I'm back!

Hello παιδάκια, άργησα να γράψω πάλι ε; Πάμε μια σούμα των τελευταίων 9 ημερών...

Καταρχάς, ζέστη! Ξέρω, κοινότυπο θέμα, αλλά έλιωσα ρε σεις. Δε λέω, ωραίο το καλοκαίρι, αλλά αν είναι να έχει τόση ζέστα, παίζει να πέσω σε καλοκαιρία νάρκη και να ξυπνήσω τον Οκτώβρη; Εντάξει, βέβαια αναγνωρίζω τα καλά για μας τους άντρες. Τα βγάζουν όλες έξω και, περιττό να σας πω, πολύ μας αρέσει! Σορτσάκια και φουστίτσες κάνουν καλά τη δουλειά τους, μπράβο κορίτσια, keep undressing...

Θαλασσίτσα for ever. Έκανα τα 2 πρώτα μου μπάνια ήδη (πέρυσι απείχα από τις θάλασσες ολοκληρωτικά). Το 2ο μάλιστα ήταν υπό το φως του φεγγαριού. Καλή φάση. Είχα ξεχάσει πόσο μου αρέσει να το κάνω αυτό, είχα 6 χρόνια να γευτώ νυχτερινή θάλασσα. Και ωραία νύχτα (και ωραίοι λουκουμάδες :P)...

Συναυλία Μάλαμα-Ιωαννίδη. Μόνος δε θα έλεγα ποτέ "πάμε". Έχει πλάκα πάντως να νομίζουν όλοι πως άμα βρω μπροστά μου τον Μάλαμα θα τον χαστουκίσω ή κάτι τέτοιο. Να ξεκαθαρίσω κάτι: Ο άνθρωπος δεν έχει φωνή. Το ξέρει κι ο ίδιος άλλωστε. Αλλά είναι ένας καλλιτέχνης που ψάχνεται μουσικά. Και μόνο αυτό, εμένα μου αρκεί για να τον εκτιμήσω. Έχει και καμιά δεκαριά όμορφα τραγούδια και μου φτάνει, είναι ένας καλός τραγουδοποιός, πάει και τέλειωσε, όποιος πει το αντίθετο δεν έχει ιδέα.

Αντιδρώ *κάπως* όμως, όταν ακούω το όνομά του, για διαφορετικούς λόγους, πέρα από την καλλιτεχνική του αξία. Το θέμα των σκληροπυρηνικών fan που τον ακολουθούν παντού, των συνθημάτων, των υπερβολικών εκδηλώσεων απέναντί του, τα "είναι Θεός" και λοιπά. Προσωπικά, όλα αυτά στα μάτια μου, δεν έχουν καμία διαφορά από τα 15χρονα που φωνάζουν "Σάκηηηηηη" μόλις δουν το είδωλό τους...

Το πρόβλημα έγκειται στο ότι δεν καταλαβαίνουν πως είναι το ίδιο ακριβώς, θεωρούν μάλιστα και τους εαυτούς τους ψαγμένους. Κρίμα είναι τα παιδιά!

Η συναυλία πάντως μου άρεσε. Η ατμόσφαιρα ήταν καλή, δεν είχα ξαναπάει και στο θέατρο Γης, δεν είχα ξανακούσει και κανέναν από τους δύο live, ήταν ωραία βραδιά...

Και για το τέλος, ΙΕΚ ΤΕΛΟΣ! Ναι, ναι, αγαπητοί μου! Τελείωσα χτες τις εξετάσεις και ψάχνω και επίσημα πια δουλειά, μέχρι να φύγω φαντάρος. Αντικειμενικά, επειδή φεύγω το αργότερο τον επόμενο Μάη, ίσως και Φλεβάρη, δεν παίζει να βρω κάτι. Το βλέπουν όλες οι εταιρίες για μεγάλο εμπόδιο. Αλλά δεν παίζει άγχος, θα το παλέψω και ότι βγει!

Αυτά; Νομίζω αυτά. Α! Είπα ότι θέλω ένα τριημεράκι κάπου ήσυχα; :-)

Παρά Πέντε - Μέρος Δεύτερο

Μόλις είδα τη συνέντευξη των συντελεστών της σειράς στην Ανατροπή του Πρετεντέρη που ακολούθησε το series finale, τη Δευτέρα το βράδυ και έχω να πως τα εξής:

1ον, άκουσα σε κάποιο σημείο την κ.Έφη Παπαθεοδώρου (Θεοπούλα) να παίρνει το λόγο με αφορμή τον τρόπο γραφής του Καπουτζίδη. Δεν έχει σημασία τι ακριβώς είπε, όπως ο τρόπος με τον οποίο εκφράστηκε. Είπε 10 κουβέντες και πέτυχε κέντρο. Μου έδειξε πως έχει πολύ υψηλό επίπεδο και μου απ-έδειξε πως έχει ταλέντο στην ηθοποιία (δεν είναι δηλαδή μια χαζοχαρούμενη γιαγιούλα και στην πραγματικότητα).

2ον, Η κ.Ζέτα Μακρυπούλια είπε την πιο πετυχημένη κουβέντα για μένα, ακριβώς αυτό που σκεφτόμουν κι εγώ. Πως μεγαλύτερη επιτυχία της σειράς ήταν που έκανε και τον παραμικρό δευτερεύοντα ρόλο σημαντικό. Παιχνίδι ομάδας και όχι ενός ή δύο.

Γι'αυτό και για μένα το Παρά Πέντε είναι αρκετά ψηλά, ίσως δίπλα στο άδικα κομμένο Τι Ψυχή Θα Παραδώσεις Μωρή και λίγο πάνω από Απαράδεκτους και Δύο Ξένους. Μαζί με το Σ'αγαπώ-Μ'αγαπάς (λόγω ιδέας και απίστευτης "παιξιμάδας" από Παπαδοπούλου και Αθερίδη), αυτές είναι οι 5 αγαπημένες Ελληνικές σειρές μου. Προσέξατε πως όλες είναι κωμωδίες και είναι Mega;

Για να παίξουμε και λίγο... Κάνετε μια μεγάλη ανασκαφή στα συρτάρια της μνήμης και πείτε μου τις 5 δικές σας λατρεμένες σειρές. Είμαι περίεργος...

Παρά Πέντε

Είδα σήμερα το τελευταίο επεισόδιο του Παρά Πέντε. Παρότι δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες και το χαλάσω από κάποιον, να πω πως παρακολούθησα το μισό με δάκρυα στα μάτια και το άλλο μισό σκεπτόμενος πως δεν με έχει ξανασυγκινήσει άλλη Ελληνική σειρά. Έτσι οφείλω να την ανεβάσω στις αγαπημένες μου της Ελληνικής τηλεόρασης, στο top-5.

Λένε πολλοί για τον Καπουτζίδη, για τις επαναλήψεις, για το Mega, για τη χορηγία από την Tim (νυν Wind), για, για, για...

Το ότι μια σειρά γίνεται μόδα, δεν είναι κακό. Το ότι φέρνει διαφημίσεις στο κανάλι, δεν πρέπει να το δαιμονοποιούμε. Γι'αυτό βγάζει μια σειρά, μια εκπομπή, ένα ριάλιτι το κανάλι. Για να βγάλει λεφτά. Δεν είναι κοινωφελές ίδρυμα.

Το θέμα είναι αν αυτό που βγάζει έχει ποιότητα. Κι εμένα η ποιότητα και το γέλιο του Παρά Πέντε μου "έκανε". Σε άλλους, όχι. Έτσι, και αφού έχω επιλέξει να μην ανοίγω την τηλεόρασή μου για οτιδήποτε, χρησιμοποιούσα torrents για να το βλέπω...

Καλό ταξίδι λοιπόν, σε μια από τις ελάχιστες καλές στιγμές της τηλεόρασης μας.

"Νόμιζες ότι τα πιο περίεργα, τα πιο σπάνια και τα πιο σημαντικά είναι εκεί μέσα. Στο γυαλί. Δεν είναι έτσι. Η ζωή, η αλήθεια, είναι έξω απ'αυτό. Κλείσ' την..."

Σούμα...

Ας κάνω μια σούμα με διάφορα πραγματάκια...

Παρουσίαση ήρθε και πέρασε στο ΙΕΚ. 2 μέρες (αύριο και μεθαύριο) μάθημα και μια βδομάδα (από 25 μέχρι 29) τελικές εξετάσεις. Τίποτα το ιδιαίτερο, χαλαρά όλα...

Τι ζέστη είναι αυτή ρε παιδιά; Τι καλοκαίρι θα περάσουμε; Α ρε λιώσιμοοοοο...

Παρατηρώ πως τελευταία είμαι πιο ήρεμος από όσο ήμουν ακόμη και στο άμεσο παρελθόν. Κάτι παίζει. Ή που κάποιος θα φάει τρελό χέσιμο όταν θα ξεσπάσει αυτό ή που έχω αρχίσει να γίνομαι ήρεμος άνθρωπος. Χάλια δηλαδή!

Ήρωας της ημέρας: Paul Potts, ο νικητής του Britain's Got Talent. Δείτε το video της πρώτης του συμμετοχής, του ημιτελικού και του τελικού. Απίστευτος!

(thanks Titana)

Αυτό το trailer το έχετε δει;

Ωραία, ενημερωθήκατε και οι ανενημέρωτοι. Πάμε τώρα το νέο: Ο πανίσχυρος μεγιστάνας των ninja είναι εδώ! Την κατέβασα και σύντομα θα κάτσω να τη δω. Πρέπει να παίζει πολύ γέλιο. Ζήτω!

(thanks Petrakea)

Πήγα 3 φορές στο Φεστιβάλ Βιβλίου που τελείωσε χτες. Είδα πολλά βιβλία, τρόμαξα με τα άσχημα εξώφυλλα (ok, το καλό βιβλίο δε φαίνεται από το εξώφυλλό του, αλλά τι εμποδίζει κάποιον να φτιάξει ωραίο το περιτύλιγμα;), ψώνισα, πέρασα καλά και κατέληξα στο εξής: Θέλω φθηνότερα βιβλία. Είστε πανάκριβοι, κύριοι! Ή έστω καταλάβετέ το πως σε ένα Φεστιβάλ Βιβλίου, δεν πάτε με τις ίδιες τιμές που πουλάτε στα βιβλιοπωλεία. Θα ήθελα να δω μια έκπτωση 20% πχ. Δεν την είδα όμως...

Αστυνομία, ε; Νααααααα!

Εντάξει δείτε το όσοι δεν το έχετε δει ακόμα:

Δε θα γράψω τίποτα, πέρα από αυτό που γνωρίζουμε εδώ και καιρό: Η Ελληνική Αστυνομία είναι καρκίνος για τη χώρα, φασίστες δρουν από άκρη σε άκρη της...

Για τα υπόλοιπα σας παραπέμπω στα: in.gr (πρώτη είδηση), Jungle-Report (το χρονικό και τι ειπώθηκε στα κανάλια) και βιομηχανία του εφήμερου (καταπιάνεται με το θέμα της διάχυσης του video).

Σαν Ιστορία...

Πρόσωπα: Γ. & Μ.
Τόπος: Πατρικό σπίτι Μ.
Χρόνος: Καλοκαίρι 2004


Μ: Πιάσε λίγο από κάτω ρε συ.
Γ: Οk, το'χω. Πάμε;
Μ: Έλα...

Το έπιπλο έφυγε απ'τη θέση του και έφτασε κοντά στον ανατολικό φρεσκοβαμμένο τοίχο. Οι δυο μας πρωταγωνιστές άδειαζαν τώρα τον δυτικό. Ένα ελαφρό κρεμ θα κύκλωνε το σαλόνι και ο Γ. βοηθούσε για λίγες ώρες τον Μ. στο βάψιμο. Τουλάχιστον μέχρι ο Π. να επιστρέψει από μερικά ψώνια στη μεγάλη πόλη, που υπήρχε μερικά χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο της ιστορίας μας και αναλάβει τα καθήκοντά του σαν αδερφός.

Αφού έφυγαν τα πιο ογκώδη κατασκευάσματα (μια στενή βιβλιοθηκούλα, μια εταζέρα και μια πολυθρόνα), έμεναν μόνο μερικές φωτογραφίες κρεμασμένες στον τοίχο. Οικογενειακές. Με τον γάμο των γονιών, βαφτίσια, γενέθλια, 5 παιδιά είχε το σπίτι, πολλές φωτογραφίες... Ο Μ. πήγε να μαζέψει τα καδράκια που βρισκόταν κοντύτερα στην πόρτα, μα το πιο απομακρυσμένο ήταν ήδη στα χέρια του Γ.

Γ: Που το βάζω αυτό;
Μ: Πάνω στην πολυθρόνα...

Όπως ο Γ. αφήνει το κάδρο στην πολυθρόνα κοντά στον απέναντι τοίχο και γυρνάει, αντιλαμβάνεται μια 2η φωτογραφία στο πάτωμα, στο σημείο που στεκόταν 3 δευτερόλεπτα πριν. Πλησιάζει και τη σηκώνει. Στο κιτρινισμένο χαρτί, ένας στρατιώτης, ποζάρει δίπλα-δίπλα με δύο ηλικιωμένους. 35 χρόνια, ίσως και παραπάνω, χώριζαν αυτή τη στιγμή από το σήμερα.

Γ: Έπεσε αυτή ρε συ, που ήταν;
Μ: Για να δω...

Όσο ο Μ. έπαιρνε στα χέρια του την παλιά φωτογραφία του πατέρα του παρέα με τους παππούδες του, ο Γ. κοιτούσε το κάδρο που είχε πιάσει πριν λίγο από τον άβαφτο ακόμα τοίχο. Ένα ίχνος από μια ταινία κόλλας ξεχώριζε στην πίσω της μεριά. Και η φωτογραφία είχε ένα σελοτέιπ στην πάνω πλευρά της. Το μυστήριο της προέλευσης λύθηκε. Γιατί όμως ήταν εκεί;

Ο Μ. γύρισε τη φωτογραφία από την πίσω της πλευράς και είδαν και οι 2 τους γραμμένο με μολύβι: "Ενθύμιο από το γιο σας, για να θυμάστε πως πέρασε κάποτε κι εκείνος από δω"...

Ο Μ. κατάλαβε αμέσως. Ήξερε πως ο πατέρας του, διώχτηκε από την οικογένειά του, αμέσως μετά το πέρας της στρατιωτικής του θητείας. Σήμερα, η αφορμή που δόθηκε τότε θα φαινόταν γελοία. Τότε όμως οι καιροί και οι άνθρωποι ήταν αλλιώς. Μια διαφωνία ήταν αρκετή.

Ο πατέρας του Μ. δεν ξέχασε. Ούτε αυτούς, ούτε τον τρόπο που του φέρθηκαν. Τους έστειλε αυτή τη φωτογραφία, τραβηγμένη λίγους μήνες πριν τον καυγά, με αυτή τη σημείωση πίσω της. Ήταν οι γονείς του, οι άνθρωποι που τον έφεραν στον κόσμο, τον μεγάλωσαν και τους αγαπούσε. Αυτός λοιπόν, ήταν ο δικός του τρόπος να πει "με αδικήσατε"...

Όταν εκείνοι πέθαναν, κάμποσα χρόνια μετά, βρήκε τη φωτογραφία και δεν την πέταξε. Την έκρυψε και δεν άφησε κανέναν να τη δει, ποτέ. Δεν ήταν άνετος άνθρωπος, δεν το είχε το "σ'αγαπω" εύκολο, δεν ήταν των εξομολογήσεων. Έμαθε όμως από το λάθος των δικών του γονιών και αγωνιζόταν μια ζωή να δείχνει την αγάπη του στα δικά του παιδιά.

Ο Μ. δάκρυσε και ο Γ., που εκείνη τη στιγμή δεν ήξερε παρά ελάχιστα από τα παραπάνω, δεν είχε εμπειρία στο πως να το χειριστεί. Ο φίλος του έκλαιγε κι εκείνος δεν ήξερε το γιατί. Περίμενε μια κουβέντα από τον Μ. κι εκείνη ήρθε σύντομα...

Μ: Πάρ'την και κόλλησέ την στη θέση της. Και μην πεις τίποτα στον Π. Δε θέλω να γίνει χώμα κι εκείνος...


(Θα ήταν πολύ συγκινητικό το παραπάνω να είναι απλά μια ιστορία. Δεν είναι όμως. Όπου Γ, είστε ελεύθεροι να βάλετε το δικό μου όνομα...)

Είσαι μεγάλος...

Στη Φιλιππινέζικη μυθολογία ο Μαλάκας (Malakas) ήταν ο πρώτος άνδρας που δημιουργήθηκε. Η λέξη σημαίνει "δυνατός" και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την ομόηχη ελληνική λέξη (Μαλάκας).

(πηγή Wikipedia)

Να ρε γιατί άμα πω κάποιον μαλάκα, δε θα καταλάβει Χριστό!


*Προσοχή: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ΔΕΝ είναι καθαρά συμπτωματική και ΕΧΕΙ σχέση με την πραγματικότητα.*

Soul

Από μικρός ξεφυλλίζω ότι περιοδικό βρεθεί μπροστά μου. Ήμουν συνδρομητής σε πολλά, αγόραζα μανιωδώς άλλα, γενικά πάντα υπήρχε μια ντάνα περιοδικά σε κάποια γωνιά. Παιδικά, αθλητικά, υπολογιστών, επιστημονικά, τσοντοειδή, νεανικά, μουσικά, τεχνολογίας, κόμιξ, gaming, you name it! Όλα!

Εδώ και περίπου 2-2.5 χρόνια έχω σταματήσει να αγοράζω όμως. Θεωρώ το σύνολο τους από βαρετά έως άθλια. Το καθένα ανούσια αντιγραφή της προηγούμενης ανούσιας αντιγραφής. Υπάρχει όμως ένα που το παίρνω κάθε μήνα...

Μιλάω για το Soul και αυτό είναι το εξώφυλλο του τεύχους Ιουνίου. Το παίρνω συνεχώς από όταν το ανακάλυψα, γιατί έχει:

- Πολύ όμορφο layout, από τα πιο ωραία στημένα περιοδικά που έχω δει.
- Σχήμα και άρωμα χαρτιού (ναι, μυρίστε το!) που εξιτάρει.
- Υπέροχα και πρωτότυπα θέματα (θα μιλήσουμε και παρακάτω)...
- Αρκετά από τα οποία είναι για τη Θεσσαλονίκη (το περιοδικό εκδίδεται από την ομάδα του Athens Voice και είναι ουσιαστικά ένα περιοδικό για τη Θεσσαλονίκη).
- Η τιμή του είναι 3€! Πραγματικά λίγα!

Είναι συνολικά ένα περιοδικό στο οποίο διαβάζω ένα 70-80% της ύλης του, πράγμα που μόνο με τα κόμιξ μου συμβαίνει. Το ανακάλυψα λιγότερο από ένα χρόνο πριν και ελπίζω αν συνεχίσει να είναι όπως είναι να το διαβάζω καιρό.

Το τεύχος του μήνα έχει κάποια πολύ ενδιαφέροντα θεματάκια, όπως για την πρόωρα χαμένη κομιξού Μαρία-Ηλέκτρα Ζογλοπίτου, για μια βραδιά με Αλβανούς τραγουδιστές στα Διαβατά, για το Sani Festival, για τις Βρετανικές κωμικές σειρές (χαράαααα εγω!), για τη γραμματοσειρά Helvetica, για τη Gordafarid, την πρώτη γυναίκα επαγγελματία παραμυθού του Ιράν, για τα Eurogames 2007, τους αθλητικούς αγώνες της Gay & Lesbian community, για το Βερολίνο...

Καλή φάση το περιοδικάκι, περιμένω το επόμενο! :-)

Μπλουζάκια...

Έχω βάλει στο μάτι ένα μπλουζάκι από το αγαπημένο Heroes που θα λέει πίσω "Are you on the list?" και μπροστά θα έχει αυτό (εκεί που λέει nickname θα βάλω ZlatkoGR):



Σύντομα θα πάω να το πάρω, καιρό θέλω ένα! Ίσως το συμπληρώσω και με ένα ακόμα Lost μπλουζάκι. Will see. Πάντως ρίξτε μια ματιά στα σχέδια 3 δημοφιλών σειρών που υπάρχουν εδώ...

Παρεμπιπτόντως, μια που λέμε για μπλουζάκια, πολύ χαίρομαι που ξέρω τι σημαίνει αυτό:



Χεχεχε!

Who's on first?

Μια από τις σειρές που μου άρεσαν πάρα πολύ φέτος είναι και το Studio 60 on the Sunset Strip με πρωταγωνιστές τον Matthew Perry, τον τέλειο Chandler από τα Friends και τον Bradley Whitford, τον Josh του αγαπημένου West Wing.

Η σειρά έχει να κάνει με την τηλεόραση της Αμερικής. Στο 6ο της επεισόδιο υπάρχουν πολλές πληροφορίες για την ιστορία της κωμωδίας εκεί και γίνεται αναφορά στο διάσημο σκετς των Abbott και Costello με τίτλο "Who's on first?". Κι εγώ δεν ήξερα τι ακριβώς είναι αυτό, δεν το είχα δει ποτέ και να'ναι καλά τα παιδιά στο greektvsubs που το ανέφεραν.

Δείτε το κι εσείς και ορίστε και το σενάριο του. Το βρήκα πραγματικά πανέξυπνο και σκεφτείτε πως γράφτηκε πριν το 1940!

Ελληνικοί Trackers

Είπαμε πριν κανένα μήνα για τα torrents. Και ανέφερα πως ελληνικοί trackers υπάρχουν μόνο 2. Ήμουν βαθιά νυχτωμένος και είμαι πάλι εδώ να επανορθώσω...

Έκανα λοιπόν πλήρη λίστα των ελληνικών trackers αυτή τη στιγμή (φθίνουσα σειρά με βάση τα διαθέσιμα αρχεία προς download):

1. greek-tracker
2. Blue-White GT
3. gamato.info
4. hitlist
5. GreekBits
6. TorrentsLab
7. Torrent Vibes
8. Torrents-Zone
9. HelpGr-TraCkeR

και το 10 το καλό, ο πρώτος XXX tracker στην Ελλάδα: blue-bytez :-)

Edit 4/1/2009:
Μιας και αυτό το post είναι από τα πιο δημοφιλή στο blog, είπα να το κάνω ένα update. Έτσι, βρίσκω πια 15 trackers, με αρκετούς από τους παραπάνω να μην ισχύουν πια. Η λίστα έχει τώρα ως εξής (τυχαία σειρά):

01. TheGT.net (ο greek-tracker που άλλαξε διεύθυνση)
02. Blue-White GT
03. gamato.info
04. TeamOfGreekz (μόνο ελληνικά torrents)
05. AnimeClipse (anime με ελληνικούς subs)
06. Torrent Vibes
07. Torrents-Zone
08. Globus
09. Blue-Bytez (XXX tracker)
10. greek-torrent
11. GreekShaRe
12. HellenicWave
13. CrystalTorrents
14. Black Tracker (αντιεξουσιαστικός/ανατρεπτικός tracker)
15. ArisMania (tracker με υλικό του Άρη, for the name of Jesus!)

Happy Downloading!

Απολαύσεις... (Part Seven)

Το φαινόμενο Χάρρυ Κλυνν...

Τώρα θα αναρωτιέστε πως πέρασα από την Coca cola και το κρασί, σε ένα πρόσωπο. Ίσως γιατί ο Χάρρυ Κλυνν δεν είναι πρόσωπο. Είναι ένας μύθος...

Ο κατά κόσμον Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης, γεννημένος το 1940, μετά από φτωχά παιδικά χρόνια, φεύγει στα 24 του για το Μόντρεαλ του Καναδά και ακολουθεί καριέρα στο stand-up comedy. Μένει εκεί 10 χρόνια και μαθαίνει πολλά.

Η επιστροφή του στην Ελλάδα τον βρίσκει σε μπουάτ της Πλάκας και ακολούθως σε μεγάλα νυχτερινά κέντρα της εποχής. Το 1978, το "Για Δέσιμο" σπάει ρεκόρ πωλήσεων στους δίσκους με τον "Κύριο Χατζηλάστιχο" και την "Τελεβιζιόν".

Φαίνεται τόσο απλό, αλλά πλέον τα ισοπεδώνει όλα! Με δισκογραφία (Δοξάστε με, Πατάτες, Γιώργος Σουρής, Μαλακά... Πιο Μαλακά, Έθνος Ανάδελφον, Τίποτα, Natin-Fatin, Ραντεβού με την εισαγγελία, Αποκάλυψις, Γρανίτα από Τζατζίκι και The (X) Κλυνν Files), με ταινίες (Αλαλούμ, Made in Greece, Εις Μνήμην), με θέατρο και με βιβλία, ο Χάρρυ Κλυνν είναι παντού.

Με αθάνατες ατάκες και σάτιρα που έσπαγε δόντια, ο Χάρρυ Κλυνν μου έμαθε κατά κάποιο τρόπο την νεότερη ελληνική ιστορία, από τη μεταπολίτευση και πέρα. Είναι ένας καλλιτέχνης με κύρος, με γλώσσα που πολλοί χαρακτήρισαν σκληρή, που εισήγαγε πρώτος στην Ελλάδα το stand-up comedy και το παιχνίδι με το κοινό στις παραστάσεις του.

Πάντως ο Χάρρυ έκανε πρόσφατα και ένα φάουλ, θέλω να πιστεύω με καλή καρδιά. Η υποψηφιότητά του για τη δημαρχεία της περιοχής που γεννήθηκε και μεγάλωσε δεν άρεσε σε πολλούς.

Όλοι του οι δίσκοι (πλην ενός) βρίσκονται στα χέρια μου, να'ναι καλά τα mp3 και τους ακούω συχνά. Αγαπημένος δεν υπάρχει. Είναι όλοι τους πραγματικά υπέροχοι και ξεκαρδιστικοί και δεν μπόρεσα να διαλέξω έναν για τις ανάγκες του post. Οι ήρωες του έχουν αφήσει εποχή. Ποιός δεν ξέρει τον Τραμπάκουλα, τον Βασίλη, τον Ψιτ Μανώλη;


Ρίξτε και μια ματιά σε αυτό κι εγώ σας αφήνω. Έβαλα Χάρρυ Κλυνν. "Είμαι που λες αραγμένος στον ακάλυπτο και πίνω το φραπεδάκι μου με τις 36 ζάχαρες...".

Ξημέρωμα 1ης Ιανουαρίου 2000

Ένα υπέροχο τραγούδι...


powered by ODEO
Μ' ένα ταξίδι στο μυαλό, τα 'ριξα όλα στο βυθό
και βγήκα στον αιώνα.
Λευκό πανάκι η καρδιά και το κορμάκι μου μπροστά
γυμνό σε μια γοργόνα.
Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός...

Κι ένα αδέσποτο μικρό, χωρίς πατρίδα και Θεό
με κοίταξε στα μάτια
Ήρθε κοντά μου μια βραδιά, κι έγιναν σκόνη τα πανιά,
και στάχτη τα κατάρτια...
Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός...

Κι ένα ζεϊμπέκικο σαμπάχ με τη λαχτάρα της Σεράχ
σε γυάλινο ποτήρι
που 'λεγε χίλια χρώματα να λούζονται τα σώματα
πριν βγουν στο πανηγύρι
Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός...


Στίχοι: Θόδωρος Ποάλας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης

ΚΕ.Π.ΚΑ

Πέρασα σήμερα το μεσημέρι από τα γραφεία του Κέντρου Προστασίας Καταναλωτών (Τσιμισκή 54, 2ος όροφος) και γράφτηκα μέλος της οργάνωσης.

Μιλάμε για μια μη κερδοσκοπική, μη κυβερνητική και ανεξάρτητη οργάνωση καταναλωτών, που λειτουργεί σε εθελοντική βάση. Υποστηρίζει τα συμφέροντα των Ελλήνων καταναλωτών παγκοσμίως, ενημερώνει σχετικά με υπηρεσίες και προϊόντα, προστατεύει τα δικαιώματα κάθε καταναλωτή και ασκεί συλλογικές αγωγές υπέρ τους και εν τέλει διεκδικεί τη βελτίωση της ποιότητας ζωής μας καθημερινά...

Θεωρώ πως κι εσείς όπως κι εγώ έχετε πέσει θύματα εκμετάλλευσης, κακής εξυπηρέτησης, παραπλανητικής διαφήμισης και δεκάδων άλλων καταστάσεων που σας έχουν θυμώσει και απογοητεύσει. Είναι όμως νομίζω καιρός να μάθουμε τα δικαιώματα μας και να τα διεκδικούμε απέναντι σε όποιο αγνοεί τη νομοθεσία και μας τους ίδιους.

Προσωπικά, το τι πέρασα πριν μερικούς μήνες από τη Forthnet είναι άνευ προηγουμένου! Διπλοχρεώσεις, ατελείωτες καθυστερήσεις, "κατά λάθος" διακοπή της γραμμής, ανεπαρκής εξυπηρέτηση, απλά και μόνο επειδή σκέφτηκα να βάλω DSL.

Ελπίζω κάποιοι από σας που με διαβάζουν να πάρουν το χρόνο και να μη λυπηθούν τα ελάχιστα χρήματα και να γίνουν μέλη του ΚΕ.Π.ΚΑ. Να τους βοηθήσουμε να μας βοηθήσουν, για να μην κερδίζουν από μας αυτοί που δε μας σέβονται...

Σωτήρης Μουστάκας

Διάβασα σήμερα πως πέθανε ο αγαπημένος κωμικός Σωτήρης Μουστάκας...

Δεν είχα την τύχη να τον δω από κοντά ποτέ στο θέατρο, όμως τον θεωρώ έναν μεγάλο κωμικό. Οι ταινίες του διακρίνονται σε 2 περιόδους. Από το ξεκίνημα της καριέρας του μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80, όπου συμμετέχει και πρωταγωνιστεί σε ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, δίπλα σε μεγάλα ονόματα της κωμωδίας...

Χατζηχρήστος, Αυλωνίτης, Παράβας, Ηλιόπουλος, Κωνσταντάρας, Φωτόπουλος, Σταυρίδης, Κωνσταντίνου, Παπαγιαννόπουλος, Στυλιανοπούλου, Γκιωνάκης, Βογιατζής, Τζανετάκος, όλο το all star.

Και από εκεί μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '80, όταν πρωταγωνιστεί σε αξέχαστες βιντεοταινίες-σύμβολο της εποχής. Ποιός δε θυμάται τον Μήτσο τον ρεζίλη, τα Τούβλα (παρέα με τον Κώστα Βουτσά), τον Ροζ Γάτο, τον Δυναστεία; Τρελό γέλιο, cult φιγούρες, αποθέωση!

Τον θεωρώ έναν πολύ καλό ηθοποιό. Αρκετοί μένουν στις βιντεοταινίες του και τον θεωρούν άδικα ηθοποιό της πλάκας. Κακώς...

Μια από τις αγαπημένες μου σκηνές από ελληνική ταινία είναι ο Μουστάκας να παίζει πιάνο και να τραγουδάει με τον Κωνσταντίνου το Frere Jacques. Συγκινητικό, ανεπανάληπτο. Θα μας λείψεις Σωτήρη, θα έχεις όμως καλή παρέα εκεί...

Βόλος

Πήγα Βόλο το Σάββατο. Με 2 καλές φίλες, μείναμε ένα βράδυ εκεί, ώστε να είμαστε και την Κυριακή στο meetup του Bookcrossing που γίνεται εδώ και μερικούς μήνες στην πόλη. Είδαμε την όμορφη παραλία, φάγαμε ωραίους μεζέδες και ήπιαμε τσίπουρο και γνωρίσαμε 2-3 Βολιώτες.

Αφήσαμε βιβλία, το κάψαμε κανονικά με τις βλακείες που λέγαμε και τραγουδήσαμε. Βγήκαμε και πολλές φωτογραφίες, πράγμα ανησυχητικό. Κανείς δε φαίνεται να με ακούει πως δε θέλω να υπάρχουν πουθενά δικές μου! :P Α! Δεν ήπιαμε κρασάκι, αλλά ήμουν κύριος και δεν πίεσα κανέναν! Φροντίστε όμως σύντομα να το πιούμε, γιατί θα αρχίσω να σας πρήζω...

Το καταδιασκέδασα! Γενικά οι παρέες μου μέχρι πριν 2 χρόνια δεν ήταν άνετες στο θέμα των διακοπών. Ελάχιστες φορές έχουμε πάει κάπου σαν παρέα, να περάσουμε καλά, να δούμε κανένα μέρος, να χαλαρώσουμε. Όμως συνέχεια υπήρχε το θέμα των χρημάτων, της διάθεσης, της ανοργανωσιάς, της δουλειάς.

Και ήθελα να πάω κάπου, ήθελα ένα ξενοδοχείο και τουριστική διάθεση. Ήθελα να δω ένα μέρος που δεν είχα ξαναδεί. Και μου άρεσε. Συνδυάσαμε bookcrossing με τουρισμό και παρότι ήταν μόνο για ένα βράδυ, είχε όλα εκείνα που εγώ θέλω για να περάσω καλά και να μου μείνει η ανάμνηση. Φίλους, καλή διάθεση, κουβέντα, άνεση, τρελό γέλιο...

Έχει πλάκα πως δεν έχω καθόλου λεφτά, έχω αποφασίσει πως θα βρω δουλειά αμέσως μετά το ΙΕΚ και παρόλα αυτά θέλω, θέλω, θέλω να πάω έστω ένα 5ήμερο, όχι παραπάνω, σε ένα μέρος που να μην έχει πάει ταυτόχρονα και η μισή Ελλάδα, παρέα με κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους που η παρουσία τους και μόνο μου εγγυάται πως θα περάσω τέλεια...

Για την Αμαλία!

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ