We love Bookcrossing...

Εντάξει, σκέφτομαι τι να γράψω για το Συμπόσιο. Στο περσινό έλειπα. Και ήθελα πολύ να ήμουν, είχα στεναχωρηθεί. Δεν είναι εύκολο να πω πως ήταν αυτό. Πέρασα καλύτερα απ'όσο περίμενα πως θα περάσω. Και δεν περίμενα λίγα!

Γύρισα χτες βράδυ με μισή καρδιά. Κλισέ; Ρε παιδιά, τι κλισέ τώρα; Πλάκα κάνουμε; Γνώρισα ανθρώπους εκεί πέρα. Ωραίους. Ευχάριστους. Και ξαναείδα παλιούς αγαπημένους φίλους. Ή άλλους με τους οποίους είχα αλλάξει μόνο λίγες κουβέντες παλιότερα. Κι όμως, όοοοολοι αυτοί ήταν ένα. Μαζί...

Γελάσαμε πολύ. Ήπιαμε κάτι μαστίχες, κάτι ρακόμελα και ευτυχώς και πολύ κρασί. Υπογράψαμε πολλά φυλλάδια και γεμίσαμε με αφιερώσεις το δικό μας. Κάποια βρήκε δουλειά εν μέσω συνεδρίου, άλλη έδινε προφορικά για Proficiency (και τα πήγε μια χαρά!). Χαμόγελα. Κλάματα. 2 Άγγλοι να μου λένε πως σκέφτονται σοβαρά να έρθουν να μείνουν για πάντα στην Ελλάδα. Χορός. Μια υπέροχη ταινία (που μάλλον θα προβληθεί και στο εξωτερικό;). Άλλη να σε κερδίζει με τη γλυκύτητά της, άλλος με τις ατάκες του.

Να σκέφτεσαι τι υπέροχα παιδιά βγάζει η Κρήτη και να φαντάζεσαι ήδη το επόμενο συνέδριο εκεί. Τρέξιμο για το κυνήγι του θησαυρού, κάποια υπέροχα cookies, πολλά releases. Κάποιος που την αύρα του τη θες συνέχεια κοντά σου, κάποια που συγκινήθηκε πολύ. Χαρούμενοι, όχι μίζεροι άνθρωποι παντού γύρω. Απουσίες, κάθε 3 και λίγο θυμόμουν κάποιους που δεν ήταν εκεί. Αγκαλιές. Μερικοί συγγραφείς σε χαλαρή, bookcrossiκή φάση. Πρόσωπα πάνω σε nicknames. Υπέροχα μάτια. Ακομπλεξέριστοι τύποι. Απίστευτη τρέλα.

Πώς να μην αφεθείς; Και τελικά πως να μη συγκινηθείς όταν τους αφήνεις πίσω; Μήπως να το κάνουμε κάθε μήνα αυτό; Αγαπάω πάρα πολύ κόσμο ξαφνικά! Θέλω να τους ξαναδώ. Και να μη λείπει κανείς. Και να είναι ακόμη καλύτερα. Και να έχω και ένα δώρο για τον καθένα. Και να τους δω όλους να χαμογελάνε. Και να...

Να είστε καλά όλοι σας.