Κουλουράκια!

Έχουμε πει για τα κουλουράκια της μαμάς, δεν έχουμε πει; Αν και technically, είναι τα κουλουράκια που ήταν απόλυτα δημοφιλή όταν οι γονείς μου ήταν ακόμα μωρά. Τα θυμάμαι κι εγώ από μικρός, ήταν ένα από τα πράγματα που μας έδιναν όταν λέγαμε τα κάλαντα και φυσικά δεν τα είχαμε ψηλά στην υπόληψή μας. Είναι όμως τα καλύτερα κουλουράκια που έχω δοκιμάσει και όσο και αν φαντάζει πολύ ξενέρωτο γλύκισμα, I can't help it, I love them! Νομίζω καιρός είναι να δώσω και τη συνταγή.

• 250 γρ. βούτυρο
• 1/2 κιλού ζάχαρη
• 1/2 κιλού γιαούρτι (2%)
• 25 γρ. αμμωνία
• ξύσμα πορτοκαλιού
• 6 αυγά
  
• αλεύρι (6-7 ποτήρια περίπου, θα το αναπτύξουμε παρακάτω, δεν είναι συγκεκριμένο)

Ρίχνουμε όλα τα υλικά μαζί και ζυμώνουμε. Ακριβής ποσότητα αλευριού δεν υπάρχει, ρίχνουμε μέχρι να μην κολλάει στα χέρια το ζυμάρι. Πλάθουμε, κάνουμε τα κουλουράκια, στρώνουμε μια λαδόκολλα στο ταψί μας, τα τοποθετούμε και τα αλείφουμε με τον κρόκο ενός αυγού. Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο, χωρίς χρονικό όριο, απλά τσεκάρουμε να τα δούμε να ροδίζουν. Η συγκεκριμένες ποσότητες είναι αρκετά μεγάλες, μιλάμε για πολλά κουλουράκια, απλά κόψτε τες στη μέση αν θέλετε.

Τα αφήνετε λίγο να κρυώσουν και τα δοκιμάζετε. Στη φωτογραφία είναι πως φαίνονται έτοιμα και ο κρόκος τους έχει δώσει αυτό το χρώμα από πάνω. Ζεστά, είναι ακόμα καλύτερα, σας το εγγυώμαι. Για να έχετε όμως τα best κουλουράκια ever για μέρες, βάλτε τα σε ένα κλειστό σκεύος, ώστε να διατηρούνται μαλακά σα μόλις να τα βγάλατε από το φούρνο...

Υ.Γ Ότι εδώ θα είχα και συνταγή μια μέρα, δεν το φανταζόμουν. Αλλά είπαμε. Αχταρμάς.