Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2008
Pushing Daisies
Ίσως η καλύτερη σειρά φέτος και ένας από τους καλύτερους pilots ever. (Note to self: Να κάνω εκείνο το post με Το Pushing Daisies είναι ένα παραμύθι γεμάτο χρώμα, τρυφερό και πανέξυπνο. Κάτι ανάμεσα σε Amelie και Big Fish. Δε θα πω τίποτα παρακάνω, ούτε κάτι για την υπόθεση. Απλά δείτε τα πρώτα πέντε λεπτά του pilot, με τίτλο Pie-lette...
Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008
USA primaries
Γενικά είμαι junkie, να το πω απ' την αρχή αυτό. Γουστάρω πολύ τις Αμερικανικές εκλογές γιατί είναι ένα μεγάλο talent show στο οποίο η κάθε κίνηση μετράει. Όπως για παράδειγμα το αν σηκώθηκε ή όχι πολύ γρήγορα από το τραπέζι η Hilary. Που πας βρε κορίτσι μου έτσι πανικόβλητη; Αμάν! Αφήνεις και τον Bill στα κρύα του λουτρού. Τσκ τσκ τσκ!
Super Tuesday αυτή η Τρίτη στην Αμερική με 24 πολιτείες να ψηφίζουν σε μια μέρα για υποψήφιο πρόεδρο. Από τη μια πλευρά 21 πολιτείες (41% των συνολικών ψήφων) για τους Ρεπουμπλικάνους και 22 πολιτείες (+ Αμερικανική Σαμόα και Democrates Abroad) (52% των συνολικών ψήφων) για τους Δημοκρατικούς.
Να δούμε λίγο πως έχουν τα πράγματα μέχρι τώρα στις 2 παρατάξεις. Από την πλευρά των συντηρητικών Ρεπουμπλικάνων έχουμε 5 μέσα:
Τώρα, στους πιο φιλελεύθερους Δημοκρατικούς έχουμε 3 μέσα:
Αυτές είναι ίσως οι πιο ενδιαφέρουσες προκριματικές στην Αμερική εδώ και πολλά χρόνια. Κυρίως λόγω του Barack Obama. Για πρώτη φορά ένας μαύρος και μια γυναίκα είναι τόσο κοντά στο να τρέξουν για πρόεδροι της χώρας. Ο υπόλοιπος κόσμος έχει ταχθεί με το μέρος του πρώτου και οι Αμερικανοί ανεβάζουν τα ποσοστά συμμετοχής τους στην ψηφοφορία για να επιλέξουν αυτόν. Είναι ο αδιαπραγμάτευτος νικητής των εντυπώσεων μέχρι στιγμής. Όμως η Hilary Clinton με τις τόσο γερές επαφές λόγω Bill και τη γυναικεία ψήφο να καταλήγει στα χέρια της είναι μπροστά και δεν έκανε σοβαρά παραστρατήματα στη διάρκεια της καμπάνιας της.
Γίνεται σκληρή μάχη και δεν ξέρω κατά πόσο αυτό θα έχει καταπονήσει τον νικητή, εν όψη της αναμέτρησής του με τον Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο. Και ο McCain αλλά και ο Romney είναι σοβαροί και σταθεροί αντίπαλοι. Δύσκολα θα υποπέσουν στο λάθος μέχρι την Election Day, στις 4 Νοεμβρίου. Έχουν καιρό όμως γι' αυτό.
Θέλω πολύ να δω live την όλη φάση. Ή θα μετακομίσω σε ένα συγγενικό σπίτι που έχει Filmnet μπας και βρω κανένα Αμερικανικό κανάλι (ποιό να είναι καλό άραγες γι' αυτή την περίπτωση;) ή θα βρω μέσω internet κανένα αν εκπέμπει live ή στην τελική θα βλέπω τα αποτελέσματα σε τίποτα ιστοσελίδες. Δεν το χάνω πάντως!
Να δώσω τη δικιά μου ευχή; Obama vs McCain. Άντε να δούμε...
Super Tuesday αυτή η Τρίτη στην Αμερική με 24 πολιτείες να ψηφίζουν σε μια μέρα για υποψήφιο πρόεδρο. Από τη μια πλευρά 21 πολιτείες (41% των συνολικών ψήφων) για τους Ρεπουμπλικάνους και 22 πολιτείες (+ Αμερικανική Σαμόα και Democrates Abroad) (52% των συνολικών ψήφων) για τους Δημοκρατικούς.
Να δούμε λίγο πως έχουν τα πράγματα μέχρι τώρα στις 2 παρατάξεις. Από την πλευρά των συντηρητικών Ρεπουμπλικάνων έχουμε 5 μέσα:
- John McCain 4 νίκες
- Mitt Romney 4 νίκες (αλλά λιγότερους εκπροσώπους από ότι ο McCain)
- Mike Huckabee 1 νίκη
- Ron Paul
- Alan Keyes
- Rudy Giuliani
- Fred Thompson
- Duncan Hunter
Τώρα, στους πιο φιλελεύθερους Δημοκρατικούς έχουμε 3 μέσα:
- Hilary Clinton 2 νίκες
- Barack Obama 2 νίκες (αλλά λιγότερους εκπροσώπους από ότι η Clinton)
- Mike Gravel
- Joe Biden
- Christopher Dodd
- John Edwards
- Dennis Kucinich
- Bill Richardson
Αυτές είναι ίσως οι πιο ενδιαφέρουσες προκριματικές στην Αμερική εδώ και πολλά χρόνια. Κυρίως λόγω του Barack Obama. Για πρώτη φορά ένας μαύρος και μια γυναίκα είναι τόσο κοντά στο να τρέξουν για πρόεδροι της χώρας. Ο υπόλοιπος κόσμος έχει ταχθεί με το μέρος του πρώτου και οι Αμερικανοί ανεβάζουν τα ποσοστά συμμετοχής τους στην ψηφοφορία για να επιλέξουν αυτόν. Είναι ο αδιαπραγμάτευτος νικητής των εντυπώσεων μέχρι στιγμής. Όμως η Hilary Clinton με τις τόσο γερές επαφές λόγω Bill και τη γυναικεία ψήφο να καταλήγει στα χέρια της είναι μπροστά και δεν έκανε σοβαρά παραστρατήματα στη διάρκεια της καμπάνιας της.
Γίνεται σκληρή μάχη και δεν ξέρω κατά πόσο αυτό θα έχει καταπονήσει τον νικητή, εν όψη της αναμέτρησής του με τον Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο. Και ο McCain αλλά και ο Romney είναι σοβαροί και σταθεροί αντίπαλοι. Δύσκολα θα υποπέσουν στο λάθος μέχρι την Election Day, στις 4 Νοεμβρίου. Έχουν καιρό όμως γι' αυτό.
Θέλω πολύ να δω live την όλη φάση. Ή θα μετακομίσω σε ένα συγγενικό σπίτι που έχει Filmnet μπας και βρω κανένα Αμερικανικό κανάλι (ποιό να είναι καλό άραγες γι' αυτή την περίπτωση;) ή θα βρω μέσω internet κανένα αν εκπέμπει live ή στην τελική θα βλέπω τα αποτελέσματα σε τίποτα ιστοσελίδες. Δεν το χάνω πάντως!
Να δώσω τη δικιά μου ευχή; Obama vs McCain. Άντε να δούμε...
Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2008
3o Ελληνικό Συνέδριο Bookcrossing
Στο πρώτο, όταν η αγαπητή Luz αποφάσισε να φέρει το θεσμό στην Ελλάδα, δε μπόρεσα να είμαι. Και με έριξε αυτό, ήθελα πολύ να τους γνωρίσω όλους και να είμαι στη Θεσσαλονίκη. Στο δεύτερο, στο "Συμπόσιο" της Αθήνας ήμουν, δεν το έχανα με τίποτα. Και περάσαμε πολύ ωραία, δε θέλαμε να φύγουμε. Και γνώρισα και όσους δεν είχα γνωρίσει στο πρώτο. Αισθάνθηκα πολύ παρέα με όλους τους. Και το Μάη στο τρίτο, στη "Μάζωξη" των Χανίων, θα είμαι κι εκεί.
Να ξαναδώ αυτούς που ξέρω, να δω νέα πρόσωπα και να περάσω τις εντελώς τελευταίες μου μέρες πριν το στρατό ευχάριστα. Και με ιντριγκάρει που θα είμαι μαζί με κάποιους που δεν ήταν ούτε στο 1ο, ούτε στο 2ο. Θα έχει την πλάκα του! :-)
Όσοι δεν ξέρετε αν θα έρθετε και όσοι το σκέφτεστε, απλά σταματήστε! Όσοι αποφασίσατε να μην έρθετε, ξανασκεφτείτε το! Ελάτε! Τα παιδιά έχουν κάνει ωραίο πρόγραμμα και θα περάσουμε καλά. Και θα αφήσουμε και μπόλικα βιβλία, να ανεβούν για τα καλά τα Χανιά! Και θα τσιμπήσουμε και διάφορα φαγώσιμα! :Ρ Και θα δούμε και που θα πάμε τον επόμενο χρόνο. Γιατί ένα συνέδριο δεν είναι ποτέ αρκετό...
The city which will have the honour and responsibility to host the Greek Bookcrossing Covention of 2009 is... ? :-)
Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2008
Επιστροφές-Καταστροφές
Βλέπω πως κάνουν κάποιοι κάτι δακρύβρεχτα posts. Άλλοι πετυχημένα, σεμνά, ήρεμα και άλλοι εντελώς forced, στο πετάνε στα μούτρα ρε παιδί μου. Υπερβολικά όλα. Και είπα να δοκιμάσω κι εγώ, να δω αν το αποτέλεσμα είναι παρόμοιο με τους πρώτους ή τους δεύτερους.
Συγκινήθηκα που άφησα το σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη. Τι σπίτι δηλαδή, τρύπα. Τα έχουμε ξαναπεί, studio εγώ. Αλλά παρόλα αυτά, ήταν ωραία. Ήταν η πρώτη φορά που είχα αυτό που ήθελα και actually περνούσα καλά. Η Θεσσαλονίκη και το Bookcrossing έπαιξαν το ρόλο τους και σήμερα δεν έχω μεγάλη σχέση με ότι ήμουν την πρώτη βδομάδα του Νοέμβρη του 2005 όταν έμπαινα στο σπίτι της Δωδεκανήσου.
Αλλά πλέον είχε έρθει η ώρα να το αποχωριστώ. Το τράβηξα όσο γινόταν για διάφορους λόγους (αν και ένας είναι σημαντικότερος των υπολοίπων) και ευτυχώς που το έκανα, αλλά δεν πήγαινε άλλο. Οικονομικοί και τεχνικοί λόγοι κυρίως, που δεν έχουν μεγάλη σημασία τώρα. Και άλλωστε, το Μάη θα με καλέσει και ο Ελληνικός Στρατός, οπότε...
Συγκινήθηκα λοιπόν, γιατί άφησα πράγματα και ανθρώπους που με απασχόλησαν, με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο τρόπο, πίσω μου. Γιατί άφησα όλο αυτό το μείγμα. Φίλους και φίλες, εχθρούς και εχθρές, θετικές και αρνητικές αντιμετωπίσεις όλων των πιθανών καταστάσεων και όλες αυτές τις πιθανές καταστάσεις που έζησα στη Θεσσαλονίκη που πάντα μου άρεσε από μια απόσταση και τώρα τη θεωρώ "χώρο μου". Σα να λέμε δηλαδή όλο το πακέτο. Κατά κάποιο τρόπο όμως, χαίρομαι κιόλας. Καταρχάς επειδή το σπίτι μου θα το πάρει ένα (Ουκρανικό; Ρωσικό; Κάτι τέτοιο.) τρελό μωρό! :-)
Βασικά όμως επειδή θέλω να προχωρήσω. Όχι από όσους από σας εκεί κάτω αγαπάω, αλλά από μια κατάσταση που δε γινόταν να προχωρήσει αλλιώς. Θέλω να πάω στα στρατά, να τελειώσω μαζί τους και μετά να επιστρέψω. Σε μια δουλειά (όσοι έχετε άδειες θέσεις εργασίας, κρατήστε τες 16 μήνες, please!), σε ένα μεγαλύτερο σπίτι, σε όσους με περιμένετε ακόμα.
Μου έχει φύγει και το άγχος τώρα, που μετακομίζω. Έγινε, τέλειωσε, είμαι Πολύγυρο. Όχι ότι ποτέ το πήρα τόσο σοβαρά όσο περίμενα στην αρχή, αλλά και πάλι, I'm fine now.
Και ναι, θα μου λείψετε, αλλά θα έρχομαι (και υποσχεθήκατε πως θα έρθετε κι εσείς), θα μου λείψει η Θεσσαλονίκη, αλλά θα επιστρέψω, θα μου λείψει το σπίτι μου, αλλά είμαι στο σπίτι μου και τώρα και όταν θα επιστρέψω θα έχω κάτι καλύτερο. (Με λέγανε Αρτέμη, τώρα με λένε απουσία...)
Θα έρθω να σας δω σύντομα. Στοπ.
Υ.Γ. Κλαψατε ή ακόμα; Κλαυσίγελος έστω; Κάτι; Ένα δάκρυ; Κλαψ; Λυγμ; Σε τι χοντρόπετσους έπεσα μωρέ; :Ρ
Συγκινήθηκα που άφησα το σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη. Τι σπίτι δηλαδή, τρύπα. Τα έχουμε ξαναπεί, studio εγώ. Αλλά παρόλα αυτά, ήταν ωραία. Ήταν η πρώτη φορά που είχα αυτό που ήθελα και actually περνούσα καλά. Η Θεσσαλονίκη και το Bookcrossing έπαιξαν το ρόλο τους και σήμερα δεν έχω μεγάλη σχέση με ότι ήμουν την πρώτη βδομάδα του Νοέμβρη του 2005 όταν έμπαινα στο σπίτι της Δωδεκανήσου.
Αλλά πλέον είχε έρθει η ώρα να το αποχωριστώ. Το τράβηξα όσο γινόταν για διάφορους λόγους (αν και ένας είναι σημαντικότερος των υπολοίπων) και ευτυχώς που το έκανα, αλλά δεν πήγαινε άλλο. Οικονομικοί και τεχνικοί λόγοι κυρίως, που δεν έχουν μεγάλη σημασία τώρα. Και άλλωστε, το Μάη θα με καλέσει και ο Ελληνικός Στρατός, οπότε...
Συγκινήθηκα λοιπόν, γιατί άφησα πράγματα και ανθρώπους που με απασχόλησαν, με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο τρόπο, πίσω μου. Γιατί άφησα όλο αυτό το μείγμα. Φίλους και φίλες, εχθρούς και εχθρές, θετικές και αρνητικές αντιμετωπίσεις όλων των πιθανών καταστάσεων και όλες αυτές τις πιθανές καταστάσεις που έζησα στη Θεσσαλονίκη που πάντα μου άρεσε από μια απόσταση και τώρα τη θεωρώ "χώρο μου". Σα να λέμε δηλαδή όλο το πακέτο. Κατά κάποιο τρόπο όμως, χαίρομαι κιόλας. Καταρχάς επειδή το σπίτι μου θα το πάρει ένα (Ουκρανικό; Ρωσικό; Κάτι τέτοιο.) τρελό μωρό! :-)
Βασικά όμως επειδή θέλω να προχωρήσω. Όχι από όσους από σας εκεί κάτω αγαπάω, αλλά από μια κατάσταση που δε γινόταν να προχωρήσει αλλιώς. Θέλω να πάω στα στρατά, να τελειώσω μαζί τους και μετά να επιστρέψω. Σε μια δουλειά (όσοι έχετε άδειες θέσεις εργασίας, κρατήστε τες 16 μήνες, please!), σε ένα μεγαλύτερο σπίτι, σε όσους με περιμένετε ακόμα.
Μου έχει φύγει και το άγχος τώρα, που μετακομίζω. Έγινε, τέλειωσε, είμαι Πολύγυρο. Όχι ότι ποτέ το πήρα τόσο σοβαρά όσο περίμενα στην αρχή, αλλά και πάλι, I'm fine now.
Και ναι, θα μου λείψετε, αλλά θα έρχομαι (και υποσχεθήκατε πως θα έρθετε κι εσείς), θα μου λείψει η Θεσσαλονίκη, αλλά θα επιστρέψω, θα μου λείψει το σπίτι μου, αλλά είμαι στο σπίτι μου και τώρα και όταν θα επιστρέψω θα έχω κάτι καλύτερο. (Με λέγανε Αρτέμη, τώρα με λένε απουσία...)
Θα έρθω να σας δω σύντομα. Στοπ.
Υ.Γ. Κλαψατε ή ακόμα; Κλαυσίγελος έστω; Κάτι; Ένα δάκρυ; Κλαψ; Λυγμ; Σε τι χοντρόπετσους έπεσα μωρέ; :Ρ
Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008
Τσουπ!
Κάνω κι εγώ σήμερα την περιήγησή μου στα internetικά μου θεματάκια και μπαίνω όπως κάνω αρκετές μέρες και βλέπω τα στατιστικά του blog. Και πάρτον κάτω. 44 Unique Visitors! Από 14 χώρες! Ένα σοκ το έπαθα. Δεν θυμάμαι καν πότε ήταν τελευταία φορά που είδα τέτοιον αριθμό, αφού δεν το ανανεώνω το blog. Σκεφτόμουν μάλιστα εδώ και λίγο καιρό τι να γράψω για αποφώνηση, αφού θέλω να βάλω μια τελεία και να το κλείσω.
Φαίνεται βέβαια πως κάποιοι μπαίνουν. Σκέφτομαι δε και πόσα θα μπορούσα να γράψω σήμερα ας πούμε:
1. 4-0 ρε αλάνια; Έλεος!
2. Μάνα, ήμανε καλός στην ΕΤΡΙΑ;
3. Ποιός χέστηκε για σένα ρε Μάκη και για σένα ρε Θέμο;
4. Ψιτ, εκεί στο Συνασπισμό. Σας βλέπουμε.
5. Το Μπακού/Αζερμπαϊτζάν του 2016, η Θεσσαλονίκη/Ελλάδα το 2020.
6. Να μην το γκαντεμιάσω, αλλά μπορώ να πω "Φύγαμε για Μάζωξη 2007 στα Χανιά"!
7. Best TV Drama ever: Grey's Anatomy.
8. MacBook Air.
9. Τι λέει το πρόγραμμα? Όχι, σοβαρά, αυτό δείτε το.
για να μην προσθέσω και τις πιθανές κλάψες που δεν έχω λεφτά ή τις πιθανές γυμνές γκομενίτσες που θα μπορούσα να photoblogάρω.
Χμ... Μήπως να το ξανασκεφτώ πριν το κλείσω;
Υ.Γ. 1: Τι άλλο πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος εδώ για να τον γλύψουν λίγο;
Υ.Γ. 2: Έχει πλάκα να δω ποίοι από τους φίλους θα το δουν αυτό μόνοι του και ποιοί δε θα το πάρουν πρέφα! (That's why you have to keep a normal pace in posting things.)
Φαίνεται βέβαια πως κάποιοι μπαίνουν. Σκέφτομαι δε και πόσα θα μπορούσα να γράψω σήμερα ας πούμε:
1. 4-0 ρε αλάνια; Έλεος!
2. Μάνα, ήμανε καλός στην ΕΤΡΙΑ;
3. Ποιός χέστηκε για σένα ρε Μάκη και για σένα ρε Θέμο;
4. Ψιτ, εκεί στο Συνασπισμό. Σας βλέπουμε.
5. Το Μπακού/Αζερμπαϊτζάν του 2016, η Θεσσαλονίκη/Ελλάδα το 2020.
6. Να μην το γκαντεμιάσω, αλλά μπορώ να πω "Φύγαμε για Μάζωξη 2007 στα Χανιά"!
7. Best TV Drama ever: Grey's Anatomy.
8. MacBook Air.
9. Τι λέει το πρόγραμμα? Όχι, σοβαρά, αυτό δείτε το.
για να μην προσθέσω και τις πιθανές κλάψες που δεν έχω λεφτά ή τις πιθανές γυμνές γκομενίτσες που θα μπορούσα να photoblogάρω.
Χμ... Μήπως να το ξανασκεφτώ πριν το κλείσω;
Υ.Γ. 1: Τι άλλο πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος εδώ για να τον γλύψουν λίγο;
Υ.Γ. 2: Έχει πλάκα να δω ποίοι από τους φίλους θα το δουν αυτό μόνοι του και ποιοί δε θα το πάρουν πρέφα! (That's why you have to keep a normal pace in posting things.)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)