Απολαύσεις... (Part One)

Σήμερα θα μιλήσουμε για τον Φραπέ...

Λένε όλοι πως πίνουν καφέ. Ακούω να παραγγέλνουν ή να φτιάχνουν γαλλικό, εσπρέσο, καπουτσίνο, λάτε, ελληνικό, μακιάτο και δε ξέρω γω τι άλλο. Συγνώμη, είναι καφέδες αυτοί; Μπορεί να συγκριθεί κανείς τους με τη Φραπεδούμπα; Ας είμαστε σοβαροί! Στα Starbucks λέει έχουν καλό καφέ και άμα καπνίζεις στο μαγαζί αυτός ρουφάει την καπνίλα και του χαλάει το άρωμα! Ρε πάτε καλά; Τι είναι για να ρουφήξει τον καπνό; Ιονιστής;

Κάτι τέτοια ακούω και τρελαίνομαι. Την ποιότητα του καφέ Φραπέ-ατέλειωτη ευχαρίστηση δε τη λαμβάνει κανείς υπόψιν του; Ούτε ρουφάει καπνούς, ούτε φτύνει τα σπόρια. Ο ένας λέει "Στην Ιταλία ξέρουν να πίνουν καφέ", ο άλλος λέει "Αυτός ο καφές που βλέπετε τον μαζώξαν κάτω από την πανσέληνο στη Μομπάσα.". Βρε άντε ουστ! Αι τραβάτε από δω πέρα! Ο Φραπές κύριοι τα έχει όλα...

Το ψηλό το ποτήρι, τα 4 τούβλα πάγο να κολυμπούν, το κρύο το νεράκι του, τη ζαχαρίτσα του να κριτσανάει αν δεν τον χτυπήσεις καλά, το καλαμάκι του, τον αφρό του, όλα στην εντέλεια. Και θέλει και τα κόλπα του, δεν είναι έτσι απλοϊκός που νομίζουν πολλοί. Δεν είναι παίξει-γέλασε! Θέλει λίγο νεράκι στην αρχή, προσεκτική δόση, για να γίνει ο πλούσιος αφρός. Βάζεις περισσότερο απ' όσο πρέπει; Το πέθανες, άστο, ξανά απ' την αρχή! Τι θα πιεις; Με μισό δάχτυλο αφρό μόνο;

Άντε και τον έφτιαξες σωστά. Μετά; Αρχίζεις και ρουφάς; Όοοοοχι! Κάτσε κάτω! Πιάνεις το καλαμάκι που έχεις βάλει ήδη μέσα και το περιστρέφεις στο ποτήρι (που ξεχειλίζει από τουλάχιστον 2 μεριές) κατά την αντίστροφη φορά του ρολογιού. Πρόσεξε! Αντίστροφη! Θέλει τέχνη, τι είναι, ρυζόγαλο; Στην αρχή αργά, απολαυστικά, με ένα ύφος "Πω-πω τι κρατάω στα χέρια μου" και μετά όλο και πιο γρήγορα. Στο τέλος, πατικώνεις με τον κάλαμο και τα υπολείμματα της ζάχαρης που έχουν μείνει στον πάτο, όχι όλα όμως, είπαμε, πρέπει να κρατσανάει.

Μέγιστη απόλαυση η Φραπεδιά. Δοκιμάστε την με γυαλί ηλίου και αθλητική εφημερίδα ή με σαγιονάρα και παραλία. Όνειρο...