3ο συνεχόμενο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ που παρακολούθησα εντατικά. 13-22 Μαρτίου ήταν φέτος και το ξεκοκάλισα ακριβώς όπως και πέρσι. 35 ντοκιμαντέρ και για μια ακόμη φορά θεώρησα πως το πήρα χαλαρά, είδα όσα ήθελα και δεν πιέστηκα.
Πάμε για τις καλύτερες; 7 πέρσι, 7 φέτος. Εδώ είμαστε:
A Road to Mecca: The Journey of Muhammad Asad (IMDb)
Για τον Muhammad Asad ήξερα απλά το όνομά του και το γεγονός πως ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα του Ισλαμικού κόσμου. Το ντοκιμαντέρ όμως τον ζωντάνεψε με όμορφο τρόπο, μιλώντας από απλούς ανθρώπους, μέχρι εκείνους που τον γνώριζαν. Μίλησε για έναν πρώην Εβραίο που επηρέασε όσο ελάχιστοι τον ισλαμισμό. Πολύ καλός ρυθμός, δε βαρέθηκα σε καμία στιγμή, αν και συνήθως αυτό δεν το αποφεύγει ένα ντοκιμαντέρ που ασχολείται με πορτρέτο.
Defamation (IMDb)
Αντισημιτισμός το θέμα της και το χειρίστηκε εξαιρετικά. Βέβαια, αν είσαι από το Ισραήλ δε θα έχεις ακριβώς την ίδια γνώμη. Εγώ πάντως την χάρηκα την ταινία και ας κινδυνεύω να χαρακτηριστώ αντισημίτης που το γράφω! :-P
The Queen and I (IMDb)
Ένα γεμάτο και όμορφο ντοκιμαντέρ για την πρώην αυτοκράτειρα Farah του Ιράν, που καταλήγει να γίνει η ιστορία της προσωπικής σχέσης της Ιρανής σκηνοθέτη (αριστερή και εξόριστη από τη χώρα της) με την ίδια τη Farah. Ένα διαφορετικό πορτρέτο και μια δύσκολη, στο γύρισμά της, ταινία.
The Day After Peace (IMDb)
Ίσως ό,τι καλύτερο είδα στο φετινό Φεστιβάλ. Η δημιουργία μιας Παγκόσμια Μέρας Ειρήνης και η προσπάθεια να γίνεται σε αυτή μια πραγματική παύση πυρός, από τον άνθρωπο που πάλεψε να το καταφέρει. Ρίξτε μια ματιά στο site της οργάνωσης Peace One Day που έχει δημιουργηθεί με σκοπό να προωθήσει την Παγκόσμια Μέρα Ειρήνης που είναι στις 21 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο, αλλά και στο επίσημο site για τη μέρα...
Nothing to Lose
Το πως μια ομάδα ανθρώπων του δρόμου, συνασπίζεται και διεκδικεί κατοικίες για όλους τους, από το δήμο της Τουλούζης στη Γαλλία. Με φαντασία στον ακτιβισμό τους, παρά τις αντιξοότητες, άτομα του περιθωρίου αγωνίζονται για μια καλύτερη μέρα.
The Age of Stupid (IMDb)
Μέσα από ένα κράμα ντοκιμαντέρ, δράματος, sci-fi και λίγο animation, αυτή η εντελώς διαφορετική ταινία με τον Pete Postlethwaite στο τιμόνι, μας δείχνει μέσα από αρκετές διαφορετικές ιστορίες (και με to the point μοντάζ) το πως μπορεί να σωθεί η γη από την καταστροφή του περιβάλλοντος. Αστειεύεται, κατηγορεί, εξυψώνει και κρίνει όλους τους πρωταγωνιστές της. Ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ...
Burma VJ: Reporting from a Closed Country (IMDb)
Όλα τα γεγονότα της Μιανμάρ πριν 1.5 χρόνο, μέσα από την ιστορία των ρεπόρτερς του Democratic Voice of Burma (DVB). Συγκλονιστικό, παρακίνησε πολλούς να διαβάσουν για την ιστορία της Μιανμάρ και για τα γεγονότα του Αυγούστου-Σεπτεμβρίου 2007.
Ευχαριστούμε για το post! Θα συμφωνήσω για όσες από αυτές είδα και εγώ, ιδίως για τη Burma, ήμουν από αυτούς που παρακινήθηκαν!
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν πήγα ούτε σε ένα. ζλατκο φίλε, μ' αρέσει που σου λεγα "καλά δεν θα έρθεις φεστιβάλ? έλεος!"
ΑπάντησηΔιαγραφήτι να κάνω γαμώ τα πάντα μου?
η ντροπή του φεστιβάλ
Εγώ πάλι πήγα σε καμιά 20αριά. Ήθελα παραπάνω. Από αυτά που ξεχώρισες είδα το The Day After Peace και το βρήκα πολύ χαριτωμένα αισίοδοξο! Άντε και του χρόνου να είμαστε καλά και να το ξεσκίσουμε πάλι το tdf.
ΑπάντησηΔιαγραφή