Το κασκόλ

Χειμώνιασε ξαφνικά. Εντάξει, τον τελευταίο μήνα η θερμοκρασία είχε πέσει, αλλά ήταν πάντα του χοντρόπετσος. Ο ίδιος ήξερε πως απλά δεν τον ένοιαζε. Το λίγο κρύο δεν τον αφορούσε. Περπατούσε συνέχεια στους δρόμους, έκανε μεγάλες διαδρομές. Λίγοι βαθμοί παρακάτω δεν ήταν κάτι που το παρατηρούσε. Απλά συνέχιζε να περπατάει, να κοιτάζει τον κόσμο, τα αυτοκίνητα, τα καφέ, τις βιτρίνες. Σήμερα όμως χειμώνιασε ξαφνικά. Φυσούσε και το κρύο περνούσε μέσα του.

"Θα σου κάνω δώρο ένα κασκόλ", του είχε πει. Ήταν αρκετό καιρό πριν, την τελευταία φορά που κάποιος τον είχε ακούσει να παραπονιέται πως κρυώνει. Δεν του το έκανε όμως. Ήταν μια κουβέντα της στιγμής, μαζί με ένα χαμόγελο και ένα χέρι που ετοιμάστηκε να ζεστάνει το δικό του. Κι αυτό του έφτανε για να ξεχάσει το κρύο εκείνης της βραδιάς. Σήμερα όμως; "Μάλλον χρειάζομαι αυτό το κασκόλ", σκέφτηκε.

Το γεγονός πως εκείνη έφυγε στο εξωτερικό τον είχε κάνει λίγο κυνικό και λίγο αδιάφορο. Και θυμόταν τον εαυτό του πριν, δεν ήταν έτσι. Τον άλλαξε αυτή η κατάσταση. Εντάξει, τη χρειαζόταν, ποιό το όφελος να λέει ψέματα, ακόμα και μετά από τόσους μήνες, στον εαυτό του; Η άρνηση σου έχω πει δε βοηθάει, φίλε μου.

Έχει πλάκα όταν συμβαίνει αυτό στους ανθρώπους. "Ok, έφυγε, και; Μια χαρά θα είμαι. Και αν δεν είμαι, θα γίνω". Τυφλωμένο μυαλό, παραδέξου πως θα είσαι χώμα, να περάσουμε γρήγορα στην επόμενη φάση. Και ποια είναι η επόμενη φάση; Πως γίνεσαι ξανά ο άνθρωπος που ήσουν; Ξεχνώντας; Έτσι είπαν οι φίλοι. "Άστο τώρα, πήγαινε παρακάτω". Ρωτάνε αν έχει παρακάτω; Μπα. Α, ο κυνικός ξαναχτυπά...

Πάντως σήμερα ένοιωθε καλά το κρύο, όλο και βαθύτερα όπως περπατούσε. Να και ένα ζευγάρι δίπλα του. Πάντα υπάρχει ένα ζευγάρι δίπλα σου όταν σκέφτεσαι εκείνη. Σαν τις Αμερικανικές ταινίες. Ναι, σωστά, είναι και περισσότερο ειρωνικός. Πάντα ήταν, αλλά τώρα... Θα έστριβε τώρα. Ώρα για επιστροφή στο σπίτι. Μέσα από την αγορά όμως.

Ιδέα ήταν αυτή; Θα το πάρει το κασκόλ. Θα πάει αυτή τη στιγμή σε ένα μαγαζί και θα αγοράσει ένα ωραίο και ζεστό κασκόλ. Γιατί; "Δεν την περιμένω να μου το αγοράσει", σκέφτηκε. Λογική σκέψη: φτάνει πια, πρέπει να ξεφύγει. Ο κακόμοιρος. Τι κάνει ο άνθρωπος για να ξεγελάσει το μυαλό του, ε; Εξαιρετικό υπόδειγμα ερωτοχτυπημένου ο φίλος μας.

Να'το και το μαγαζί. Έχει ζέστη, ευτυχώς. Του λείπει να πηγαίνει βόλτες μαζί της, μάλλον γι'αυτό περπατάει τόσο πολύ. Και να πηγαίνει στα μαγαζιά μαζί της του άρεσε. Αλλά βέβαια, αν δεν του άρεσαν 1000 διαφορετικά πράγματα σε αυτήν, θα έκλαιγε ακόμα τη μοίρα του που του έφυγε γι' άλλες πολιτείες ερωτικές, να βρεθεί σ' εμπειρίες λυτρωτικές;

Κι ο υπάλληλος μπροστά του. "Ένα κασκόλ", λέει και δείχνει προς τη μεριά των συγκεκριμένων, άχρηστων όπως πάντα νόμιζε, αξεσουάρ. "Τι χρώμα;", ρωτάει ο υπάλληλος. Κενό. Το αποφάσισες, άνθρωπέ μου. Μην κολλάς τώρα. Μπλε μαρέν. Κίτρινο με μωβ βούλες. Άσπρο με μικρά κιονόκρανα. Μελανζέ λαχούρ. Raspberry Torte. Κάτι. Πες το, πάρτο και φύγε. Καλά, πλήρωσε και πρώτα αν θες. Δεν είναι απαραίτητο βέβαια. Απαραίτητο είναι να απαντήσεις.

Σκέφτεται. Τι χρώμα; Ότι θέλει αυτή. Τι χρώμα; Ότι νομίζει εκείνη. Δύσκολο. Δε μπορεί να σου πει αυτή, ρε φίλε. Είναι μακριά, θυμάσαι; Θα κάνεις έτσι για ένα κασκόλ; Μην το κουράζεις άλλο. Τρελαίνομαι να το παίζω δικηγόρος του διαβόλου.

"Όχι, ευχαριστώ, θα ξαναπεράσω". Κατάλαβε επιτέλους. Είδε πως όλο αυτό δε βγάζει πουθενά. Αυτό ήταν όλο το σχέδιο να την ξεπεράσει. Δε θέλει πια. Θέλει να ελπίζει πως εκείνη σύντομα θα είναι πάλι κοντά του. Και το κασκόλ ρε άνθρωπε; "Θα το αγοράσω μαζί της", είπε, και τα λόγια του έγιναν ένα με τον αέρα, την ώρα που έβγαινε από το μαγαζί. Καλή επιλογή φίλε μου, καλή...

TV!

Ναι, ναι, ήρθε η ώρα να μιλήσω για τηλεόραση! Το έκανα για τον "καμένο" Δορυφόρο, θα το ξανακάνω σήμερα.

Για αρχή ΕΤ1, 22.00 κάθε Τετάρτη. Οι κεραίες της εποχής μας, μια σειρά 11 εκπομπών που σε κάθε μια παρουσιάζεται και ένας διάσημος συγγραφέας. Το concept είναι ενδιαφέρον, πηγαίνουν σπίτι του, τον ακολουθούν έξω και συζητούν για τα βιβλία του καθενός και τα θέματα που καταπιάνονται. Άμος Οζ στην πρώτη, Ζοζέ Σαραμάγκου στη δεύτερη και σήμερα, στην τρίτη εκπομπή ο Ίαν Μακ Γιούαν. Γενικά οι εκπομπές που έχουν σχέση με βιβλία με χαλάνε πάντα, αλλά αυτή αποτελεί εξαίρεση...

Για συνέχεια, ΣΚΑΙ, 23.00 κάθε δεύτερη Τρίτη (εναλλάσσεται με τους νέους Φακέλους). Infowar, εκπομπή που αναλύει ένα θέμα της διεθνούς επικαιρότητας με τη βοήθεια τραγουδιών και ταινιών. Εξαιρετική μίξη αυτών των στοιχείων, σε μια 30λεπτη εκπομπή που πραγματικά αξίζει.

Όποιος ενδιαφέρεται να δει τα πρώτα 2 των "Κεραιών" και το πρώτο του Infowar, με ένα mail θα του πω που να βρει τα torrents γι'αυτά. Καλή τηλεόραση, people...

Musicovery

Το ανακάλυψε πρώτος ο Mediablog, εγώ απλά αναπαραγωγή κάνω: Musicovery. Πηγαίνετε και παίξτε μαζί του, ψάξτε το. Το πιο γαμάουα site τελευταία...

Καλά, μετά το Facebook, με πρίξατε, ωωωωωωχ!

ΟΑΣΘ=κλεψιά

Έχω αρκετό κράξιμο για τον αγαπητό ΟΑΣΘ, αλλά θα γράψω μόνο ένα πραγματάκι που θέλω εδώ και λίγο καιρό: Απαράδεκτο να μη δίνουν ρέστα *και* να είναι ακριβότερα, τα μηχανήματα αυτόματης έκδοσης εισιτηρίων, μέσα στα λεωφορεία. Και το είχα καιρό στο μυαλό μου, αλλά τώρα που είδα πως έβαλαν και μερικά καινούργια με touch screen, μπαρούτιασα παραπάνω.

Εγώ έχω σχεδόν πάντα εισιτήριο πάνω μου και θεωρώ πως αφού το παίρνεις το ριμάδι το λεωφορείο, φίλε συνεπιβάτη, πήγαινε σε ένα περίπτερο και πάρε 1-2. Γιατί το "ξεχνάς"; Επειδή κάνει 50c; Δε νομίζω πως σε κανένα άλλο μέσο μαζικής μεταφοράς, "ξεχνάς" να πάρεις εισιτήριο, σωστά;

Αλλά μισό λεπτό ρε φίλε μου, ΟΑΣΘ. Γιατί έξω το έχεις 50c και μέσα 60c; Με ποια λογική; Θεωρείς πως δε θα πρέπει να ανεβαίνει κανείς χωρίς να έχει κόψει εισιτήριο; Σωστός είσαι! Αλλά τότε, δε βάζεις τα αυτόματα πάνω! Γιατί άμα τα βάλεις, δεν έχει λογική η "τιμωρία" των 10c παραπάνω.

Και άντε πες και το χάφτω αυτό. Έχω 1€ πάνω μου. Αγοράζω 1 εισιτήριο και μου τρως τα 40c; Τι είναι αυτό; Δε δίνουν ρέστα τα μηχανήματα; Πάρε άλλα! Βγάλτα εντελώς! Στα χρωστούσα κι από χτες αυτά τα "ψιλά";

Μπήκα τις προάλλες στο λεωφορείο μαζί με 2 κοπέλες που είχαν 1€ και 50c και δε μπορούσαν να βγάλουν 2 εισιτήρια που κοστίζουν 1.2€! Γιατί τα μηχανήματα, εκτός που δε δίνουν ρέστα, δεν έχουν και επιλογή για να δίνουν 2 ή 3 εισιτήρια μαζί! Και άντε, να γινόταν αυτό, να έλεγες πάει στο διάλο, μου φάγανε 30c αλλά έβγαλα τα εισιτήρια. Τώρα; Ούτε καν αυτό!

Για πολλές μπάτσες είναι οι τύποι. Κατά τα άλλα, βάλαμε την τύπισσα να λέει τις στάσεις. Δε λέω, καλή κίνηση εκ πρώτης, αλλά θέλει διορθώσεις κι αυτό. Τέλος πάντων, γι'αυτό ίσως γράψω άλλη φορά. Προς το παρόν, ΟΑΣΘ κανόνισε την πορεία σου...

Απντέιτ!

Όσο πάω και το παρατάω όλο και πιο πολύ το blog. Και δεν είναι πως δεν έχω θέματα να γράψω. Απλά ποιός θέλει να ακούσει την κλάψα μου για την έλλειψη ρευστού *και* από δω; Τέσπα, τα πράγματα είναι ελαφρώς καλύτερα.

Να ενημερώσω το κοινό μου απλά, πως οι μέρες της Θεσσαλονίκης λιγοστεύουν. Τέλη Γενάρη αφήνω το σπίτι και γυρίζω Πολύγυρο να περιμένω το χαρτί για το στρατό. Οπότε αν θέλετε να απευθύνετε κάποια ερωτική εξομολόγηση, να πλακώσετε στα βρισίδια ή κάτι ενδιάμεσο βρε αδερφέ, now is your time to do it!

Πάντως δε φταίει ακριβώς το ότι δεν ήθελα να γράψω εδώ. Από τις τελευταίες 16 μέρες, μόνο τη 1 ήμουν Θεσσαλονίκη, οπότε... Βέβαια έχω μείνει πίσω σε κάποια θεματάκια, οπότε να κάνω μια μικρή σούμα, μου επιτρέπετε. Σίγουρα όλο και κάτι θα ξεχνάω, οπότε θα επιστρέψω...

Ratatouille: Καταπληκτικό. Έτσι το περίμενα, έτσι ήταν! Η Pixar ακόμα μια φορά έκανε το θαύμα της. Instant classic. Δείτε το όσο προλαβαίνετε ακόμα!

Dumbledore: Είπε η Rowling πως είναι gay. Αι, καλά. Πως το είπε; Της κάνανε μια ερώτηση, αν ο Dumbledore βρήκε ποτέ τον έρωτα! Έλεος; Ναι, πίσω από κάτι θάμνους, έξω από το Hogwards! Α στα διάλα!

Facebook: Βασικά, πολύ κάψιμο. Αλλά πέρα από αυτό. Η Microsoft πήρε με 240εκ $ το 1.6% του Facebook. Αυτό το κομμάτι διεκδικούσε και η Google. Μιλάμε λοιπόν για ένα προϊόν που, με βάση αυτή την εξαγορά, η αξία του πλέον εκτιμάται στα 15δις $ περίπου. Πάντως όποιος θέλει, ας έρθει να καεί. Τόσοι ήμαστε πια, δε φοβόμαστε και άλλους...

ΠΑΣΟΚ: Σας το είπα, τους παρακολουθώ. Δεν έμεινε τίποτα, 15 μέρες όλες κι όλες. Ο Γιωργάκης θα το πάρει. Και αυτό είναι το μόνο σενάριο που κατά πάσα πιθανότητα δε θα οδηγήσει σε διάσπαση. Νομίζω πως φτηνά θα τη γλιτώσουν. Προσωπικά, αντί γι'αυτό το χάλι, θα προτιμούσα τη διάσπαση...

Ζωή χωρίς DSL: Ok, I have to admit it. It sucks! Δεν δέχομαι πως μπορεί να περιμένω πάνω από 10 δευτερόλεπτα για να φορτώσουν οι σελίδες! Ένοιωθα πως ζούσα στο μεσαίωνα, 10 μέρες που ήμουν στον Πολύγυρο. Άστε που τώρα που γύρισα πρέπει να κατεβάσω 29 (ολογράφως: εικοσιεννιά) επεισόδια από τις σειρές που παρακολουθώ! Οι μέρες από το Φλεβάρη και μετά, θα είναι δύσκολες...