεγάλη γεννήτρια της πόλης Ember που έκαιγε για πολλές γενιές αρχίζει ξαφνικά να σβήνει. Δύο έφηβοι θα προσπαθήσουν να λύσουν το αρχαίο μυστήριο της πόλης για να σώσουν τους κατοίκους από τα φώτα που σβήνουν...
Γιατί θέλω να τη δω: Bill Murray ftw! Αλλά και επειδή ελπίζω πως οι ταινίες από νεανικά βιβλία θα σταματήσουν να είναι τόσο χάλια όσο πρόσφατα (Nanny McPhee, Eragon, The Seeker: The Dark Is Rising, The Golden Compass, The Spiderwick Chronicles, Nim's Island)
Έξοδος: 10 Οκτωβρίου στην Αμερική. Σε μας, ίσως και κοντά στις γιορτές λόγω του target group.
Συντελεστές: Η νουβέλα του μάστορα Neil Gaiman γίνεται animation με τις φωνές της Dakota Fanning, της απελπισμένης νοικοκυράς Teri Hatcher και του Ian McShane. (cocksucker!)
Υπόθεση: Ένα μικρό κοριτσάκι περνάει μια κρυφή πόρτα στο σπίτι της και ανακαλύπτει μια εναλλακτική εκδοχή της ζωής της.
Γιατί θέλω να τη δω: Neil Gaiman. Και είμαι fan των animation. Και κανονικά δε θα έπρεπε καν να ρωτάτε γιατί.
Έξοδος: Βγαίνει στο Αμέρικα 6 Φεβρουαρίου 2009. Ε, κάπου εκεί και σε μας. Να ελπίζω πως θα παίξει προβολή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης;
Συντελεστές: John Cusack, Amanda Peet, Woody Harrelson, Danny Glover και φυσικά ο πιο καταστροφολόγος σκηνοθέτης του Hollywood, Roland Emmerich (Independence Day, Godzilla, The Day After Tomorrow και 10,000 BC) είναι εδώ για να...
Υπόθεση: ...καταστρέψει τα πάντα άλλη μια φορά, αφού σύμφωνα με το ημερολόγιο που άφησαν οι Μάγιας πίσω τους, το 2012 είναι η τελευταία χρονιά του κόσμου. Ηφαίστεια, τυφώνες, παγετώνες, ένας χαμός θα χτυπήσει τη γη και όλοι θα τρέχουν να γλιτώσουν.
Γιατί θέλω να τη δω: Συγνώμη, ακούσατε τι είπα; "Χαμός θα χτυπήσει τη γη και όλοι θα τρέχουν να γλιτώσουν"; Ε, αυτό!
Έξοδος: Του χρόνου τέτοιον καιρό. 10 Ιουλίου 2009 βγαίνει Αμερική.
Συντελεστές: Με τους ίδιους συντελεστές του Da Vinci Code και τον Tom Hanks και πάλι στον ρόλο του Dr. Robert Langdon. Παρέα θα του κάνουν οι Ewan McGregor και Stellan Skarsgård.
Υπόθεση: Το 2ο βιβλίο του Dan Brown που γίνεται ταινία (στην Ελλάδα κυκλοφόρησε με τίτλο Ιlluminati - Οι Πεφωτισμένοι). Μυστικά σύμβολα, αρχαίες μυστικές αδελφότητες, θρησκεία, υπόγεια μαυσωλεία, επικίνδυνες κατακόμβες. Σας θυμίζει κάτι;
Γιατί θέλω να τη δω: Με μια διαφορά μόνο. Το Angels & Demons βγήκε πριν το Da Vinci Code και μάλιστα είναι και καλύτερο. Ναι, σοβαρά...
Έξοδος: Στην Αμερική 15 Μαΐου 2009. Ελπίζω και σε μας εκεί γύρω.
Συντελεστές: Ο Baz Luhrmann του Moulin Rouge! πήρε (ξανά) τη Nicole Kidman μαζί με τους Hugh Jackman και David Wenham (τον Δήλιο των 300 και Faramir του Άρχοντα) στη νέα του ταινία.
Υπόθεση: Βόρεια Αυστραλία, πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο: Αγγλίδα αριστοκράτισσα κληρονομεί ράντσο και συμμαχεί με κτηνοτρόφο της περιοχής για να το προστατέψει. Καθώς οι δυο τους οδηγούν το κοπάδι στις ερήμους της περιοχής, βιώνουν τον βομβαρδισμό του Darwin από τους Ιάπωνες.
Γιατί θέλω να τη δω: Γιατί η Annie Leibovitz πήγε και έβγαλε κάτι γαμάτες φωτογραφίες. Γιατί ακούγονται διάφορα για Oscars material. Και γιατί ελπίζω ο Baz Luhrmann να μην έχει κάνει ένα, απλά πιο σοβαρό και με λιγότερο τραγούδι, Moulin Rouge!
Έξοδος: Αμερική στις 14 Νοεμβρίου, άρα μέχρι το τέλος της χρονιάς το πολύ και σε μας.
Just kidding! Προχωράμε...
Συντελεστές: Το βιβλίο του José Saramago ("Περί Τυφλότητος" στην Ελλάδα) γίνεται ταινία από τον Fernando Meirelles (City of God, The Constant Gardener), με τους Julianne Moore, Mark Ruffalo, Danny Glover και ο Gael García Bernal.
Υπόθεση: Η γυναίκα ενός γιατρού είναι η μόνη που βλέπει, όταν μια επιδημία ξαφνικής τύφλωσης πέφτει πάνω στην πόλη της.
Γιατί θέλω να τη δω: Γιατί είναι Saramago, γιατί πάω τον Meirelles και γιατί νομίζω πως η Julianne Moore έχει το ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της.
Έξοδος: Το imdb λέει 16 Οκτωβρίου, το cine.gr δε λέει τίποτα. Πάντως το πολύ Νοέμβρη.
Συντελεστές: Ethan & Joel Coen με πολύ δυνατό cast αποτελούμενο από τους Brad Pitt, George Clooney, John Malkovich, Frances McDormand και Tilda Swinton.
Υπόθεση: Ένα cd που περιέχει τα απομνημονεύματα ενός πρώην πράκτορα της CIA, πέφτει στα χέρια 2 υπαλλήλων ενός γυμναστηρίου που προσπαθούν να το πουλήσουν.
Γιατί θέλω να τη δω: Για να δω πάλι μια κωμωδία από τα χέρια τους όπως το θρυλικό The Big Lebowski.
Έξοδος: Και πάλι το imdb δίνει 25 Φεβρουαρίου ενώ το cine.gr τίποτα. Σύντομα πάντως...
Συντελεστές: Από βιβλίο του Chuck Palahniuk (συγγραφέα του Fight Club μεταξύ άλλων), με πρωταγωνιστή τον Sam Rockwell.
Υπόθεση: Νέος, πηγαίνει σε ακριβά ρεστοράν, κάνει πως πνίγεται και μετά κλαίγεται για χρήματα σε όσους τον σώζουν.
Γιατί θέλω να τη δω: Έχει ένα καλό buzz γύρω του και μαύρη κωμωδία δε βλέπεις κάθε μέρα. Ε, και λίγο ο Chuck Palahniuk.
Έξοδος: Οκτώβρη-Νοέμβρη, λογικά.
Συντελεστές: Κι άλλο βιβλίο, αυτή τη φορά λίγο πιο νεανικό, από τον Jeanne DuPrau. Bill Murray και Tim Robbins ηγούνται του cast.
Υπόθεση: Η μεγάλη γεννήτρια της πόλης Ember που έκαιγε για πολλές γενιές αρχίζει ξαφνικά να σβήνει. Δύο έφηβοι θα προσπαθήσουν να λύσουν το αρχαίο μυστήριο της πόλης για να σώσουν τους κατοίκους από τα φώτα που σβήνουν...
Γιατί θέλω να τη δω: Bill Murray ftw! Αλλά και επειδή ελπίζω πως οι ταινίες από νεανικά βιβλία θα σταματήσουν να είναι τόσο χάλια όσο πρόσφατα (Nanny McPhee, Eragon, The Seeker: The Dark Is Rising, The Golden Compass, The Spiderwick Chronicles, Nim's Island)
Έξοδος: 10 Οκτωβρίου στην Αμερική. Σε μας, ίσως και κοντά στις γιορτές λόγω του target group.
Συντελεστές: Η νουβέλα του μάστορα Neil Gaiman γίνεται animation με τις φωνές της Dakota Fanning, της απελπισμένης νοικοκυράς Teri Hatcher και του Ian McShane. (cocksucker!)
Υπόθεση: Ένα μικρό κοριτσάκι περνάει μια κρυφή πόρτα στο σπίτι της και ανακαλύπτει μια εναλλακτική εκδοχή της ζωής της.
Γιατί θέλω να τη δω: Neil Gaiman. Και είμαι fan των animation. Και κανονικά δε θα έπρεπε καν να ρωτάτε γιατί.
Έξοδος: Βγαίνει στο Αμέρικα 6 Φεβρουαρίου 2009. Ε, κάπου εκεί και σε μας. Να ελπίζω πως θα παίξει προβολή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης;
Παρασκευή 15 Αυγούστου 2008
Lesvos 2008 (Days 9, 10 & 11)
Να 'μαστε στο τέλος...
9η μέρα: Ήταν μέρα χαλάρωσης και Μυτιλήνης, μετά το Σίγρι. Το πρωί κάναμε μια βόλτα στη Καβέτσου και στη φυσική συνέχειά της, τον πεζόδρομο της Ερμού, τον πιο εμπορικό δρόμο της Μυτιλήνης. Φάγαμε κουλούρι Sorrento και είδαμε τον πολύ κόσμο που βγήκε μέσα στη ζέστη για τα ψώνια του. Καλή, μεγάλη αγορά, μου έκανε εντύπωση για νησί, αλλά είπαμε, η Λέσβος δεν είναι το average νησί του Αιγαίου.
Η επίσκεψή μας στο Γερμανό της πόλης που πήγα με το κινητό μου χαλασμένο εδώ και τρεις μέρες ήταν ιδιαιτέρως αστεία. Μπαίνω και λέω, στον τύπο που με ρωτάει τι θέλω, ότι έχει χαλάσει. Συγκεκριμένα δεν ανοίγει και το ένα του κουμπί, το πιο βασικό, έχει μείνει μονίμως πατημένο, δεν ανταποκρίνεται με τίποτα.
Με πηγαίνει στο πάγκο που λέει "Service", παίρνει το τηλέφωνο, το ακουμπάει πάνω στον πάγκο, το κοιτάει για μερικά-ελάχιστα δευτερόλεπτα και μου λέει, Πρέπει να πάει στα κεντρικά του Γερμανού, θα κάνει 20-25 μέρες να έρθει πίσω και αν είναι υγρασία δε θα γίνει τίποτα.
Ψυχραιμία, λέω, μην τα σπάσεις όλα. Ε, του λέω, δεν είμαι από δω, θα το πάω σε ένα Γερμανό όταν γυρίσω από τις διακοπές. Μήπως έχει αδειάσει για κάποιο λόγο η μπαταρία απλά; Μια ιδέα λέω. Α, μου λέει, δεν το σκέφτηκα! Κάτσε μισό να δω και θα σου πω αμέσως. Μετά από κει και πέρα έβλεπα μόνο να φύγω από το μαγαζί, αλλά γενικά ήταν πολύ ότι να' ναι, really...
Είχαμε αποφασίσει εκείνη τη μέρα να ανεβούμε στο Κάστρο (Google Map). Ωραίο, βγάλαμε και τις φωτογραφίες μας (και απ' έξω και από μέσα και από δίπλα και από πάνω), είδαμε και το ανοιχτό θέατρο που είναι μέσα στο χώρο του κάστρου (γίνονται πολλές συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις, όλο το καλοκαίρι) και μια χαρά θέα, δε λέω, αλλά μάλλον δύο κάστρα δεν τα άντεχε ο οργανισμός μου σε τρεις μέρες. Αν και το μέγεθος αυτού στο Σίγρι δε μπορεί να συγκριθεί με αυτό στη Μυτιλήνη, πολύ μικρότερο το πρώτο.
Δε βαριέσαι όμως, χαζέψαμε, πληρώσαμε και το εισιτηριάκι μας 2€ το άτομο και όλα καλά. Εντυπωσιακό ήταν πάντως το γεγονός πως σώζονται τα σύμβολα όλων των κατά καιρούς κατακτητών της Λέσβου. Ο καινούργιος έβαζε το δικό του, χωρίς να χαλάει του προηγούμενου. Σεβασμός, ε;
Το μεσημέρι φάγαμε στον Ερμή, στην Επάνω Σκάλα. Ήταν από τα μαγαζιά που η Δάφνη ήθελε οπωσδήποτε να με πάει, αφού ήταν πάντα πολύ καλό όταν έτρωγε εκεί. Για κάποιο λόγο όμως όταν πήγαμε εμείς ήταν επιεικώς απαράδεκτο, το χειρότερο μέρος που φάγαμε στις διακοπές μας. Όσο φάγαμε δηλαδή, γιατί εγώ τα παράτησα αρκετά γρήγορα...
10η μέρα: Για τελευταία εκδρομή εκτός Μυτιλήνης, επιλέξαμε το κεντρικό και νότιο κομμάτι του νησιού. Ξεκινήσαμε μεσημεράκι και είδαμε κατά σειρά Πολιχνίτο (Google Map) και Σκάλα Πολιχνίτου (Google Map), πριν καταλήξουμε για φαγητό στην μακριά παραλία της Νυφίδας (Google Map). Φυσούσε πολύς αέρας στον κόλπο της Καλλονής, καθίσαμε στο μπαλκονάκι του "Γρηγόρη" για το τελευταίο μας ψάρι (και της χρονιάς, δεν είμαι φίλος λέμεεεεε) και δοκιμάσαμε Κρυστάλ, την τοπική πορτοκαλάδα του Πολιχνίτου.
Συνεχίσαμε με βόλτα στα Βατερά (Google Map), τη μεγαλύτερη παραλία της Λέσβου και μια από τις καλύτερες τις Ελλάδας (λένε). Κρίμα που δεν κολυμπήσαμε εκεί. Είδα και 3-4 πολύ όμορφα μαγαζιά, θα είχε γούστο η μπαρότσαρκα το βράδυ νομίζω. Κακώς που δεν τη συμπεριλάβαμε για πιο πολύ ώρα στο πρόγραμμα και ίσως και πιο κοντά στην αρχή.
Στη συνέχεια, επισκεφθήκαμε την Αγιάσο (Google Map). Όμορφο χωριό, από τα μεγάλα της Λέσβου. Είναι γνωστή για το μεγάλο πανηγύρι που γίνεται εκεί ανήμερα του 15αύγουστου. Θρησκευτικό και εμπορικό μαζί, αφού στις άκρες του δρόμου που οδηγεί από την είσοδο του χωριού μέχρι την εκκλησία της Παναγίας με τους ψηλούς τοίχους (αφού δημιουργήθηκε σαν μοναστήρι) υπάρχουν δεκάδες μαγαζάκια με διάφορα μπιχλιμπίδια, σκαλιστά σε ξύλο, κεραμικά, υφαντά, παιχνίδια, ούζο και φυσικά εικόνες και πάσης φύσεως θρησκευτικά αντικείμενα.
Ακόμα, μερικοί έχουν σαν τάμα να κάνουν το Μυτιλήνη-Αγιάσος με τα πόδια. Ξεκινάνε από την προηγούμενη μέρα της γιορτής και διανύουν τα 28 χιλιόμετρα της απόστασης κυρίως το βράδυ. Αυτά είναι γούστα!
Στην Αγιάσο συνάντησα και τα Παγιαβλέλια. Μικρά κεραμικά με σχήμα σαν στάμνα, που όταν τα γεμίσεις νερό και φυσήξεις στην άκρη τους, βγάζουν ένα ήχο ίδιο με πουλί που κελαηδάει. Το έχουν παντού, είναι κάτι σαν παραδοσιακό τους πράγμα. Εννοείται πως πήρα ένα για να σφυράω!
Το βράδυ το πρόγραμμα είχε αγώνα (συγνώμη, αλλά έπαιζε η Πανάθα και δεν κάναμε τίποτα άλλο, να μην το δω;)_και πίτσα. Και τι πίτσα! Domino's! Είχε η Μυτιλήνη Domino's! Είμαι μεγάλος fan και η Μυτιλήνη είναι το πιο βόρειο μέρος που υπάρχει! Μόνο όταν πηγαίνω Αθήνα τρώω και πήρα μια χαρά όταν είδα το μαγαζί τους. Και sorry, αλλά αυτά τα Twisty Bread πεθαίνουν. Για την ιστορία, η ομάδα κέρδισε 3-0.
11η μέρα: Το βράδυ αναχωρούσα με το Σαμοθράκη των SAOS Ferries. Έτσι, μιας και το πρόγραμμα ήταν άδειο εκείνη τη μέρα, αποφασίσαμε να πάμε το πρωί σε μια δωρεάν ξενάγηση που έτρεχε 5-6 μέρες στα πλαίσια των εκδηλώσεων "Γιορτές της Αγοράς", που θα μας έδειχνε την ιστορική, πολιτιστική και κοινωνιολογική σημασία της περιοχής της Επάνω Σκάλας.
Τι από αυτά είδαμε; Τίποτα. Το σημείο εκκίνησης ήταν η Μητρόπολη. Η Δάφνη ξέρει που είναι, ακριβώς δίπλα στην Ερμού που είχαμε περπατήσει δύο μέρες πριν. Φτάνουμε εκεί στην ώρα μας και δεν υπάρχει άλλος να περιμένει. Λέμε δε μπορεί, κάποιος θα έρθει. Αμ δε...
10 λεπτά αργότερα, αποφασίζουμε να ρωτήσουμε κάποιον εκεί γύρω, για να ανακαλύψουμε πως δεν είμαστε στη Μητρόπολη, αλλά σε μια άλλη εκκλησία, του Αγίου Θεράποντα. Καταλαβαίνουμε μεν προς τα που πρέπει να πάμε, αλλά όταν φτάνουμε, είναι πλέον αργά, είχανε ξεκινήσει. Ωραία κίνηση πάντως, νομίζω πως θα άξιζε.
Καταλήξαμε στο Ναυάγιο με την τέλεια μπλούζα του σερβιτόρου για καφέ και όλα ωραία, όλα καλά. Φάγαμε τα απομεινάρια της Domino, μάζεψα βαλίτσα μαζί με όλα τα δώρα και τα χαζουλοειδή που πήρα και το βράδυ αποχαιρέτισα το νησί. Ωραία ήταν!
Κάπου εδώ ολοκληρώθηκε η Mytilene 2008 Saga. Thank you all!
9η μέρα: Ήταν μέρα χαλάρωσης και Μυτιλήνης, μετά το Σίγρι. Το πρωί κάναμε μια βόλτα στη Καβέτσου και στη φυσική συνέχειά της, τον πεζόδρομο της Ερμού, τον πιο εμπορικό δρόμο της Μυτιλήνης. Φάγαμε κουλούρι Sorrento και είδαμε τον πολύ κόσμο που βγήκε μέσα στη ζέστη για τα ψώνια του. Καλή, μεγάλη αγορά, μου έκανε εντύπωση για νησί, αλλά είπαμε, η Λέσβος δεν είναι το average νησί του Αιγαίου.
Με πηγαίνει στο πάγκο που λέει "Service", παίρνει το τηλέφωνο, το ακουμπάει πάνω στον πάγκο, το κοιτάει για μερικά-ελάχιστα δευτερόλεπτα και μου λέει, Πρέπει να πάει στα κεντρικά του Γερμανού, θα κάνει 20-25 μέρες να έρθει πίσω και αν είναι υγρασία δε θα γίνει τίποτα.
Ψυχραιμία, λέω, μην τα σπάσεις όλα. Ε, του λέω, δεν είμαι από δω, θα το πάω σε ένα Γερμανό όταν γυρίσω από τις διακοπές. Μήπως έχει αδειάσει για κάποιο λόγο η μπαταρία απλά; Μια ιδέα λέω. Α, μου λέει, δεν το σκέφτηκα! Κάτσε μισό να δω και θα σου πω αμέσως. Μετά από κει και πέρα έβλεπα μόνο να φύγω από το μαγαζί, αλλά γενικά ήταν πολύ ότι να' ναι, really...
Δε βαριέσαι όμως, χαζέψαμε, πληρώσαμε και το εισιτηριάκι μας 2€ το άτομο και όλα καλά. Εντυπωσιακό ήταν πάντως το γεγονός πως σώζονται τα σύμβολα όλων των κατά καιρούς κατακτητών της Λέσβου. Ο καινούργιος έβαζε το δικό του, χωρίς να χαλάει του προηγούμενου. Σεβασμός, ε;
Το μεσημέρι φάγαμε στον Ερμή, στην Επάνω Σκάλα. Ήταν από τα μαγαζιά που η Δάφνη ήθελε οπωσδήποτε να με πάει, αφού ήταν πάντα πολύ καλό όταν έτρωγε εκεί. Για κάποιο λόγο όμως όταν πήγαμε εμείς ήταν επιεικώς απαράδεκτο, το χειρότερο μέρος που φάγαμε στις διακοπές μας. Όσο φάγαμε δηλαδή, γιατί εγώ τα παράτησα αρκετά γρήγορα...
10η μέρα: Για τελευταία εκδρομή εκτός Μυτιλήνης, επιλέξαμε το κεντρικό και νότιο κομμάτι του νησιού. Ξεκινήσαμε μεσημεράκι και είδαμε κατά σειρά Πολιχνίτο (Google Map) και Σκάλα Πολιχνίτου (Google Map), πριν καταλήξουμε για φαγητό στην μακριά παραλία της Νυφίδας (Google Map). Φυσούσε πολύς αέρας στον κόλπο της Καλλονής, καθίσαμε στο μπαλκονάκι του "Γρηγόρη" για το τελευταίο μας ψάρι (και της χρονιάς, δεν είμαι φίλος λέμεεεεε) και δοκιμάσαμε Κρυστάλ, την τοπική πορτοκαλάδα του Πολιχνίτου.
Στη συνέχεια, επισκεφθήκαμε την Αγιάσο (Google Map). Όμορφο χωριό, από τα μεγάλα της Λέσβου. Είναι γνωστή για το μεγάλο πανηγύρι που γίνεται εκεί ανήμερα του 15αύγουστου. Θρησκευτικό και εμπορικό μαζί, αφού στις άκρες του δρόμου που οδηγεί από την είσοδο του χωριού μέχρι την εκκλησία της Παναγίας με τους ψηλούς τοίχους (αφού δημιουργήθηκε σαν μοναστήρι) υπάρχουν δεκάδες μαγαζάκια με διάφορα μπιχλιμπίδια, σκαλιστά σε ξύλο, κεραμικά, υφαντά, παιχνίδια, ούζο και φυσικά εικόνες και πάσης φύσεως θρησκευτικά αντικείμενα.
Στην Αγιάσο συνάντησα και τα Παγιαβλέλια. Μικρά κεραμικά με σχήμα σαν στάμνα, που όταν τα γεμίσεις νερό και φυσήξεις στην άκρη τους, βγάζουν ένα ήχο ίδιο με πουλί που κελαηδάει. Το έχουν παντού, είναι κάτι σαν παραδοσιακό τους πράγμα. Εννοείται πως πήρα ένα για να σφυράω!
Το βράδυ το πρόγραμμα είχε αγώνα (συγνώμη, αλλά έπαιζε η Πανάθα και δεν κάναμε τίποτα άλλο, να μην το δω;)_και πίτσα. Και τι πίτσα! Domino's! Είχε η Μυτιλήνη Domino's! Είμαι μεγάλος fan και η Μυτιλήνη είναι το πιο βόρειο μέρος που υπάρχει! Μόνο όταν πηγαίνω Αθήνα τρώω και πήρα μια χαρά όταν είδα το μαγαζί τους. Και sorry, αλλά αυτά τα Twisty Bread πεθαίνουν. Για την ιστορία, η ομάδα κέρδισε 3-0.
11η μέρα: Το βράδυ αναχωρούσα με το Σαμοθράκη των SAOS Ferries. Έτσι, μιας και το πρόγραμμα ήταν άδειο εκείνη τη μέρα, αποφασίσαμε να πάμε το πρωί σε μια δωρεάν ξενάγηση που έτρεχε 5-6 μέρες στα πλαίσια των εκδηλώσεων "Γιορτές της Αγοράς", που θα μας έδειχνε την ιστορική, πολιτιστική και κοινωνιολογική σημασία της περιοχής της Επάνω Σκάλας.
Τι από αυτά είδαμε; Τίποτα. Το σημείο εκκίνησης ήταν η Μητρόπολη. Η Δάφνη ξέρει που είναι, ακριβώς δίπλα στην Ερμού που είχαμε περπατήσει δύο μέρες πριν. Φτάνουμε εκεί στην ώρα μας και δεν υπάρχει άλλος να περιμένει. Λέμε δε μπορεί, κάποιος θα έρθει. Αμ δε...
10 λεπτά αργότερα, αποφασίζουμε να ρωτήσουμε κάποιον εκεί γύρω, για να ανακαλύψουμε πως δεν είμαστε στη Μητρόπολη, αλλά σε μια άλλη εκκλησία, του Αγίου Θεράποντα. Καταλαβαίνουμε μεν προς τα που πρέπει να πάμε, αλλά όταν φτάνουμε, είναι πλέον αργά, είχανε ξεκινήσει. Ωραία κίνηση πάντως, νομίζω πως θα άξιζε.
Κάπου εδώ ολοκληρώθηκε η Mytilene 2008 Saga. Thank you all!
Πέμπτη 14 Αυγούστου 2008
Lesvos 2008 (Days 7 & 8)
Έφτασε η ώρα για το Σίγρι...
7η μέρα: Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί για Σίγρι, αφού αφήσαμε φαγητό στο γατούλη, ευτυχώς με το πόδι της Δάφνης να μη δημιουργεί προβλήματα. Περνάμε Καλλονή (Google Map) και Παράκοιλα λίγο πιο κάτω (Google Map). Ο δρόμος, εύκολος και γρήγορος, δε μας δυσκολεύει καθόλου και μας φέρνει στο Μεσότοπο (Google Map) για την πρώτη μας στάση.
Επισκεπτόμαστε τον Αγροτουριστικό Συνεταιρισμό Γυναικών Μεσοτόπου (Google Map), τον πρώτο συνεταιρισμό που ξεκίνησε πριν αρκετά χρόνια την παραγωγή παραδοσιακών προϊόντων, για να ακολουθήσουν όλα τα υπόλοιπα χωριά του νησιού. Πήραμε ένα κάτι να πιούμε, ψωνίσαμε ρακί και μαρμελάδα μήλο και συνεχίσαμε το δρόμο μας.
Στη Σκάλα Ερεσού (Google Map), τη γενέτειρα της Σαπφούς, κάναμε το μπάνιο μας. Η Ερεσός, λόγω της μεγάλης ποιήτριας θεωρείται η Μέκκα των λεσβιών (όχι των κατοίκων της Λέσβου, των άλλων). Προσκύνημα κανονικό μιλάμε! Και στην παραλία είναι η αλήθεια πως άνοιξε το μάτι μου. Εξαιρετική "θέα". Συγκινούμαι όταν το θυμάμαι. (κλαψ, λυγμ...) Πάντως είναι από τα πιο τουριστικά μέρη της Λέσβου και γίνεται λιγάκι πατείς με πατώ σε. Πέρασμα στη συνέχεια από την Ερεσό, είδαμε και τη Μονή Υψηλού, που πραγματικά είναι στα υψηλά και βουρ για το δυτικότερο άκρο της Λέσβου.
Είχα πει πως αρχικά δε θα πηγαίναμε Σίγρι. Η απόσταση μεγάλη για να το κάνουμε σε μια μέρα και τα οικονομικά στενά για να μείνουμε κάποιο βράδυ εκεί. Μόνο που στην πορεία είδαμε πως μάλλον μας έπαιρνε να κάνουμε το δεύτερο. Τελικά, τα χρήματα μας τελείωσαν όχι μια αλλά δύο φορές, αλλά παρόλα αυτά Σίγρι πήγαμε. Και ας είναι αυτή η μοναδική φορά που θα αναφερθώ σε αυτά τα ρημάδια τα €, σε όσο άγχος και αν μας ανάγκασαν εκεί.
Κλείσαμε, με τη συνδρομή της efou και του internet ένα room to let με το όνομα Remezzo. Φτάνοντας και ψάχνοντας που να παρκάρουμε, είδαμε το Remezzo φάτσα-κάρτα. Κατεβαίνω με τα πράγματα εκεί πιο δίπλα και περιμένω τη Δάφνη να βρει μέρος για parking. Αφού εκείνη έφυγε, βλέπω ένα τύπο γύρω στα 50-55, να έρχεται κοντά στο μέρος που στεκόμουν. Περιμένεις κάτι, μου λέει μετά από λίγη ώρα, ενώ ψάχνει δρόμο και τσέπες για ένα χαμένο χαρτονόμισμα, όπως κατάλαβα αργότερα. Να παρκάρει η κοπέλα μου, λέω, κάπου εδώ είναι το ξενοδοχείο μας. Σε ποιό είστε, μου κάνει. Στο Remezzo, και δείχνω την πινακίδα με το όνομα, ακριβώς πίσω του.
Α, εγώ είμαι ο Remezzoς, αλλά αυτό εδώ είναι το εστιατόριο που έχω με το ίδιο όνομα. Έρχεται και η Δάφνη ταυτόχρονα, μας δίνει κατευθύνσεις πως να πάμε στα δωμάτια και μας λέει πως θα στείλει κάποιον να μας ανοίξει. Αυτό δε μου πολυαρέσει και ελπίζω να μην περιμένουμε, αλλά ξεκινάμε. Φτάνουμε εκεί που μας έχει πει και υπάρχουν 2 κτήρια. Περνάει και λίγη ώρα, βρε από δω είμαστε, βρε από κει, να σου τελικά ο Carlos. Τι εστί Carlos;
Μαυρισμένος-μαυριδερός, καραφλός, ψηλός, ψιλοάγαρμπος και με μια αφέλεια στο μάτι, ίδιος καλοκαιρινός καλικάντζαρος (όπως και να 'ναι αυτός). Βάλτε και τα μισά Ιταλικά, μισά Ελληνικά και έχετε περίπου την εικόνα. Ο οποίος, αντί να μας πει "ελάτε, από δω είστε", ρωτάει εμάς. Λέω "Remezzo μας είπαν" και αναφωνεί όλο έκπληξη και ανακάλυψη στη φωνή, "Ααααααα, Remeeeeeeeezzo!" και μας πάει στο δωμάτιο/apartment.
Εδώ να πω πως είναι πλήρως εξοπλισμένο με φούρνο μικροκυμάτων, πλυντήριο, βραστήρα, ντουλάπια φουλ στα πιατικά και ποτηρικά και διάφορα άλλα, να μείνεις ένα μήνα εκεί, όχι ένα βράδυ σαν κι εμάς. 70€ το πληρώσαμε, χαλάλι.
Αργά το απόγευμα κάναμε βόλτα στα ήσυχα στενά του χωριού και επισκεφτήκαμε το Κάστρο του Σιγρίου (τελικά το Google Map δεν καλύπτει όλη τη Λέσβο, δε μπορώ να δώσω χάρτη για εκεί), χτισμένο στα 1757 από τον αρχιναύαρχο του οθωμανικού στόλου Σουλεϊμάν πασά. Είδαμε και φωτογραφήσαμε το άλλο ωραίο -μετά του Μόλυβου που το χάσαμε- ηλιοβασίλεμα της Λέσβου και φάγαμε στην Αυστραλία (την ταβέρνα, όχι την ήπειρο).
Το χωριό, μικρό και πολύ ήρεμο, ψαροχώρι από τα λίγα μάλλον, έχει κάτι που σε χαλαρώνει. Είναι μάλλον η αθωότητα που κλείνει μέσα του αυτό το μέρος, δεν ξέρω. Πάντως έκανα το λάθος να επηρεαστώ από τις πολύ θετικές γνώμες που άκουγα πριν πάω και μάλλον το είχα αλλιώς στο μυαλό μου. Τώρα που πέρασαν αρκετές μέρες, θεωρώ πως θα χάναμε πάρα πολύ αν δεν πηγαίναμε.
8η μέρα: Ξυπνήσαμε, αφήσαμε το δωμάτιο και φορτώσαμε τα πράγματα στο αυτοκίνητο, αλλά δε θα φεύγαμε αν δεν επισκεπτόμασταν το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους. Και μείναμε και οι δύο ενθουσιασμένοι με αυτό.
Χτισμένο το 1994, με σκοπό την ανάδειξη, τη μελέτη και την προστασία του Απολιθωμένου Δάσους της Λέσβου, ένα μοναδικό φυσικό μνημείο της Ελλάδας, για το οποίο δεν ήξερα πολλά και ήταν πραγματικά ενδιαφέρον. Ένα πολύ ωραίο κτήριο με πολλούς κορμούς στον περίβολο και με μερικούς ακριβώς εκεί που βρέθηκαν, με καταπληκτικούς χώρους και παρουσίαση των εκθεμάτων με συχνότατες (20-30 λεπτά) ξεναγήσεις και παρουσιάσεις σε ειδική αίθουσα του πως δημιουργήθηκε το Δάσος.
Εκτός από τις 2 τακτικές, μια για το Δάσος και μια για την γεωλογική ιστορία της λεκάνης του Αιγαίου, πολλές ακόμα περιοδικές φιλοξενούνται στους χώρους του Μουσείου. Πολύ ενδιαφέρουν ήταν αυτή με τίτλο Φυτά & Παράδοση που βρήκαμε εμείς όταν πήγαμε.
Στα υπόλοιπα συν, το μεγάλο και πολύ ενημερωμένο gift shop από το οποίο αγοράσαμε τον οδηγό της έκθεσης (εγώ γιατί δεν του έριξα ούτε μια ματιά; ε;). Η Δάφνη βέβαια ήθελε να πάρει από αυτά τα παιχνίδια που φτιάχνεις το σκελετό ενός δεινοσαύρου κομμάτι-κομμάτι, αλλά το αποφύγαμε τελικά. Ακόμα, μια έκθεση/αγορά/καφέ που είχε προϊόντα συνεταιρισμών της Λέσβου, με τη μεγαλύτερη ποικιλία που συναντήσαμε στο νησί. Εισιτήριο 5€ έκαστος και όποιος πάει Λέσβο ας μην χάσει αυτή τη φάση. Φύγαμε από κει χορτασμένοι και δεν πήγαμε στο original Δάσος, όπως σκεφτόμασταν αρχικά.
Μετά, ξεκινήσαμε για την επιστροφή, αλλά από τα βόρεια αυτή τη φορά. Πρώτη στάση στην Άντισσα (Google Map), όπου οι οδοί είναι γραμμένοι με μαρκαδόρο στους τοίχους των σπιτιών. Όσο για τα νούμερα; Στα δεξιά μια πόρτας είδα γραμμένο τον αριθμό 43 και στα αριστερά το 32, ενώ ακριβώς απέναντι το 81! Τους πάω αυτούς τους ανθρώπους! Φάγαμε σπιτικούς λουκουμάδες στην όμορφη πλατεία του χωριού, στο καφενείο "Το Αιγαίο" που η ευγενική ιδιοκτήτρια μας έκανε νόημα να κάτσουμε στα τραπεζάκια της.
Λίγο πριν φύγουμε, μια ανακοίνωση από τα μεγάφωνα μας καλούσε όλους στη γιορτή υποδοχής του Αυγούστου, με την προετοιμασία του παραδοσιακού τραχανά και ζωντανή μουσική. Δε μπορώ καν να ξεκινήσω να περιγράφω με πόσους τρόπους είναι τέλειο αυτό...
Συνεχίσαμε στην Πέτρα (Google Map), όπου κάναμε βόλτα στα στενά με τα τουριστομάγαζα, γεμάτα με λογιών-λογιών μπιχλιμπίδια, ποτά και φαγώσιμα. Κάπου εκεί άρχισε να φυσάει σαν τρελός και το νερό να ανεβαίνει στο δρόμο μερικές φορές από τα έντονα κύματα, όσο εμείς τρώγαμε στο Φάρο το καλό τηγανητό σουβλάκι Πίνδου και επισκεπτόμασταν ακριβώς δίπλα ο ζαχαροπλαστείο Τσακίρης για σοκολατόπιτα.
Τελευταία στάση η Αγ. Παρασκευή (Google Map), για την οποία χρειαστήκαμε μια μικρή παράκαμψη στο δρόμο μας. Καθίσαμε για καφέ (και κυρίως για κουταλάκια για τις σοκολατόπιτες) στο μακρύ κεντρικό δρόμο του χωριού, δίπλα στο όμορφο κτήριο των Εκπαιδευτηρίων, με τα πολλά καφενεία και μπαρ στη σειρά.
Μπαίνουμε στην τελική ευθεία, ελπίζω να μη χάνετε το ενδιαφέρον σας...
7η μέρα: Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί για Σίγρι, αφού αφήσαμε φαγητό στο γατούλη, ευτυχώς με το πόδι της Δάφνης να μη δημιουργεί προβλήματα. Περνάμε Καλλονή (Google Map) και Παράκοιλα λίγο πιο κάτω (Google Map). Ο δρόμος, εύκολος και γρήγορος, δε μας δυσκολεύει καθόλου και μας φέρνει στο Μεσότοπο (Google Map) για την πρώτη μας στάση.
Επισκεπτόμαστε τον Αγροτουριστικό Συνεταιρισμό Γυναικών Μεσοτόπου (Google Map), τον πρώτο συνεταιρισμό που ξεκίνησε πριν αρκετά χρόνια την παραγωγή παραδοσιακών προϊόντων, για να ακολουθήσουν όλα τα υπόλοιπα χωριά του νησιού. Πήραμε ένα κάτι να πιούμε, ψωνίσαμε ρακί και μαρμελάδα μήλο και συνεχίσαμε το δρόμο μας.
Στη Σκάλα Ερεσού (Google Map), τη γενέτειρα της Σαπφούς, κάναμε το μπάνιο μας. Η Ερεσός, λόγω της μεγάλης ποιήτριας θεωρείται η Μέκκα των λεσβιών (όχι των κατοίκων της Λέσβου, των άλλων). Προσκύνημα κανονικό μιλάμε! Και στην παραλία είναι η αλήθεια πως άνοιξε το μάτι μου. Εξαιρετική "θέα". Συγκινούμαι όταν το θυμάμαι. (κλαψ, λυγμ...) Πάντως είναι από τα πιο τουριστικά μέρη της Λέσβου και γίνεται λιγάκι πατείς με πατώ σε. Πέρασμα στη συνέχεια από την Ερεσό, είδαμε και τη Μονή Υψηλού, που πραγματικά είναι στα υψηλά και βουρ για το δυτικότερο άκρο της Λέσβου.
Κλείσαμε, με τη συνδρομή της efou και του internet ένα room to let με το όνομα Remezzo. Φτάνοντας και ψάχνοντας που να παρκάρουμε, είδαμε το Remezzo φάτσα-κάρτα. Κατεβαίνω με τα πράγματα εκεί πιο δίπλα και περιμένω τη Δάφνη να βρει μέρος για parking. Αφού εκείνη έφυγε, βλέπω ένα τύπο γύρω στα 50-55, να έρχεται κοντά στο μέρος που στεκόμουν. Περιμένεις κάτι, μου λέει μετά από λίγη ώρα, ενώ ψάχνει δρόμο και τσέπες για ένα χαμένο χαρτονόμισμα, όπως κατάλαβα αργότερα. Να παρκάρει η κοπέλα μου, λέω, κάπου εδώ είναι το ξενοδοχείο μας. Σε ποιό είστε, μου κάνει. Στο Remezzo, και δείχνω την πινακίδα με το όνομα, ακριβώς πίσω του.
Α, εγώ είμαι ο Remezzoς, αλλά αυτό εδώ είναι το εστιατόριο που έχω με το ίδιο όνομα. Έρχεται και η Δάφνη ταυτόχρονα, μας δίνει κατευθύνσεις πως να πάμε στα δωμάτια και μας λέει πως θα στείλει κάποιον να μας ανοίξει. Αυτό δε μου πολυαρέσει και ελπίζω να μην περιμένουμε, αλλά ξεκινάμε. Φτάνουμε εκεί που μας έχει πει και υπάρχουν 2 κτήρια. Περνάει και λίγη ώρα, βρε από δω είμαστε, βρε από κει, να σου τελικά ο Carlos. Τι εστί Carlos;
Μαυρισμένος-μαυριδερός, καραφλός, ψηλός, ψιλοάγαρμπος και με μια αφέλεια στο μάτι, ίδιος καλοκαιρινός καλικάντζαρος (όπως και να 'ναι αυτός). Βάλτε και τα μισά Ιταλικά, μισά Ελληνικά και έχετε περίπου την εικόνα. Ο οποίος, αντί να μας πει "ελάτε, από δω είστε", ρωτάει εμάς. Λέω "Remezzo μας είπαν" και αναφωνεί όλο έκπληξη και ανακάλυψη στη φωνή, "Ααααααα, Remeeeeeeeezzo!" και μας πάει στο δωμάτιο/apartment.
Εδώ να πω πως είναι πλήρως εξοπλισμένο με φούρνο μικροκυμάτων, πλυντήριο, βραστήρα, ντουλάπια φουλ στα πιατικά και ποτηρικά και διάφορα άλλα, να μείνεις ένα μήνα εκεί, όχι ένα βράδυ σαν κι εμάς. 70€ το πληρώσαμε, χαλάλι.
Το χωριό, μικρό και πολύ ήρεμο, ψαροχώρι από τα λίγα μάλλον, έχει κάτι που σε χαλαρώνει. Είναι μάλλον η αθωότητα που κλείνει μέσα του αυτό το μέρος, δεν ξέρω. Πάντως έκανα το λάθος να επηρεαστώ από τις πολύ θετικές γνώμες που άκουγα πριν πάω και μάλλον το είχα αλλιώς στο μυαλό μου. Τώρα που πέρασαν αρκετές μέρες, θεωρώ πως θα χάναμε πάρα πολύ αν δεν πηγαίναμε.
8η μέρα: Ξυπνήσαμε, αφήσαμε το δωμάτιο και φορτώσαμε τα πράγματα στο αυτοκίνητο, αλλά δε θα φεύγαμε αν δεν επισκεπτόμασταν το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους. Και μείναμε και οι δύο ενθουσιασμένοι με αυτό.
Εκτός από τις 2 τακτικές, μια για το Δάσος και μια για την γεωλογική ιστορία της λεκάνης του Αιγαίου, πολλές ακόμα περιοδικές φιλοξενούνται στους χώρους του Μουσείου. Πολύ ενδιαφέρουν ήταν αυτή με τίτλο Φυτά & Παράδοση που βρήκαμε εμείς όταν πήγαμε.
Στα υπόλοιπα συν, το μεγάλο και πολύ ενημερωμένο gift shop από το οποίο αγοράσαμε τον οδηγό της έκθεσης (εγώ γιατί δεν του έριξα ούτε μια ματιά; ε;). Η Δάφνη βέβαια ήθελε να πάρει από αυτά τα παιχνίδια που φτιάχνεις το σκελετό ενός δεινοσαύρου κομμάτι-κομμάτι, αλλά το αποφύγαμε τελικά. Ακόμα, μια έκθεση/αγορά/καφέ που είχε προϊόντα συνεταιρισμών της Λέσβου, με τη μεγαλύτερη ποικιλία που συναντήσαμε στο νησί. Εισιτήριο 5€ έκαστος και όποιος πάει Λέσβο ας μην χάσει αυτή τη φάση. Φύγαμε από κει χορτασμένοι και δεν πήγαμε στο original Δάσος, όπως σκεφτόμασταν αρχικά.
Λίγο πριν φύγουμε, μια ανακοίνωση από τα μεγάφωνα μας καλούσε όλους στη γιορτή υποδοχής του Αυγούστου, με την προετοιμασία του παραδοσιακού τραχανά και ζωντανή μουσική. Δε μπορώ καν να ξεκινήσω να περιγράφω με πόσους τρόπους είναι τέλειο αυτό...
Συνεχίσαμε στην Πέτρα (Google Map), όπου κάναμε βόλτα στα στενά με τα τουριστομάγαζα, γεμάτα με λογιών-λογιών μπιχλιμπίδια, ποτά και φαγώσιμα. Κάπου εκεί άρχισε να φυσάει σαν τρελός και το νερό να ανεβαίνει στο δρόμο μερικές φορές από τα έντονα κύματα, όσο εμείς τρώγαμε στο Φάρο το καλό τηγανητό σουβλάκι Πίνδου και επισκεπτόμασταν ακριβώς δίπλα ο ζαχαροπλαστείο Τσακίρης για σοκολατόπιτα.
Τελευταία στάση η Αγ. Παρασκευή (Google Map), για την οποία χρειαστήκαμε μια μικρή παράκαμψη στο δρόμο μας. Καθίσαμε για καφέ (και κυρίως για κουταλάκια για τις σοκολατόπιτες) στο μακρύ κεντρικό δρόμο του χωριού, δίπλα στο όμορφο κτήριο των Εκπαιδευτηρίων, με τα πολλά καφενεία και μπαρ στη σειρά.
Μπαίνουμε στην τελική ευθεία, ελπίζω να μη χάνετε το ενδιαφέρον σας...
Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008
Lesvos 2008 (Days 5 & 6)
Πάμε να πιάσουμε τη μέση των διακοπών στη Λέσβο...
5η μέρα: Την προηγούμενη μέρα έχουμε αποφασίσει να πάμε τελικά στο δυτικό μέρος του νησιού, που αρχικά είχαμε αποφασίσει να αποφύγουμε λόγω της σχετικά μεγάλης απόστασης. Έτσι, το πρόγραμμα αλλάζει ριζικά και το μεσημεράκι της 5ης μέρας μας βρίσκει στο Μπαλτζίκι (Google Map) για μπάνιο. Όμορφη, μικρή και ήσυχη παραλία με ωραία χαλικάκια για όποιους γουστάρουν το άθλημα της χαλικοανασκαφής. Μπαλτζίκι άκουγα εδώ και καιρό και Μπαλτζίκι είδα επιτέλους.
Συνεχίσαμε για φαγητό στον Μαγγανά, ακριβώς απέναντι από τη Σκάλα στο Μπαλτζίκι, 3 λεπτά από την παραλία. Μικρή ταβερνούλα που βγάζουν μόνοι τους τα ψάρια, με 2-3 ενοικιαζόμενα δωμάτια ακριβώς από πάνω σε καλές τιμές απ' ότι κατάλαβα. Όποιος θέλει να πάει Λέσβο, να πει να του κάνουμε κατάσταση. Φάγαμε ψητές μέλουνες και αράξαμε με θέα τις βάρκες στο λιμανάκι.
Όσο περιμέναμε την παραγγελία μας, ακούσαμε να έρχεται ένα go-cart που είχαμε προσπεράσει και στο δρόμο, ερχόμενοι προς Μπαλτζίκι. Η κόκκινη σημαιούλα του ανέμιζε και τίγκα φορτωμένο στις τσάντες και στις ψάθες, και με οδηγό έναν εντελώς cool μακρυμάλλη με tattoo και (φυσικά) ψάθινο καπελάκι και γυναίκα συνοδηγό με παρόμοια αμφίεση, εμφανίστηκε να περνάει από μπροστά μας με κατεύθυνση την παραλία που κάναμε μπάνιο.
Έκανα να σηκώσω τη φωτογραφική να τους τραβήξω, αλλά έχω δουλειά ακόμη στα reflex. 10 λεπτά αργότερα που επανέρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση είμαι πιο γρήγορος, αλλά και πάλι δεν τα καταφέρνω. Στα 20 μέτρα μακριά μας, φρενάρει και κάνει όπισθεν ο τύπος. Σταματάει μπροστά μας, μου λέει "σε είδα ότι το θες" και στήνεται! Έτσι βγήκε και η παραπάνω φωτογραφία...
Μετά, σταματήσαμε για ένα πολύ πετυχημένο smoothie Βανίλια-Σοκολάτα σε ένα καφέ δίπλα στην προβλήτα της Παναγιούδας (Google Map), πριν γυρίσουμε στη βάση μας.
6η μέρα: Ξεκινήσαμε αρκετά νωρίς και η οδηγός με πρόβλημα στο δεξί πόδι. Ευτυχώς δεν είχαμε κάποιο ιδιαίτερο θέμα, αλλά ήμασταν λίγο προσεκτικοί. Πρώτη μικρή στάση για φωτογραφίες στο μικρό εκκλησάκι του Αγίου Θεράποντα που υπάρχει στην εθνική οδό, έξω από τη Μυτιλήνη. Άι Θαράπς Τζατζαλιάρς για τους φίλους, το εκκλησάκι είναι στη μια πλευρά του δρόμου, ενώ απέναντι υπάρχουν μερικοί θάμνοι με κρεμασμένα "τζάτζαλα", που θα πει κουρέλια. Σα δωρεά πάρτε το ή σαν τάμα, κρεμούν ένα κουρέλι από κάποιο άρρωστο, παρακαλώντας τον Άγιο να τον θεραπεύσει.
Εν τω μεταξύ, να πω πως η γλώσσα των ντόπιων που άκουγα δεξιά και αριστερά όλες αυτές τις μέρες, μοιάζει εντυπωσιακά με τα Χαλκιδικιώτικα/Πολυγυρινά. Τα, αλλαγμένου φύλου, αντρικά ονόματα (η Κώτσος, η Βασίλ'ς, η Γιάνν'ς), τα φαγωμένα φωνήεντα πριν το τελικό ς και διάφορα άλλα στοιχεία, είναι κόλπα που τα έχουμε πολύ εδώ και χάρηκα που άκουσα συγγένειες με τους νησιώτες.
Κάναμε τον κύκλο πάνω από τον κόλπο της Γέρας για να κατευθυνθούμε μετά νότια, περνώντας από τα μικρά χωριά που υπάρχουν εκεί. Ένα από αυτά, στο οποίο ο δρόμος μας δεν έμπαινε μέσα για να το δούμε, είναι και ο Κάτω Τρίτος. Πολύ αφασία όνομα, όχι;
Κάπως έτσι, φτάσαμε και στον προορισμό μας. Πλωμάρι (Google Map). Όμορφη κωμόπολη, αν και το περίμενα πιο κοντά στον Μόλυβο είναι η αλήθεια. Δεν ξέρω γιατί βέβαια. Ίσως επειδή είναι γνωστό μέρος και το θεωρούσα κάπως πιο γραφικό ίσως. Τέλος πάντων, κάναμε τη βολτίτσα μας αν και τραυματισμένοι, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας στα δρομάκια της πόλης, βρήκαμε και τον Πλάτανο του 1813 (τι άλλο μπορεί να σημαίνει η πινακίδα πάνω του;). Σε αρκετά σημεία, η μεγαλύτερη πόλη της Λέσβου μετά τη Μυτιλήνη, έχει γέφυρες μιας και διασχίζεται από τον χείμαρρο Σεδούντα. Παρατήρησα και μερικά παλιά και μεγάλα καφενεία που πολύ μου άρεσαν.
Τη μέρα που πήγαμε, ξεκινούσε η Γιορτή Ούζου που θα γινόταν στην κεντρική πλατεία (Google Map) και είδαμε τα περίπτερα για την κάθε φίρμα ούζου, που στήνονταν. Δε μείναμε αν και πολύ θα το ήθελα, γιατί η επόμενη μέρα θα είχε πολλή οδήγηση και με το πόδι της Δάφνης να μην ανταποκρίνεται όπως θα έπρεπε, δε μπορούσαμε να μην ξεκουραστούμε όσο γινόταν περισσότερο.
Ήπιαμε το απαραίτητο ice-tea, φάγαμε στον Ερμή μύδια σαγανάκι (κι ας είχε χταπόδι να λιάζεται απ' έξω), σε ένα μπαλκονάκι πάνω από τη θάλασσα και ταΐσαμε τα ψάρια. Κάναμε και τη βόλτα μας στα μαγαζάκια, όπου βρήκαμε κάτι πολύ νόστιμα καλλιτσούνια. Φύγαμε νωρίς το απογευματάκι για τη Μυτιλήνη. Να σημειωθεί, πως ούζο δεν ήπια. Άμα δεν έχεις παρέα να πίνει, τι να το κάνεις μόνος...
Λίγο πριν το Πέραμα (Google Map), είδαμε ένα άλογο μαζί με τον ιδιοκτήτη του να κάνουν το μπάνιο τους. Καλή φάση...
Πριν γυρίσουμε σπίτι περάσαμε από το ζαχαροπλαστείο Γαρδένια, που πήραμε παγωτό και εργολάβους. Φανταστικά και τα 2. Εργολάβους είχα να φάω κάτι χρόνια. Το βραδάκι, επιλέξαμε τον σικ χλιδάτο Άσπρο Γάτο για βραδινό. Πολύ κυριλέ, στα όρια μου ήμουν. Το μοσχάρι με ουίσκι, μουστάρδα και γιαούρτι ήταν αρκετά ωραίο ομολογώ πάντως. Κυρίως όμως πήγαμε για να δοκιμάσουμε το Αρμενοβίλ τους. Το οποίο ήταν επιεικώς χάλια. Οπότε best Αρμενοβίλ ever παραμένει, για 2η χρονιά, αυτό του Ρακόμελου στην Άφυτο.
Keep reading...
5η μέρα: Την προηγούμενη μέρα έχουμε αποφασίσει να πάμε τελικά στο δυτικό μέρος του νησιού, που αρχικά είχαμε αποφασίσει να αποφύγουμε λόγω της σχετικά μεγάλης απόστασης. Έτσι, το πρόγραμμα αλλάζει ριζικά και το μεσημεράκι της 5ης μέρας μας βρίσκει στο Μπαλτζίκι (Google Map) για μπάνιο. Όμορφη, μικρή και ήσυχη παραλία με ωραία χαλικάκια για όποιους γουστάρουν το άθλημα της χαλικοανασκαφής. Μπαλτζίκι άκουγα εδώ και καιρό και Μπαλτζίκι είδα επιτέλους.
Όσο περιμέναμε την παραγγελία μας, ακούσαμε να έρχεται ένα go-cart που είχαμε προσπεράσει και στο δρόμο, ερχόμενοι προς Μπαλτζίκι. Η κόκκινη σημαιούλα του ανέμιζε και τίγκα φορτωμένο στις τσάντες και στις ψάθες, και με οδηγό έναν εντελώς cool μακρυμάλλη με tattoo και (φυσικά) ψάθινο καπελάκι και γυναίκα συνοδηγό με παρόμοια αμφίεση, εμφανίστηκε να περνάει από μπροστά μας με κατεύθυνση την παραλία που κάναμε μπάνιο.
Μετά, σταματήσαμε για ένα πολύ πετυχημένο smoothie Βανίλια-Σοκολάτα σε ένα καφέ δίπλα στην προβλήτα της Παναγιούδας (Google Map), πριν γυρίσουμε στη βάση μας.
6η μέρα: Ξεκινήσαμε αρκετά νωρίς και η οδηγός με πρόβλημα στο δεξί πόδι. Ευτυχώς δεν είχαμε κάποιο ιδιαίτερο θέμα, αλλά ήμασταν λίγο προσεκτικοί. Πρώτη μικρή στάση για φωτογραφίες στο μικρό εκκλησάκι του Αγίου Θεράποντα που υπάρχει στην εθνική οδό, έξω από τη Μυτιλήνη. Άι Θαράπς Τζατζαλιάρς για τους φίλους, το εκκλησάκι είναι στη μια πλευρά του δρόμου, ενώ απέναντι υπάρχουν μερικοί θάμνοι με κρεμασμένα "τζάτζαλα", που θα πει κουρέλια. Σα δωρεά πάρτε το ή σαν τάμα, κρεμούν ένα κουρέλι από κάποιο άρρωστο, παρακαλώντας τον Άγιο να τον θεραπεύσει.
Εν τω μεταξύ, να πω πως η γλώσσα των ντόπιων που άκουγα δεξιά και αριστερά όλες αυτές τις μέρες, μοιάζει εντυπωσιακά με τα Χαλκιδικιώτικα/Πολυγυρινά. Τα, αλλαγμένου φύλου, αντρικά ονόματα (η Κώτσος, η Βασίλ'ς, η Γιάνν'ς), τα φαγωμένα φωνήεντα πριν το τελικό ς και διάφορα άλλα στοιχεία, είναι κόλπα που τα έχουμε πολύ εδώ και χάρηκα που άκουσα συγγένειες με τους νησιώτες.
Κάναμε τον κύκλο πάνω από τον κόλπο της Γέρας για να κατευθυνθούμε μετά νότια, περνώντας από τα μικρά χωριά που υπάρχουν εκεί. Ένα από αυτά, στο οποίο ο δρόμος μας δεν έμπαινε μέσα για να το δούμε, είναι και ο Κάτω Τρίτος. Πολύ αφασία όνομα, όχι;
Τη μέρα που πήγαμε, ξεκινούσε η Γιορτή Ούζου που θα γινόταν στην κεντρική πλατεία (Google Map) και είδαμε τα περίπτερα για την κάθε φίρμα ούζου, που στήνονταν. Δε μείναμε αν και πολύ θα το ήθελα, γιατί η επόμενη μέρα θα είχε πολλή οδήγηση και με το πόδι της Δάφνης να μην ανταποκρίνεται όπως θα έπρεπε, δε μπορούσαμε να μην ξεκουραστούμε όσο γινόταν περισσότερο.
Ήπιαμε το απαραίτητο ice-tea, φάγαμε στον Ερμή μύδια σαγανάκι (κι ας είχε χταπόδι να λιάζεται απ' έξω), σε ένα μπαλκονάκι πάνω από τη θάλασσα και ταΐσαμε τα ψάρια. Κάναμε και τη βόλτα μας στα μαγαζάκια, όπου βρήκαμε κάτι πολύ νόστιμα καλλιτσούνια. Φύγαμε νωρίς το απογευματάκι για τη Μυτιλήνη. Να σημειωθεί, πως ούζο δεν ήπια. Άμα δεν έχεις παρέα να πίνει, τι να το κάνεις μόνος...
Πριν γυρίσουμε σπίτι περάσαμε από το ζαχαροπλαστείο Γαρδένια, που πήραμε παγωτό και εργολάβους. Φανταστικά και τα 2. Εργολάβους είχα να φάω κάτι χρόνια. Το βραδάκι, επιλέξαμε τον σικ χλιδάτο Άσπρο Γάτο για βραδινό. Πολύ κυριλέ, στα όρια μου ήμουν. Το μοσχάρι με ουίσκι, μουστάρδα και γιαούρτι ήταν αρκετά ωραίο ομολογώ πάντως. Κυρίως όμως πήγαμε για να δοκιμάσουμε το Αρμενοβίλ τους. Το οποίο ήταν επιεικώς χάλια. Οπότε best Αρμενοβίλ ever παραμένει, για 2η χρονιά, αυτό του Ρακόμελου στην Άφυτο.
Keep reading...
Colourful cultures...
Φωτογραφίες από τη χτεσινοβραδινή τελετή έναρξης του 4ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ Λαογραφίας και Παράδοσης (10-16 Αυγούστου 2008 - Πολύγυρος), με τη συμμετοχή χορευτών από Ισπανία, Κόστα Ρίκα, Πολωνία, Σερβία (φωτό 2) Μεξικό (φωτό 3 και 4), Κίνα (φωτό 5 και 6), Αμπελόκηπους, Ιωάννινα, καθώς και των 3 τοπικών συλλόγων (Ποντιακός, Πολιτιστικός, Λαογραφικός). Να σημειώσω πως ο προσκεκλημένος σύλλογος από το Daghestan της Νότιας Ρωσίας δεν ταξίδεψε για την Ελλάδα λόγω του πολέμου...
Τρίτη 12 Αυγούστου 2008
Lesvos 2008 (Days 3 & 4)
Συνεχίζουμε δυνατά, ανεβάζοντας στροφές...
3η μέρα: Ξεκινήσαμε το πρωί για μπανάκι, το πρώτο (από τα λίγα είναι η αλήθεια) που θα κάναμε στο νησί. Διαλέξαμε την κοντινή παραλία του Αγίου Ερμογένη (Google Map), δοκιμασμένη από τη Δάφνη και πολύ συμπαθητική, χωμένη σε έναν μικρό κόλπο και με την ομώνυμη εκκλησία να μας επιβλέπει όσο μπανιαριζόμαστε.
Φυσικά ο συνηθισμένος με τις παραλίες της Χαλκιδικής, Γιαννάκης, ταράχτηκε λίγο με το πόσο μικρή ήταν η παραλία, αλλά προσπάθησε να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες (τις ποιες;) της χαλαρότητας και του σχετικά λίγου κόσμου. Καφεδάκι στην καντίνα ακριβώς από πάνω και βουρ για Χαραμίδα.
Αραχτοί και light στην ταβέρνα "Ταβέρνα" (lol όμως;) για σαρδέλα και καβουροσαλάτα πρώτης ποιότητας, πέσαμε και σε συζήτηση του πόσο πιο χαμηλά από άποψη τουρισμού κινήθηκε φέτος το νησί σε σχέση με πέρυσι. Χαλαρούς τους είδα πάντως να το συζητάνε. Γενικά υπάρχει διάχυτη η αίσθηση, πως δεν εξαρτώνται μόνο από τους τουρίστες, αλλά είναι αρκετά αυτάρκες νησί. Πράγμα που δεν είναι καθόλου ψέματα, αφού κεραμική, τοπικά προϊόντα από συλλόγους σε κάθε χωριό (μαρμελάδες και ούζο, μερικά μόνο παραδείγματα) και ελιές εξάγονται σαν τρελά εκτός Λέσβου.
Συνεχίσαμε για δεύτερο μπάνιο εκεί παραδίπλα, στην παραλία της Χαραμίδας (Google Map), αφού πρώτα το ρίξαμε λίγο στο διάβασμα, κάτω από μια ομπρέλα, υπό τον ήχο πολλών γκλινκιγκλίνκι από κοχύλια που κουνιόνταν με τον αέρα. Tom Robbins και Terry Pratchett τα βιβλία, ε; Όχι τίποτα αισχρά Bίπερ! :P Καλή η παραλία, αλλά η πέτρα μέσα στη θάλασσα δεν παλευόταν. Συμμαζευτήκαμε αργά το απογευματάκι στο σπίτι.
4η μέρα: Μετά από μια ελάχιστη στάση στους Πύργους Θερμής και στη Θερμή, για να φωτογραφήσω το παλιό ξενοδοχείο Σάρλιτζα (Google Map), βγαλμένο μέσα από κάποιο μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, συνεχίζουμε στην πρώτη στάση της διαδρομής μας, στον Μανταμάδο (Google Map). Σημαντικό χωρίο για τη Λέσβο λόγω της αναπτυγμένης τέχνης της αγγειοπλαστικής. Ρίξτε μια ματιά στο κομμάτι "Τα κεραμικά" στο site του Δήμου Μανταμάδου (δε μπορώ να δώσω απευθείας link).
Για πάνω από μήνα, από τις 19/7 μέχρι τις 25/8, έτρεχε η 13η Παλλεσβιακή Έκθεση Κεραμικής στο Πολύκεντρο Μανταμάδου (Google Map), ένας χώρος παλιών εργαστηρίων κεραμικής που έχει αναπαλαιωθεί, και δε χάσαμε ευκαιρία να την επισκεφθούμε.
Παρότι απαγορευόταν οι φωτογραφίες, βγάλαμε μερικές πριν μας παρατηρήσουν. Δε νομίζω πως καταλαβαίνω το γιατί απαγορευόταν η φωτογράφηση, αλλά δε θα γίνω κακός. Καλή φάση, με έργα Τούρκων (από κει και οι φωτογραφίες, αφού έτσι ξεκινούσαν τα εκθέματα στη σειρά), Λεσβιωτών (καλά το λέω;) και Χιωτών αγγειοπλαστών. Φεύγοντας είδαμε λίγο το χωριό και ήπιαμε μια Mast, πριν συνεχίσουμε.
Φάγαμε το μεσημεράκι στην Ανεμόεσσα, στη Σκάλα Συκαμιάς, δίπλα στην Παναγιά Γοργόνα (Google Map). Όχι κάτι το ιδιαίτερο το φαγητό και ελάχιστα πιο τσιμπημένες τιμές από όσο θα ήθελα, αλλά το μικρό λιμανάκι με την εκκλησία ήταν όλα τα λεφτά και άξιζε την επίσκεψή μας. Και αρκετά τουριστικός προορισμός, αφού άκουσα Ιταλικά, Γερμανικά και κάποια σλαβικής προέλευσης γλώσσα, μόνο από τα 3 τραπέζια δίπλα μας.
Αφού περάσαμε τη γεμάτη στροφές, αλλά και πολύ όμορφη σε αρκετά σημεία, διαδρομή από Συκαμιά προς Μόλυβο (αυτό που θα δείτε να αναφέρεται ως Μήθυμνα στο χάρτη), με ένα ντετούρ στην Εφθαλού (Google Map), φτάσαμε στον Μόλυβο (Google Map). Άσκοπο, όπως ανακαλύψαμε φεύγοντας, περπάτημα και ανεβοκατέβασμα στα απότομα σοκάκια του νησιού που οδηγούν στα ψηλά, φτάσαμε "στα καλά" μέρη, κάναμε βολτίτσα στα κάπως πιο επίπεδα σημεία του χωριού και ψωνίσαμε σουβενίρ και δώρα για φίλους.
Το χωριό, χτισμένο σε έναν λόφο (γι' αυτό και τα ανέβα-κατέβα), με το κάστρο (Google Map) του 12ου αιώνα για "ταβάνι" (δεν έβγαλα καλές φωτογραφίες του κάστρου, αλλά δείτε αυτή που βρήκα στο Flickr από τον ale3andro), είναι το πιο γραφικό μέρος της Λέσβου. Στενά δρομάκια με απίστευτη θέα στα πόδια τους, μαγαζιά με σεντόνι τη θάλασσα και όμορφα (και διακοσμημένα) σπίτια δίνουν έναν αέρα Κυκλάδων στο χωριό.
Σίγουρα θα ήθελα περισσότερο χρόνο εκεί και αν ξαναπάω στο νησί θα φροντίσω να μείνω σίγουρα κάποιο βράδυ. Μου είπανε και καλά λόγια για το ηλιοβασίλεμα του Μόλυβου, αλλά φύγαμε λίγο πριν πέσει ο ήλιος στα βαθιά και το χάσαμε. Πάντως πιο πριν, φάγαμε παγωτό στο μπαλκονάκι του Blue Fox με θέα το Αιγαίο και τη δυτική Λέσβο στον ορίζοντα.
Συνεχίζουμε με τις επόμενες μέρες, σύντομα. Προσέξτε τα Google Maps που δίνω, πατώντας το + θα δείτε ακριβώς τα κτήρια που αναφέρω. Δεν είχα ιδέα πως η υπηρεσία έχει επεκταθεί και δίνει τόσο ακριβείς εικόνες από νησιά στην Ελλάδα. Πολύ το χάρηκα να τα βρίσκω όλα.
3η μέρα: Ξεκινήσαμε το πρωί για μπανάκι, το πρώτο (από τα λίγα είναι η αλήθεια) που θα κάναμε στο νησί. Διαλέξαμε την κοντινή παραλία του Αγίου Ερμογένη (Google Map), δοκιμασμένη από τη Δάφνη και πολύ συμπαθητική, χωμένη σε έναν μικρό κόλπο και με την ομώνυμη εκκλησία να μας επιβλέπει όσο μπανιαριζόμαστε.
Αραχτοί και light στην ταβέρνα "Ταβέρνα" (lol όμως;) για σαρδέλα και καβουροσαλάτα πρώτης ποιότητας, πέσαμε και σε συζήτηση του πόσο πιο χαμηλά από άποψη τουρισμού κινήθηκε φέτος το νησί σε σχέση με πέρυσι. Χαλαρούς τους είδα πάντως να το συζητάνε. Γενικά υπάρχει διάχυτη η αίσθηση, πως δεν εξαρτώνται μόνο από τους τουρίστες, αλλά είναι αρκετά αυτάρκες νησί. Πράγμα που δεν είναι καθόλου ψέματα, αφού κεραμική, τοπικά προϊόντα από συλλόγους σε κάθε χωριό (μαρμελάδες και ούζο, μερικά μόνο παραδείγματα) και ελιές εξάγονται σαν τρελά εκτός Λέσβου.
4η μέρα: Μετά από μια ελάχιστη στάση στους Πύργους Θερμής και στη Θερμή, για να φωτογραφήσω το παλιό ξενοδοχείο Σάρλιτζα (Google Map), βγαλμένο μέσα από κάποιο μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, συνεχίζουμε στην πρώτη στάση της διαδρομής μας, στον Μανταμάδο (Google Map). Σημαντικό χωρίο για τη Λέσβο λόγω της αναπτυγμένης τέχνης της αγγειοπλαστικής. Ρίξτε μια ματιά στο κομμάτι "Τα κεραμικά" στο site του Δήμου Μανταμάδου (δε μπορώ να δώσω απευθείας link).
Για πάνω από μήνα, από τις 19/7 μέχρι τις 25/8, έτρεχε η 13η Παλλεσβιακή Έκθεση Κεραμικής στο Πολύκεντρο Μανταμάδου (Google Map), ένας χώρος παλιών εργαστηρίων κεραμικής που έχει αναπαλαιωθεί, και δε χάσαμε ευκαιρία να την επισκεφθούμε.
Παρότι απαγορευόταν οι φωτογραφίες, βγάλαμε μερικές πριν μας παρατηρήσουν. Δε νομίζω πως καταλαβαίνω το γιατί απαγορευόταν η φωτογράφηση, αλλά δε θα γίνω κακός. Καλή φάση, με έργα Τούρκων (από κει και οι φωτογραφίες, αφού έτσι ξεκινούσαν τα εκθέματα στη σειρά), Λεσβιωτών (καλά το λέω;) και Χιωτών αγγειοπλαστών. Φεύγοντας είδαμε λίγο το χωριό και ήπιαμε μια Mast, πριν συνεχίσουμε.
Αφού περάσαμε τη γεμάτη στροφές, αλλά και πολύ όμορφη σε αρκετά σημεία, διαδρομή από Συκαμιά προς Μόλυβο (αυτό που θα δείτε να αναφέρεται ως Μήθυμνα στο χάρτη), με ένα ντετούρ στην Εφθαλού (Google Map), φτάσαμε στον Μόλυβο (Google Map). Άσκοπο, όπως ανακαλύψαμε φεύγοντας, περπάτημα και ανεβοκατέβασμα στα απότομα σοκάκια του νησιού που οδηγούν στα ψηλά, φτάσαμε "στα καλά" μέρη, κάναμε βολτίτσα στα κάπως πιο επίπεδα σημεία του χωριού και ψωνίσαμε σουβενίρ και δώρα για φίλους.
Σίγουρα θα ήθελα περισσότερο χρόνο εκεί και αν ξαναπάω στο νησί θα φροντίσω να μείνω σίγουρα κάποιο βράδυ. Μου είπανε και καλά λόγια για το ηλιοβασίλεμα του Μόλυβου, αλλά φύγαμε λίγο πριν πέσει ο ήλιος στα βαθιά και το χάσαμε. Πάντως πιο πριν, φάγαμε παγωτό στο μπαλκονάκι του Blue Fox με θέα το Αιγαίο και τη δυτική Λέσβο στον ορίζοντα.
Συνεχίζουμε με τις επόμενες μέρες, σύντομα. Προσέξτε τα Google Maps που δίνω, πατώντας το + θα δείτε ακριβώς τα κτήρια που αναφέρω. Δεν είχα ιδέα πως η υπηρεσία έχει επεκταθεί και δίνει τόσο ακριβείς εικόνες από νησιά στην Ελλάδα. Πολύ το χάρηκα να τα βρίσκω όλα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)