The Fifth Element

Μα τι να πω γι'αυτό το αριστούργημα; Πως μπορώ να βρω κατάλληλες λέξεις;


Στο μακρινό μέλλον η ανθρωπότητα απειλείται και πρέπει να το σώσει ένας ταξιτζής που δύσκολα πεθαίνει και ένα γκομενοειδές που στην προηγούμενή της ζωή ονομαζόταν Ιωάννα. Περίεργα πράγματα! Πλάκα, αγωνία, περιπέτεια, Gary Oldman σε ρόλο κακού, καταδιώξεις, διαστημοφάσεις, πιστολίδι, μια αδερφή τηλεπαρουσιαστής, μια μπλε σοπράνο, αφασία ταινία, τι άλλο να θελήσω; Ποιός χάνει που δεν την έχει δει;

Transformers are here!

Woooooohoooooo! Transformers, robots-in-disguise. Πάμεεεεεεε! Ε ρε γλέντια... Δε λέω τίποτε άλλο. Ολόκληρη η παιδική μου ηλικία αναβιώνει. Σε ποια μετακόμιση έχασα το άλμπουμ μου με τα αυτοκόλλητα Transformers; Ήμουν ο μόνος που είχε τον Optimus Prime! :-) Wooooohooooo again!

Dogville

Σαν κάθε blog που σέβεται τον εαυτό του, θα πρέπει (εγώ και το επιτελείο μου) να σας μιλήσω για αγαπημένες ταινίες. Ταινίες που βλέπω ξανά και ξανά και ξανά. Αρχίζοντας από σήμερα και για μερικές μέρες ακόμα, θα σας δώσω την ευκαιρία να θαυμάσετε το γούστα μου. Θα σας δώσω (εγώ και οι συνεργάτες μου, μην ξεχνιόμαστε) πολλούς λόγους να πείτε "Μα τι βλέπει ο μα***ας, Θεέ μου;"...


Θα ξεκινήσουμε με ποιότητα. Αγαπημένο Dogville από Lars von Trier.


Νόστιμη και κυνηγημένη πρωτευουσιάνα (Nicole Kidman) φτάνει σε χωριό στο οποίο έχουν ξεχάσει να σηκώσουν τοίχους στα σπίτια. Δεν πειράζει, 15 άτομα είναι όλα κι όλα εκεί. Νέος (Paul Bettany) τη γλυκοκοιτάζει και πείθει τους υπόλοιπους να της προσφέρουν καταφύγιο. Εκείνη για να ανταποδώσει δουλεύει γι'αυτούς, όμως τα καλά (και νόστιμα είπαμε) κορίτσια την πατάνε συχνά. Έτσι, τη βιάζουν και την κακομεταχειρίζονται, μέχρι που στο τέλος την προδίδει και ο νεαρούλης που τη φλερτάριζε. Μπλεγμένη ε; Άστα να πάνε! Πάντως το τέλος είναι καλή φάση.

Δείτε τη όσοι δεν την έχετε δει, θα σας παραξενέψει σίγουρα το σκηνικό αλλά εγώ τη θεωρώ μια από τις αγαπημένες μου. Ίσως γίνει και για σας...

Απολαύσεις... (Part Eight)

Θα ποτίσεις; Άστα μωρέ, ρίξε μια ξάπλα...

Δημοφιλής έκφραση στα μέρη μου η παραπάνω. Ξάπλα, κύριοι και κυρίες. Το απόλυτο στάδιο αποχαύνωσης. Η συντομότερη οδός αποφυγής υποχρεώσεων. Ο καταλληλότερος τρόπος... Ωπ! Πήρα φόρα! Μισό λεπτάκι, να εξηγήσω τι είναι ξάπλα. Ορισμοί υπάρχουν πολλοί μα σαφέστατα ο εξής είναι ο πιο περιγραφικός:

Ξάπλα, η: Η διαδικασία εκείνη της οριζοντίωσης (προτιμώμενο μέσο υπέρδιπλο κρεβάτι), κατά την οποία το υποκείμενο δεν εκτελεί καμία απολύτως ενέργεια, ψυχαγωγική ή βιολογική.

Παιδιά, άμα κοιμόμαστε, δεν είναι ξάπλα. Είναι ύπνος. Άμα διαβάζουμε το αγαπημένο μας βιβλιαράκι, δεν είναι ξάπλα. Είναι διάβασμα. Άμα βλέπουμε τηλεόραση, δεν είναι ξάπλα. Είναι μαλακία. Ok? Πέστε στο κρεβάτι και μην κάνετε απολύτως τίποτα. Τίποτα όμως.

Αφού λοιπόν τα ξεκαθαρίσαμε αυτά, πάμε στο ψητό. Ξαπλάρετε ανηλεώς! Πολλοί θα πουν "Χαμένος χρονάουτς". Ίσως να μην καταλάβετε τι εννοούν, ακριβώς γιατί θα τους έχω προλάβει και θα έχουν φάει τη μπουνιά, εξού και ο ήχος. Μην σας ανησυχούν τέτοιοι τύποι.

Δεν καταλαβαίνουν το βαθύτερο νόημα της τέχνης της ξάπλας. Δεν αντιλαμβάνονται πως αν ξαπλάρεις σωστά, σε ένα μεγάλο κρεβάτι, με ανοιχτά χέρια και πόδια (το λέει και η λέξη: ξ-άπλα), έστω και για 10 λεπτά την ημέρα, η ενέργεια που εισβάλει στο σώμα είναι πολύτιμη και ευεργετική. Δεν χωράει ο νους τους πως η απόλυτη ηρεμία γεμίζει το μυαλό με ιδέες, με σκέψεις που αλλιώς δε θα χωρούσαν στον πανικό της δράσης όλη την ημέρα.

Βέβαια όλα αυτά είναι κυρίως μπούρδες που μπορείτε να πείτε σε αυτούς που αντιδράνε. Γιατί όλοι οι γνώστες ξέρουν (αφού είναι γνώστες, γίνεται να μην ξέρουν) πως η ξάπλα είναι το υπέρτατο όπλο απέναντι σε όσους κακούς θέλουν να μας κάνουν να δουλέψουμε.

Σου λένε να πλύνεις το αυτοκίνητο; Ρίξε μια ξάπλα. Βαριέσαι να πας στη θάλασσα μέρα μεσημέρι; "Θα ξαπλάρω καλύτερα, μωρέ". Πρέπει να σημαζέψεις το δωμάτιό σου; Ξαπλάρεις χαλαρότατα, αν βρεις χώρο ανάμεσα στα βουνά με τα σκουπίδια...

Μεγάλη απόλαυση σας λέω. Μεγάλη...

ANADASOSI

Μετά και τη χτεσινή πολύ πετυχημένη συγκέντρωση έξω από τη Βουλή, να δώσω κι εγώ το blog της αναδάσωσης και να πω πως τα ονόματα δύο bookcrossers βρίσκονται ανάμεσα στους συγγραφείς του.

Δεν ήθελα να γράψω κάτι για τις φωτιές όλες τις μέρες που μας πέρασαν. Έχω έντονες τις μνήμες από τη φωτιά στη Χαλκιδική πέρσι. Πιστεύω πως τα πράγματα που μπορώ να κάνω εγώ και εσύ, φίλε αναγνώστη, σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι συγκεκριμένα. Δε μπορώ πχ να πάω να βάλω το δεντράκι μου στα καμμένα. Δε μπορεί να συμβεί αυτό, τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Μπορώ όμως τον τρόμπα τον βοσκό να μην τον αφήσω να βάλει μέσα τα ζώα και το ξεσκίσει το έδαφος πριν προλάβει να πάρει ανάσα.

Ή μπορώ να κάνω ότι έκαναν τα παιδιά που ξεκίνησαν να στέλνουν mails και sms. Και μπορώ να πάω στη συγκέντρωση. Μπράβο σε όσους πήραν τα παιδιά τους και πήγαν χτες μπροστά στη Βουλή. Χίλια μπράβο, να διεκδικούμε και να κινητοποιούμαστε όσο πιο πολύ μπορούμε. Μα να μη μείνει εδώ το θέμα. Γιατί, αναρωτιέμαι, την Αμαλία τη θυμόμαστε; Το ελπίζω...