Eurovision 2008: Τα τραγούδια (5)

Και φτάσαμε αισίως στους 5 που παίρνουν μέρος απευθείας στον τελικό. Στη διοργανώτρια Σερβία δεν έχω κανένα πρόβλημα. Οι Big4 όμως νομίζω πως είναι καιρός να σταματήσουν να τυγχάνουν ειδικής μεταχείρισης. Ειδικά όταν, όπως θα δούμε παρακάτω, αυτό που παράγουν είναι πολύ κάτω του μετρίου...

Ηνωμένο Βασίλειο: Even If από τον Andy Abraham. Η Wikipedia το λέει "up-tempo soul type song" και δεν έχω λόγο να διαφωνήσω. Εγώ το λέω παντελώς αδιάφορο. Ελπίζω να μη βγει καμιά Wikipedia τώρα και διαφωνήσει. Θα τα πάρω, κουφάλες...

Γερμανία: Πιασάρικο! Το girl-band No Angels μας δίνει το Disappear, που έχει ένα τέλη 80s, αρχές 90s feeling και ομολογώ πως μου άρεσε. Δε νομίζω πάντως πως είναι το στυλ που η Eurovision θα ανεβάσει ψηλά, αλλά πότε με χάλασε αυτό για να με χαλάσει τώρα; Καλά, ας βγάλουμε απ' έξω το Comme Ci Comme Ca.

Γαλλία: Ναι. Τώρα; Πως το περιγράφεις αυτό; Είναι διαφορετικό! Σας αρκεί αυτό; Το Divine του Sébastien Tellier δεν περνάει χωρίς να σου δημιουργήσει διάφορα συναισθήματα. Μιας άλλης εποχής, στη Γαλλία έχει γίνει ήδη μεγάλη επιτυχία, αλλά είμαι πολύ περίεργος να δω την ανταπόκριση των Ευρωπαίων απέναντί του. Νομίζω καλή επιλογή μετά από πολλά χρόνια, για τη χώρα.

Ισπανία: Baila el Chiki Chiki της κωμικής περσόνας Rodolfo Chikilicuatre. Παρωδία της Reggaeton, γεμάτο με αναφορές στους Ισπανούς Pau Gasol, Fernando Alonso, Javier Bardem, Antonio Banderas και Pedro Almodóvar, αλλά και στη Μακαρένα. Και όλα αυτά στην τελική του μορφή, αφού στην αρχική οι Chávez και Zapatero έπαιζαν πολύ, όμως κόπηκαν από την EBU αφού απαγορεύονται πολιτικά σχόλια. Έχοντας πει όλα αυτά, να καταλήξω στο ότι το τραγούδι είναι φριχτό! Πραγματικά κακό όμως. Και ναι, θα τολμήσω, χειρότερο και από της Κύπρου! Μακριάαααααα...

Σερβία: Η διοργανώτρια μας λέει Oro τραγουδισμένο από τη φωνή της Jelena Tomašević. Έχει κάτι από το περσινό Molitva αλλά, τηρουμένων των αναλογιών, είναι καλύτερο. Διάβασα κάπου πως έχει Χατζιδάκειο ύφος (καλά, συγκρίσεις δε μπορούνε να γίνουνε, για το ύφος μιλάμε) και νομίζω πως συμφωνώ. Ωραίο άκουσμα για ακόμα μια χρονιά από τους Σέρβους. Γιατί αυτό; Μα συνθέτης είναι πάλι ο απίθανος Željko Joksimović (βλέπετε Lane Moje, τραγουδισμένο από τον ίδιο και Lejla, το all time αγαπημένο μου για τη Βοσνία αυτή τη φορά)!

Κάπου εδώ η παρουσίαση τελείωσε. Να θυμήσω ότι από κάθε ημιτελικό περνάνε οι 9 πρώτοι στην ψηφοφορία και μια επιτροπή κριτών θα δώσει ακόμα 1 wildcard και δηλώνω περίεργος να δω πως θα "παιχτεί" αυτό. Άρα 10 από κάθε ημιτελικό και οι 5 απευθείας, πάμε στις στρογγυλές 25 του τελικού. Θα τα ξαναπούμε φυσικά μέχρι εκείνη τωην ώρα, αλλά ας ευχηθώ: May The Best Song Win. Or Something I Like, Anyway! :-)