Περί Πολιτισμού
Εγώ δεν καίγομαι στο Youtube. Ταυτόχρονα, μέχρι πρότινος δεν πίστευα κιόλας πως κάποιος θα μπορούσε να καεί εκεί.Δηλαδή τι; Πηδάει από video σε video μέσα από τα Related; Και εντάξει, τι να δεις ακριβώς στο Youtube συνεχόμενα για ώρα που να μη μπορείς πλέον να το κατεβάσεις (δηλαδή σειρές, anime, ταινίες); Videoclips τραγουδιών, trailers ταινιών, virals, καμιά αστεία διαφήμιση, τίποτα περίεργα video από games κτλ, δεν είναι πράγματα με τα οποία να καείς. Βοηθάει δηλαδή σε αυτό και το μέγεθος των video που παραμένει ακόμα στα maximum 10 λεπτά. Οπότε, αν πέσεις πάνω σε κανένα link, το βλέπεις, το κλείνεις, τέλος.
Η χρησιμότητα του Youtube θεωρώ πως είναι: Search engine και reference για video (θέλω να μιλήσω για την Kinetic Typography πχ, τι μπορώ να βρω;).
Το "από video σε video" του Youtube, είναι σίγουρα κάτι παρόμοιο στο zapping της τηλεόρασης. Και παρότι το περιεχόμενο δεν είναι το ίδιο, η κίνηση και μόνο μου φαίνεται λιγάκι προβληματική. Τηλεόραση πάντως δεν είναι σε καμία περίπτωση...
Περί Κοινωνικού Διαλόγου
Νομίζω ότι έχει να κάνει με το μέσο, δηλαδή το Facebook. Μέσω αυτού, ανακάλυψαν το chat και άνθρωποι που δεν είχαν επαφή. Σκεφτείτε πως το FB είναι μια σελίδα, στην οποία έχεις σαν επαφές *όλους* τους φίλους/γνωστούς/whatever που έχουν internet, δυνατότητα που ούτε καν στο e-mail υπάρχει, γιατί σιγά μην έχεις ανταλλάξει διευθύνσεις και mails με όλους αυτούς!Δεν το χρησιμοποιώ, είμαι μονίμως offline, έχω MSN και gtalk και όποιος θέλει με βρίσκει εκεί...
Περί Ενημέρωσης
Μα το κέρδος του να παρακολουθεί κανείς blogs είναι ακριβώς αυτό. Αν το γράψει ένας, πιθανώς να μην είναι αλήθεια. Αν το διαβάσεις όμως σε 100;Εννοείται πως απαιτείται αξιολόγηση του μέσου. Αυτό συμβαίνει από τους ίδιους τους bloggers. Μπορούμε να συζητήσουμε το πόσο πετυχημένα γίνεται μέχρι στιγμής, αλλά δε μπορούμε να αμφισβητήσουμε πως αυτός είναι ο σωστός δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί. Δε δίνουμε αξία σε blogs που δεν την αξίζουν.
Διασταύρωση της πληροφορίας ε; Μεγάλη κουβέντα. Εννοείς από αυτόν που γράφει; Ναι! Γι' αυτό και νομίζω πως το καλύτερο που μπορεί ένας blogger να κάνει είναι να γράφει για αυτά που ζει. Όχι, δεν είναι αυτονόητο, δυστυχώς.
Εννοείς αυτόν που διαβάζει; Είπαμε, ένας τρόπος είναι να μη μένεις σε συγκεκριμένα blogs, να μη θεωρείς κανέναν αυθεντία, να διαβάζεις και να αμφιβάλεις όχι μόνο όταν σε συμφέρει.
Να ρωτήσω όμως κάτι κι εγώ: Αν κάποιος στην παντοκρατορία της τηλεόρασης, τη θεωρούσε αξιόπιστο μέσο, γιατί τώρα να μη θεωρήσει και τα blogs αξιόπιστα;
Περί Δεοντολογίας
Πάλι έχει να κάνει με το μέσο. Το Facebook είναι χώρος για χαβαλέ. Εσύ ανεβάζεις τη φωτογραφία για να σχολιάσω χαβαλετζίδικα κι εγώ ανταποκρίνομαι σ' αυτό. Στο Flickr την ανεβάζεις για τη φωτογραφία ως έχει, για την τεχνική, τον κάδρο, την αντίθεση, το τι ρυθμίσεις χρησιμοποίησες, κτλ κι εγώ ανταποκρίνομαι και πάλι σ' αυτό. Μοιάζουν λίγο σαν στερεότυπα όλα αυτά, αλλά τα βρίσκω απολύτως λογικά...Περί Κινηματικής Λογικής
Ναι, πιθανώς να είναι. Αλλά εντάξει, παντού υπάρχουν αυτά. Απλά εκεί είναι αυτό το follow που στα φέρνει όλα λίγο στη μάπα, περισσότερο από τα blogs ας πούμε.Πως φέρομαι εγώ: Κάνω follow αποκλειστικά όσους ή ξέρω προσωπικά (bookcrossers όλοι τους) ή όσους διαβάζω καιρό το blog τους. Ταυτόχρονα, βλέπω ποιοι με follow. Αν κάποιος θεωρώ πως έχει ενδιαφέρον, τον προσθέτω κι εγώ. Αν όχι, που συνήθως αυτό γίνεται, δεν κάνω τον κόπο να τον παρακολουθήσω. Αυτή τη στιγμή έχει 85 που follow και 143 που με follow. Και σύντομα θα ξανακάνω ξεκαθάρισμα. Είναι και θέμα χρόνου. Πόσα tweets να αντέξεις το λεπτό;
Όσο για το άλλο, block *και* χώσιμο...
Περί Κοινωνικού Σχολιασμού
Ναι, λοιπόν, εδώ έχουμε ένα θέμα. Εγώ κάνω σχόλιο όποτε να'ναι, όπως μου κάτσει εκείνη τη στιγμή. Δεν έχω κάποιον κανόνα. Αλλά ναι, συνήθως έτσι πάει, αν μου αρέσει, θα πω κάτι. Αν δε μου αρέσει, δε θα πω μόνο και μόνο γιατί γνωριζόμαστε (blogικώς) και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Αν έχω κάτι να πω, βεβαίως και θα το πω, είτε είναι γνωστός μου blogger, είτε όχι.Και να ξεκαθαρίσω κάτι άλλο, επειδή έχω διαβάσει μερικούς να το κάνουν αυτό το λάθος. Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να κάνω ένα comment σε κάποιο post (δηλαδή να πω κάτι στον author του ή έστω, σε κάποιον από τους προηγούμενους που έχουν κάνει comment) και διαφορετικό πράγμα να κάνω το ίδιο post share στο GReader ή να το μοιραστώ με ένα μήνυμα στο followers του twitter μου (δηλαδή θα απευθυνθώ σε διαφορετικό κοινό, πιθανότατα και σε φίλους). Το ότι το δεύτερο αυξάνεται τους τελευταίους μήνες, δε σημαίνει πως γι' αυτό μειώνεται το πρώτο...
Για την επιτυχία του post, είμαι ξεκάθαρος. Καλά τα στατιστικά, καλοί οι subscribers, καλά τα πολλά comments, πάντα χαίρεσαι όταν γράφεις κάτι που έχει αποδοχή και πάντα στεναχωριέσαι όταν δεν έχει. Όμως τελικά, όλα μετριούνται με το αν γράφεις αυτό που γουστάρεις. Από όταν άνοιξα το blog, η καλύτερή μου ήταν το φετινό αφιέρωμα στα Χριστούγεννα, κι ας είχαν 60 posts τόσα comments στο σύνολο, όσα το χειρότερο ever post σε πολλά ελληνικά blogs που διαβάζω...
Περί Κομμουνισμού
Ναι, είναι κάτι που μου αρέσει πολύ και μακάρι να είχα και περισσότερο κόσμο εκεί, να υπάρχουν ακόμα πιο πολλά και διαφορετικά share να δω κάθε μέρα. Τώρα για το σκέτο share και το comment στα share, δε με απασχολεί. Κάποια share τα λένε όλα και δε χρειάζονται κάποιο comment. Ούτε μόνο έτσι, ούτε μόνο αλλιώς έχει fun!Περί Μυθοποίησης
Εντάξει, εδώ δεν έχω πολλά να πω. Όποιος θέλει, γράφει ότι θέλει. Άλλος δεν έχει πρόβλημα με αυτά που γράφει, άλλος έχει. Και ή μάλλον έχω ξενέρωτους φίλους στο FB (χε), ή δε γράφει και κανείς τίποτα τραβηγμένο. By the way, τα tweets με τα status messages στο FB δεν είναι και πολύ μακριά το ένα από το άλλο...Περί Αξιοπιστίας
Το "anyone" είναι απολύτως ok! Μη μπερδεύεστε! Επειδή παίζει να υπάρξουν αυτοί που θα θέλουν να μπουν και να γράψουν ότι τους κατεβεί στο κεφάλι, δε σημαίνει πως δεν πρέπει να αφήνεται κάτι τέτοιο ανοιχτό!Εγώ δε γράφω εργασία. Ούτε βιβλίο. Ούτε κάτι σοβαρό. Το να με "παραπλανήσει" η Wikipedia μια φορά στις τόσες, είναι το αποδεκτό ρίσκο που παίρνω και γενικά την εμπιστεύομαι. Άλλωστε παντού παίζει αυτό. Αν διάβαζα ένα βιβλίο πάνω στο ίδιο θέμα, πως είμαι σίγουρος πως εκείνο τα λέει σωστά; Αν πάλι έγραφα μια εργασία, ναι, δε θα ενέτασσα την Wikipedia στις πηγές μου. Αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός της.
Περί Αξιοπιστίας
I don't do φιλοσοφία, sorry.Στη Bonus δεν απαντάω, μιας και εδώ και πολλάααααα χρόνια δε στέλνω τέτοια. Αλλά ναι ρε γαμώτο. ΌΧΙ άλλα mails με ppt, με φωτογραφίες και με ανεκδοτάκια. Δε θέλω, κατά 99% τα έχω δει ήδη. Κι αν δεν τα έχω δει, μωρέ, δεν πειράζει, spare me.
Youtube: Ξέρω κόσμο που μπορεί να κάτσει με τις ώρες και ποτέ δεν κατάλαβα τι κάνει εκεί. Νομίζω ότι πολλοί το χρησιμοποιούν ως mad tv ή mtv. Αλλά με κάλυψες. Κι εγώ έτσι το χρησιμοποιώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήFacebook: Έχω μια πολύ καλή φίλη που ενώ ανταλλάσαμε καθημερινά τα emailάκια μας τώρα μου τα στέλνει μέσω facebook. Και έχει και άριστη σχέση! Έλεος;
Twitter: Θυμάμαι που το κουβεντιάζαμε το ψώνιο και για αυτό και είπα να το αναφέρω. Αλλά ναι θέλει ξεκαθάρισμα τρελό. Καλή αναλογία πάντως!
Όσο για wikipedia, εμένα μου αρέσει να τη χρησιμοποιώ ασύστολα με link από διάφορες λέξεις για παραπάνω info αλλά γενικά ήθελα να μάθω πως τη χρησιμοποιεί ο κόσμος. Είχα και μαθητή που wikipediated την πτυχιακή του και τον έκοψα :).
Ευχαριστώ ρε παλικάρι αλλά με ξέρεις. Έχω πολλές απορίες. Αααα ερώτηση που προέκυψε από τις απαντήσεις στις ερωτήσεις! Το commented share που μοιάζει να έχει βαρεθεί κάποιος να βγει από reader και να comment στο blog πως σου φαίνεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτσε, δεν το πιάνω αυτό. Πως γίνεται να commentάρεις στο blog για το reader;
ΑπάντησηΔιαγραφή