Είδα σήμερα το τελευταίο επεισόδιο του Παρά Πέντε. Παρότι δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες και το χαλάσω από κάποιον, να πω πως παρακολούθησα το μισό με δάκρυα στα μάτια και το άλλο μισό σκεπτόμενος πως δεν με έχει ξανασυγκινήσει άλλη Ελληνική σειρά. Έτσι οφείλω να την ανεβάσω στις αγαπημένες μου της Ελληνικής τηλεόρασης, στο top-5.
Λένε πολλοί για τον Καπουτζίδη, για τις επαναλήψεις, για το Mega, για τη χορηγία από την Tim (νυν Wind), για, για, για...
Το ότι μια σειρά γίνεται μόδα, δεν είναι κακό. Το ότι φέρνει διαφημίσεις στο κανάλι, δεν πρέπει να το δαιμονοποιούμε. Γι'αυτό βγάζει μια σειρά, μια εκπομπή, ένα ριάλιτι το κανάλι. Για να βγάλει λεφτά. Δεν είναι κοινωφελές ίδρυμα.
Το θέμα είναι αν αυτό που βγάζει έχει ποιότητα. Κι εμένα η ποιότητα και το γέλιο του Παρά Πέντε μου "έκανε". Σε άλλους, όχι. Έτσι, και αφού έχω επιλέξει να μην ανοίγω την τηλεόρασή μου για οτιδήποτε, χρησιμοποιούσα torrents για να το βλέπω...
Καλό ταξίδι λοιπόν, σε μια από τις ελάχιστες καλές στιγμές της τηλεόρασης μας.
"Νόμιζες ότι τα πιο περίεργα, τα πιο σπάνια και τα πιο σημαντικά είναι εκεί μέσα. Στο γυαλί. Δεν είναι έτσι. Η ζωή, η αλήθεια, είναι έξω απ'αυτό. Κλείσ' την..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου