Τρίμπιουτ του ε μπάνι

αγαπητά μου κουνελάκια, δεν έχω γράψει μια ολόκληρη μέρα και με έπιασε κατάθλιψη. ξέρετε είμαι και πολύ καταθλιπτικός τύπος κι έτσι ναούμ. και δεν κλείνω και τη ριμάδα την τηλεόραση να ησυχάσω, αλλά τέλος πάντων, στο θέμα μας:

ναι, αυτό είναι το θέμα μας. παραξενεύτηκε κανείς; βγαίνω που λέτε από τους tiger lillies τις προάλλες, περπατώ να πάρω το λεωφορείο από παραπέρα να γυρίσω στη φωλιά μου και τι βλέπω χαμού; ετούτα τα χαρτούδια με το παρόν μήνυμα. θυμήθηκα τα πρόβατα που είχα δει πριν τις γιουροελέκτιονς και μου γύρισαν τα έντερα πάλι. τα φασιστόμουτρα κηρύττουν το θέλημά τους με κάθε ευκαιρία, κουνελάκι μου. πάρε και την άλλη όψη να έχεις να πορεύεσαι...

ρε, μήπως πρέπει να τους κάνω κανά τέτοιο;

[Το παρόν αφιερώνεται εξ' ολοκλήρου στον κούνελο που πολύ τον αγαπώ. Η έμπνευση ήρθε από τον τίτλο (και μόνο) του τραγουδιού των αγαπημένων Magnetic Fields, Let's Pretend We're Bunny Rabbits που μπορείτε να ακούσετε εδώ.]