Απολαύσεις... (Part Six)

Κρασάκι. Γλυκόπιοτο, κόκκινο κρασάκι...

Γενικά ως blog (sic!) δεν πίνουμε. Δεν είμαστε καν της μπύρας. Το θεωρούμε νεράκι με γεύση. Όχι ότι είμαστε αντί-αλκοόλες. Απλά δε μας πολυαρέσει. Έχουμε όμως μια αδυναμία. Μεγάλη αδυναμία. Το κρασί και δη το κόκκινο. Οίνος ερυθρός και τα μυαλά στα κάγκελα, φίλοι αναγνώστες...

Ένα από τα όνειρα μου ήταν να γίνω Σομελιέ. Γενικά πάντως δεν μπορώ να πω πως ξέρω πολλά για κρασιά. Εντάξει, το Merlot πάει με όλα, το Cabernet με κόκκινο κρέας και το Pinot με κοτόπουλο. Ok, ξέρω και πως θέλουν μια θερμοκρασία 16-17°C περίπου (σιχαίνομαι το ζεστό κρασί, χαλάει εντελώς). Πέραν τούτου ουδέν.

Το κόκκινο κρασί είναι ίσως το ποτό με το ωραιότερο άρωμα. Και δεν έχω και καλή μύτη! Αλλιώς θα μύριζα όλα αυτά τα φρούτα που αφήνουν το στίγμα τους στο άρωμά του. Οι υπέροχες αποχρώσεις του κόκκινου στα στραφταλίζουν στο φως το κάνουν να μοιάζει μαγικό.

Όμως το κυριότερο είναι η ιεροτελεστία που το ακολουθεί.

Κρατάμε το ποτήρι από το πόδι του, για να μην το ζεστάνουμε με τα χέρια μας και για να μην αφήσουμε δαχτυλιές στο ποτήρι (αφή). Γυρνάμε το ποτήρι κυκλικά, ώστε να εξατμιστεί το αλκοόλ και να απελευθερωθεί η μυρωδιά του και το φέρνουμε κοντά στη μύτη μας (όσφρηση). Σηκώνουμε το ποτήρι με κόντρα το φως, για να ανακαλύψουμε το πραγματικό χρώμα του (όραση). Δοκιμάζουμε ελάχιστο από το κρασί με καθαρό στόμα (γεύση).

Έτσι γεννήθηκε και η ανάγκη για το τσούγκρισμα. Είναι η αίσθηση που μας λείπει από το πακέτο, η ακοή. Το κρασί μας τις απασχολεί και τις 5...

Βέβαια ο κάφρος μέσα μου φωνάζει πάντα "Όχι, μην κάνεις τίποτα, πιες το με τη μία και ξαναγιόμα το ποτήρι!" και ποτέ δεν κάνω τίποτα από αυτά! Αλλά δεν έχει το ενδιαφέρον του; Είναι ευγενές ποτό, όχι μαλακίες. Θέλει να του φερθείς με το γάντι. :-)

Γενικά αν είναι να πιω κάτι, θα είναι κρασί. Θα είναι και κόκκινο κι ας γίνομαι πολλές φορές θύμα της παρέας που (για κάποιο περίεργο λόγο) επιλέγει συνήθως άσπρο. Άλλωστε αυτό που πίνω δε θέλω να με πίνει. Θέλω να έχει σημασία ότι το πίνω. Όχι για να κάνω κεφάλι (άκου δικαιολογία για να πιει κανείς!), ούτε γιατί δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω...

Λοιπόν, πότε πάμε για κρασάκι;