Ξημέρωμα 1ης Ιανουαρίου 2000

Ένα υπέροχο τραγούδι...


powered by ODEO
Μ' ένα ταξίδι στο μυαλό, τα 'ριξα όλα στο βυθό
και βγήκα στον αιώνα.
Λευκό πανάκι η καρδιά και το κορμάκι μου μπροστά
γυμνό σε μια γοργόνα.
Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός...

Κι ένα αδέσποτο μικρό, χωρίς πατρίδα και Θεό
με κοίταξε στα μάτια
Ήρθε κοντά μου μια βραδιά, κι έγιναν σκόνη τα πανιά,
και στάχτη τα κατάρτια...
Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός...

Κι ένα ζεϊμπέκικο σαμπάχ με τη λαχτάρα της Σεράχ
σε γυάλινο ποτήρι
που 'λεγε χίλια χρώματα να λούζονται τα σώματα
πριν βγουν στο πανηγύρι
Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός...


Στίχοι: Θόδωρος Ποάλας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης

ΚΕ.Π.ΚΑ

Πέρασα σήμερα το μεσημέρι από τα γραφεία του Κέντρου Προστασίας Καταναλωτών (Τσιμισκή 54, 2ος όροφος) και γράφτηκα μέλος της οργάνωσης.

Μιλάμε για μια μη κερδοσκοπική, μη κυβερνητική και ανεξάρτητη οργάνωση καταναλωτών, που λειτουργεί σε εθελοντική βάση. Υποστηρίζει τα συμφέροντα των Ελλήνων καταναλωτών παγκοσμίως, ενημερώνει σχετικά με υπηρεσίες και προϊόντα, προστατεύει τα δικαιώματα κάθε καταναλωτή και ασκεί συλλογικές αγωγές υπέρ τους και εν τέλει διεκδικεί τη βελτίωση της ποιότητας ζωής μας καθημερινά...

Θεωρώ πως κι εσείς όπως κι εγώ έχετε πέσει θύματα εκμετάλλευσης, κακής εξυπηρέτησης, παραπλανητικής διαφήμισης και δεκάδων άλλων καταστάσεων που σας έχουν θυμώσει και απογοητεύσει. Είναι όμως νομίζω καιρός να μάθουμε τα δικαιώματα μας και να τα διεκδικούμε απέναντι σε όποιο αγνοεί τη νομοθεσία και μας τους ίδιους.

Προσωπικά, το τι πέρασα πριν μερικούς μήνες από τη Forthnet είναι άνευ προηγουμένου! Διπλοχρεώσεις, ατελείωτες καθυστερήσεις, "κατά λάθος" διακοπή της γραμμής, ανεπαρκής εξυπηρέτηση, απλά και μόνο επειδή σκέφτηκα να βάλω DSL.

Ελπίζω κάποιοι από σας που με διαβάζουν να πάρουν το χρόνο και να μη λυπηθούν τα ελάχιστα χρήματα και να γίνουν μέλη του ΚΕ.Π.ΚΑ. Να τους βοηθήσουμε να μας βοηθήσουν, για να μην κερδίζουν από μας αυτοί που δε μας σέβονται...

Σωτήρης Μουστάκας

Διάβασα σήμερα πως πέθανε ο αγαπημένος κωμικός Σωτήρης Μουστάκας...

Δεν είχα την τύχη να τον δω από κοντά ποτέ στο θέατρο, όμως τον θεωρώ έναν μεγάλο κωμικό. Οι ταινίες του διακρίνονται σε 2 περιόδους. Από το ξεκίνημα της καριέρας του μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80, όπου συμμετέχει και πρωταγωνιστεί σε ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, δίπλα σε μεγάλα ονόματα της κωμωδίας...

Χατζηχρήστος, Αυλωνίτης, Παράβας, Ηλιόπουλος, Κωνσταντάρας, Φωτόπουλος, Σταυρίδης, Κωνσταντίνου, Παπαγιαννόπουλος, Στυλιανοπούλου, Γκιωνάκης, Βογιατζής, Τζανετάκος, όλο το all star.

Και από εκεί μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '80, όταν πρωταγωνιστεί σε αξέχαστες βιντεοταινίες-σύμβολο της εποχής. Ποιός δε θυμάται τον Μήτσο τον ρεζίλη, τα Τούβλα (παρέα με τον Κώστα Βουτσά), τον Ροζ Γάτο, τον Δυναστεία; Τρελό γέλιο, cult φιγούρες, αποθέωση!

Τον θεωρώ έναν πολύ καλό ηθοποιό. Αρκετοί μένουν στις βιντεοταινίες του και τον θεωρούν άδικα ηθοποιό της πλάκας. Κακώς...

Μια από τις αγαπημένες μου σκηνές από ελληνική ταινία είναι ο Μουστάκας να παίζει πιάνο και να τραγουδάει με τον Κωνσταντίνου το Frere Jacques. Συγκινητικό, ανεπανάληπτο. Θα μας λείψεις Σωτήρη, θα έχεις όμως καλή παρέα εκεί...

Βόλος

Πήγα Βόλο το Σάββατο. Με 2 καλές φίλες, μείναμε ένα βράδυ εκεί, ώστε να είμαστε και την Κυριακή στο meetup του Bookcrossing που γίνεται εδώ και μερικούς μήνες στην πόλη. Είδαμε την όμορφη παραλία, φάγαμε ωραίους μεζέδες και ήπιαμε τσίπουρο και γνωρίσαμε 2-3 Βολιώτες.

Αφήσαμε βιβλία, το κάψαμε κανονικά με τις βλακείες που λέγαμε και τραγουδήσαμε. Βγήκαμε και πολλές φωτογραφίες, πράγμα ανησυχητικό. Κανείς δε φαίνεται να με ακούει πως δε θέλω να υπάρχουν πουθενά δικές μου! :P Α! Δεν ήπιαμε κρασάκι, αλλά ήμουν κύριος και δεν πίεσα κανέναν! Φροντίστε όμως σύντομα να το πιούμε, γιατί θα αρχίσω να σας πρήζω...

Το καταδιασκέδασα! Γενικά οι παρέες μου μέχρι πριν 2 χρόνια δεν ήταν άνετες στο θέμα των διακοπών. Ελάχιστες φορές έχουμε πάει κάπου σαν παρέα, να περάσουμε καλά, να δούμε κανένα μέρος, να χαλαρώσουμε. Όμως συνέχεια υπήρχε το θέμα των χρημάτων, της διάθεσης, της ανοργανωσιάς, της δουλειάς.

Και ήθελα να πάω κάπου, ήθελα ένα ξενοδοχείο και τουριστική διάθεση. Ήθελα να δω ένα μέρος που δεν είχα ξαναδεί. Και μου άρεσε. Συνδυάσαμε bookcrossing με τουρισμό και παρότι ήταν μόνο για ένα βράδυ, είχε όλα εκείνα που εγώ θέλω για να περάσω καλά και να μου μείνει η ανάμνηση. Φίλους, καλή διάθεση, κουβέντα, άνεση, τρελό γέλιο...

Έχει πλάκα πως δεν έχω καθόλου λεφτά, έχω αποφασίσει πως θα βρω δουλειά αμέσως μετά το ΙΕΚ και παρόλα αυτά θέλω, θέλω, θέλω να πάω έστω ένα 5ήμερο, όχι παραπάνω, σε ένα μέρος που να μην έχει πάει ταυτόχρονα και η μισή Ελλάδα, παρέα με κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους που η παρουσία τους και μόνο μου εγγυάται πως θα περάσω τέλεια...

Για την Αμαλία!

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ