Blogοπαίχνιδο "Καθημερινές Γκρίνιες"

Η φίλη mafalda ξεκίνησε ένα νέο παιχνιδάκι, από αυτά που κυκλοφορούν από blogs σε blogs. Αρκετά δεν είναι καν ενδιαφέροντα, αλλά εδώ έχουμε κάτι ωραίο: 5 ανομολόγητες, λίγο out of context, καθημερινές γκρίνιες. Ok, ας αρχίσω το rant άφοβα...

1. Τρελαίνομαι με οποιονδήποτε αφήνει ανοιχτή την πόρτα της τουαλέτας όταν είναι μέσα. Και δεν εννοώ να αφήνει ορθάνοιχτη την πόρτα και ο κόσμος να περνάει απ' έξω. Αυτός μάλλον κανείς δεν το κάνει. Εννοώ ακόμα και το να κοιμάμαι στη μια άκρη του κάτω ορόφου του σπιτιού και κάποιος να αφήνει μια χαραμάδα ανοιχτή στην τουαλέτα που βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη άκρη του πάνω ορόφου του σπιτιού. Η πόρτα της τουαλέτας κλείνει πάντα. Τελεία.

2. Είμαι μέσα. Η πιθανότητα να παραγγείλω delivery για να φάω αποκλείεται. Το συζητάμε τι να μαγειρέψουμε λοιπόν. Και έρχεται η ερώτηση "Τι θες να φας;". Είναι ερώτηση αυτή; Εγώ θέλω να φάω πάπια Πεκίνου! Έχεις; Όχι! Τότε γιατί με ρωτάς αυτή τη μαλακία; Τι έχει το ψυγείο, τι έχει η κατάψυξη, τι φρούτα βγάζει το δέντρο του δίπλα για να κλέψουμε, αυτό θα φάμε! Ε μα...

3. Το επίθετο "ξενέρωτος" και όλα τα παράγωγά της. Κοιτάξτε. Ο άνθρωπος που ανακάλυψε αυτή τη λέξη ήταν προφανέστατα κρυφοbully μικρός και μάλλον πολιτικός όταν μεγάλωσε. Δηλαδή ότι μαλακία σκεφτεί κάποιος, εγώ θα πρέπει να την κάνω/ασπαστώ/ακολουθήσω/βιώσω, μπας και αν δεν το κάνω με πει ξενέρωτο. Τι λες φίλε μου; Πως την είδες; Κάποια στιγμή θέλω να γράψω τη διατριβή μου με τίτλο "Ο φόβος του "ξενέρωτου" στη σύγχρονη κοινωνία: Πλάνη, υπονόμευση, ελεύθερη σκέψη".

4. Αγαπώ το μπαμπά μου, τη μαμά μου, τον αδερφό μου, τη μαμά της μαμάς μου. Άντε να κάνω την καρδιά μου πέτρα και για το θειό μου συν γυναιξί και τέκνου. Βαριά-βαριά και το δεύτερο θείο. Κάπου εκεί τελειώνει η υπομονή μου με την οικογένεια. Τρελαίνομαι σε βαθμό εγκεφαλικού όταν σε θυμούνται θείοι, τρίτα ξαδέρφια και μπατζανάκηδες του προπάππου μου, θέλουν να σου μιλήσουν και να επισκεφτούν. Γενικά δεν αναγνωρίζω "δεσμούς" με κάποιον που έχω δει 3-4 φορές στη ζωή μου. Δε σε ξέρω ρε άνθρωπε, γιατί μου κατσικώνεσαι;

5. Δε μπορώ να κατανοήσω πως μπορεί να υπάρχει άνθρωπος που να μη βλέπει ταινίες στο σινεμά ή να μη διαβάζει βιβλία. Υπάρχουν τέτοιοι, δεν τους φαντάζομαι απλά. Με ενοχλούν αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά. Ή μάλλον δεν ξέρω αν τους θεωρώ ανθρώπους. Πως γίνεται να είσαι τόσο τυφλός, άθλιος βλάκας που να μη μπορείς να καταλάβεις την αξία αυτών των αγαθών; Σε ποιό κόσμο ζεις, παιδί των Amish;

Τώρα θα ηρεμήσω και θα καλέσω τη Saigon και τη Χιονάτη να παίξουν μετά από μένα...