Είμαστε λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του '90. Αρχές καλοκαιριού. Τα Ίμια είναι έστω και προσωρινά υπό ελληνική σημαία, ο Deep Blue έχει νικήσει στο σκάκι τον Kasparov, ο Οδυσσέας Ελύτης έχει σταματήσει να δίνει το φως του στην Ελλάδα, ο Ανδρέας Παπανδρέου διανύει κι αυτός τις τελευταίες του μέρες, όπως και η Βουγιουκλάκη, το Braveheart έχει πάρει το Oscar, ο Παναθηναϊκός είναι Πρωταθλητής Ευρώπης στο μπάσκετ και το πρωταγωνιστικό ζευγάρι μας, ο Περικλής και η Ελένη, βρίσκονται στη μεγαλύτερη κρίση της σχέσης τους.
Όχι ότι ήταν μαζί χρόοοοονια. Γνωρίστηκαν στη δουλειά της Ελένης, πριν 10 μήνες. Κορίτσι από την επαρχία αυτή, είχε κατεβεί στη Θεσσαλονίκη από ένα μικρό χωριό δίπλα στο Αγρίνιο για να σπουδάσει. Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ. Ας μην μπλέξουμε με το αν της άρεσε. Εδώ δεν ξέρει η ίδια, εγώ θα σας πω; Στα τελειώματα του 3ου της έτους και σε ένα μικρό διαμέρισμα, "φοιτητικό", δίπλα στην εκκλησία με το περίεργο όνομα πάνω από την Εγνατία, επί της Αγ.Σοφίας τη βρίσκουμε τώρα. Το δεύτερο της σπίτι σε 3 χρόνια, αφού στο πρώτο έπεσε σε πρόβλημα με τα υδραυλικά και σε ματάκια ιδιοκτήτη. Θανατηφόρος συνδυασμός.
Εκεί είναι και ο Περικλής. Κλεισμένος στο δεύτερο δωμάτιο αυτός. Θα φτάσουμε όμως εκεί. Πως γνωρίστηκαν δεν ξεκίνησα να λέω; Ο Περικλής είχε τελειώσει ένα ΙΕΚ της πλάκας, στα Κουφάλια από όπου καταγόταν. Τεχνικός Μελισσοκομίας-Σηροτροφίας. Ναι, ξέρω πως ακούγεται. Αλλά αυτό είναι. Και τέλος πάντων ο Περικλής είναι παλικάρι, δε μασάει από τέτοια. Δουλεύει εδώ και 2 χρόνια αποθηκάριος-μεταφορέας σε μια εταιρία που προμηθεύει ότι χρειάζονται καφετέριες και μπαρ στη Θεσσαλονίκη.
Τελικά εγώ άλλο ξεκινάω να πω κι άλλο λέω. Ορίστε λοιπόν, πριν μου ξαναφύγει: Τα παιδιά γνωρίστηκαν στη δουλειά της Ελένης. Το έχω πει αυτό, μάλιστα. Ναι, η δουλειά της Ελένης είναι σερβιτόρα σε καφέ. Ε, φοιτητικό, τι θα ήταν; Κοντά στα πανεπιστήμια είναι, ο ιδιοκτήτης πολύ ηλίθιος δεν είναι, οι ώρες είναι ok, της φτάνει για να βγαίνουν μερικά έξοδα.
Πριν 10 μήνες λοιπόν ο Περικλής εμφανίστηκε για να παραδώσει, η Ελένη ήταν εκεί για να παραλάβει, δεν ήθελε και πολύ. Λουλούδια, ρομαντικό σεξ, αγάπες, παθιάρικο σεξ, λίγα βρισίδια και 1-2 γρήγορες σε έναν που της την έπεφτε στο μαγαζί, ω-σας-ευχαριστώ-που-με-σώσατε-ευγενικέ-πρίγκιπα σεξ και άγιος ο Θεός. Στο τέλος καταλήξανε να συγκατοικούν μαζί, αφού ο Περικλής είχε εγκατασταθεί στης Ελένης και δεν έλεγε να το κουνήσει ρούπι, μέχρι που αποφασίσανε μαζί να αφήσει το δικό του άθλιο στούντιο και να μείνουν και επίσημα σαν ζευγάρι.
Άρχισαν και δενόταν, μοιραζόταν εμπειρίες, μουσικές, ταινίες (ακόμη θυμόταν η Ελένη τη βραδιά που πήγαν να δουν το Se7en στο σινεμά), πράγματα και θαύματα όπως όλα τα ζευγάρια στην ηλικία τους και η σχέση τους γινόταν καλύτερη μέρα με τη μέρα. Η καταστροφή όμως ήρθε πριν μερικές από αυτές. Τις μέρες, ντε.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να δηλώσω πως κανένα πρόβλημα δεν έχω με τα κατοικίδια. Αρκεί να μην κατοικιδίζουν στη δική μου κατοικία. Κι αυτό για να μην κατηγορηθώ αργότερα πως είναι δική μου φαντασίωση η ιστορία αυτή.
Το αγαπημένο μας ζευγάρι έκανε βόλτα στο κέντρο της πόλης. Και οι δύο δούλευαν εκείνη τη μέρα πρωί και έτσι είχαν όλη την υπόλοιπη μέρα δικιά τους. Σκεφτείτε το λίγο. Ερωτευμένοι, πιασμένοι χέρι-χέρι και λέγοντας χαζά αστεία, αναφερόμενοι ο ένας στον άλλο με ακόμη πιο χαζά υποκοριστικά, δρόμο έπαιρναν και δρόμο άφηναν σε μια γεμάτη από κόσμο Θεσσαλονίκη. Βιτρίνες περνούσαν, ρούχα, αξεσουάρ, παπούτσια έβλεπε η μικρή μας Ελένη και μόνη της χαιρόταν, καθώς ως γνωστών τα αγόρια οιασδήποτε ηλικίας χεσμένα τα 'χουν όλα αυτά. Μόνο που βρέθηκαν μπροστά σε μια βιτρίνα που κέντρισε το ενδιαφέρον και των δύο.
Ήταν ένα νέο pet-shop. Φάτσα μόστρα πολλά γυάλινα κλουβάκια με διάφορα ζώα. Το μάτι τους όμως έπεσε πάνω σε ένα συγκεκριμένο ζωάκι. Που το πρόβλημα θα πείτε. Αμ, το πρόβλημα ήταν πως του καθενός το μάτι έπεσε σε διαφορετικό συγκεκριμένο ζωάκι. Και τότε το ντουέτο, έγινε κουαρτέτο. Και ως είναι γνωστόν απ' άκρη σ' άκρη σε τούτο τον κόσμο που ονοματίζουμε Κόσμο, στους δύο τρίτος δε χωρεί, πόσο μάλλον τέταρτος και ούτω καθεξής...
Για να μην τα πολυλογώ (αν και δεν πρέπει ούτε να τα ολιγολογώ για να δώσω επακριβώς το θέμα στις διαστάσεις που του αναλογούν), στον Περικλή καρφώθηκε ένα μικρό μαύρο Ημίαιμο Μποξέρ. Σκυλάκι δηλαδή. Και στην Ελένη μια κατάλευκη Βιρμανίας με μαύρα αυτιά. Γατούλα δηλαδή. Και τώρα μάλλον μπήκατε στο νόημα. Χαμός δηλαδή.
Η ομηρική μάχη που ακολούθησε, αλλά και η κατάληξή της δε θα αναφερθούν εδώ. Η πρώτη είναι βίαιη, αυτό μπορώ να σας το πω με σιγουριά. Η χρησιμοποίηση εκατέρωθεν των εκφράσεων "είσαι μεγάλο αρχίδι" και "μην είσαι μαλάκω" αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Ξύλο δεν έπεσε. Όχι. Και κανείς δεν κάλεσε την αστυνομία. Ακόμα. Για την κατάληξη πάλι, δε μπορώ να μιλήσω, δεν έχει συντελεστεί ακόμα. Αλλά ακόμα και να είχε συμβεί το μοιραίο, δηλαδή στην περίπτωσή μας αν τα παιδιά χώριζαν, θα σας το έλεγα νομίζετε; Ποιός είμαι εγώ για να σας καταστρέψω την ελπίδα;
Αυτό που μπορώ να σας πω είναι πως έχει η κατάσταση τώρα. Αυτή βρίσκεται στην κρεβατοκάμαρα. Είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι και κοιτάζει μια το ταβάνι και μια τη Μπέτι. Έτσι έβγαλε τη γάτα. Ξέρω, μαλακία όνομα. Αλλά να της το πείτε εσείς, εγώ θα σεβαστώ τη δυσκολία της στιγμής της επιλογής. Και βασικά, δε θέλω να ακούσω κι εγώ μερικά από κείνα τα ωραία που στόλισαν τον Περικλή. Αυτός βρίσκεται στο σαλόνι. Έχει την τηλεόραση ανοιχτή στο Mega και βλέπει (ας πούμε) μια επανάληψη της Ντόλτσε Βίτα με τη φωνή στο τέρμα. Ο Λούη έχει ζαρώσει δίπλα του στον καναπέ και κοιμάται. "Τυχερό σκυλί", σκέφτεται ο Περικλής...
