Άκουσα χτες και σήμερα όλα τα τραγούδια της Eurovision. Έχουμε πει πως είμαι μεγάλος φαν της διοργάνωσης; Eurovision rocks και όποιος πει το αντίθετο μάλλον είναι σε λάθος ιστολόγιον, παρακαλώ όπως εξέλθει από τη δεξιά είσοδο κατά τη φορά της αμαξοστοιχίας.
Στο θέμα μας όμως. Βρήκα το διπλό cd και μελέτησα τα κομμάτια. Μου άρεσαν τα Work your magic της Λευκορωσίας, Vampires are alive της Ελβετίας και της Κύπρου. Ωραία η Ισλανδία και η Σερβία, όπως και η Ουκρανία. Συμπαθητικά ίσως και: της Βοσνίας, της Ιρλανδίας, της Μολδαβίας, των Σκοπίων, της Νορβηγίας και της Σουηδίας. Πολύ ενδιαφέρον της Σλοβενίας (με ήχο από μπουζούκι;!).
Η Ελλάδα νομίζω πως έχει θέση στην πρώτη δεκάδα, αλλά δεν παίζει για την πρώτη 3άδα, που όμως χαλαρά θα μπορούσε να είναι η Ευρυδίκη και το Comme ci Comme ca. Τσεκάροντας πάντως το William Hill, είδα πως παίζονται πρώτα φαβορί μαζί Ελβετία και Σουηδία, ακολουθεί Σερβία, Λευκορωσία και Βουλγαρία. Και έχω δει πως από αυτά από τον κόσμο επιβεβαιώνεται μόνο η Βουλγαρία. Και μάλιστα από παντού, forums, δημοσκοπήσεις, ψηλά σε όλα τα γραφεία στοιχημάτων... Έχετε λοιπόν μια ιδέα για αυτό που φαντάζει αυτή τη στιγμή το αδιαφιλονίκητο φαβορί.
Θα μου πείτε τώρα, πότε επιβεβαιώθηκε φαβορί στη Eurovision για να γίνει και τώρα. Εχμ... Βασικά... Πέρσι! Τα τερατάκια από τη Φινλανδία ήταν καραφαβοράρα, όλη η blogosphere το ήθελε σαν τρελή (να 'ταν και καλό) και το έφτασε στην πρώτη θέση.
Πάντως η Βουλγαρία προσωπικά δε μου άρεσε ιδιαίτερα. Έχει δρόμο ακόμα και η Eurovision ξέρει να καίει φαβορί για πλάκα. Για να δούμε τι θα φέρει και το ρεκόρ της συμμετοχής, 42 χώρες φέτος. Οι παραδοσιακές συμμαχίες έχουν όλο και λιγότερη σημασία. Let's see who's gonna be the winner this year...
(Αν υπάρχει κάποιος που ενδιαφέρεται, με ένα mail μπορώ να του δώσω 2 linkάκια από rapidshare για να κατεβάσει τα cd)
Πέμπτη 26 Απριλίου 2007
Τετάρτη 25 Απριλίου 2007
Family Guy
Βρήκα σήμερα στον Freddo το παρακάτω βιντεάκι με κομμάτια από το τέλειο Family Guy με θέμα το Χριστιανισμό. Δείτε το, έχει τρελό γέλιο...
Παρεμπιπτόντως, μιας και δεν έχει κυκλοφορήσει στην Ελλάδα ακόμα καμία σεζόν του Family Guy, ο καλός σας ZlatkoGR προσφέρει στους 2 πρώτους που θα κάνουν comment και θα το ζητήσουν, τις 2 πρώτες σεζόν της σειράς, υποτιτλισμένους από το greektvsubs (για το οποίο *πρέπει* να μιλήσουμε σύντομα), για προβολή στους υπολογιστές σας. Αποστέλλουμε πανελλαδικώς. :-)
Παρεμπιπτόντως, μιας και δεν έχει κυκλοφορήσει στην Ελλάδα ακόμα καμία σεζόν του Family Guy, ο καλός σας ZlatkoGR προσφέρει στους 2 πρώτους που θα κάνουν comment και θα το ζητήσουν, τις 2 πρώτες σεζόν της σειράς, υποτιτλισμένους από το greektvsubs (για το οποίο *πρέπει* να μιλήσουμε σύντομα), για προβολή στους υπολογιστές σας. Αποστέλλουμε πανελλαδικώς. :-)
Τρίτη 24 Απριλίου 2007
Harry Poter Trailer
Υπάρχει κανένας fan του μικρού μάγου εδώ γύρω; Βγήκε το trailer της νέας ταινίας Harry Potter And The Order Of The Phoenix και είναι εντυπωσιακότατο...
Για καλύτερη (και μάλιστα HD) ανάλυση, δείτε στο Yahoo Moovies.
Για καλύτερη (και μάλιστα HD) ανάλυση, δείτε στο Yahoo Moovies.
Δευτέρα 23 Απριλίου 2007
Απολαύσεις... (Part Two)
Πιστεύω εις μιαν Coca-cola...
Το γυάλινο μπουκάλι στάζει. Τα παγάκια στο ποτήρι κουδουνάνε. Ντλινγκ, ντλινγκ, ντλινγκ. Η ζέστη έξω αφόρητη. Τα χείλη σου τη ζητάνε. Πιάνεις το μπουκάλι και νιώθεις τη δύναμη μέσα του. Το γέρνεις πάνω από το ποτήρι και ο μαγικός ζωμός πέφτει μέσα. Ακούς το ανθρακικό και το βλέπεις να αναδεύεται μέσα...
Cut!
Ξεχάστε το!
Η Coca-cola δεν πίνεται έτσι. Ή, για να το πω σωστά, δεν πίνεται *μόνο* έτσι. Γι'αυτό μας αρέσει. Ποτήρι, καλαμάκι, μπουκαλάκι των 500, μπουκαλάρα του 1.5, κουτάκι, maxi ποτήρι στα Goodys, ανάγλυφα μπουκαλάκια στα καφέ. Όπως να'ναι. Εμείς γουστάρουμε.
Πίνεται πάντα. Καλοκαίρι ναι. Σκεφτείτε: Παραλία, ξαπλώστρα, coca-cola, topless κοριτσάκι στα 10 βήματα. Και άνοιξη ναι. Δείτε: Πασχαλίτσες, παπαρούνες, coca-colες. Χειμώνα; Κι ο Αι-Βασίλης coca-cola ζητάει να βρει πια και όχι γάλα, όταν μπαίνει από την καμινάδα. Θα πούμε όχι σε άγιο άνθρωπο; Φθινόπωρο; Έξω βρέχει, μελαγχολία, τσάκω μια coca-cola μπας και ζωντανέψεις. Το υπερ-αναψυκτικό είναι παντός καιρού, δεν κολλάει σε βροχές, σε χιόνια ή σε καύσωνες, στο λέω.
Με μπάλα; Coca-cola και πίτσα. Για πρωινό; Coca-cola με corn-flakes. Μετά το σεξ; Coca-cola για να έρθεις στα ίσα σου. Σε παράτησε το έτερον ήμισυ; Coca-cola για να ξεχάσεις. Σου πάνε όλα στραβά; Σβήσε στην Coca-cola τα βάσανά σου. Διαβάζεις αυτό το post; Coca-cola γιατί σε έχω πρήξει.
Δεν έχεις; Τίποτα; Ούτε Light; Ούτε Zero (η πιο masculine νέα εκδοχή της light); Είναι coca-colες και αυτές και τις αγαπάμε, απλά προτιμάμε να προτείνουμε το original πράμα. Άμα είχες πάντως, θα βολευόσουν. Και τώρα; Τι θα κάνεις χωρίς coca-cola, τι ανθρακικό θα σου κάψει το λαρύγγι και αντί να σε ξεδιψάσει θα σε κάνει να θες νερό επειγόντως; Πρόσεχε, μην πεις "Pepsi"! Αυτό το υπερβολικά αφρώδες ανοσιούργημα δεν έχει θέση δίπλα στο θεϊκό ποτό...
Μονορούφι, με δυο γουλιές ή αργά σαν να πίνεις ποτό, με παγάκια ή χωρίς, σκέτη ή με παρελκόμενα (Πρόταση μας: mini 7days σοκολάτα. Trust me...), η Coca-cola είναι η εξάρτησή μας. Τη θέλουμε. Την έχουμε ανάγκη. Τώρα. Κι εγώ έχω μείνει ΧΩΡΙΣ! Ααααααα!
Υ.Γ. Το παρόν αποτελεί γκρίζα διαφήμιση της Coca-Cola. Δε φαίνεται; Το όνομα έχει αναφερθεί 16 φορές! :P
Το γυάλινο μπουκάλι στάζει. Τα παγάκια στο ποτήρι κουδουνάνε. Ντλινγκ, ντλινγκ, ντλινγκ. Η ζέστη έξω αφόρητη. Τα χείλη σου τη ζητάνε. Πιάνεις το μπουκάλι και νιώθεις τη δύναμη μέσα του. Το γέρνεις πάνω από το ποτήρι και ο μαγικός ζωμός πέφτει μέσα. Ακούς το ανθρακικό και το βλέπεις να αναδεύεται μέσα...
Cut!
Ξεχάστε το!
Η Coca-cola δεν πίνεται έτσι. Ή, για να το πω σωστά, δεν πίνεται *μόνο* έτσι. Γι'αυτό μας αρέσει. Ποτήρι, καλαμάκι, μπουκαλάκι των 500, μπουκαλάρα του 1.5, κουτάκι, maxi ποτήρι στα Goodys, ανάγλυφα μπουκαλάκια στα καφέ. Όπως να'ναι. Εμείς γουστάρουμε.
Πίνεται πάντα. Καλοκαίρι ναι. Σκεφτείτε: Παραλία, ξαπλώστρα, coca-cola, topless κοριτσάκι στα 10 βήματα. Και άνοιξη ναι. Δείτε: Πασχαλίτσες, παπαρούνες, coca-colες. Χειμώνα; Κι ο Αι-Βασίλης coca-cola ζητάει να βρει πια και όχι γάλα, όταν μπαίνει από την καμινάδα. Θα πούμε όχι σε άγιο άνθρωπο; Φθινόπωρο; Έξω βρέχει, μελαγχολία, τσάκω μια coca-cola μπας και ζωντανέψεις. Το υπερ-αναψυκτικό είναι παντός καιρού, δεν κολλάει σε βροχές, σε χιόνια ή σε καύσωνες, στο λέω.
Με μπάλα; Coca-cola και πίτσα. Για πρωινό; Coca-cola με corn-flakes. Μετά το σεξ; Coca-cola για να έρθεις στα ίσα σου. Σε παράτησε το έτερον ήμισυ; Coca-cola για να ξεχάσεις. Σου πάνε όλα στραβά; Σβήσε στην Coca-cola τα βάσανά σου. Διαβάζεις αυτό το post; Coca-cola γιατί σε έχω πρήξει.
Δεν έχεις; Τίποτα; Ούτε Light; Ούτε Zero (η πιο masculine νέα εκδοχή της light); Είναι coca-colες και αυτές και τις αγαπάμε, απλά προτιμάμε να προτείνουμε το original πράμα. Άμα είχες πάντως, θα βολευόσουν. Και τώρα; Τι θα κάνεις χωρίς coca-cola, τι ανθρακικό θα σου κάψει το λαρύγγι και αντί να σε ξεδιψάσει θα σε κάνει να θες νερό επειγόντως; Πρόσεχε, μην πεις "Pepsi"! Αυτό το υπερβολικά αφρώδες ανοσιούργημα δεν έχει θέση δίπλα στο θεϊκό ποτό...
Μονορούφι, με δυο γουλιές ή αργά σαν να πίνεις ποτό, με παγάκια ή χωρίς, σκέτη ή με παρελκόμενα (Πρόταση μας: mini 7days σοκολάτα. Trust me...), η Coca-cola είναι η εξάρτησή μας. Τη θέλουμε. Την έχουμε ανάγκη. Τώρα. Κι εγώ έχω μείνει ΧΩΡΙΣ! Ααααααα!
Υ.Γ. Το παρόν αποτελεί γκρίζα διαφήμιση της Coca-Cola. Δε φαίνεται; Το όνομα έχει αναφερθεί 16 φορές! :P
Κυριακή 22 Απριλίου 2007
Σάββατο 21 Απριλίου 2007
Απολαύσεις... (Part One)
Σήμερα θα μιλήσουμε για τον Φραπέ...
Λένε όλοι πως πίνουν καφέ. Ακούω να παραγγέλνουν ή να φτιάχνουν γαλλικό, εσπρέσο, καπουτσίνο, λάτε, ελληνικό, μακιάτο και δε ξέρω γω τι άλλο. Συγνώμη, είναι καφέδες αυτοί; Μπορεί να συγκριθεί κανείς τους με τη Φραπεδούμπα; Ας είμαστε σοβαροί! Στα Starbucks λέει έχουν καλό καφέ και άμα καπνίζεις στο μαγαζί αυτός ρουφάει την καπνίλα και του χαλάει το άρωμα! Ρε πάτε καλά; Τι είναι για να ρουφήξει τον καπνό; Ιονιστής;
Κάτι τέτοια ακούω και τρελαίνομαι. Την ποιότητα του καφέ Φραπέ-ατέλειωτη ευχαρίστηση δε τη λαμβάνει κανείς υπόψιν του; Ούτε ρουφάει καπνούς, ούτε φτύνει τα σπόρια. Ο ένας λέει "Στην Ιταλία ξέρουν να πίνουν καφέ", ο άλλος λέει "Αυτός ο καφές που βλέπετε τον μαζώξαν κάτω από την πανσέληνο στη Μομπάσα.". Βρε άντε ουστ! Αι τραβάτε από δω πέρα! Ο Φραπές κύριοι τα έχει όλα...
Το ψηλό το ποτήρι, τα 4 τούβλα πάγο να κολυμπούν, το κρύο το νεράκι του, τη ζαχαρίτσα του να κριτσανάει αν δεν τον χτυπήσεις καλά, το καλαμάκι του, τον αφρό του, όλα στην εντέλεια. Και θέλει και τα κόλπα του, δεν είναι έτσι απλοϊκός που νομίζουν πολλοί. Δεν είναι παίξει-γέλασε! Θέλει λίγο νεράκι στην αρχή, προσεκτική δόση, για να γίνει ο πλούσιος αφρός. Βάζεις περισσότερο απ' όσο πρέπει; Το πέθανες, άστο, ξανά απ' την αρχή! Τι θα πιεις; Με μισό δάχτυλο αφρό μόνο;
Άντε και τον έφτιαξες σωστά. Μετά; Αρχίζεις και ρουφάς; Όοοοοχι! Κάτσε κάτω! Πιάνεις το καλαμάκι που έχεις βάλει ήδη μέσα και το περιστρέφεις στο ποτήρι (που ξεχειλίζει από τουλάχιστον 2 μεριές) κατά την αντίστροφη φορά του ρολογιού. Πρόσεξε! Αντίστροφη! Θέλει τέχνη, τι είναι, ρυζόγαλο; Στην αρχή αργά, απολαυστικά, με ένα ύφος "Πω-πω τι κρατάω στα χέρια μου" και μετά όλο και πιο γρήγορα. Στο τέλος, πατικώνεις με τον κάλαμο και τα υπολείμματα της ζάχαρης που έχουν μείνει στον πάτο, όχι όλα όμως, είπαμε, πρέπει να κρατσανάει.
Μέγιστη απόλαυση η Φραπεδιά. Δοκιμάστε την με γυαλί ηλίου και αθλητική εφημερίδα ή με σαγιονάρα και παραλία. Όνειρο...
Λένε όλοι πως πίνουν καφέ. Ακούω να παραγγέλνουν ή να φτιάχνουν γαλλικό, εσπρέσο, καπουτσίνο, λάτε, ελληνικό, μακιάτο και δε ξέρω γω τι άλλο. Συγνώμη, είναι καφέδες αυτοί; Μπορεί να συγκριθεί κανείς τους με τη Φραπεδούμπα; Ας είμαστε σοβαροί! Στα Starbucks λέει έχουν καλό καφέ και άμα καπνίζεις στο μαγαζί αυτός ρουφάει την καπνίλα και του χαλάει το άρωμα! Ρε πάτε καλά; Τι είναι για να ρουφήξει τον καπνό; Ιονιστής;
Κάτι τέτοια ακούω και τρελαίνομαι. Την ποιότητα του καφέ Φραπέ-ατέλειωτη ευχαρίστηση δε τη λαμβάνει κανείς υπόψιν του; Ούτε ρουφάει καπνούς, ούτε φτύνει τα σπόρια. Ο ένας λέει "Στην Ιταλία ξέρουν να πίνουν καφέ", ο άλλος λέει "Αυτός ο καφές που βλέπετε τον μαζώξαν κάτω από την πανσέληνο στη Μομπάσα.". Βρε άντε ουστ! Αι τραβάτε από δω πέρα! Ο Φραπές κύριοι τα έχει όλα...
Το ψηλό το ποτήρι, τα 4 τούβλα πάγο να κολυμπούν, το κρύο το νεράκι του, τη ζαχαρίτσα του να κριτσανάει αν δεν τον χτυπήσεις καλά, το καλαμάκι του, τον αφρό του, όλα στην εντέλεια. Και θέλει και τα κόλπα του, δεν είναι έτσι απλοϊκός που νομίζουν πολλοί. Δεν είναι παίξει-γέλασε! Θέλει λίγο νεράκι στην αρχή, προσεκτική δόση, για να γίνει ο πλούσιος αφρός. Βάζεις περισσότερο απ' όσο πρέπει; Το πέθανες, άστο, ξανά απ' την αρχή! Τι θα πιεις; Με μισό δάχτυλο αφρό μόνο;
Άντε και τον έφτιαξες σωστά. Μετά; Αρχίζεις και ρουφάς; Όοοοοχι! Κάτσε κάτω! Πιάνεις το καλαμάκι που έχεις βάλει ήδη μέσα και το περιστρέφεις στο ποτήρι (που ξεχειλίζει από τουλάχιστον 2 μεριές) κατά την αντίστροφη φορά του ρολογιού. Πρόσεξε! Αντίστροφη! Θέλει τέχνη, τι είναι, ρυζόγαλο; Στην αρχή αργά, απολαυστικά, με ένα ύφος "Πω-πω τι κρατάω στα χέρια μου" και μετά όλο και πιο γρήγορα. Στο τέλος, πατικώνεις με τον κάλαμο και τα υπολείμματα της ζάχαρης που έχουν μείνει στον πάτο, όχι όλα όμως, είπαμε, πρέπει να κρατσανάει.
Μέγιστη απόλαυση η Φραπεδιά. Δοκιμάστε την με γυαλί ηλίου και αθλητική εφημερίδα ή με σαγιονάρα και παραλία. Όνειρο...
Παρασκευή 20 Απριλίου 2007
Free Press
Λοιπόν, αποφάσισα πως λείπει ένας κατάλογος με όλα τα free press έντυπα που κυκλοφορούν στη Θεσσαλονίκη. Σίγουρα δεν τα ξέρω όλα, γι' αυτό σας παρακαλώ να με συμπληρώσετε ή να με διορθώσετε, είτε με ένα comment εδώ, είτε στο mail μου, που θα βρείτε στο προφίλ μου. Προσπαθήστε τα στοιχεία να είναι όπως αυτά που δίνω εγώ. Τίτλο, συχνότητα έκδοσης, θεματολογία. Θα φροντίσω ο κατάλογος να υπάρχει πάντα σε ένα link στη δεξιά στήλη για να τον βρίσκετε εύκολα. Πάμε:
(Updated 10/07)
Καθημερινά
City Press | Επικαιρότητα
σήμερα | Επικαιρότητα
Εβδομαδιαία
Lifo | Ποικίλης Ύλης
Athens Voice | Ποικίλης Ύλης
διαδρομές | Ποικίλης Ύλης
metro | Επικαιρότητα
Εξώστης | Πολιτισμός
CITY231 | Πολιτισμός
Δεκαπενθήμερα
πολιτεία | Πολιτική
Μηνιαία
biscotto | Ποικίλης Ύλης
Start | Cinema
Seven Fan Club | DVD
Μεταρρύθμιση | Πολιτική
ως3 | Πολιτισμός
parallaxi | Cinema
*Πρώτο Πλάνο | Cinema (Την περίοδο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου κυκλοφορεί καθημερινά)
*I Cook Greek | Μαγειρική
Look | Μόδα
Home | Σπίτι
iq magazine | Ποικίλης Ύλης
*OZON | Lifestyle
Το άλλο | Lifestyle
*Fan ΖΕΙΝ | Πολιτισμός
Φοιτητής.gr magzin | Ποικίλης Ύλης
Glow | Lifestyle
18-24 Magazine | Ποικίλης Ύλης
Μέλαθρον νιούζ | Ποικίλης Ύλης
Moody | Μουσική
Διμηνιαία
Index | Βιβλίο
μοτέρ | Cinema
WINE PLUS magazine | Κρασί & Γαστρονομία
Λούκι 15-25 | Εκπαίδευση/Επαγγελματικός Προσανατολισμός
ANTIVIRUS | Ποικίλης Ύλης (Gay Κοινότητα)
πλατεία 2310 | Ποικίλης Ύλης
Τριμηνιαία
Κηρήθρες | Βιβλίο
*δυτικώς | Ποικίλης Ύλης
Τετραμηνιαίο
*Προβλήτα | Πολιτισμός
(Όπου υπάρχει * δεν είμαι σίγουρος για τα στοιχεία που δίνω και περιμένω διορθώσεις.)
(Updated 10/07)
Καθημερινά
City Press | Επικαιρότητα
σήμερα | Επικαιρότητα
Εβδομαδιαία
Lifo | Ποικίλης Ύλης
Athens Voice | Ποικίλης Ύλης
διαδρομές | Ποικίλης Ύλης
metro | Επικαιρότητα
Εξώστης | Πολιτισμός
CITY231 | Πολιτισμός
Δεκαπενθήμερα
πολιτεία | Πολιτική
Μηνιαία
biscotto | Ποικίλης Ύλης
Start | Cinema
Seven Fan Club | DVD
Μεταρρύθμιση | Πολιτική
ως3 | Πολιτισμός
parallaxi | Cinema
*Πρώτο Πλάνο | Cinema (Την περίοδο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου κυκλοφορεί καθημερινά)
*I Cook Greek | Μαγειρική
Look | Μόδα
Home | Σπίτι
iq magazine | Ποικίλης Ύλης
*OZON | Lifestyle
Το άλλο | Lifestyle
*Fan ΖΕΙΝ | Πολιτισμός
Φοιτητής.gr magzin | Ποικίλης Ύλης
Glow | Lifestyle
18-24 Magazine | Ποικίλης Ύλης
Μέλαθρον νιούζ | Ποικίλης Ύλης
Moody | Μουσική
Διμηνιαία
Index | Βιβλίο
μοτέρ | Cinema
WINE PLUS magazine | Κρασί & Γαστρονομία
Λούκι 15-25 | Εκπαίδευση/Επαγγελματικός Προσανατολισμός
ANTIVIRUS | Ποικίλης Ύλης (Gay Κοινότητα)
πλατεία 2310 | Ποικίλης Ύλης
Τριμηνιαία
Κηρήθρες | Βιβλίο
*δυτικώς | Ποικίλης Ύλης
Τετραμηνιαίο
*Προβλήτα | Πολιτισμός
(Όπου υπάρχει * δεν είμαι σίγουρος για τα στοιχεία που δίνω και περιμένω διορθώσεις.)
Πέμπτη 19 Απριλίου 2007
Αντιδράστε!
Κουβεντιάζαμε χτες με 2 φίλους σχετικά με την ανακύκλωση. Το πόσο εύκολο είναι να κάνει ο καθένας από μας απλά βήματα γι' αυτό το στόχο. Είναι πολύ δύσκολο δηλαδή τις εφημερίδες που αγοράζουμε να τις μαζεύουμε και να τις πετάμε στους ειδικούς κάδους για χαρτί, μαζεμένες; Ή τα μπουκάλια του νερού; Ή τα κουτάκια των αναψυκτικών; Μιλάω για απλά πράγματα. Για το 10%-15% των σκουπιδιών μας. "Απαιτήστε" με αυτόν τον τρόπο να μπουν περισσότεροι κάδοι ανακύκλωσης στην πόλη.
Γενικά πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία μας. Δείτε γύρω σας και διορθώστε αυτά που σας φαίνονται στραβά. Από μόνοι σας. Μην περιμένετε κανέναν άλλο. Δείτε και αυτό το κειμενάκι από το Δε Μασάμε Ρε. Είναι άσχετο με την ανακύκλωση, αλλά καθόλου άσχετο με τη νοοτροπία που πρέπει να αλλάξουμε. Αναφέρεται σε εταιρίες και προϊόντα και στις επιλογές που κάνουμε εμείς. Διαβάστε το...
Γενικά πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία μας. Δείτε γύρω σας και διορθώστε αυτά που σας φαίνονται στραβά. Από μόνοι σας. Μην περιμένετε κανέναν άλλο. Δείτε και αυτό το κειμενάκι από το Δε Μασάμε Ρε. Είναι άσχετο με την ανακύκλωση, αλλά καθόλου άσχετο με τη νοοτροπία που πρέπει να αλλάξουμε. Αναφέρεται σε εταιρίες και προϊόντα και στις επιλογές που κάνουμε εμείς. Διαβάστε το...
Τετάρτη 18 Απριλίου 2007
Blogging...
Πραγματικά έχω πιάσει τον εαυτό μου να εκπλήσσεται αρκετές φορές με διάφορα blogs που ανακαλύπτω. Ίσως επειδή κάποια είναι σαν το δικό μου, ένας αχταρμάς, ένας εύκολος τρόπος να μοιραζόμαστε τα πράγματα που μας κεντρίζουν το ενδιαφέρον και να βλέπουμε τις αντιδράσεις των άλλων σε αυτά. Ίσως επειδή κάποια άλλα διαλέγουν το θέμα τους (τεχνολογία, πολιτική, καθημερινότητα) και το υπηρετούν, γίνονται θεματικά, αναπαράγουν ειδήσεις. Ίσως επειδή άλλα συγκεντρώνουν τα κείμενα των bloggers-επίδοξων συγγραφέων. Αυτό δε θα έπρεπε να συμβαίνει όμως. Γιατί τα blogs δεν είναι μόνο αυτά...
--------------------------------------------------------------------------------------------
Είναι ημερολόγια ανθρώπων (προσβάσιμα από τον καθένα) που εκθέτουν ένα πρόβλημα:
Όπως το blog της Αμαλίας, το malpractice, στο οποίο περιγράφει τις εμπειρίες της από τον ιατρικό κλάδο, με την αρρώστια της να μην της στερεί αλλά να της δίνει πρόσθετη δύναμη απέναντι σε κάθε τροχό του συστήματος υγείας που σκοπός του είναι να κερδίσει από το δικό της πόνο.
Όπως το (εντελώς καινούργιο) findalex, το blog των γονιών του μικρού Άλεξ της Βέροιας, που προσπαθούν να ενημερώσουν τον κόσμο που τους συμπαραστέκεται για την πορεία των ερευνών, χωρίς το εμπόδιο των δημοσιογράφων που καθημερινά τους "απειλούν" με ένα μικρόφωνο και μια κάμερα μπροστά στο σπίτι τους.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Είναι η υποστήριξη του ακτιβισμού, όπως μόνο το internet θα μπορούσε να δώσει:
Όπως οι Streetpanthers, που υπερασπίζονται με έναν πρωτότυπο τρόπο τη ζωή των πεζών και ωθούν όλους μας να τους ακολουθήσουμε.
Όπως οι Πολίτες κατά της Υποθαλάσσιας, μια κίνηση ενάντια σε αυτό το άρρωστο έργο που οι "αφέντες" της πόλης αποφάσισαν είναι απαραίτητο.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Είναι συγκέντρωση της ειδησεογραφίας αποκλειστικά για ένα συγκεκριμένο θέμα:
Όπως το Thessaloniki Metro's blog, στο οποίο συγκεντρώνονται όλα τα δελτία τύπου και οι δημοσιεύσεις του τύπου που έχουν να κάνουν με ότι αφορά το Θεσσαλονικιώτικο Μετρό.
--------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------
Είναι ημερολόγια ανθρώπων (προσβάσιμα από τον καθένα) που εκθέτουν ένα πρόβλημα:
Όπως το blog της Αμαλίας, το malpractice, στο οποίο περιγράφει τις εμπειρίες της από τον ιατρικό κλάδο, με την αρρώστια της να μην της στερεί αλλά να της δίνει πρόσθετη δύναμη απέναντι σε κάθε τροχό του συστήματος υγείας που σκοπός του είναι να κερδίσει από το δικό της πόνο.
Όπως το (εντελώς καινούργιο) findalex, το blog των γονιών του μικρού Άλεξ της Βέροιας, που προσπαθούν να ενημερώσουν τον κόσμο που τους συμπαραστέκεται για την πορεία των ερευνών, χωρίς το εμπόδιο των δημοσιογράφων που καθημερινά τους "απειλούν" με ένα μικρόφωνο και μια κάμερα μπροστά στο σπίτι τους.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Είναι η υποστήριξη του ακτιβισμού, όπως μόνο το internet θα μπορούσε να δώσει:
Όπως οι Streetpanthers, που υπερασπίζονται με έναν πρωτότυπο τρόπο τη ζωή των πεζών και ωθούν όλους μας να τους ακολουθήσουμε.
Όπως οι Πολίτες κατά της Υποθαλάσσιας, μια κίνηση ενάντια σε αυτό το άρρωστο έργο που οι "αφέντες" της πόλης αποφάσισαν είναι απαραίτητο.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Είναι συγκέντρωση της ειδησεογραφίας αποκλειστικά για ένα συγκεκριμένο θέμα:
Όπως το Thessaloniki Metro's blog, στο οποίο συγκεντρώνονται όλα τα δελτία τύπου και οι δημοσιεύσεις του τύπου που έχουν να κάνουν με ότι αφορά το Θεσσαλονικιώτικο Μετρό.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Πάλι τα ίδια;
Λοιπόν τα κεφάλια μέσα πάλι από χτες. Και ποιός μπαίνει μέσα μετά από 15 μέρες καθισιό και ένα υπέροχο τελευταίο 3ήμερο στο Συμπόσιο; Και με λιακάδα έξω; Σήμερα έμαθα πως κατά πάσα πιθανότητα τελειώνω με το ΙΕΚ στις 4 Ιουλίου! Όχι, μη! Δεν έχω καμία διάθεση για μάθημα και σκέφτομαι πως σύντομα θα αρχίσω τις απουσίες, σίγουρα κάποιες μέρες θα λείπω. Όχι ότι παίζουν καμία σημασία, αλλά έλεος, δε θέλω να ακούσω άλλα! Και πρέπει να γράψω και πρόοδο και τελικές εξετάσεις και να κάνω και την εργασία (ευτυχώς είναι λίγο). Τέλος πάντων, ας βάλω καμιά φωτογραφία να περάσει η ώρα και να χαλαρώσω...
Δευτέρα 16 Απριλίου 2007
We love Bookcrossing...
Εντάξει, σκέφτομαι τι να γράψω για το Συμπόσιο. Στο περσινό έλειπα. Και ήθελα πολύ να ήμουν, είχα στεναχωρηθεί. Δεν είναι εύκολο να πω πως ήταν αυτό. Πέρασα καλύτερα απ'όσο περίμενα πως θα περάσω. Και δεν περίμενα λίγα!
Γύρισα χτες βράδυ με μισή καρδιά. Κλισέ; Ρε παιδιά, τι κλισέ τώρα; Πλάκα κάνουμε; Γνώρισα ανθρώπους εκεί πέρα. Ωραίους. Ευχάριστους. Και ξαναείδα παλιούς αγαπημένους φίλους. Ή άλλους με τους οποίους είχα αλλάξει μόνο λίγες κουβέντες παλιότερα. Κι όμως, όοοοολοι αυτοί ήταν ένα. Μαζί...
Γελάσαμε πολύ. Ήπιαμε κάτι μαστίχες, κάτι ρακόμελα και ευτυχώς και πολύ κρασί. Υπογράψαμε πολλά φυλλάδια και γεμίσαμε με αφιερώσεις το δικό μας. Κάποια βρήκε δουλειά εν μέσω συνεδρίου, άλλη έδινε προφορικά για Proficiency (και τα πήγε μια χαρά!). Χαμόγελα. Κλάματα. 2 Άγγλοι να μου λένε πως σκέφτονται σοβαρά να έρθουν να μείνουν για πάντα στην Ελλάδα. Χορός. Μια υπέροχη ταινία (που μάλλον θα προβληθεί και στο εξωτερικό;). Άλλη να σε κερδίζει με τη γλυκύτητά της, άλλος με τις ατάκες του.
Να σκέφτεσαι τι υπέροχα παιδιά βγάζει η Κρήτη και να φαντάζεσαι ήδη το επόμενο συνέδριο εκεί. Τρέξιμο για το κυνήγι του θησαυρού, κάποια υπέροχα cookies, πολλά releases. Κάποιος που την αύρα του τη θες συνέχεια κοντά σου, κάποια που συγκινήθηκε πολύ. Χαρούμενοι, όχι μίζεροι άνθρωποι παντού γύρω. Απουσίες, κάθε 3 και λίγο θυμόμουν κάποιους που δεν ήταν εκεί. Αγκαλιές. Μερικοί συγγραφείς σε χαλαρή, bookcrossiκή φάση. Πρόσωπα πάνω σε nicknames. Υπέροχα μάτια. Ακομπλεξέριστοι τύποι. Απίστευτη τρέλα.
Πώς να μην αφεθείς; Και τελικά πως να μη συγκινηθείς όταν τους αφήνεις πίσω; Μήπως να το κάνουμε κάθε μήνα αυτό; Αγαπάω πάρα πολύ κόσμο ξαφνικά! Θέλω να τους ξαναδώ. Και να μη λείπει κανείς. Και να είναι ακόμη καλύτερα. Και να έχω και ένα δώρο για τον καθένα. Και να τους δω όλους να χαμογελάνε. Και να...
Να είστε καλά όλοι σας.
Γύρισα χτες βράδυ με μισή καρδιά. Κλισέ; Ρε παιδιά, τι κλισέ τώρα; Πλάκα κάνουμε; Γνώρισα ανθρώπους εκεί πέρα. Ωραίους. Ευχάριστους. Και ξαναείδα παλιούς αγαπημένους φίλους. Ή άλλους με τους οποίους είχα αλλάξει μόνο λίγες κουβέντες παλιότερα. Κι όμως, όοοοολοι αυτοί ήταν ένα. Μαζί...
Γελάσαμε πολύ. Ήπιαμε κάτι μαστίχες, κάτι ρακόμελα και ευτυχώς και πολύ κρασί. Υπογράψαμε πολλά φυλλάδια και γεμίσαμε με αφιερώσεις το δικό μας. Κάποια βρήκε δουλειά εν μέσω συνεδρίου, άλλη έδινε προφορικά για Proficiency (και τα πήγε μια χαρά!). Χαμόγελα. Κλάματα. 2 Άγγλοι να μου λένε πως σκέφτονται σοβαρά να έρθουν να μείνουν για πάντα στην Ελλάδα. Χορός. Μια υπέροχη ταινία (που μάλλον θα προβληθεί και στο εξωτερικό;). Άλλη να σε κερδίζει με τη γλυκύτητά της, άλλος με τις ατάκες του.
Να σκέφτεσαι τι υπέροχα παιδιά βγάζει η Κρήτη και να φαντάζεσαι ήδη το επόμενο συνέδριο εκεί. Τρέξιμο για το κυνήγι του θησαυρού, κάποια υπέροχα cookies, πολλά releases. Κάποιος που την αύρα του τη θες συνέχεια κοντά σου, κάποια που συγκινήθηκε πολύ. Χαρούμενοι, όχι μίζεροι άνθρωποι παντού γύρω. Απουσίες, κάθε 3 και λίγο θυμόμουν κάποιους που δεν ήταν εκεί. Αγκαλιές. Μερικοί συγγραφείς σε χαλαρή, bookcrossiκή φάση. Πρόσωπα πάνω σε nicknames. Υπέροχα μάτια. Ακομπλεξέριστοι τύποι. Απίστευτη τρέλα.
Πώς να μην αφεθείς; Και τελικά πως να μη συγκινηθείς όταν τους αφήνεις πίσω; Μήπως να το κάνουμε κάθε μήνα αυτό; Αγαπάω πάρα πολύ κόσμο ξαφνικά! Θέλω να τους ξαναδώ. Και να μη λείπει κανείς. Και να είναι ακόμη καλύτερα. Και να έχω και ένα δώρο για τον καθένα. Και να τους δω όλους να χαμογελάνε. Και να...
Να είστε καλά όλοι σας.
Πέμπτη 12 Απριλίου 2007
WTF?
Καταρχάς ας εξηγήσω πως είναι το Σπίτι μου, εδώ στη Θεσσαλονίκη. Είναι σε μια πολυκατοικία, ok; Στον όροφο μου, δεξιά, μια πόρτα. Εξωτερική. Μέσα από αυτή, ένας διάδρομος και 4 αριθμημένες πόρτες. Το νούμερο 2 είμαι εγώ. Στούντιο. Και τα άλλα 3, μικρά είναι, αλλά εγώ είμαι το μικρότερο. Κατανοητά όλα αυτά;
Έχω βγει σήμερα για ψώνια και καφέ. Γυρνάω, λέω να φάω και κάτι, να κάτσω, να αράξω, θέλω να δω και τους Φακέλους που κατέβασα προχτές. Έχουμε και ταξίδι αύριο. Και ανεβαίνω για το σπίτι, βγάζω στην σκάλα τα κλειδιά και ανεβαίνοντας αντικρίζω τον κακό χαμό. Εξωτερική πόρτα ορθάνοιχτη, ροκανίδια, κλειδαριές χύμα και τις 4 πόρτες ξαπλωτές!
Προτού πάθω πανικό νασου ο ιδιοκτήτης και των 4 διαμερισμάτων: "Αλλάζουμε τις πόρτες για να μπουν νέες κλειδαριές ασφαλείας, δε σε πήρε τηλέφωνο η Κατερίνα (βοηθός-υπεύθυνη για όλα); Δε θα ήσουν σπίτι, ε;". "Όχι, δεν ήμουν βρε τρόμπα, ορθάνοιχτο δεν είναι το σπίτι; Αφού έβγαλες την πόρτα, με είδες πουθενά μέσα; 1 δωμάτιο είναι το γαμημένο, που λες να κρύφτηκα; Κινητό δεν είχα να με πάρεις;". Δεν του τα είπα. Έπρεπε όμως.
Τέλος πάντων, αντιπαρέρχομαι τον εκνευρισμό. Κάνουν τη δουλειά τους για καμιά ώρα, βάζουν πόρτα, βάζουν και την κλειδαριά. Δεν έδωσα καμία σημασία. Ξύνανε, ροκανίζανε, χτυπούσαν, πελεκούσαν, εγώ τίποτα. Σε κάποια φάση με φωνάζει ο τεχνικός. "Το κλειδί", λέω από μέσα μου. "Η κάρτα", λέει αυτός και μου πασάρει μια πιστωτική στο χέρι. Νόμιζα πως ήμουν για ψώνια. Αφού άρχισα να σκέφτομαι τι θα πρωτοπάρω από το Amazon, που λόγω έλλειψης κάρτας, μου έχει γίνει έμμονη ιδέα.
"Μπαίνει έτσι", μου λέει, "με το τσιπάκι πάνω". "Πάει το Gift Box με όλες τις σεζόν από τα Friends", σκέφτηκα, "τηλεκάρτα είναι τελικά". Μου έδειξε και έφυγε. Το φωτάκι πάνω από την υποδοχή της κάρτας αναβόσβηνε και δε μου είπε γιατί. Έτσι πρέπει να κάνει;
Τέλος πάντων, είμαι πλέον περήφανος κάτοχος ενός κλειδιού-κάρτας για το σπίτι μου. Νοιώθω σα σε ξενοδοχείο, τέτοιες δίνουν κι εκεί. Αφού φοβάμαι πως όταν θα μπαίνω μέσα, θα πρέπει να τη βάζω κι αλλού για να ανάβουν τα φώτα...
Έχω βγει σήμερα για ψώνια και καφέ. Γυρνάω, λέω να φάω και κάτι, να κάτσω, να αράξω, θέλω να δω και τους Φακέλους που κατέβασα προχτές. Έχουμε και ταξίδι αύριο. Και ανεβαίνω για το σπίτι, βγάζω στην σκάλα τα κλειδιά και ανεβαίνοντας αντικρίζω τον κακό χαμό. Εξωτερική πόρτα ορθάνοιχτη, ροκανίδια, κλειδαριές χύμα και τις 4 πόρτες ξαπλωτές!
Προτού πάθω πανικό νασου ο ιδιοκτήτης και των 4 διαμερισμάτων: "Αλλάζουμε τις πόρτες για να μπουν νέες κλειδαριές ασφαλείας, δε σε πήρε τηλέφωνο η Κατερίνα (βοηθός-υπεύθυνη για όλα); Δε θα ήσουν σπίτι, ε;". "Όχι, δεν ήμουν βρε τρόμπα, ορθάνοιχτο δεν είναι το σπίτι; Αφού έβγαλες την πόρτα, με είδες πουθενά μέσα; 1 δωμάτιο είναι το γαμημένο, που λες να κρύφτηκα; Κινητό δεν είχα να με πάρεις;". Δεν του τα είπα. Έπρεπε όμως.
Τέλος πάντων, αντιπαρέρχομαι τον εκνευρισμό. Κάνουν τη δουλειά τους για καμιά ώρα, βάζουν πόρτα, βάζουν και την κλειδαριά. Δεν έδωσα καμία σημασία. Ξύνανε, ροκανίζανε, χτυπούσαν, πελεκούσαν, εγώ τίποτα. Σε κάποια φάση με φωνάζει ο τεχνικός. "Το κλειδί", λέω από μέσα μου. "Η κάρτα", λέει αυτός και μου πασάρει μια πιστωτική στο χέρι. Νόμιζα πως ήμουν για ψώνια. Αφού άρχισα να σκέφτομαι τι θα πρωτοπάρω από το Amazon, που λόγω έλλειψης κάρτας, μου έχει γίνει έμμονη ιδέα.
"Μπαίνει έτσι", μου λέει, "με το τσιπάκι πάνω". "Πάει το Gift Box με όλες τις σεζόν από τα Friends", σκέφτηκα, "τηλεκάρτα είναι τελικά". Μου έδειξε και έφυγε. Το φωτάκι πάνω από την υποδοχή της κάρτας αναβόσβηνε και δε μου είπε γιατί. Έτσι πρέπει να κάνει;
Τέλος πάντων, είμαι πλέον περήφανος κάτοχος ενός κλειδιού-κάρτας για το σπίτι μου. Νοιώθω σα σε ξενοδοχείο, τέτοιες δίνουν κι εκεί. Αφού φοβάμαι πως όταν θα μπαίνω μέσα, θα πρέπει να τη βάζω κι αλλού για να ανάβουν τα φώτα...
Stress
Να παίξουμε και ένα τραγουδάκι; Αφάσιο εντελώς βέβαια! Τα σοβαρά τραγουδάκια αργότερα.
Λοιπόν, Stress από Jim's Big Ego και άμα χαθείτε με τα λόγια, να και οι στίχοι.
powered by ODEO
Edit: Μπορείτε να δείτε και το βιντεάκι του τραγουδιού από το site του Jim's Big Ego.
Λοιπόν, Stress από Jim's Big Ego και άμα χαθείτε με τα λόγια, να και οι στίχοι.
powered by ODEO
Edit: Μπορείτε να δείτε και το βιντεάκι του τραγουδιού από το site του Jim's Big Ego.
Τετάρτη 11 Απριλίου 2007
Gwoemul
Επιτέλους! Βγαίνει το The Host! Woooohooo!
Την ταινία την είδα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου τον Νοέμβρη. Θρίλερ (τερατάκι ξαμολιέται ελεύθερο και πέφτει πανικός κτλ), άρα μπόλικη δράση και αγωνία, αλλά με πολλά στοιχεία δράματος και κωμωδίας. Ναι, δε λέω βλακείες! Όλα αυτά μαζί!
Η πιο πετυχημένη εμπορικά ταινία της Νότιας Κορέας θα βγει λοιπόν στις 26 Απριλίου στους κινηματογράφους. Ελπίζω δηλαδή, γιατί όπως το βλέπω μόνο το Olympion θα την παίξει και είναι κρίμα. Μιλάμε για ταινιάρα, όχι παίξε γέλασε! Ρίξτε μια ματιά και στο entry της Wikipedia, και στο επίσημο site.
Πότε θα πάμε να τη δούμε; Θέλω πάλι!
Την ταινία την είδα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου τον Νοέμβρη. Θρίλερ (τερατάκι ξαμολιέται ελεύθερο και πέφτει πανικός κτλ), άρα μπόλικη δράση και αγωνία, αλλά με πολλά στοιχεία δράματος και κωμωδίας. Ναι, δε λέω βλακείες! Όλα αυτά μαζί!
Η πιο πετυχημένη εμπορικά ταινία της Νότιας Κορέας θα βγει λοιπόν στις 26 Απριλίου στους κινηματογράφους. Ελπίζω δηλαδή, γιατί όπως το βλέπω μόνο το Olympion θα την παίξει και είναι κρίμα. Μιλάμε για ταινιάρα, όχι παίξε γέλασε! Ρίξτε μια ματιά και στο entry της Wikipedia, και στο επίσημο site.
Πότε θα πάμε να τη δούμε; Θέλω πάλι!
Επιστροφή στη βάση!
Από χτες το μεσημέρι είμαι πάλι Θεσσαλονίκη. Φτάνει ο Πολύγυρος, αρκετά. Ήρθα για να είμαι στο χτεσινό μηνιαίο meetup του Bookcrossing και να προετοιμαστώ για το Συμπόσιο των Αθηνών. Φεύγουμε Παρασκευή για κει και ελπίζω ότι θα περάσουμε καλά.
Αν και υποψιάζομαι πως μόνο Bookcrossers με διαβάζουν (αν όχι, μόνο και μόνο για να σας μετρήσω τους υπόλοιπους, κάντε ένα comment), ας πω δυο λόγια για το τι είναι Bookcrossing...
Βιβλία. Τα ξέρετε τα βιβλία. Κάτι φύλλα με κάτι γράμματα πάνω; Αυτά. Σε πολλούς από σας αρέσει να διαβάζετε. Και όσοι από σας το κάνετε, αναγνωρίζετε πως σας δίνουν ευχαρίστηση. Ωραία ασχολία. Άντε και τα διαβάζετε όμως, ok; Μετά; Πάνε στη βιβλιοθήκη, στο πάτωμα, σκονίζονται, κιτρινίζουν, ξεχνιούνται, χάλια. Γιατί; Μόνο και μόνο για να καμαρώνετε τις ράχες τους; Τα περισσότερα από αυτά δε θα ξαναπεράσουν από τα χέρια σας.
Το Bookcrossing λοιπόν, λέει το εξής. Μοιραστείτε με τον κόσμο το συναίσθημα που σας δίνει ένα βιβλίο και μάλιστα κάντε το με τρόπο παιχνιδιάρικο! Πάρτε ένα βιβλίο από το ράφι. Δηλώστε το (τίτλος και συγγραφέας) στο site του Bookcrossing. Πάρτε τον μοναδικό, για το βιβλίο σας, κωδικό που θα σας δώσει το site. Γράψτε τον μέσα στο βιβλίο. Τα κάνατε; Μήπως μιλάω γρήγορα και δεν προλαβαίνετε; Και τώρα έρχεται το καλό κομμάτι της ιστορίας...
Πάρτε το βιβλίο σας και αφήστε το σε οποιοδήποτε μέρος θέλετε! Σε ένα καφέ, σε ένα παγκάκι, στη σχολή, στη στάση του λεωφορείου ή μέσα στο τρένο. Οπουδήποτε. Τώρα το βιβλίο φεύγει από σας και είναι ελεύθερο να ταξιδέψει, να το πάρει κάποιος άλλος και να το διαβάσει, να το αγαπήσει ή να το μισήσει όπως εσείς.
Με τον κωδικό που βάλατε όμως, όποιος το βρει, μπορεί να μπει στο site και να δηλώσει πως το βρήκε και τη γνώμη του γι'αυτό, τα σχόλια του! Έτσι κι εσείς θα ξέρετε σε τι χέρια είναι το βιβλιαράκι σας. Εκείνος δε, μπορεί να το απελευθερώσει πάλι, ώστε τα βιβλία πάντα να μοιράζονται, να είναι ελεύθερα για τον επόμενο αναγνώστη, να δημιουργούν αισθήματα και να ακονίζουν το μυαλό και τη φαντασία πολλών ανθρώπων γύρω μας...
Αυτό (+ διάφορα άλλα πραγματάκια που το κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρον) είναι το Bookcrossing. Η Ελλάδα έχει μια αρκετά καλή και οργανωμένη κοινότητα Bookcrossing, με τακτικά meetups σε 4 πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Χανιά) και με κάτι λιγότερο από 2200 μέλη. Φυσικά στο site υπάρχει και ελληνικό forum.
Τώρα το Συμπόσιο; Είναι το 2ο Συνέδριο Bookcrossing της Ελλάδας. Θα μαζευτούμε, θα αφήσουμε πολλά βιβλία, θα φάμε και θα πιούμε, θα καλαμπουρίσουμε, θα έχουμε και μερικούς συγγραφείς και μια μικρού μήκους ταινία. Καλά θα είναι. Ίσως στο γυρισμό να γράψω μερικές εντυπώσεις...
Αν και υποψιάζομαι πως μόνο Bookcrossers με διαβάζουν (αν όχι, μόνο και μόνο για να σας μετρήσω τους υπόλοιπους, κάντε ένα comment), ας πω δυο λόγια για το τι είναι Bookcrossing...
Βιβλία. Τα ξέρετε τα βιβλία. Κάτι φύλλα με κάτι γράμματα πάνω; Αυτά. Σε πολλούς από σας αρέσει να διαβάζετε. Και όσοι από σας το κάνετε, αναγνωρίζετε πως σας δίνουν ευχαρίστηση. Ωραία ασχολία. Άντε και τα διαβάζετε όμως, ok; Μετά; Πάνε στη βιβλιοθήκη, στο πάτωμα, σκονίζονται, κιτρινίζουν, ξεχνιούνται, χάλια. Γιατί; Μόνο και μόνο για να καμαρώνετε τις ράχες τους; Τα περισσότερα από αυτά δε θα ξαναπεράσουν από τα χέρια σας.
Το Bookcrossing λοιπόν, λέει το εξής. Μοιραστείτε με τον κόσμο το συναίσθημα που σας δίνει ένα βιβλίο και μάλιστα κάντε το με τρόπο παιχνιδιάρικο! Πάρτε ένα βιβλίο από το ράφι. Δηλώστε το (τίτλος και συγγραφέας) στο site του Bookcrossing. Πάρτε τον μοναδικό, για το βιβλίο σας, κωδικό που θα σας δώσει το site. Γράψτε τον μέσα στο βιβλίο. Τα κάνατε; Μήπως μιλάω γρήγορα και δεν προλαβαίνετε; Και τώρα έρχεται το καλό κομμάτι της ιστορίας...
Πάρτε το βιβλίο σας και αφήστε το σε οποιοδήποτε μέρος θέλετε! Σε ένα καφέ, σε ένα παγκάκι, στη σχολή, στη στάση του λεωφορείου ή μέσα στο τρένο. Οπουδήποτε. Τώρα το βιβλίο φεύγει από σας και είναι ελεύθερο να ταξιδέψει, να το πάρει κάποιος άλλος και να το διαβάσει, να το αγαπήσει ή να το μισήσει όπως εσείς.
Με τον κωδικό που βάλατε όμως, όποιος το βρει, μπορεί να μπει στο site και να δηλώσει πως το βρήκε και τη γνώμη του γι'αυτό, τα σχόλια του! Έτσι κι εσείς θα ξέρετε σε τι χέρια είναι το βιβλιαράκι σας. Εκείνος δε, μπορεί να το απελευθερώσει πάλι, ώστε τα βιβλία πάντα να μοιράζονται, να είναι ελεύθερα για τον επόμενο αναγνώστη, να δημιουργούν αισθήματα και να ακονίζουν το μυαλό και τη φαντασία πολλών ανθρώπων γύρω μας...
Αυτό (+ διάφορα άλλα πραγματάκια που το κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρον) είναι το Bookcrossing. Η Ελλάδα έχει μια αρκετά καλή και οργανωμένη κοινότητα Bookcrossing, με τακτικά meetups σε 4 πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Χανιά) και με κάτι λιγότερο από 2200 μέλη. Φυσικά στο site υπάρχει και ελληνικό forum.
Τώρα το Συμπόσιο; Είναι το 2ο Συνέδριο Bookcrossing της Ελλάδας. Θα μαζευτούμε, θα αφήσουμε πολλά βιβλία, θα φάμε και θα πιούμε, θα καλαμπουρίσουμε, θα έχουμε και μερικούς συγγραφείς και μια μικρού μήκους ταινία. Καλά θα είναι. Ίσως στο γυρισμό να γράψω μερικές εντυπώσεις...
Δευτέρα 9 Απριλίου 2007
Πολωνία...
Διάβασα σήμερα ένα άρθρο στην ένθετη Le Monde της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας και μου σηκώθηκαν οι τρίχες όρθιες και μετά έριξαν και μερικές στροφές με Έφη Θώδη! Είναι αυτό εδώ.
Ψηφίσαν λέει ένα νόμο στην Πολωνία που από τις 15 Μαρτίου μέχρι τις 15 Μαΐου θα πρέπει οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι δικηγόροι, οι δημοσιογράφοι και άλλοι διάφοροι να απαντήσουν στην ερώτηση: «Είχατε συνεργαστεί μυστικά και συνειδητά με τις πρώην κομμουνιστικές υπηρεσίες ασφαλείας;»! Μετά θα σε ελέγξουν λέει. Άμα είπες ψέματα και αποδειχτεί, θα σε απολύσουν! Αν όμως ήσουν καλό παιζάκι θα πάρεις και πιστοποιητικό!
Βέβαια είχα διαβάσει και αυτό, σχετικά με την αγιοποίηση του Πάπα και πήρα μια ιδέα για την Πολωνία σήμερα, αλλά αυτό δεν το είχα σκεφτεί πως μπορεί να συμβαίνει...
Ψηφίσαν λέει ένα νόμο στην Πολωνία που από τις 15 Μαρτίου μέχρι τις 15 Μαΐου θα πρέπει οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι δικηγόροι, οι δημοσιογράφοι και άλλοι διάφοροι να απαντήσουν στην ερώτηση: «Είχατε συνεργαστεί μυστικά και συνειδητά με τις πρώην κομμουνιστικές υπηρεσίες ασφαλείας;»! Μετά θα σε ελέγξουν λέει. Άμα είπες ψέματα και αποδειχτεί, θα σε απολύσουν! Αν όμως ήσουν καλό παιζάκι θα πάρεις και πιστοποιητικό!
Βέβαια είχα διαβάσει και αυτό, σχετικά με την αγιοποίηση του Πάπα και πήρα μια ιδέα για την Πολωνία σήμερα, αλλά αυτό δεν το είχα σκεφτεί πως μπορεί να συμβαίνει...
Κυριακή 8 Απριλίου 2007
Παρασκευή 6 Απριλίου 2007
Ωδή στη σοκολάτα...
Μα ποιος μπορεί να αντισταθεί; Δείτε... Αγαπημένο γλυκό τα τρουφάκια, εδώ με κακάο είναι μια οπτασία, ένας γευστικός παράδεισος!
Μα και ποιο γλυκό με βάση τη Σοκολάτα δεν είναι απίστευτα ελκυστικό στη γλώσσα; Τη σοκολάτα την αγαπάμε. Είναι ένας έρωτας που κρατάει από την παιδική ηλικία μέχρι τα βαθιά γεράματα. Τη σοκολάτα τη λατρεύουμε. Σαν παγωτό, σαν τούρτα, σαν κέικ, σαν πίτα (χεχεχε!), δεν έχει σημασία, είναι απλά υπέροχη. Είμαστε ερωτευμένοι με τη σοκολάτα. Υπάρχει κάποιος που να μην κατάλαβε πως είμαι σοκολατομανής;
Μα και ποιο γλυκό με βάση τη Σοκολάτα δεν είναι απίστευτα ελκυστικό στη γλώσσα; Τη σοκολάτα την αγαπάμε. Είναι ένας έρωτας που κρατάει από την παιδική ηλικία μέχρι τα βαθιά γεράματα. Τη σοκολάτα τη λατρεύουμε. Σαν παγωτό, σαν τούρτα, σαν κέικ, σαν πίτα (χεχεχε!), δεν έχει σημασία, είναι απλά υπέροχη. Είμαστε ερωτευμένοι με τη σοκολάτα. Υπάρχει κάποιος που να μην κατάλαβε πως είμαι σοκολατομανής;
Πέμπτη 5 Απριλίου 2007
Εδώ Πολύγυρος
Αααααχ... Πολύγυρος! Η καρδιά της Χαλκιδικής! Δέστε ομορφιά...
Οι θρυλικές 6 Βρύσες, το σήμα κατατεθέν του Πολυγύρου.
Είμαι εδώ μια βδομάδα τώρα. Διακοπάρω με τα χίλια. Είμαι στο 5ο βιβλίο, έχω δει 9 ταινίες, καμιά βόλτα, κανάς καφές, χαλαρά πάντα. Δε μου μένουν και πολλά να κάνω εδώ. Σαν παιδί τα έχω εξαντλήσει. Δεν παραπονιέμαι, αλλά...
Χωριουδάκι ο Πολύγυρος. Ίσως η μικρότερη πρωτεύουσα νομού στην Ελλάδα. Να πω πως είναι στο κέντρο της Χαλκιδικής ή το ξέρετε; Γιατί πρέπει να έχω ακούσει την ερώτηση "Σε ποιό πόδι είναι;" πάνω από 100 φορές! Ούτε πολύ ζωή έχει (αν εξαιρέσεις το Καρναβάλι δηλαδή), ούτε ιδιαίτερες επιλογές σε μαγαζιά. Χρόνια έχω το παράπονο να ανοίξει κανένα καφέ της προκοπής.
Έχουν πλάκα οι Πολυγυρινοί και ειδικά η τοπική διάλεκτος! Χάνουν λίγο σε νοοτροπία, αλλά ντάξει, όλα τα μικρά μέρη έτσι είναι. Το πιο χαρακτηριστικό που μπορώ να πω γι'αυτούς, είναι πως τις δεκαετίες του '50 και του '60 οι πατεράδες έδιναν "στα πιδιά" τα χωράφια με τις ελιές (αφού αυτά θεωρούνταν τα καλά) και "στα κουρίτσα" τα παραθαλάσσια οικόπεδα! Η ιστορία δικαίωσε φυσικά "τα κουρίτσα"!
Το καλό πάντως είναι πως αν μένεις εδώ είσαι 50 λεπτά απόσταση από τη Θεσσαλονίκη και περίπου άλλα τόσα ακόμη και για την πιο μακρινή παραλία της Χαλκιδικής. Ωραίο μέρος να μεγαλώσεις τα παιδιά σου...
Εγώ παιδιά δεν έχω, τι κάνω εδώ; :-)
Οι θρυλικές 6 Βρύσες, το σήμα κατατεθέν του Πολυγύρου.Είμαι εδώ μια βδομάδα τώρα. Διακοπάρω με τα χίλια. Είμαι στο 5ο βιβλίο, έχω δει 9 ταινίες, καμιά βόλτα, κανάς καφές, χαλαρά πάντα. Δε μου μένουν και πολλά να κάνω εδώ. Σαν παιδί τα έχω εξαντλήσει. Δεν παραπονιέμαι, αλλά...
Χωριουδάκι ο Πολύγυρος. Ίσως η μικρότερη πρωτεύουσα νομού στην Ελλάδα. Να πω πως είναι στο κέντρο της Χαλκιδικής ή το ξέρετε; Γιατί πρέπει να έχω ακούσει την ερώτηση "Σε ποιό πόδι είναι;" πάνω από 100 φορές! Ούτε πολύ ζωή έχει (αν εξαιρέσεις το Καρναβάλι δηλαδή), ούτε ιδιαίτερες επιλογές σε μαγαζιά. Χρόνια έχω το παράπονο να ανοίξει κανένα καφέ της προκοπής.
Έχουν πλάκα οι Πολυγυρινοί και ειδικά η τοπική διάλεκτος! Χάνουν λίγο σε νοοτροπία, αλλά ντάξει, όλα τα μικρά μέρη έτσι είναι. Το πιο χαρακτηριστικό που μπορώ να πω γι'αυτούς, είναι πως τις δεκαετίες του '50 και του '60 οι πατεράδες έδιναν "στα πιδιά" τα χωράφια με τις ελιές (αφού αυτά θεωρούνταν τα καλά) και "στα κουρίτσα" τα παραθαλάσσια οικόπεδα! Η ιστορία δικαίωσε φυσικά "τα κουρίτσα"!
Το καλό πάντως είναι πως αν μένεις εδώ είσαι 50 λεπτά απόσταση από τη Θεσσαλονίκη και περίπου άλλα τόσα ακόμη και για την πιο μακρινή παραλία της Χαλκιδικής. Ωραίο μέρος να μεγαλώσεις τα παιδιά σου...
Εγώ παιδιά δεν έχω, τι κάνω εδώ; :-)
Τρίτη 3 Απριλίου 2007
Hoodwinked!
Είδα σήμερα το Hoodwinked! Μια animated παραλλαγή της Κοκκινοσκουφίτσας, στην οποία όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουν μια διαφορετική οπτική από την οποία βλέπουν την ιστορία και τη διηγούνται στην αστυνομία που τους πιάνει! Πολύ γέλιο, χαρακτήρες σκέτη αφασία, πραγματικά άξιζε που το βρήκα και το είδα. Δείτε παρακάτω μερικές σκηνές από την ταινία που βρήκα στο Youtube: Video 1, Video 2, Trailer
Νομίζω πως η ταινία δεν παίχτηκε ποτέ στους κινηματογράφους στην Ελλάδα και πέρασε στα ψιλά στα dvdάδικα. Κρίμα, γιατί είναι πολύ fun...
Νομίζω πως η ταινία δεν παίχτηκε ποτέ στους κινηματογράφους στην Ελλάδα και πέρασε στα ψιλά στα dvdάδικα. Κρίμα, γιατί είναι πολύ fun...
Δευτέρα 2 Απριλίου 2007
Νιότη...
Είχα μια έμπνευση της στιγμής το μεσημέρι και έγραψα το παρακάτω κειμενάκι. Μου βγήκε αρκετά ασύνδετο, κάπως σκόρπιο, αλλά είπα να το βάλω εδώ για να αποδείξω σε κάποιους που πρόσφατα είπαν ότι γράφω καλά πως ήταν απλά τυχαίο. :-)
Δυο παιδιά, σε ένα ποδήλατο, κάτω απ'τη βροχή...
Αυτό βλέπω τώρα κάτω απ'το παράθυρό μου. Δεν είναι περίεργο; Όλοι είναι μέσα, τους ακούω να γελάνε κι εγώ εδώ, αγναντεύω τη βροχή.
Η γυναίκα του γιού μου μου ετοίμασε μια έκπληξη για τα γενέθλιά μου. Συγκέντρωσε όλους τους κοντινούς μου ανθρώπους. Σκέφτηκε πως στα 60 μου θα θέλω να περάσω μια ολόκληρη μέρα μαζί τους. Χαίρομαι που το μοναχοπαίδι μου βρήκε την Άννα. Άλλωστε θα μπορούσαν να βγουν τόσο γλυκές εγγονούλες αλλιώς; Είναι κι αυτές μέσα, ταλαιπωρούν τη γιαγιά τους. Οι καλοί μου φίλοι είναι όλοι σχεδόν εδώ.
Λείπει ο Σταύρος βέβαια, ο αδερφός μου. Μιλήσαμε όμως στο τηλέφωνο πριν λίγο και με κάλεσε στο Βερολίνο να με φιλοξενήσει. Έχω πάνω από 2 χρόνια να τον δω και σκέφτομαι να πάω, αλλά ίσως μόνο τον Ιούλιο, όταν η ανιψιά του με τον άντρα της θα έχουν φύγει για διακοπές. Δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί τους, αλλά σίγουρα θα ήμαστε καλύτερα μόνο οι δυο μας στο σπίτι.
Να'τα ξανά τα παιδιά στο ποδήλατο. Χαίρονται τη βροχή. Μήπως είναι μελαγχολία αυτό που με έχει πιάσει; Όλη μου τη ζωή την έζησα καλά. Ήμουν θετικός άνθρωπος κι ας μην πήγαιναν πάντα τα πράγματα όπως τα ήθελα. Και σήμερα δεν τα έχω παρατήσει. Ταξιδεύω, μεγαλώνω τα εγγόνια μου, δεν μένω μπροστά σε μια τηλεόραση και μέσα σε ένα καφενείο όπως πολλοί της ηλικίας μου. Διαβάζω, πηγαίνω στο κινηματογράφο, έχω ενδιαφέροντα, δεν πασχίζω να γεμίσω τις ώρες της μέρας μου.
Και όλα αυτά μαζί με τη συντροφιά μου. Την Αλίκη. Που χωρίς αυτήν, όλα θα ήταν αλλιώς. Είναι η ζωή μου, πραγματικά. Μου έχει δώσει τις μεγαλύτερες χαρές. Την παντρεύτηκα στα 26 μου και τη γνωρίζω από τα 11 μου. Περάσαμε πολλά και ήμασταν καιρό μακριά πριν έρθει η ώρα να παντρευτούμε.
Θυμάμαι όταν πρωτογνωριστήκαμε. Καλοκαίρι, στη Χαλκιδική. Ήμουν ο πρώτος φίλος που έκανε. Δεν ήταν εύκολο γι'αυτήν, ο μπαμπάς της μόλις είχε προσληφθεί σε μια εταιρία και έφυγαν από την Ξάνθη που έμεναν. Έχασε τους φίλους της, το περιβάλλον της. Δέσαμε αμέσως. Παίζαμε μαζί συνέχεια. Όμορφο καλοκαίρι. Πλάκα που είχαμε! Δε μας ένοιαζε τίποτα.
Σα να δυνάμωσε λιγάκι η βροχή. Ίσως πρέπει να πω στα παιδιά στο δρόμο να πάνε σπίτι τους, να μη βρέχονται. Μπα, όχι. Νομίζω πρέπει να πάω και μέσα, θα με ψάχνουν. Θέλω να τους δω και να μιλήσω με όλους. Είμαι και ο λόγος που γίνεται όλο αυτό, έτσι δεν είναι;
Αλλά τώρα ξέρω τι με έχει πιάσει. Ξέρω τι μου λείπει. Τη θυμάμαι την εικόνα καθαρά. Εγώ μπροστά να κάνω γρήγορα πετάλι και πίσω η Αλίκη. Και οι δυο μούσκεμα, τέλος εκείνου του πρώτου καλοκαιριού...
Δυο παιδιά, σε ένα ποδήλατο, κάτω απ'τη βροχή...
Δυο παιδιά, σε ένα ποδήλατο, κάτω απ'τη βροχή...
Αυτό βλέπω τώρα κάτω απ'το παράθυρό μου. Δεν είναι περίεργο; Όλοι είναι μέσα, τους ακούω να γελάνε κι εγώ εδώ, αγναντεύω τη βροχή.
Η γυναίκα του γιού μου μου ετοίμασε μια έκπληξη για τα γενέθλιά μου. Συγκέντρωσε όλους τους κοντινούς μου ανθρώπους. Σκέφτηκε πως στα 60 μου θα θέλω να περάσω μια ολόκληρη μέρα μαζί τους. Χαίρομαι που το μοναχοπαίδι μου βρήκε την Άννα. Άλλωστε θα μπορούσαν να βγουν τόσο γλυκές εγγονούλες αλλιώς; Είναι κι αυτές μέσα, ταλαιπωρούν τη γιαγιά τους. Οι καλοί μου φίλοι είναι όλοι σχεδόν εδώ.
Λείπει ο Σταύρος βέβαια, ο αδερφός μου. Μιλήσαμε όμως στο τηλέφωνο πριν λίγο και με κάλεσε στο Βερολίνο να με φιλοξενήσει. Έχω πάνω από 2 χρόνια να τον δω και σκέφτομαι να πάω, αλλά ίσως μόνο τον Ιούλιο, όταν η ανιψιά του με τον άντρα της θα έχουν φύγει για διακοπές. Δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί τους, αλλά σίγουρα θα ήμαστε καλύτερα μόνο οι δυο μας στο σπίτι.
Να'τα ξανά τα παιδιά στο ποδήλατο. Χαίρονται τη βροχή. Μήπως είναι μελαγχολία αυτό που με έχει πιάσει; Όλη μου τη ζωή την έζησα καλά. Ήμουν θετικός άνθρωπος κι ας μην πήγαιναν πάντα τα πράγματα όπως τα ήθελα. Και σήμερα δεν τα έχω παρατήσει. Ταξιδεύω, μεγαλώνω τα εγγόνια μου, δεν μένω μπροστά σε μια τηλεόραση και μέσα σε ένα καφενείο όπως πολλοί της ηλικίας μου. Διαβάζω, πηγαίνω στο κινηματογράφο, έχω ενδιαφέροντα, δεν πασχίζω να γεμίσω τις ώρες της μέρας μου.
Και όλα αυτά μαζί με τη συντροφιά μου. Την Αλίκη. Που χωρίς αυτήν, όλα θα ήταν αλλιώς. Είναι η ζωή μου, πραγματικά. Μου έχει δώσει τις μεγαλύτερες χαρές. Την παντρεύτηκα στα 26 μου και τη γνωρίζω από τα 11 μου. Περάσαμε πολλά και ήμασταν καιρό μακριά πριν έρθει η ώρα να παντρευτούμε.
Θυμάμαι όταν πρωτογνωριστήκαμε. Καλοκαίρι, στη Χαλκιδική. Ήμουν ο πρώτος φίλος που έκανε. Δεν ήταν εύκολο γι'αυτήν, ο μπαμπάς της μόλις είχε προσληφθεί σε μια εταιρία και έφυγαν από την Ξάνθη που έμεναν. Έχασε τους φίλους της, το περιβάλλον της. Δέσαμε αμέσως. Παίζαμε μαζί συνέχεια. Όμορφο καλοκαίρι. Πλάκα που είχαμε! Δε μας ένοιαζε τίποτα.
Σα να δυνάμωσε λιγάκι η βροχή. Ίσως πρέπει να πω στα παιδιά στο δρόμο να πάνε σπίτι τους, να μη βρέχονται. Μπα, όχι. Νομίζω πρέπει να πάω και μέσα, θα με ψάχνουν. Θέλω να τους δω και να μιλήσω με όλους. Είμαι και ο λόγος που γίνεται όλο αυτό, έτσι δεν είναι;
Αλλά τώρα ξέρω τι με έχει πιάσει. Ξέρω τι μου λείπει. Τη θυμάμαι την εικόνα καθαρά. Εγώ μπροστά να κάνω γρήγορα πετάλι και πίσω η Αλίκη. Και οι δυο μούσκεμα, τέλος εκείνου του πρώτου καλοκαιριού...
Δυο παιδιά, σε ένα ποδήλατο, κάτω απ'τη βροχή...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)