Pledge for the FF Download Day!

Τα αγαπητά παλικάρια down at Mozilla φτιάχνουν τον νέο Firefox και η έκδοση 3 δεν είναι μακριά, καλύτερη από ποτέ. Απ' ότι ακούω δηλαδή, δεν έχω αποφασίσει ακόμα να βάλω την RC1 που έχει βγει.

Αποφάσισαν λοιπόν, να σπάσουν και ένα παγκόσμιο ρεκόρ, αυτό για τα περισσότερα downloads ενός προγράμματος σε 24 ώρες. Αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να κάνουμε pledge πως θα το κατεβάσουμε την πρώτη μέρα που θα βγει. Μην ανησυχείτε, θα σας στείλουν και mail να σας το θυμίσουν.

Εγώ έκανα pledge. Σειρά σας...

ΔΕΒΘ 2008

Στιγμιότυπο από την περσινή έκθεση.

Πέρσι είχα γράψει μετά την επίσκεψή μου στην έκθεση. Φέτος είπα να γράψω πριν. Όχι τίποτα άλλο, μπας και το δει κανένας άνθρωπος και πάει δηλαδή. Λογικά, θα είμαι κι εγώ εκεί.

Από αύριο Πέμπτη 29 Μαΐου μέχρι και την Κυριακή 1 Ιουνίου, στα περίπτερα 13-14-15 των εγκαταστάσεων της Helexpo, από τις 10 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ (10 το Σάββατο), με τιμώμενη χώρα (θεσμός που ξεκινάει φέτος) τη Γαλλία και θεματική έκθεση το πολιτικό βιβλίο, η έκθεση έχει βαλθεί να μπει στο πρόγραμμα όλων των Σαλονικιών.

Δεκάδες εκδηλώσεις, πολλοί συγγραφείς, χιλιάδες βιβλία και όλοι οι εγχώριοι εκδοτικοί οίκοι, αντιπροσωπίες από 50 ξένες χώρες και μια τεράστια παιδική γωνιά θα βρίσκονται εκεί για όσους αγαπούν το βιβλίο. Περισσότερες λεπτομέρειες στο site της διοργάνωσης. Ελπίζω ο κόσμος να αγκαλιάσει μια προσπάθεια που είναι καινούργια ακόμα, όμως κάθε χρόνο κάνει βήματα προς τα μπροστά. Θα χαρώ πολύ να δω οικογένειες και νέα παιδιά.

Ας κλείσω με μια ακόμα ευχή: Του χρόνου, ας είμαστε κι εμείς εκεί με ένα laptopάκι, να συστήνουμε στους επισκέπτες το Bookcrossing! :-)

Eurovision 2008: Ο Τελικός

Μετά από τόσες μέρες, δε μπορώ να πω αρκετά, παρά μόνο τα πραγματικά άξια αναφοράς...

Είμαστε στο ημιτελικό, ok; Και βγαίνουμε 1οι (156), με διαφορά από τη 2η Αρμενία (139) και την 3η Ρωσία (135). Πιο πίσω είναι και η Νορβηγία (106) με το Ισραήλ (104). Έχουμε μάλιστα μεγαλύτερη βαθμολογία και από την 1η του άλλου ημιτελικού, Ουκρανία (152). Εκεί Πορτογαλία (120), Δανία (112), Κροατία (112) και Γεωργία (107), ακολουθούν.

Να λοιπόν η μεγαλύτερη αλλαγή στη διαδικασία της Eurovision για φέρος. Επειδή χωρίστηκαν έτσι οι ημιτελικοί (και άρα και οι ψήφοι), τα αποτελέσματά τους δεν ήταν αξιόπιστα. Μέχρι πέρσι, η σειρά των χωρών από τον ημιτελικό στον τελικό δεν άλλαζε σχεδόν καθόλου, παρά μόνο παρεμβάλλονταν οι χώρες που έπαιρναν μέρος κατευθείαν στον τελικό.

Γιατί δεν πήραμε την πρώτη θέση; Εξαιτίας α) των Σκανδιναβών. Και οι 3 μας έδωσαν συνολικά 1 ψήφο. β) των Βαλτικών Χωρών. Και οι 3 μας έδωσαν συνολικά 1 ψήφο, ενώ έδωσαν και τα 12άρια τους στη Ρωσία. Με αυτό δεν εννοώ "α, οι κλίκες μας φάγανε". Βαριέμαι αυτή τη λογική. Απλά το λέω γιατί όντως επικεντρώνεται εκεί η έλλειψη βαθμών.

Κατά τα άλλα μια χαρά είναι η τρίτη θέση, αν και θα προτιμούσα άλλη χώρα για δεύτερη. Το Ουκρανικό τραγούδι το βρίσκω πολύ χάλια για 2ο. Χάρηκα για την αγαπημένη Τουρκία (7η), τη Σερβία (6η), επαρκής η θέση της Πορτογαλίας (13η) και της Ισπανίας (17η), θα ήθελα σίγουρα παραπάνω Αλβανία (16η) και Κροατία (21η!) και οι θέσεις της Νορβηγίας (5η), του Αζερμπαϊτζάν (8η) και της Γεωργίας (11η) ήταν το λιγότερο υπερβολικές. Τα αγγλάκια πάλι πάτος και έχουν γέλιο.

Η Ρωσία; Το θέλανε πολύ. Δώσανε ένα σκασμό λεφτά, είχανε το νέο μεγάλο όνομα της Ευρώπης, τον Dima Bilan, βάλανε τεχνητό πάγο στην σκηνή και τον Evgeni Plushenko να κάνει σκέιτ πάνω του και τον Ούγγρο συνθέτη/βιολιστή Edvin Marton με το Stradivarius του να παίζει λες και δεν πρόκειται να ξαναπαίξει ποτέ. Ε, και το τραγούδι δεν ήταν κακό, αλλά δε νομίζω πως είχε τόση σημασία αυτό. Εγώ δε χαλάστηκα. Ούτε από το ηχητικό κομμάτι, ούτε από το οπτικό. Εν γένει, καλή επιλογή αν υπολογίσουμε και ποιοί ήταν δεύτεροι...

Τα τελικά αποτελέσματα θα τα βρείτε εδώ. Μέχρι του χρόνου, it was a fine year people, θα τα ματαπούμε!

Music Catch

Κάνω relax με ένα παιχνιδάκι, το Music Catch. Παίξτε το και ες αύριο τα σπουδαία...

Eurovision 2008: Ο 2ος Ημιτελικός

Η Σουηδή τίγκα στις πλαστικές, οι απολύτως συμπαθείς και cool Τούρκοι, αυτή η βλαμμένη/ατάλαντη που θέλει να λέγεται και φαβορί μάλιστα (ναι, για την Ουκρανή μιλάω), ο υπερβολικά αγχωμένος Jeronimas Milius, το touch από κιθάρα που ομόρφυνε ακόμη περισσότερο το τραγούδι της πολύ cute Olta Boka, οι άκυρες κραυγές στο τραγούδι της Τσεχίας (what the fuck was that?).

Η τρομαχτικιά πειρατίνα των Λετονών, οι φωτιές στα decks της Βουλγαρίας, η κραυγή από τα βάθη της ψυχής μου στον Δανό και στο στυλάκι του (πάρε τον πουλόοοοοοοο!), την καημένη την τυφλή από τη Γεωργία που την ντύσανε Verka Serduchka (αλλά ντάξει, της το βγάλανε μετά), η επιβεβαίωση πως το τραγούδι της Κύπρου ήταν κακό, η κορύφωση της Vânia Fernandes.

Οι χώρες που προκρίθηκαν είναι οι:

Ουκρανία
Κροατία
Αλβανία
Ισλανδία
Γεωργία (ελεόοοοος)
Δανία (πιο ελεόοοοοοος)
Σουηδία
Λετονία
Τουρκία
Πορτογαλία

Eurovision 2008: Ο 1ος Ημιτελικός

Οι πραγματικά κάκιστοι Εσθονοί, που αν δεν κάνω λάθος γιουχαρίστηκαν κιόλας (δεν το επικροτώ αλλά ήταν kinda funny), η Geta Burlacu με το αρκουδάκι αγκαλιά, το πως η σκηνική παρουσία μπορεί να εκτοξεύσει ένα τραγούδι (Σαν Μαρίνο, όμορφα χρώματα στο σκηνικό by the way) ή να το ρίξει (Ισραήλ), το κούνημα του κεφαλιού της Βελγίδας, το φόρεμα αλά Vanda στον Sport Billy της Rebeka Dremelj, το κάτασπρο δοντάκι και το κατάμαυρο σωματάκι της Πολωνέζας.

Ο Dustin (έτσι σκέτο), η στολή το-ήθελα-super-woman-μου-βγήκε-cheerleader της (καλό παιδί μου φάνηκε ;-) Gisela, η καταπληκτική παρουσίαση του Βόσνιου Laka (με κέρδισε), η κακός ήχος της Αρμενίας αν και συνολικά βάδιζε στα ξεσηκωτικά βήματα του Σαρμπέλ, το Pe-o Margine De Lume που θέλεις να ανάψεις αναπτήρα και να κουνηθείς στον αργό ρυθμό του, ο Dima Bilan που ψιλογάμησε και η Καλομοίρα: Το 'χει.

Οι χώρες που προκρίθηκαν είναι οι:

Ελλάδα
Ρουμανία
Βοσνία/Ερζεγοβίνη
Φινλανδία
Ρωσία
Ισραήλ
Αζερμπαϊτζάν
Αρμενία
Πολωνία
Νορβηγία

The Greeks Discover The Internet (At Last?)

Όταν το blogging σταματά να είναι το new thing in town και γίνεται mainstream, όταν το microblogging φουντώνει και οι Έλληνες χρήστες του internet ανοίγονται όλο και πιο πολύ στο τι δυνατότητες έχει το μέσο, τότε σίγουρα θα δεις ενδιαφέροντα πράγματα σπαρμένα παντού.

Σιγά σιγά ανακαλύπτουν όλοι πως το θέμα δεν είναι να blogάρεις ή πως να blogάρεις. Το θέμα είναι το μετά. Το τι βγαίνει από αυτό. Καθένας blogάρει όπως θέλει. Κι εγώ blogger είμαι, blog έχω, αλλά δεν προσφέρω κάτι. Δικαίωμα να λέγεται blogger έχει ο καθένας. Κάποιοι όμως το πάνε το θέμα παραπέρα. Γιατί καλή η δημοσιότητα για τις συγκεντρώσεις για τις φωτιές ή για την Αμαλία (για την οποία θα τα ξαναπούμε σε λίγες μέρες), αλλά δεν είναι αυτό που μένει, really. Δεν υπάρχει φυλή των bloggers. Δεν υπάρχει κίνημα.

Υπάρχουν άνθρωποι που αρθρογραφούν με μεγαλύτερη συνέπεια από οποιονδήποτε ονομάζεται δημοσιογράφος εκεί έξω (και δε θα αναφέρω ονόματα).

Υπάρχουν ραδιοφωνικά πειράματα (π.χ radiobubble, radiocasbah).

Υπάρχουν συλλογικές προσπάθειες, χρήσιμες, ενημερωτικές, ψυχαγωγικές (π.χ thess.gr, arxedia MEDIA).

Υπάρχουν θεματικά blogs που έχουν δουλειά από πίσω τους (π.χ spitoskylo.gr, Klearchos Guide to the Galaxy, Έγκλημα και Τιμωρία).

Υπάρχουν προσπάθειες, και πολύ θα ήθελα να υπάρχουν και κάπου μαζεμένες, για startups που να μπορούν άνετα να σταθούν στον διεθνή ανταγωνισμό, όπως και για δουλειές κάτω από την άδεια των Creative Commons.

Φυσικά, από κοντά events όπως το Greek Blogger Camp και το Open Coffee. Μαζί κι εμείς με τα Συνέδρια των Bookcrossers, μια κοινότητα με κέντρο το βιβλίο, αλλά με μέσο το internet.

(Τα πιο πάνω παραδείγματα ΔΕΝ είναι αντιπροσωπευτικά του τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο Ελληνικό Internet, είναι απλά ότι μου ήρθε στο μυαλό τη στιγμή που γραφόταν αυτό)

Με τον τίτλο λοιπόν, δεν εννοώ ούτε πως οι Έλληνες ανακάλυψαν το internet (θεωρία βγαλμένη μέσα από τα μεγάλα έργα του Λιακό), ούτε πως όλα ξεκίνησαν τώρα. Υπάρχει κόσμος που γράφει, αλληλεπιδρά, δημιουργεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια διαδικτυακά. Όμως τώρα επιτέλους η Ελλάδα ανακαλύπτει μαζικότερα τις δυνατότητες και τις αξίες του δικτύου, αναπροσαρμόζεται ως προς αυτό αλλά και το φέρνει στα δικά της όρια.

Όλο αυτό το πάρε-δώσε των ανθρώπων που ασχολούνται με το αντικείμενο είτε επαγγελματικά, είτε ερασιτεχνικά, είτε blogάρουν, είτε δημιουργούν με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, ξεβράζει στις ακτές μας πολύ υλικό. Η πληροφορία, η ψυχαγωγία, η επικοινωνία, έχουν αλλάξει. Και δεν είμαστε πια απ' έξω, η αρχή έγινε...

Διακοπές

(Νάουσα, Πάρος - Uploaded in Flickr by teo58)

Θέλω να πάω διακοπές φέτος. Και το δηλώνω νωρίς-νωρίς, κυρίως από φόβο γιατί λογικά ή θα ψάχνω για δουλειά ή θα δουλεύω το καλοκαίρι. Και αν και λογικά θα με κερδίσει η Μυτιλήνη σε περίπτωση που τελικά πάω κάπου, θέλω να σκέφτομαι διάφορα. Η Πάρος είναι τυχαία επιλογή, υπάρχουν δεκάδες μέρη που θα ήθελα να πάω. Να πω ακόμα για Σποράδες, Ξάνθη, Γιάννενα (ήρθε η ώρα μήπως;) και Επτάνησα έτσι γενικά. Εσείς που έχετε προγραμματίσει να πάτε; Που θα θέλατε;

Και, mates, μήπως να επαναλάβουμε την Άθυτο; Μακρύτερα; Ε, ε, ε;

Coming to a movie theatre near you...

Ναι, η καλοκαιρινή σεζόν άρχισε και τα blockbusters είναι εδώ με αρχή τον Iron Man που είδα ήδη και δε με χάλασε, του δίνω 3/5 και συνεχίζονται με:

Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull (22/5)
Εντάξει, Indi είναι, δε θα πάμε; Γαμώτο δηλαδή!

Sex and the City: The Movie (5/6)
Χέστηκα! Πληροφοριακά και μόνο.

The Happening (12/6)
Νέος Shyamalan και πρέπει να έχω δει το Lady in the Water μέχρι τότε που όλο μου ξεφεύγει. Αν και έχω ακούσει πολύ κακά λόγια για το Happening. Πολύ, όμως...

The Incredible Hulk (12/6)
Edward Norton στο ρόλο. Έχουμε φύγει ήδη.

Hancock (10/7)
Will Smith σε ρόλο superhero. Ή περίπου. Ε, θα πάμε.

The Dark Knight (17/7)
Νέος/παλιός Batman, με τον χαμένο Heath Ledger στο ρόλο του Joker. Δεν το χάνω και ποιός θα το χάσει θα μου πείτε, αλλά πρώτα να ξαναδώ το Batman Begins που το θυμάμαι ελάχιστα.

The X-Files: I Want to Believe (24/7)
Ποιός αναγνώστης δεν έχει δει τη σειρά, να τον πάρει και να τον σηκώσει. Το X-Files μου έμαθε τον όρο "μυθολογία" στα tv-shows. Για τους αδαείς, αυτό είναι αρκετά κατατοπιστικό. Πάντως δεν ξέρω αν θα πάω σε αυτό. Μου φαίνεται σαν ξαναζεσταμένο φαγητό. Και αυτό δεν το είπα ούτε καν για τον Indi!

The Chronicles of Narnia: Prince Caspian (21/8)
Το πρώτο δε με ενθουσίασε, οπότε αν δε με πείσει κάποιος άλλος, οικειοθελώς δεν πάω σε αυτό. Αν και θα έχει μάχες λέει. Τέλος πάντων...

Κάπου εκεί ανάμεσα λογικά είναι και το Kung Fu Panda που βγαίνει Αμερική 6/6, ενώ τον WALL-E που βγαίνει 27/6 στην Αμερική, εδώ το πετάμε πάλι εκτός καλοκαιριού, στις 18/9, όπως και το Hellboy II: The Golden Army, στις 9/10. Ου.

alt.Eurovision 2008

Ο Θεσσαλονικιός Winter Academy διοργανώνει για 2η χρονιά την alt.Eurovision, μια διαφορετική πρόταση για όσους ψιλοξινίζουν με το real thing που πλησιάζει σε λίγες μέρες (αναμείνατε post). Προσωπικά αγαπώ τη μια αλλά χαίρομαι πολύ που θα ψηφίσω και στην άλλη. Οπότε όπως λέει και ο ίδιος:

Download. Listen. Vote. Get your friends to do the same.

Με την ευκαιρία, να πω πως το Winter Academy είναι το καλύτερο εγχώριο blog περί μουσικής που υπάρχει. Και δε νομίζω πως μπορεί κανείς να μου αλλάξει τη γνώμη, αλλά ας προσπαθήσει αν θέλει. :ο)

Οι 25 ώρες που πέρασα στο στρατό

Ένα άγχος το είχα, θα το πω. Ήξερα μεν πως δύσκολα μπορεί να πάει κάτι στραβά και να μην πάρω τη διετή αναβολή που ο νόμος καθαρά προέβλεπε για μένα, αλλά επειδή κρατούσα συνέχεια μια πισινή και πήγαινα προετοιμασμένος για να μείνω, αυτό είχε αρχίσει να με καταβάλει τις τελευταίες μέρες. Όχι σε υπερβολικό βαθμό, όμως αρκετά ώστε να μου φαίνεται (μάλλον).

Επέστρεψα ίσως και γρηγορότερα από όσο θα περίμενα, με πολλή κούραση, με ένα πόδι λίγο σακατεμένο. Το έφαγα τη μέρα που έφτασα, όπως κατέβαινα από το φορτηγό που ήρθε να μας πάρει από το τρένο, καμιά 15αριά ψαρωμένους νέοπες να μας πάει στο στρατόπεδο, λίγο έξω από τη Σταυρούπολη. Όχι τίποτα το τρομερό, αλλά είχα όλα τα υπόλοιπα, είχα και το πόδι. Ας ελπίσουμε πως η Voltaren θα κάνει τώρα το θαύμα της.

Γελοία φάση: Πηγαίνουμε με τους σάκους μας να μας ψάξουν (που δε μπορούν να ψάξουν, αλλά λέμε). Πρώτα ρωτάνε για κινητό με κάμερα, μιας και απαγορεύονται οι φωτογραφικές και οι κάμερες στα στρατόπεδα. Αν τους πεις πως έχεις, στο κρατάνε. Αν πεις όχι (κι ας έχεις πάνω σου, όπως εγώ), είσαι ok. Μετά σε ρωτάνε για φάρμακα. Αν τους πεις πως έχεις, σου λένε να ανοίξεις και να τους τα δείξεις. Όλα αυτά συμβαίνουν σε μένα και δίπλα μου άλλος φαντάρος κάνει το ίδιο σε κάποιον άλλο καημένο νέοπα...

Με χαλαρή διάθεση και αστειευόμενος ο φαντάρος ρωτάει το παλικάρι που όπως έμαθα αργότερα πάσχει από μανιοκατάθλιψη "Έχεις κανένα καλό "φάρμακο" να μας δώσεις, φιλαράκι;" και φέρνει το χέρι κοντά στο στόμα σαν να κάνει μπάφο, για να πάρει αμέσως την απάντηση "Ναι" και το απότομο άνοιγμα του σάκου με μια κίνηση που θα φανερώσει 3 κουτιά αντικαταθλιπτικά. Ο φαντάρος σοκάρεται και με κλαμένο ύφος αρχίζει την απολογία "Συγνώμη ρε φιλαράκι, δεν ήξερα, με συγχωρείς, πλάκα έκανα". Η ουρά κάτω απ' τα σκέλια.

Αφού γίνονται όλα τα τυπικά και "αποφαίνονται για την περίπτωσή μου", μπαίνω με μερικούς άλλους που πήγαιναν για αναβολή σε ένα βανάκι και ξεκινάμε για το 412 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ξάνθης, περίπου μισή ώρα από τη Σταυρούπολη, για να πάρουμε την υπογραφή της Επιτροπής Απαλλαγών. Εκεί χρειαζόμαστε έναν παθολόγο για μένα και ένα ψυχίατρο για όλους τους υπόλοιπους που θα βάλουν μια τυπική τζίφρα ώστε να βάλει μετά από πάνω της ακόμα μια η ανωτέρα επιτροπή.

Έλα όμως που ενώ υπάρχει ψυχίατρος, δεν υπάρχει παθολόγος! Δηλαδή παθολόγος υπήρχε στο νοσοκομείο, αλλιώς δε θα το ονομάτιζαν νοσοκομείο αλλά τζακούζι, παγωτατζίδικο ή αλυσίδα Γερμανός ξέρω γω, απλά δεν υπήρχε παθολόγος που να είχε δικαίωμα υπογραφής. Οι άλλοι βάζαν Χ ακόμα, δεν είχαν μάθει να υπογράφουν σωστά φαίνεται. Το αυτό όπως αμέσως με πληροφόρησαν, σήμαινε πως εγώ θα μείνω μέσα στο στρατόπεδο εκείνη τη μέρα και την επόμενη το πρωί θα ματαπάω στο 412 για να δω αν τα εντατικά μαθήματα υπογραφής που θα έκαναν μέσα στο βράδυ οι παθολόγοι θα είχαν αποτέλεσμα.

Οι υπόλοιποι την κοπανίσανε κι εγώ γύρισα στο στρατόπεδο για να βολευτώ στον 1ο λόχο, 4η μεραρχία, 1ο κάτω κρεββάτι αριστερά όπως βλέπεις από την είσοδο, στον εξωτερικό τοίχο. Δε μπορώ να πω, τα παιδιά με αντιμετώπιζαν σαν φιλοξενούμενο. Ψιλοκουβεντούλα, χαλαρότητα και γύρω μου τα πάσης φύσεως Ρώσικα και Γεωργιανά (ή είναι ίδια αυτά τα 2 και έχω μπερδευτεί;) καθότι ο 1 στους 2 που κατατάχθηκαν την ίδια ή την προηγούμενη μέρα από μένα καταγόταν από κείνα τα μέρη. 2-3 μάλιστα δεν ήξεραν γρι ελληνικά. Να δεις και τι καλά που μαθαίνεις και ξένες γλώσσες και πως να συνεννοείσαι με νοήματα στον Ελληνικό Στρατό!

Τέλος πάντων, ξημέρωσε η επόμενη μέρα και μετά από μεγάααααλες αναμονές πήγα και στο 412, πέρασα και την επιτροπή, γύρισα και στο στρατόπεδο για το χαρτί (ένα ακόμα) της αναβολής και ένας Ανθυπολοχαγός που με συμπάθησε από την πρώτη στιγμή όσο εγώ αυτόν, δηλαδή καθόλου, μου είπε "Έξω". Κι εγώ άλλο που δεν ήθελα, του είπα "Ευχαρίστως, Λοχία μου" και πήρα την κατηφόρα που οδηγεί στο χωριό και (το σημαντικότερο) στην ελευθερία...

Τα μαζώξαμε...

...και ήρθαμε πίσω. Κι αν πέρσι ήταν με μισή καρδιά, φέτος μάλλον είναι με το 1/4. Πόσα κομμάτια πια να γίνει;

Μιλάω για τα Χανιά, για το 3ο ελληνικό bookcrossiκό συνέδριο. Η πόλη μου άρεσε πάντα. Την έχω επισκεφθεί 2 φορές στο παρελθόν. Το πρόβλημα είναι πως τον συνδυασμό Χανιά+Bookcrossers δεν τον είχα φανταστεί τόσο τέλειο. Και είναι δύσκολη τώρα η θέση μου: Πως παρουσιάζεις σε ανθρώπους που δεν το έζησαν, το πως ήταν και το πως πέρασες; Υπάρχουν υπερβολικά πολλά να πω (κι ας φαίνονται λίγες 4 μέρες), αλλά ας πω μόνο για τους ανθρώπους που ήταν εκεί.

Χωρίζονται σε 3 κατηγορίες. Οι γνωστοί που χαίρομαι πάντα να βλέπω και μου ανοίγουν την καρδιά. Αυτό δε σημαίνει πως είμαι διαχυτικός με όλους τους. Μερικοί από αυτούς είμαι σίγουρος δε φαντάζονται καν πως τους συμπαθώ πολύ. Και οι άγνωστοι που έγιναν γνωστοί και κόλλησαν ήχο και εικόνα σε άψυχα nicknames. Πολλοί έχουν ήδη καταγραφεί στα κιτάπια της συμπάθειας.

Η 3η κατηγορία; Οι Χανιώτες, οι οικοδεσπότες μας. Κάποιους ήξερα, κάποιους όχι. Δεν έχει σημασία, είναι όλοι απίστευτοι. Θα ήθελα πολύ να με θεωρούν φίλο. Αν πριν 2 χρόνια, μου έλεγες πως θα γινόταν κάποτε συνέδριο στα Χανιά, θα έλεγα πως είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό, σχεδόν θα το απέκλεια. Και τα παιδιά απέδειξαν με τον πιο σαφή τρόπο πως η πιθανή απάντησή μου δε θα ήταν παρά στενόμυαλη.

Οι Χανιώτες BCers δεν έκαναν συνέδριο για το BC. Έκαναν συνέδριο Πολιτικών Μηχανικών ή Γιατρών ξέρω γω! Αντιμετώπισαν το ζήτημά τους τόσο σοβαρά και με τόση προσήλωση, ώστε ανέβασαν το επίπεδο των Ελληνικών BC Conventions πολύ ψηλά. Οργανωτικά, όλα ήταν άψογα. Θα μπορούσαν να πληρωθούν και μάλιστα καλά λεφτά, για τη δουλειά που έκαναν.

Δεν έχω λόγια να τους ευχαριστήσω. Ήταν το καλύτερο δώρο για κάποιον που σε μερικές μέρες θα παρουσιαστεί για θητεία (κι ας το 'χει σχεδόν σίγουρο πως θα θητεύσει μόνο 5-10 μέρες :-).

Ελπίζω μόνο να τους ξαναδώ όλους σύντομα. Μου λείπουν ήδη. Γιατί όπως τα έφερε η τύχη, εμείς οι bookcrossers θεωρούμε ο ένας τον άλλο οικογένεια...

Τώρα πάμε για το επόμενο. Βόλος και Λάρισα να ετοιμάζονται!

(Περισσότερα θα βρείτε στο bcgreece2008)